✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#سیدالکریم (ع)» روز شنبه، ١۴٠٢/٠٢/١۶ ✍️ مناسبت روز: امروز ١۵ شوال، سالروز رحلت حضرت #عبدالعظیم_حسنی (ع) و همچنین سالروز شهادت حضرت #حمزه_سیدالشهداء (ع) است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، از آنجا که در روز گذشته در رابطه با حضرت حمزه (ع) سخن گفتیم، روزبرگ امروز را به حضرت عبدالعظیم (ع) اختصاص داده و سخن خود را با سلام و صلوات بر روح بلند ایشان آغاز می‌نمائیم؛ حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)، از امامزادگان عظیم‌الشأن و از محدثین جلیل‌القدر و رُوات بزرگوار شیعه است که شرافت نَسَب را با فضیلت علم و تقوی به هم آمیخته و خدمات ارزشمندی به مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) تقدیم نموده‌ است؛ چنانچه مرحوم شیخ عباس قمی‌ (ره) می‌نویسد: «ایشان به علو مقام و جلالتِ شأن، معروف و از اَکابر مُحدثین و اَعاظم علماء و از زُهاد و عُباد، و از اصحاب حضرت امام جواد و امام‌هادی (ع) بوده‌اند...» [منتهی الآمال، ج۱، ص۴۶۱] . تبار حضرت عبدالعظیم (ع) با چهار واسطه به سبط اکبر پیامبر خدا (ص) و خاندان وحی می رسد؛ (رجال نجاشی، ج۱، ص۲۴۸) که با نگاهی گذرا به زندگی و سیره خاندان حسنی، می‌توان دریافت که این خاندان نورانی، همواره در کرامت طبع، عزّت نفس، و بخشش و خدمت به محرومان شهره بوده‌اند؛ لذا در تاریخ آمده که ایشان نیز همچون جد بزرگوارشان امام حسن مجتبی (ع)، چند مرتبه تمام اموال خویش را میان فقرا و بینوایان تقسیم نموده و همواره بیچارگان را مدد و یاری می رساندند تا جایی که به لقب «السیدالکریم» معروف شدند. [زندگانی حضرت عبدالعظیم، رازی، ص۲٩] براساس آنچه در تاریخ تولد و وفات حضرت آمده، ایشان دوران حیات پنج امام معصوم، از امام کاظم (ع) تا امام عسکری (ع) را درک کرده‌اند؛ اما آنچه قطعی و مسلّم است، حضرت عبدالعظیم محضر امام رضا، امام جواد و امام هادی (ع) را درک نموده و از آنها احادیث فراوانی نقل کرده‌اند. [معجم رجال الحدیث، ج‌۱۰، ص‌۴۹] همچنین با نگاهی گذرا به تاریخ زندگانی این محدث بزرگ، این مطلب کاملاً روشن می‌شود که ایشان نسبت به ائمه اطهار در زمان خود، اخلاص و اعتقاد راسخ داشته و حضرات معصومین (ع) نیز علاقه، اعتماد و اطمینان ویژه به ایشان داشته‌اند؛ چنانچه این موضوع در پیام امام رضا (ع) که توسط ایشان برای شیعیان فرستاده شد، کاملاً روشن و هویداست؛ همچنین حدیث «عرض دین» ایشان، خدمتِ امام‌هادی (ع) و تصدیق آن حضرت بر اعتقادات عبدالعظیم حسنی (ع)، دلیلی بزرگ بر ایمان و قداست و ثبات عقیده ایشان به ائمه هدی (ع) و مذهب حنیف جعفری است؛ چنانچه حضرت هادی (ع) فرمودند: «یا اباالقاسم! تو به حق دوست ما هستی... تو همان دینی را انتخاب کرده‌ای که پسندیده خداست... خداوند تو را با گفتار ثابت در دنیا و آخرت تثبیت کند» (توحید شیخ صدوق، ص۸١] در اثبات عظمت علمی این عالم بزرگوار نیز همین کافی است که بدانیم امام هادی (ع)، مردم را برای حل مشکلات دینی و یافتن جواب پرسش‌های اعتقادی و عملی‌شان، به ایشان ارجاع می‌دادند؛ چنانچه «ابو حَمّاد رازی» از شیعیان و موالیان شهر ری، می‌گوید با مشکلات فراوان به سامراء رفتم و خدمت حضرت امام هادی (ع) رسیدم تا مسائل دینی خود را بپرسم؛ حضرت فرمودند: «‌ای ابا حَمّاد! هرگاه مشکلی از امور دینی برایت پیش آمد، جواب مشکل خود را از عبدالعظیم حسنی بخواه و سلام مرا به او برسان» [رازی، زندگانی عبدالعظیم، ص۲۹] در عظمت معنوی و مقامات باطنی این عالم و عابد و زاهد بزرگ نیز همین بس که اهل‌بیت (ع) فضیلت زیارت مزار ایشان را برابر با فضیلت زیارت سیّدالشهداء (ع) دانسته‌اند؛ چنانچه شیخ صدوق (ره)، از محمد بن یحیی عطّار، نقل کرده که خدمت امام هادی (ع) رسیدم، ایشان فرمودند: «کجا بودی؟» گفتم: به زیارت قبر امام حسین (ع) رفته بودم؛ امام فرمودند: «بدان که اگر قبر عبدالعظیم حسنی را در شهر خودت، زیارت کنی، مانند کسی هستی که حسین بن علی (ع) را (در کربلا) زیارت کرده باشد» [ثواب الاعمال، ص۱۲۴] مورخین، عُمر بابرکت عبدالعظیم (ع) را ۷۹ سال ذکر کرده‌، ولی در کیفیت شهادت یا وفات ایشان اختلاف است، اما برخی از مورخین و علماء، مانند «شیخ فَخْرُالدّین طُرَیحی» مؤلف کتاب «مَجمعُ‌البحرَین» تصریح کرده‌اند که حضرت را در ری، زنده به گور و شهید نمودند. [رجال النجاشی، ج۱، ص۲۴۷] ✍️و بالاخره سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «جناب عبدالعظیم مرد بسیار بزرگی است (ولی) مردم مقامات این بزرگوار را نمی‌دانند... (ایشان) هم شخصیتی جهادی است، هم شخصیتی علمی است و هم محدّث است... (همچنین) ایشان صائِمُ‌النَّهار و قائِمُ اللَّیل بوده... (لذا) تجلیل از جناب عبدالعظیم، تجلیل از علم و جهاد و زهد و تقواست...» (۱۳۸۲/۳/۵) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#جنگ_خندق، دلیلی روشن بر #برتری_امیرالمؤمنین (ع)» روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠٢/١٨ ✍️ مناسبت روز: امروز ١٧ شوال، سالروز «جنگ #خندق»، در سال پنجم هجری قمری است؛ جنگی که با اتحاد همه قوای کُفر از مشرکان مکه تا یهودیان مدینه و خیبر شکل گرفت و به همین دلیل آن را «#جنگ_احزاب» با اسلام نامیده‌اند؛ دشمنان اسلام در این جنگ دارای سه لشکر بزرگ با حدود ٢۴ هزار نفر بودند که حدود سه هزار شتر و ششصد اسب را به همراه داشتند و فرماندهی کل آن‌ها به‌عهده «ابوسفیان» پدر معاویه لعنت‌الله علیه بود؛ در برابر این لشگریان تا دندان مُسلح، شمار رزمندگان اسلام، تنها حدود سه هزار نفر ثبت شده که فقط سی و شش اسب داشتند و بقیه آن‌ها پیاده نظام بودند؛ لذا با نگاه اولیه در این جنگ نابرابر، قطعاً پیروزی متعلق به کفار بود! بر همین اساس پیامبر (ص) اصحاب خود را برای چاره‌اندیشی دعوت نمودند و پس از مشورت‌های فراوان، بالاخره حضرت سلمان فارسی (ره) پیشنهاد دادند تا راه نفوذ دشمن را با کندن خَندق ببندند و پیامبر اکرم (ص) این شیوه دفاعی را پسندیدند؛ کفار که با سپاهیان عظیم خود، برای یک حمله شدید و رعدآسا، و نابودی همه‌ی مسلمانان آماده شده بود، ناگهان با دیدن خندقی بزرگ در برابر خود، بهت زده شدند و از آن‌جا که به بن بست رسیده بودند، شهر را محاصره و نزدیک یک ماه پشت خندق ماندند و به جز تیراندازی کور و بدون هدف، نتوانستند کاری از پیش ببرند، تا بالاخره با برنامه‌ریزی و عملیاتی متهوّرانه، پنج پهلوان از آن‌ها توانستند از خندق عبور کنند که شجاع‌ترین آنها، «عَمرو بن عَبدِوَد» معروف به «فارِس یَلیَل» بود که در بین عرب، شایع بود که او با هزار سوار جنگی برابر است! «عمرو» که از خندق گذشته بود، مرتّب نعره می‌کشید و صدای هَلْ مِنْ مُبارِزش، گوش فلک را کَر می‌کرد‌؛ در این شرایط بسیار سخت و حسّاس، که نفس‌ها در سینه‌ها حبس شده بود؛ پیامبر اسلام با صدای بلند فرمودند: «آیا کسی نیست که جواب او را بدهد؟ امّا کسی جرأت پاسخ نداشت و در حالی بسیاری از صحابه مدعی، خود را از چشم پیامبر مخفی می‌کردند، تنها امیرالمؤمنین (ع) از جا برخاسته و اعلام آمادگی نمودند؛ پیامبر (ص) دوباره رو به دیگر صحابه کرده و چند بار دیگر، کلام خود را تکرار نمودند، ولی هر بار فقط یک‌نفر برمی‌خاست و او کسی نبود جز «حیدر کرار»؛ تا بالاخره رسول خدا (ص) عمامه خود را به سر حضرت علی (ع) بسته و شمشیر خود را بر دوش ایشان آویختند و حضرت را با دعا به میدان نبرد فرستاده و فرمودند: «اینک همه اسلام، در برابر همه کفر ایستاده است» (کنزالفوائد، ج۱، ص۲۹۷) پهلوان نامی عرب، که در مقابل خود جوان بیست و چند ساله‌ای را رجزخوان می‌دید، بسیار خشمگین شد و بلافاصله دست به شمشیر بُرد و آن را به سر امیرالمؤمنین (ع) فرود آورد؛ اما حضرت با تسلّط کامل، سپرشان را حایل نمودند؛ هرچند که شمشیر عمرو، سپر ایشان را شکافت و زخم کوچکی به سر حضرت نشاند؛ پس بی‌درنگ امیرالمؤمنین (ع) به او حمله کردند و چنان گرد و خاکی به پا شد که دیگر چیزی دیده نمی‌شد... که ناگاه صدای رسای اللَّه اکبرِ اسدالله‌الغالب علی ابن ابیطالب بلند شد و  همه دانستند که پهلوان نامی عرب بر خاک افتاده است؛ در این هنگام، همه مسلمانان تکبیر گفتند و آن چهار پهلوان دیگر که همراه عمرو آمده بودند به سوی خندق گریختند، ولی امیرالمؤمنین با حمله‌ به آن‌ها یکی دیگر از پهلوانان عرب به نام «نوفل» را نیز به دَرک واصل نمودند؛ و سه جنگجوی دیگر به هر زحمتی بود فرار کردند؛ شکست و کشته شدن «فارِس یَلیَل»، و فرار دیگر قهرمانان عرب، ضربه‌ای بسیار سهمگین بر مشرکان بود به‌گونه‌ای که ترس بر آنها چیره شد و تصمیم گرفتند دیگر از جنگ تن‌به‌تن خودداری نموده و لشکریان را برای حمله‌ای جمعی در روز دیگر آماده کنند؛ اما در آن شب، جنود الهی به کمک مسلمانان آمده و طوفانی سهمگین، لشکریان دشمن را درهم شکست و همه‌ی تدارکات آنها را نابود نمود که خداوند در آیه ٩ سوره احزاب، از این امداد غیبی یاد نموده است؛ ✍️ در نتیجه، جنگ نابرابر تمامی احزاب، با همراهی جنود الهی با پیروزی کامل مسلمانان و عقب‌نشینی کافران به پایان رسید و بار دیگر برتری و شجاعت غیرقابل وصف امیرالمؤمنین (ع) به همه‌ی مسلمانان اثبات گردید؛ چنانچه حضرت رسول (ص) فرمودند: ««ضَرْبَةُ عَلّیٍ یَوْمَ الْخَنْدَق افْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثقلین»: «ضربت علی (ع) در روز خندق، از عبادت ثقلین (جن و انس از ابتدای خلقت تا انتهای خلقت) افضل است» (الاقبال، ج ‌۱، ص ۴۶۷؛ و المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۳۴) 📚برگرفته از دانشنامه جهان اسلام، ص۵۹۴۰ https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#احیاگر_مذهب_شیعه» روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠٢/١٩ ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی به عنوان روز بزرگداشت «ابوجعفر محمدبن یعقوب كلینی رازی» معروف به «شیخ كلینی» بزرگترین محدث و فقیه شیعه در قرن چهارم هجری نام‌گذاری شده که دارای القابی همچون «ثقةالاسلام»، «شیخ مشایخ شیعه» و «رئیس محدثان علمای امامیه» می‌باشد؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این عالم و دانشمند عالیقدر جهان تشیع آغاز می‌نمائیم؛ شیخ کلینی (ره) در روزگار حسّاس و دشواری زیسته؛ ولادت او، در حوالی سال ۲۶۰ هجری قمری اتفاق افتاده است که سال وفات امام حسن عسکری (ع) است و حیات وی، کاملاً منطبق بر دوره غیبت صُغراست که از پیچیده‌ترین و حساس‌ترین برهه‌ها در تاریخ تشیع است؛ او بیست سال پایانی عمر خویش را‌، در بغداد به سرآورده که محل سکونت نواب خاص و وکلای ناحیه مقدسه بوده و به واسطه آن‌ها می‌توانسته با حضرت ولی‌عصر (عج) ارتباط مکتوب داشته و پاسخ سؤالات و نکات خود را از محضر امام زمان دریافت نماید، لذا این ویژگی‌ها در حیات شیخ کلینی در خورِ توجّه است و به همین دلیل آثار ایشان نیز از ارزش بسیار والایی نزد فقها و علمای شیعه برخوردار می‌باشد؛ او مشهورترین عالِم عصر خود به شمار می‌رفته و در میان همه‌ی مسلمانان از احترام و منزلت بسیار والایی برخوردار بوده و به دلیل صداقت در گفتار و كردار، و علم و فضیلت بسیار ایشان، تمامی مسلمانان اعم از شیعه و اهل سنت در مشکلات دینی خود به او روی می‌آوردند و به همین سبب شیخ کلینی اولین کسی بود که به لقب «ثقةالاسلام» یعنی «فرد مورد اعتماد اسلام» شهرت یافت؛ شیخ مشایخ شیعه در آن عصر، رئیس شیعه و از موثّق‏ترين و استوارترين عالمان در نقل حديث بوده، و كتاب شريف «كافى‏» را در مدّت بيست سال تلاش خستگی‌ناپذیر، تأليف نمود كه يكى از «کتب اربعه» شيعه‏ و حاوی ١۶۶ هزار و ١٩٩ حديث است؛ وی نخستين عالم و دانشمند بزرگى است كه به جمع‌آوری و تنظيم بسيارى از كتاب‌هايی كه در عصر معصومين (ع) نوشته شده بود، پرداخت و با قلم توانا و موشکافانه و پرمغز خود در آن برهه‌ی حساس تاریخی توانست بسيارى از پرده‏هاى اوهام را کنار زده و عقايد حقه شيعه‏ را آن‌چنان كه باید به عموم مسلمانان معرفى نمايد، تا همگان بدانند عقيده شيعه در اصول و فروع مستقيماً از قرآن کریم و مكتب وحى، و سنّت رسول اكرم (ص) و کلام اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) گرفته شده است، لذا بزرگان شیعه، ایشان را «احیاگر مذهب و مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)» دانسته‌اند؛ شیخ كلینی علاوه بر برتری علمی در عصر خود، در عدالت، تقوی و فضایل اخلاقی نیز شهره بوده، لذا عالمان زیادی به منظور یادگیری علوم ناب اسلامی در مکتب درس او تلمذ نموده‌اند؛ سرانجام این محدث گرانقدر عالم تشیع كه سراسر عمر پربار خویش را در راه تحصیل، تدریس، تألیف، تصنیف و ترویج مکتب اهل ‏بیت (ع) سپری نمود، در سال ٣١٩ هجری شمسی به دیار باقی شتافت و پیروان راستین اسلام را سوگوار عالم نامی علم حدیث كرد؛ پیكر مطهر این دانشمند فرزانه در ناحیه شرقی نهر دجله، كنار پل قدیم بغداد به خاك سپرده شد که هم‌اکنون زیارتگاه و محل عبادت شیعیان در عراق است؛ ✍️ و کلام آخر این‌که گرچه بیش از هزار سال از رحلت شیخ کلینی می‌گذرد و آن فقیه و محدث بزرگ دیگر در میان ما نیست؛ ولی به فرمایش امیرالمؤمنین (ع)، این بزرگان در درون روح وجان ما هستند و شیعه هیچ‌گاه زحمات و خدمات ارزشمند آنها را فراموش نمی‌کند! چنانچه رهبر فرزانه انقلاب در پیام خود به کنگره بین‌المللی بزرگداشت ثقة‌الاسلام شیخ کلینی (ره) فرمودند: «به نظر این جانب، تجلیل از کلینی، تجلیل از علم، تجلیل از دین و تجلیل از تشیع است...» یادش گرامی، نامش جاودان و راهش همواره پررهرو باد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#نهضت_تنباکو» روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠٢/٢٠ ✍️ مناسبت روز: در ایام صدور فتوای تاریخی تحریم توتون و تنباكو از جانب میرزای شیرازی (ره) مرجع عظیم‌الشأن جهان تشیع و پرچمدار علم و عمل، و بزرگمرد سیاست و دیانت قرار داریم، لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص داده و با سلام و صلوات به روح بلند میرزای بزرگ شیرازی (ره) آغاز می‌نمائیم؛ میرزای شیرازی (ره) پس از درگذشت شیخ مرتضی انصاری (ره) در سال ۱۲۴۳ شمسی به مرجعیت واحد شیعیان جهان رسید و تا پایان عمر به مدت سی سال این مسئولیت خطیر را بر عهده داشت؛ ایشان شاگردان بزرگی همچون شیخ عبدالکریم حائری (مؤسس حوزه علمیه قم)، آخوند خراسانی، شیخ فضل الله نوری و میرزای نائینی را تربیت نموده‌ است؛ یکی از حوادث مهمی که در ایام زعامت میرزای شیرازی رخ داده است، «نهضت تحریم تنباکو» بود؛ به این شرح که پس از اعطای امتیاز انحصار توتون و تنباکو در ایران که نقش زیادی در زندگی مردم داشت به کمپانی انگلیسی، میرزا با صدور یک حکم شرعی، ناصرالدین شاه را به زانو درآورد! حکم کوتاهی که بدین شرح بود: «بسم الله الرحمن الرحیم؛ الیوم استعمال تنباکو و توتون بِأَیِ نحوٍ کان (به هر صورتی که باشد)، در حُکم محاربه با امام زمان (صلوات اللّه علیه) است». در این فتوای تاریخی دو نکته بسیار مهم وجود داشت که حاکی از تيزبينی و دقت بسيار بالای ميرزای شیرازی (ره) بود، یکی استفاده از قيد «بِأَیِ نحوٍ کان» که سبب تسری حُكم، به حُرمت هرگونه استفاده و بهره‌ی مستقيم و غير مستقيم از توتون و تنباكو می‌شد و علاوه بر خريد و فروش، حتی حمل و نقل، و نگهداری از توتون و تنباكو را هم شامل می‌گردید؛ و نکته دوم، به کار بردن عبارت «در حُكم محاربه با امام زمان (عج)» به جای لفظ «حرام»، در متن فتوای ميرزای بزرگ شيرازی بود که با توجه به ميزان محبوبيت و احترام ویژه امام زمان (عج) در ميان شيعيان، استفاده از اين لفظ خاص، حامل پيام بزرگی بود تا راه فرار بر همه شیعیان، حتی آنهایی که بعضاً دچار لغزش و فعل حرام هم می‌شدند، بسته شود؛ اين فتوای تاریخی تا آن‌جا پيش رفت كه کسبه و بازاریان و مردم متدین ایران، در قیامی هماهنگ و یكپارچه، تمامی تنباکوها و توتون‌ها را آتش زدند و حتی زنان درباری هم قليان‌ها را جمع‌آوری کرده و همه را شکستند و بالاخره شاه قاجار مجبور به لغو امتیاز تنباکو گردید و این پیروزی، اقتدار و نقش روحانیت در ایران و نفوذ مرجعیت شیعه را نمایان ساخت؛ ✍️ البته با دقت در «نهضت تنباکو» چند عامل مهم در پیروزی ملت بزرگ ایران، قابل توجه است که به بخشی از این عوامل اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ «اسلامی بودن نهضت» بی‌شک مهمترین عامل پیروزی نهضت تنباکو، ماهیت اسلامی آن بود؛ زیرا تنها انگیزه‌ای که می‌توانست توده‌های مختلف مردم را با آن وسعت به حرکت در‌آورد و آن‌ها را به ایثار و فداکاری و گذشتن از مال و جان‌ وادار نماید، اعتقادات دینی و مذهبی مردم بود؛ 2️⃣ «جایگاه ممتاز مرجعیت در مکتب تشیع و اطاعت‌پذیری مردم از روحانیت» مراجع به عنوان نواب عام امام زمان (عج) در دوران غیبت، و روحانیت به عنوان ادامه‌دهندگان راه ائمه معصومین (ع) همواره مورد پذیرش و احترام ویژه توده مردم مسلمان ایران بوده‌اند و همین موضوع، باعث تبعیت مطق مردم و پیروزی قیام شد؛ 3️⃣ «عمومی بودن نهضت و نقش ویژه زنان در پیروزی آن» حضور در صحنه و ادامه نهضت تنباکو متعلق به گروه خاصی از مردم نبود؛ بلکه همه طبقات و اقشار مردم در آن نقش داشتند؛ مخصوصاً زنان ایرانی که برای اولین‌بار با نقش قهرمانانه و شورانگیز، حضور خود را در تاریخ مبارزاتی ایران به اثبات رسانده و تأثیر فراوانی در قیام جوانان قهرمان ایران زمین داشتند؛ چنانچه امام راحل (ره) فرمودند: «زنان نیمی از جامعه و مربی نیم دیگر جامعه هستند»؛ 4️⃣ «اتحاد و ایثار و از خودگذشتگی مردم» یکی دیگر از عوامل پیروزی نهضت تنباکو، اتحاد ملت مسلمان ایران و ایثار و از خودگذشتگی آنها در تمام مراحل نهضت بود؛ از اطاعت‌پذیری مطلق آنها از ولایت فقیه گرفته، تا به آتش کشیدن اموال و دارایی‌های خود (توتون‌ها و تنباکوهای شخصی و شکستن وسایل استعمال آنها)، و ایستادن در برابر نیروهای سلطنتی در کوچه و خیابان بود؛ ✍️ در پایان باید بدانیم که «نهضت تنباکو» آخرین نهضتی نبود که ملت مسلمان ایران با تبعیت از فرمان و حکم مرجعیت، و با رهبری روحانیت در برابر استکبار داخلی و خارجی ایستاده و به پیروزی رسیدند، چنانچه وقایعی بزرگی هم‌چون «نهضت مشروطه»، «نهضت ملی کردن صنعت نفت»، و بالاخره «نهضت بزرگ انقلاب اسلامی» در سال ١٣۵٧ از دیگر نمونه‌های برجسته اتحاد و پیروزی ملت مسلمان ایران بر اساس اطاعت از مقام معظم ولایت فقیه و مرجعیت است. https://eitaa.com/ROOZBARG