◼️ گریز روضه حضرت عباس (ع) امیرالمومنین(ع) فرمود: این زینب(س) امانت من نزد توست؛ هنگام احتضار امیرالمؤمنین(ع) فرزندانش را جمع کرده مشغول وصیت به آنها شد. زینب(س) نزد پدر بزرگوارش شتافت و عرض کرد پدر جان می‌خواهم یکی از برادرانم برای حفظ و حراست من متعهد شود. حضرت فرمود: «دخترم این‌ها برادرانت هستند هر کدام را خواستی برای این کار انتخاب کن. این حسن(ع) و این حسین(ع) است.» عرض کرد حسن(ع) و حسین(ع) امامان و آقایان من هستند و من با دو چشم خود آنها را خدمتگزاری می‌کنم ولی از برادران دیگرم انتظار خدمت دارم شاید در زندگانیم به مسافرتی محتاج شوم لذا او حفاظت و خدمت مرا در سفر و حضر متعهد شود. مولا فرمود: «هر کدام را خواستی انتخاب کن.» زینب(س) نگاهش را به سوی برادرانش انداخت. او کسی را برای مطلب خود غیر از قمر بنی هاشم(ع) انتخاب نکرد پس عرض کرد: پدر جان این برادرم را می‌گویم و به عباس(ع) اشاره کرد. امیرالمؤمنین(ع) به عباس(ع) فرمود: «پسرم نزدیک بیا» عباس(ع) نزد مولا رفت. مولا دست زینب(س) را گرفت و در دست عباس(ع) گذاشت و فرمود: «بُنَیّ هذه ودیعه منّی الیک. پسرم این زینب امانت من نزد تو است.» در حالی که اشک چشم عباس(ع) بر گونه‌های صورتش جاری بود عرض کرد پدر جان چشم تو را روشن می‌کنم و تمام توان خود را در نگهداری و حفاظت زینب(س) به کار می‌برم آنگاه امیرالمؤمنین(ع) به عباس(ع) و زینب(س) نگاه می کرد و گریه می‌نمود. اشاره گریز: به روضه غریبی حضرت زینب(س) و بانوان حرم بعد از شهادت قمر منیر بنی هاشم(ع) که حضرت زینب(س) فرمود: «واضَیعَتُنا مِن بَعدِکَ یا اباالفضل» 📚منبع مولد العباس بن علی(ع)، علاء الفتلاوی، ص ۷۱ چهره درخشان قمر بنی هاشم(ع)، علی ربانی‌خلخالی، ج ۳، ص ۵۷ گریزهای مداحی، علی اکبر لطیفیان، ص ۵۲ #حضرت_امام_حسین_ع #مصائب_ابا_عبدالله_ع #شهادت_حضرت_عباس_ع #شهادت_حضرت_اباالفضل_ع