✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شکافنده_علوم_الهی» روز شنبه ١۴٠٢/١٠/٢٣ مناسبت روز: امروز اولین روز از ماه رجب و سالروز میلاد باسعادت پنجمین اختر آسمان ولایت و امامت، حضرت #باقرالعلوم (ع) است، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن روز را آغاز می‌نمائیم؛ «باقرالعلوم» به معنای شکافنده‌ی علم و دانش است، که طبق روایات، این لقب را پیامبر اکرم (ص) قبل از میلاد امام پنجم به ایشان عطاء نموده‌اند؛ چنانچه جابر بن عبداللّه انصاری (ره) نقل می‌کند که حضرت رسول (ص) به من فرمودند: «ای جابر! انشاالله تو در دنیا خواهی ماند، تا زمانی که ملاقات کنی فرزندی از اولاد حسینم را که نامش «محمّد» است، او علم دین را می‌‏شکافد، شکافتنی! پس هرگاه او را ملاقات کردی، سلام مرا به او برسان» (إرشاد شیخ مفید، ج‏۲، ص ۱۵۹) اما هرچند که این لقب توسط پیامبر خدا به حضرت نسبت داده شده و طبق آیه ٣و۴ سوره نجم، تمامی کلام رسول خدا بر گرفته از وحی الهی و قطعاً صحیح است‌؛ ولی متأسفانه شبهه‌ای در رابطه با لقب «باقرالعلوم» توسط وهابیت و دشمنان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) ایجاد گردیده است که: ❓اگر امام پنجم شیعیان واقعاً باقرالعلوم و شکافنده دانش‌هاست، پس چرا در تاریخ، هیچ اثر و اختراعی از ایشان به ثبت نرسیده است؟ ✅ البته از نوع این پرسش، غرض‌ورزی پرسش‌گر کاملاً نمایان است، اما اگر فرض کنیم که این سؤال از روی غرض نباشد، باید بگوئیم که قطعاً از روی جهالت و نادانی و نشأت گرفته از این موضوع است که متأسفانه برای بیشتر مردم، جایگاه علوم و دانش‌های الهی به‌درستی روشن نشده است؛ به‌صورتی که تصور می‌کنند که تنها علومی مفید است که دارای آثار چند روزه دنيوی باشند و ثمره آن با ابتکار و اختراع محصولی مادی ملموس باشد؛ و به همین دلیل این سؤال در زمان حاضر زیاد شنیده می‌شود که اصلاً اگر حوزه‌های علمیه و علماء و طلاب علوم دینی نباشند، چه اتفاقی می‌افتد؟! در جواب به این سؤال باید بدانیم که طبق آیات و روایات اسلامی، «علوم الهی» برای انسان، بسیار با اهمیت‌تر از علوم مادی می‌باشند چنانچه رسول خدا (ص) فرمودند: «أَفْضَلُ الْعِلْمِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» (بحار الأنوار، ج٧۵،ص ٧) یعنی بالاترین دانش، علم به توحید و اصول عقاید است؛ و همچنین در روایتی از امام کاظم (ع) آمده که: روزی پيامبر اكرم (ص) وارد مسجد شده و دیدند که مسلمانان به دور مردی جمع شده‌ و می‌گویند او داناترين انسان نسبت به نَسَب عرب است؛ پس حضرت فرمودند: اين علم سودی ندارد؛ و سپس مهمترین علوم سودمند را به شرح ذیل برشمردند: 1️⃣ «آيَةٌ مُحْكَمَةٌ» يعنی «اصول دين» و اعتقادات؛ 2️⃣ «فَرِيضَةٌ عَادِلَةٌ» يعنی «علم‌اخلاق»؛ 3️⃣ «سُنَّةٌ قَائِمَةٌ» يعنی «فروع دين» و علم به احكام شريعت و مسائل حلال و حرام. [اصول كافی، ج١، ص٣٢] در اهمیت آموختن این علوم الهی و تأثیر آن در زندگی مردم، همین کافی است که بدانیم که خداوند در قرآن کریم، در «آیه نَفْر» (توبه/۱۲٢) به پیامبر (ص) دستور می‌دهد که همه‌ی مسلمانان به جهاد و میدان جنگ نروند؛ و گروهی در شهر بمانند و علوم الهی و احکام دینی را بیاموزند تا پس از بازگشت مجاهدین، علوم و معارف دینی را به آنها یاد بدهند. «تفسیر نمونه، ج۸، ص۱۸۹» بر این اساس، باید اذعان کنیم که حضرت باقرالعلوم (ع) در طول عمر بابرکت خود و در شرائط بسیار نامساعد، به نشر و اشاعه حقایق و معارف و احکام الهی پرداخته و جنبش علمی دامنه‌داری را به وجود آوردند که باعث تأسیس بزرگترین «دانشگاه اسلامی» در دوران امام صادق (ع) شد؛ لذا مسلماً آن حضرت را باید شکافنده با اهمیت‌ترین علوم دانست که طریق هدایت و راه سعادت و خوشبختی در دنیا و آخرت را به بشریت نشان می‌دهد؛ البته آثار گرانقدری نیز در علوم اسلامی از آن حضرت به یادگار مانده است؛ به‌طوری که امروزه، تمامی کتب مهم شیعه و اهل‌سنت، پُر است از جمله‌ی «قال محمد بن علی» و «قال الباقر (ع)» و سخنان پرمغز و ادله علمی پیشوای پنجم شیعیان؛ همچنین آن حضرت، شاگردان برجسته‌‏ای در زمینه‏‌های مختلف علمی تربیت کرده‌اند که هر کدام، وزنه علمی بزرگی در تاریخ به شمار می‌روند. (سیره پیشوایان، ص٣٠۶ به بعد) ✍️ در نتیجه، گرچه ممکن است ما اختراع و یا آثاری در زمینه علوم مادی و دنیوی از امام باقر (ع) نداشته باشیم و یا به ما نرسیده باشد؛ اما حضرت با تفسیر آیات قرآن و تبیین علوم دینی و تعلیم و تربیت شاگردان مؤثر در عرصه‌های مختلف علمی به معنای واقعی دريای دانش را شكافته و اسرار علوم الهی را برای بشریت آشكار ساخته‌ و جلوی هرگونه تحریف در دین را گرفته‌اند. در پایان بدیهی است که امروزه نیز براساس همین ادله و نکات، اهمیت حضور حوزه‌های علمیه و مراجع عظام و علمای دینی اثبات می‌گردد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حامی_رسول_خدا» روز چهارشنبه ١۴٠٢/١١/١٨ مناسبت روز: امروز سالروز رحلت حضرت #ابوطالب (ع) پدر بزرگوار حضرت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت جعفر طیار (ع) و عموی بزرگوار و حامی و ناصر پیامبر اکرم (ص) است، لذا سخن امروز را با عرض تسلیت و تعزیت به تمامی شیعیان و محبین مولای متقیان آغاز می‌نمائیم؛ حضرت ابوطالب (ع) #سید_بطحاء و رئیس مکه و پیر و بزرگ قبیله قریش بعد از پدر بزرگوارشان حضرت عبدالمطّلب (ع) بودند؛ ایشان جمیع فضایل اخلا‌قی را دارا بودند، به صورتی که همه قبایل عرب، شخصیت و مکارم اخلاقی آن مرد بزرگ را ستوده و برای ایشان احترام ویژه‌ای قائل بودند؛ چنانچه از اکثم بن صیفی، حکیم معروف عرب پرسیدند: حکمت و ریاست و سیادت را از که آموختی؟ گفت: از حليفِ (دوست) علم و ادب، سید عجم و عرب، ابوطالب بن عبدالمطّلب؛ حضرت ابوطالب (ع) مانند پدری فداکار، چهل و دو سال در نهایت وفا و صمیمیت به کفالت و حمایت و یاری پیامبر اکرم (ص) همت گماردند و همسر مکرمه‌ ایشان حضرت فاطمه بنت اسد (س) نیز چون مادری مهربان به خدمت رسول خدا قیام کرده و پیامبر (ص) را از فرزندان خود بیشتر دوست و عزیز می‌داشتند؛ فرزندان شریف ایشان: «ام هانی، عقیل، جعفرطیار و امیرالمؤمنین (ع)» نیز از اولین مسلمانان بوده و همواره حامی و پیرو حقیقی رسول خدا (ص) و از مدافعان بزرگ دین مبین اسلام بودند؛ چنانچه به جرأت می‌توان گفت که هیچ خاندانی به اندازه آن‌ها به پیامبر اسلا‌م (ص) خدمت نکرده و خدمات هیچ خانواده‌ای نیز برای اسلا‌م، سودمندتر و با ارزش‌تر از آن‌ها نبوده است؛ آن‌هم در سخت‌ترین دوران زندگی پیامبر خدا؛ حضرت ابوطالب (ع) حتی در آخرین لحظات عمر نیز دست از حمایت از پیامبر (ص) برنداشتند و در وصیت خود سفارش فرمودند:‌ «ای جماعت بنی‌هاشم! محمد (ص) را تصدیق و اطاعت کنید تا رستگار و هدایت شوید» (الغدیر، ج ۷، ص۳۶۷) ✍️ پیامبر خدا (ص) نیز احترام و علاقه زیادی برای عموی گرامیشان قائل بودند و در مصیبت آن حضرت بسیار اندوهناک و گریان شده و فرمودند: «ای عمو! در صغیری پرورشم دادی، در یتیمی کفالتم نمودی و در کبیری یاری‌ام کردی، خدا به تو در برابر یاری من پاداش نیکو دهد» و سپس پیشاپیش جنازه ایشان می‌رفتند و می‌فرمودند: «ای عمو، صله رحم و مهربانی کردی و جزای نیکو دریافت نمودی» و هنگامی که به محل دفن ایشان رسیدند، فرمودند: «آن گونه برای شما، طلب آمرزش و شفاعت می‌کنم که جن و انس دچار شگفتی شوند» (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۷۶؛ و بحار الانوار، ج١٩، ص ۶٩) پس از رحلت حضرت ابوطالب (ع) جبهه‌ی مسلمانان در مکه بی‌پناه شد و این موضوع یکی از مهمترین علل هجرت مسلمانان به شمار می‌رود، زیرا با رحلت ایشان، مسلمانان و شخص پیامبر (ص) حامی اصلی خویش را از دست دادند و دشمنان در برابر آن‌ها جسور و گستاخ گردیدند؛ چنانچه در سیره ابن‌هشام نقل شده که: پس از وفات ابوطالب(ع)، قريش بر پیامبر خدا مرارت‌هایی رساندند که در حیات ایشان جرأت انجام آنها را نداشتند. (الغدير، ج٧، ص٢٧۶) ✍️ البته متأسفانه نواصب و وهابیون از شدت بُغض و دشمنی با امیرالمومنین (ع)، نسبت کفر و شرک به حضرت ابوطالب (ع) داده‌اند که با کمال تأسف برخی از عزیزان اهل‌سنت نیز تحت تأثیر آن‌ها واقع شده‌اند؛ درحالی که در احادیث مختلف در کتب شیعه و سنی علاوه بر خدمات ارزشمند ایشان به ایمان والای حضرت ابوطالب (ع) نیز اذعان گردیده که در این مجال به سه حدیث کوتاه در این زمینه اشاره می‌نمائیم: ✅ امام صادق (ع) فرمودند: «حکایت ابوطالب مانند اصحاب کهف است که ایمان خود را مخفی نگه داشتند و شرک (مصلحتی) را اظهار کردند و خداوند به ایشان پاداش دو برابر عنایت فرمود (یک پاداش برای ایمان و یک پاداش برای تقیه کردن)». (الکافی، ج۱، ص۴۴۸) همچنین حضرت صادق (ع) در حدیث دیگری، منکران ایمان ابوطالب (ع) را دروغگو شمرده و آن حضرت را از هم‌نشینان انبیاء، صدیقان و شهیدان و صالحان خوانده‌اند. (کنز الفوائد، ص۸۰) ✅ امام محمد باقر (ع) نیز فرمودند: «اگر ایمان ابوطالب (ع) را در یک کفه ترازو و ایمان تمام خَلق را در کفه دیگر بگذارند، ایمان ایشان سنگین‌تر خواهد بود» (شرح نهج‌البلا‌غه ابن‌ابی‌الحدید، ج۴، ص٣٣٨) ✍️ در پایان لازم به ذکر است که در دین شریف اسلام بر ضرورت احترام و تشکر از مُنعم تأکید فراوان شده و آن را دستوری انسانی و اسلامی دانسته است؛ لذا بر همه امت اسلا‌م، لا‌زم و واجب است که قدردان زحمات بی‌دریغ حضرت ابوطالب (ع) و خاندان شریف ایشان بوده و خدمات و رنج و مصائب آنان در یاری پیامبر اکرم (ص) و نصرت اسلام و اعتلا‌ی کلمه توحید را هرگز فراموش ننمایند. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#رَحمَةٌ_لِلعَالَمین» روز پنجشنبه ١۴٠٢/١١/١٩ مناسبت روز: امروز سالروز #بعثت "رَحمَةٌ لِلعَالَمین" پیامبر خوبی‌ها و مهربانی‌ها، حضرت محمد مصطفی (ص) است؛ لذا این عید بزرگ را به همه مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ #عید_مبعث روزی است که «انسان کامل» و «خاتم انبیاء الهی» از سوی خداوند متعال برای هدایت بشریت برانگیخته شد، تا بشر با تبعیت و الگوگیری از این «اسوه حسنه» به سعادت در دنیا و آخرت دست یابد؛ چنانچه قرآن می‌فرماید: «لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن کانَ یَرجُوا اللهَ وَ الیَومَ الأخِر؛ (أحزاب/۲۱) اما، بی‌شک خصال حمیده‌ی پیغمبر اکرم (ص) یکی دوتا، و ده‌تا و صدتا نیست؛ چنانچه همسر حضرت، درباره‌ی اخلاق ایشان می‌گوید: «کانَ خُلقُهُ القُرآن»: «اخلاق پیغمبر، قرآن مجسّم است» (مسند احمد، ج ۶، ص ۱۶۳) لذا برای الگوگیری از آن حضرت، ابتدا باید با خصال حمیده و خُلق عظیم پیامبر (ص) آشنا شویم که در این مجال کوتاه تنها به چند خصلت بزرگ آن حضرت اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ «اخلاق محمدی» یکی از بزرگترین خصال حمیده رسول خدا که طبق فرمایش ایشان، هدف از بعثت آن حضرت بوده، مکارم اخلاق است: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق» (بحارالانوار، ج ۶٨، ص ٣٨٢؛ و السنن الکبری، ج ١٠، ص ٣٢)؛ اخلاق حسنه‌ای که خدای متعال درباره آن می‌فرمايد: «وَ اِنَّکَ لَعَلیٰ خُلُقٍ‌ عَظیم»؛ (قلم/۴) و مسلماً چیزی را که خدای متعال، عظیم و برجسته‌ بداند، در آن نهایت خوبی و شرافت وجود دارد! لذا یک انسان مسلمان باید مانند حضرت، متخلّق به اخلاق محمدی باشد. 2️⃣ «صبر جمیل» یکی دیگر از خصوصیات بسیار برجسته‌ پیامبر خدا «صبر» است؛ چنانچه خداوند از اوّل بعثت، به حضرت، دستور صبر و استقامت داده و در آیات متعدد در قرآن کریم به این موضوع اشاره نموده است؛ هم‌چون آیه ٧ سوره‌ی مدّثّر: «وَ لِرَبِّکَ فَاصبِر» و یا در آیه ١٠ سوره‌ی مزّمّل: «وَاصبِر عَلیٰ ما یَقولون» و می‌دانید که این دو سوره، از اوّلین سوره‌هایی است که بر رسول خدا نازل شده است، یعنی از همان قدم اوّل، خدای متعال به پیغمبرش می‌گوید، اگر می‌خواهی به رسالتت عمل نمایی، باید صبور باشی؛ امیرالمؤمنین (ع) هم فرمودند؛ «بر شما باد به صبر، زیرا صبر نسبت به ایمان، چون سر است نسبت به بدن؛ در بدنى که سر نباشد خیرى نیست، چنانچه در ایمانى که همراه با صبر نباشد هم، خیری نیست» (حکمت ٨٢ نهج‌البلاغه) ✍️ اما صبر در برابر چه چیزی؟ این موضوع را پیامبر اکرم (ص) در حدیثی ثبیین نموده‌ و فرمودند: صبر بر سه بخش است: ⬅️ «صبر بر مصیبت و مشکلات»: یعنی انسان، خودش را در برابر حوادث و مصائب گوناگون، حفظ کند؛ ⬅️ «صبر در معصیت»: یعنی انسان در مقابل میل به گناه پایداری کند؛ ⬅️ «صبر در طاعت»: یعنی انسان در مقابل بی‌حالی و بی‌کاری و تنبلی به هنگام انجام وظیفه، پایداری کند؛ البته صبر هزاران شاخه دارد؛ اما بالاترین مقام صبر را حضرت باقرالعلوم (ع) در روایتی بیان فرموده‌اند: چون هنگام رحلت پدرم فرا رسيد، مرا در آغوش گرفته و فرمود: فرزندم! به تو سفارشى مى‌كنم كه پدرم در آخرین لحظات عمر به من كرده و فرمود كه پدرشان امیرالمؤمنین (ع) این سفارش را در پایان عمر نموده‌اند: «يا بُنَيَّ، اِصْبِرْ عَلَى الْحَقِّ وَ اِنْ كانَ مُرّا»: «فرزندم! در راه حق، صبور باش، حتّى اگر [این صبورى] تلخ باشد» (اصول كافى، ج ٢، ص ٩١) 3️⃣ «عدل و عدالت» یکی دیگر از خصال حمیده پیامبر (ص) که از مهم‌ترین اهداف همه‌ی پیغمبران الهی بوده، برپایی «عدالت» است: «لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَیِّنٰتِ وَ اَنزَلنا مَعَهُمُ الکـِتٰبَ وَ المیزانَ لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط»: «ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند...» (حديد/۲۵)‌ بنابراین، یکی از اهداف بزرگ رسالت و اِنزال کُتب الهی این بوده که قیام به قسط شود و جامعه، قائم به عدل وعدالت باشد؛ البته عدالت نیز اقسام بسیاری دارد و فقط در تقسیم اموال و ثروت نیست؛ بلکه عادلانه رفتار کردن در همه چیز مهم است؛ اما متأسفانه امروزه در فضای حقیقی و مجازی، شاهد بی‌عدالتی‌های فراوان هستیم! به‌گونه‌ای که به راحتی تهمت می‌زنند، دروغ می‌گویند و بدون اطمینان مطلبی را منتشر و یا منتقل می‌نمایند و با آبروی مردم بازی می‌کنند! این‌ها همه از مصادیق بی‌عدالتی است، و اگر ما پیرو پیامبر اکرم (ص) هستیم نباید بی‌عدالتی کنیم! ✍️ این مبحث ادامه دارد... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#کودتای_سیاه» روز پنجشنبه ١۴٠٢/١٢/٠٣ مناسبت روز: یکی از وقایع مهم تاریخ معاصر ایران، #کودتای_سوم_اسفند سال ١٢٩٩ شمسی است که دولت انگلیس به جهت حفظ منافع خود و جلوگیری از نفوذ بیشتر روسیه در ایران، نقش اصلی را در آن به‌عهده داشت؛ انگلیسی‌ها ابتدا رضا میرپنج را به عنوان فرمانده قزاق‌های ایران انتخاب کردند و بعد از فراهم نمودن زمینه لازم در سحرگاه سوم اسفند ١٢٩٩، دستور دادند تا قزاق‌ها به فرماندهی #رضاخان وارد تهران شوند و با مختصر زدوخوردی با ژاندارمری، پایتخت را تصرف کنند؛ در ادامه، کودتاچیان به سرعت، تصمیم‌های بعدی خود را مثل انتشار اعلامیه با مضمون اعلام حکومت نظامی، دستگیری افراد مورد نظر، لغو ظاهری قرارداد 1919 و... را به اجرا درآوردند؛ البته وضعیت نامطلوب اوضاع عمومی جامعه ایران در آستانه این کودتا، زمینه‌های لازم برای پذیرش این دگرگونی را کاملاً فراهم نموده بود، به صورتی‌که بر اثر تندروی های بی‌حساب حکومت وقت، ضعف مدیریت و نداشتن برنامه‌های کاربردی برای اداره کشور، و مداخله روزافزون روس‌ها و انلگیس‌ها در امور داخلی ایران، از زمان انقلاب مشروطیت تا کودتای ١٢٩٩، پنجاه و یک بار هیئت دولت در ایران تغییر کرده بود و بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی و نابسامانی شدید اقتصادی سراسر ایران را فرا گرفته بود؛ به‌گونه‌ای که جامعه ایران، ثمره‌ی آزادی‌ای را که مشروطه‌خواهان سکولار ادعای آن را داشتند، چشیده و اکنون تشنه نظم و امنیت و ساماندهی و پیشرفت کشور خود بودند؛ لذا رضاخان با کمترین هزینه، سلسله منحوس پهلوی را تأسیس نمود و بدین ترتیب یکی از سیاه‌ترین دوران تاریخی کشور ایران آغاز شد! ✍️ مورخین داخلی و خارجی، حکومت رضاخان را ملغمه‌ای از استبداد، دیکتاتوری تمام عیار و دین ستیزی آشکار دانسته‌اند؛ در این دوران سیاه، نه خبری از مجلس و نمایندگان واقعی ملت بود و نه اعتراضی از سوی کسی تحمل می‌شد؛ رضاشاه پس از به قدرت رسیدن، سعی کرد، خودش را از بند روحانیون و طبقه مذهبی ایران رها سازد، لذا دین‌ستیزی عریان را به نمایش گذاشت و آشکارا فحشاء و منکر را در جامعه اسلامی ایران رواج داده و قبح گناه و معصیت را شکست! ✍️ اما متأسفانه امروزه برخی از افراد جاهل و یا مغرض، مخصوصاً در شبکه‌های ماهواره‌ای و در فضای مجازی می‌خواهند که با فریب مردم و مثبت ارزیابی کردن اصلاحات اقتصادی رضاخان، پرونده سراسر سیاه و نکبت‌بار پهلوی اول را تطهیر نمایند؛ هرچند که هر انسان عاقل و منصفی با کمترین دقت در تاریخ ایران، می‌تواند به لیست بلندبالایی از خیانت‌ها و جنایت‌های رضاشاه و تاراج ایران در این دوره تاریک دست یابد که در پایان سخن امروز به بخشی از آن‌ها اشاره و قضاوت را به شما واگذار می‌نمائیم: 1️⃣ امضای پیمان ننگین سعدآباد با کشورهای همسایه (عراق، ترکیه و افغانستان) و جدایی بخش‌های عظیمی از ایران؛ از جمله جدایی رشته کوه‌های آرارات و بخشیدن آن به ترکیه؛ و بخشیدن اروند رود به عراق که سال‌ها بعد در جنگ تحمیلی، ملت ایران تاوان‌ آن را دادند و بسیاری از جوانان ما در همین منطقه به شهادت رسیدند؛ 2️⃣ جدایی دهکده توریستی فیروزه در خراسان شمالی و اعطای آن به روسیه که امروز جزو قلمرو ترکمنستان محسوب می‌شود؛ 3️⃣ جدایی دشت ناامید در سیستان به مساحت ۳ هزار کیلومتر در سال ۱۳۱۷؛ 4️⃣ اعطای مجوز به باستان شناسان آمریکایی برای کاوش در تخت جمشید و تاراج آثار باستانی ایران توسط آن‌ها؛ 5️⃣ غصب زمین‌های ۲۱۶۷ روستا در کشور و صدور سند این روستاها به نام شخص شاه! و قتل عام روستائیانی که از دادن زمین‌هایشان به رضاشاه سر باز زدند؛ 6️⃣ شکنجه وحشیانه مخالفان حکومت با روش‌های بی‌رحمانه و غیرانسانی مانند زدن آمپول هوا (توسط پزشک احمدی معروف)؛ 7️⃣ کشتار و تبعید بیش از ۲۴ هزار نفر از مردم ایران؛ 8️⃣ قلع و قمع کردن عشایر ایران و تبعید بسیاری از آنان؛ 9️⃣ شکنجه، تبعید و کشتن نویسندگان، روشنفکران، شعرا و ادیبان، و روحانیون حامی ملت و کشور؛ 🔟 ممنوعیت مجالس تعزیه‌خوانی و عزاداری امام حسین(ع)؛ 1️⃣1️⃣ کشف حجاب و حرمت شکنی در حرم مطهر امام رضا(ع) و به شهادت رساندن و مجروح کردن بیش از ۱۵۰۰ نفر در مسجد گوهرشاد؛ 2️⃣1️⃣ تأسیس ارتشی خودفروخته و وابسته که حتی نتوانست ساعتی در برابر اشغالگران از شخص رضاشاه محافظت نماید به‌صورتی که شاه ایران با خفت و خواری هرچه تمام، تن به تبعید داد؛ ✍️ و صدها خیانت و جنایت دیگر که ملت بزرگ ایران هرگز آن‌ها را به فراموشی نخواهند سپرد! لذا مسلماً رضاخان نه تنها پدر ایران نوین نیست بلکه بانی تاراج و تخریب کشور و سپردن آن به بیگانگان و از بین برنده‌ی «دین و دموکراسی» و «استقلال و آزادی» در ایران است. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «معنای ولایت؟» ✍️ مناسبت روز: در نوزدهمین روز از ماه مبارک رمضان، ماه بهار قرآن قرار داریم، لذا امروز نیز به تبیین یکی دیگر از آیات نورانی قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» که بر اساس سخنان رهبر معظم انقلاب در ماه مبارک رمضان درسال ١٣۵٣ تهیه شده، می‌پردازیم؛ ✅ جزء ١٩، سوره شعرا، آیه۶١و۶٢ «فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ؛ قالَ كَلَّا إِنَّ مَعِي رَبِّي سَيَهْدِينِ» «چون دو لشکر (فرعون و حضرت موسی (در کنار رود بزرگ نیل با هم) روبرو شدند اصحاب حضرت موسی (ع) گفتند: اینک به دست فرعونیان خواهیم افتاد! (حضرت به آنان) جواب دادند: چنين نيست، قطعاً پروردگارم با ماست و مرا بزودی هدايت خواهد كرد». همانطور که مستحضرید در ادامه، پس از این مکالمه و اثبات ایمان و اعتقاد و اعتماد راسخ حضرت موسی (ع) به خداوند متعال، به ایشان وحی شد تا عصای خود را به رود نیل بزند و راهی در میان آن پدیدار شد و حضرت موسی (ع) همراه با بنی اسرائیل از آن گذشتند و همه فرعونیان در آن غرق شدند! ✍️ در ابتدای این مبحث، ماجرایی را در مورد یکی از افراد اثرگذار تاریخ تقدیم می‌کنیم: پس از کشته شدن خلیفه سوم و بیعت مردم با امیرالمؤمنین (ع)، امام به «حبیب بن منتجب» حاکم یمن، نامه‌ای نوشتند و او را بر حکومت ابقا کرده و از او خواستند تا از مردم یمن برای آن حضرت، بیعت گرفته و ده نفر از عاقلان، فصیحان و معتمدان، و از صاحبان فهم و شجاعت که خدا را می‌شناسند و به دین خود و به آنچه به نفع و ضرر آنهاست آگاهند و بهترین رأی و نظر را در مسائل دارند به نزد آن حضرت بفرستد؛ حبیب نیز با دیدن این نامه، بسیار شادمان شد و پس از گرفتن بیعت از مردم، از بین آنها، ده نفر از عاقل‌ترین و عابدترین مردم را انتخاب کرده و آنان را راهی مدینه کرد؛ آنها به حضور امام رسیدند و از میان آن جمع، یک نفر به نمایندگی شروع به سخن کرد و پس از سلام و درود به حضرت امیر به عنوان امام عادل، ماه تمام، شیر شجاعت میدان نبرد و افضل بر تمام مردم، شهادت داد که شما وصی رسول خدا و خلیفه بعد از او و وارث علم او هستید و سپس گفت: خدا لعنت کند کسی که حق شما را انکار و مقامتان را باور نکند... حضرت تشکر کرده و فرمودند نام تو چیست؟ گفت: عبدالرحمن فرزند ملجم مرادی؛ پس امام فرمودند: «انّا الله و انا إليه راجعون ولاحول ولاقوة الا بالله العلى العظيم» و یک دست خود را به دیگری زدند؛ چند روز بعد هنگامی که یمنی‌ها قصد برگشت داشتند، ابن ملجم سخت بیمار شد و به یمن برنگشت؛ حضرت او را به منزل خود دعوت کردند و از او پذیرایی نموده و به او فرمودند: تو قاتل و کشنده من هستی! پس ابن‌ملجم عرضه داشت یا امیرالمؤمنین! اگر چنین شناختی از من دارید، لطفاً مرا بکشید تا چنین واقعه‌ای رخ ندهد! و امام در پاسخ او فرمودند: هرگز جایز نیست پیش از آنکه جرمی از شخصی واقع شود، او را مجازات نمائیم! (بحارالأنوار، ج۴۲، ص۲۶۲) بله جای بسی شگفتی و تأمل که چنین فردی با این خصوصیات منحصربه فرد به یکی از منفورترین چهره‌های تاریخ تبدیل می‌شود؛ لذا از سرانجام و عاقبت ابن‌ملجم می‌توان به معنای احادیث متعدد درباره «ولایت» پی برد! احادیثی که بارها از زبان مبارک اهل بیت (ع) شنیده شده است. از جمله، حدیث معروفی که از چند معصوم روایت شده که فرمودند: «اگر فردی شب‌ها را نماز گزارد و روزها را به روزه بگذراند و تمام اموالش را صدقه بدهد و تمام عمرش را حج به جای آورد، اما ولایت ولی خدا را نشناسد تا از او پیروی کند و تمام کارهایش به راهنمایی او باشد، نه خداوند به او پاداشی خواهد داد و نه از اهل ایمان خواهد بود!» (محاسن، ج۱، ص ۲۸۷) ✍️ مسئله مهمی که می‌خواهیم از امروز و بعد از تبیین آیات قرآن کریم درباره ایمان به «توحید و نبوت» مطرح کنیم و تا با آن زندگی کرده و به سعادت برسیم، ایمان به «ولایت» است. ❓اما این «ولایت» که در قرآن کریم در امتداد توحید و کار پیامبران الهی آمده، چیست و به چه معناست؟ https://eitaa.com/ROOZBARG ادامه دارد 👇

✅ ادامه #روزبرگ_شیعه 👇 ✍️ در جلسات گذشته عرض کردیم که انبیاء الهی، واسطه فیض بین انسان‌ها و خداوند قادر متعال هستند و برای پاسخگویی به نیازهای اساسی انسان و ابلاغ برنامه سعادت به آنها مبعوث شده‌اند و اولین مفهوم دینی که آنها به مردم ابلاغ کرده‌اند، ایمان به توحید و دوری از طاغوت است و انبیاء در این راه پر فراز و نشیب در برابر دشمنان توحید، استقامت و مجاهدت زیادی کردند تا بشریت را به قله کمال و انسانیت برسانند؛ در نهایت نیز عرض کردیم که معنای اعتقاد به نبوت، اطاعت بی چون و چرا از رسول خدا و پذیرش تمامی تعهداتی است که اعتقاد به نبوت به وجود می‌آورد! تعهداتی که من و تو، مسئول به منزل رساندن آنها هستیم تا بار رسالت به سرمنزل مقصود برسد؛ لذا انسان معتقد به نبوت و توحید، نمی‌تواند بی‌طرف و ساکت نسبت به همه چیز به زندگی آرام خود ادامه دهد و می‌بایست دوش به دوش پیامبر خود در تشکیل جامعه توحیدی تلاش کند! ❓حالا چنین افرادی که می‌خواهند این راه سخت اما دلپذیر توحیدی را در زندگی خود طی کنند به چه چیزی نیاز دارند؟ و آنچه برای قرار گرفتن در کنار رسول خدا و یاری دادن به او برای تحقق اهداف نبوت لازم است، چیست؟ ✅ جواب این سؤال، «ولایت» است؛ البته منظور از این «ولایت» یک امر ذهنی و فقط محبت و مودت صرف، نسبت امیرالمؤمنین (ع) و اولاد گرامی ایشان نیست! قرآن، ولایت را فقط یک علاقه قلبی و تصویر ذهنی نسبت به شخص «ولی» نمی‌داند! ما معنای ولایت را درست متوجه نشده‌ایم! درست است که محور ولایت، «ولیّ زمان» است اما آن ولایتی که باید ایمان انسان به آن گره خورده و باعث پیروزی و سعادت در دنیا و آخرت می‌شود، چیزی فراتر از یک محبت است! مقام معظم رهبری در تبیین معنای ولایت در کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن می فرمایند: «ولایت در اصطلاح اوّلی قرآنی یعنی به هم پیوستگی و هم‌جبهه‌گی و اتصال شدید یک عده انسانی که دارای یک فکر واحد و جویای یک هدف واحدند و در یک راه واحد قدم برمی‌دارند و برای یک مقصود، تلاش و حرکت می‌کنند و یک فکر را و یک عقیده را پذیرفته‌اند؛ افراد این جبهه هر چه بیشتر باید به همدیگر متصل باشند و از جبهه‌های دیگر و قطب‌های دیگر و قسمت‌های دیگر خودشان را جدا و کنار بگیرند؛ چرا؟ برای اینکه از بین نروند و هضم نشوند! این را در قرآن، «ولایت» می‌گویند‌» بنابراین اینکه می‌گوئیم برای به دوش کشیدن بار رسالت در تحقق جامعه توحیدی باید ولایت داشته باشیم یعنی ماهایی که برای رسیدن به یک هدف واحد هم فکر و هم عقیده‌ایم، برای تحقق آن باید هم‌جبهه و به هم پیوسته باشیم! اتصال شدید به یکدیگر داشته باشیم! این یعنی «ولایت»‌؛ جمع به هم پیوسته‌ای که در برابر اکثریت جامعه از هم جدا نشده و از بین نروند و مثل پولاد آبدیده در کنار هم قرار بگیرند! این به‌هم پیوستگی و هم جبهه‌گی و اتصال سبب می‌شود کار به سرانجام برسد و ما پیروز شویم. مثال این ولایت را می‌توانیم در یک گروه کوه‌نوردی ببینیم که مثلاً برای فتح قله اورست حرکت می‌کنند؛ هر چند نفر که باشند، وقتی باید در این مسیر سخت و صعب‌العبور و برفی از گردنه‌های باریک و خطرناک عبور کنند، از ابتدا به همدیگر متصل می‌شوند؛ از نفر اول که راهنما و جلودار است تا نفر آخر که در انتهای صف است، همه به هم وصلند و پیوستگی دارند! جدا جدا و تک تک حرکت نمی‌کنند! به همدیگر محکم بسته شده‌اند تا چنانچه اگر یک نفر یا دو نفر هم افتاد، بقیه بتوانند آنها را نگه دارند؛ این همبستگی و اتصال بین کوه نوردانی که همه یک هدف را دنبال می‌کنند در نهایت آنها را به هدفشان می‌رساند و با وجود همه سختی‌ها و مشکلات، قله‌ی اورست را فتح می‌کنند! تک تک این کوهنوردان معنای ولایت را به درستی درک کرده‌اند و می‌دانند که اگر بند اتصال را از خود باز کنند چه بسا باعث سقوط خود و دیگرانی می‌شوند که به وسیله آنها به راهنما وصل شده‌اند! همین‌گونه ارتباط و همبستگی و پیوستگی باید برای قدم برداشتن در مسیر رسالت رسول خدا، بین کسانی باشد که یک هدف مشترک دارند و آن توحیدی زندگی کردن است؛ این می‌شود معنای واقعی «ولایت»... https://eitaa.com/ROOZBARG ادامه دارد 👇

✅ ادامه #روزبرگ_شیعه 👇 ✍️ حالا به بحث آیه ۶١ و ۶٢ سوره شعرا برگردیم تا ببینیم چطور «ولایت»، باعث نجات بنی‌اسرائیل می‌شود! آنجا که حضرت موسی (ع) که ولیّ و پیامبر آنهاست در جواب قوم خود که در کنار رود نیل بسیار ترسیده بودند و دیگر امیدی به نجات نداشتند، فرمودند: «كَلَّا، إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِين»: «چنین نیست! بی‌تردید پروردگارم با ماست و به زودی ما را هدایت خواهد کرد! و سپس آن معجزه الهی نازل گردید و رود بزرگ نیل شکافته شد! آنچه در اینجا قوم موسی (ع) را نجات داد همان «ولایت» است! ولایتی که بین آنها پیوستگی و هم‌جبهه‌گی ایجاد نموده و باعث شده بود، بنی‌اسرائیل، خانه‌ها و زمین‌ها و همه‌ی دنیای خود را رها کنند و پشت سر ولیّ خود حرکت کنند! همین ولایت، باعث شد، یاری خداوند به آنها برسد و دشمن قدرتمند آنها، شکست بخورد؛ چنانچه تا زمانی که تنها بودند، جدا و تک تک بودند و همبستگی و پیوستگی نداشتند همواره اسیر ستم فرعونیان و تحت سیطره طاغوت زمان بودند؛ لذا این ولایت، این پیوستگی، این هم جبهه‌گی در جبهه حق بسیار مهم است و اگر نباشد پیروزی و زندگی توحیدی میسر نخواهد شد. ✍️ بدیهی است این «ولایت» با محوریت «ولی زمان» برای رفع مشکلات امروز جامعه ما نیز بسیار کارگشا است؛ چنانچه هدف انقلاب اسلامی از اول این بوده که در مسیر رسالت پیامبران الهی برای تشکیل یک جامعه توحیدی گام بردارد، اما طی این مسیر برای رسیدن به این هدف بزرگ، نیاز به همدلی، همبستگی و پیوستگی بین تمام اقشار جامعه دارد؛ ولی متأسفانه امروزه شاهدیم که ما در بسیاری از جنبه‌ها و ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و.... جدا و تک تک عمل می‌کنیم و اتصال و همبستگی لازم را نداریم! برای مثال می‌توانیم به تنگدستی و فقر بخشی از جامعه اشاره نمائیم که همین مشکل مهم بسیاری را از قرار گرفتن در مسیر کمک به شکل‌دادن جامعه توحیدی دور کرده است! در این میان، عده‌ای از مردم فقط حل مشکل معیشتی فقرا را وظیفه دولت‌ها می‌دانند؛ اما عده‌ای دیگر با تأکید رهبر معظم انقلاب برای ریشه کنی فقر، خودشان در حد توانشان حرکت می‌کنند! جهاد اقتصادی می‌کنند؛ تولید کار می‌کنند؛ بسته‌های معیشتی تهیه می‌کنند؛ صندوق‌های قرض الحسنه تأسیس می‌کنند؛ سرپرستی بچه‌های یتیم را بر عهده می‌گیرند؛ خمس و زکات مال خود را می‌دهند و...؛ حالا شما تصور کنید که اگر همه مردم به اندازه سهم خودشان برای از بین بردن فقر تلاش می‌کردند؛ همه در کنار هم و همدوش با دولت اسلامی دست در دست هم می‌دادند و به هم متصل می‌شدند و برای رسیدن به یک هدف واحد که ریشه‌کن کردن فقر است، همبستگی و پیوستگی داشتند و کسی مشکلات را به گردن دیگری می‌انداخت و شانه خالی نمی‌کرد و این گونه نبود که دولت‌ منتظر ملت باشد و ملت منتظر دولت؛ همه می‌آمدند و کنار هم قرار می‌گرفتند؛ همه جمعیت هشتاد و چند میلیونی کشور برای از بین بردن این مشکل بزرگ قدم برمی‌داشتند؛ به نظر شما اصلاً فقیری باقی می‌ماند؟ این یعنی «ولایت» که تمامی مشکلات ما را بدون اتکاء به طاغوت‌ها و با به هم پیوستگی و وحدت جبهه‌ی حق، حول محور «ولی زمان» حل می‌کند و چنین جامعه‌ای می‌شود جامعه توحیدی! https://eitaa.com/ROOZBARG