دفن نوکر احتیاطاً گردن ارباب هاست . کربلایی #علی_پناهی ‌ ♡ ‌ ❍ㅤ ⎙ㅤ ⌲ ‌‌ ˡᶦᵏᵉ ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ ˢᵃᵛᵉ ˢʰᵃʳᵉ

بار پرچم کربلا بعد از عقیله🫀. کربلایی #حسن_عطایی ‌ ♡ ‌ ❍ㅤ ⎙ㅤ ⌲ ‌‌ ˡᶦᵏᵉ ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ ˢᵃᵛᵉ ˢʰᵃʳᵉ .

در وقت جدایی از نجف فهمیدم آدم ز بهشت با چه حالی میرفت :) .

📚 سوره يس mp3 🎙قارى محمد الفقيه سوره يس گوش کنید و دانلود کنید

بـا شهدا بـودن سخت نیست بـا شهـدا مـانـدن سختـه! مثـل شهـدا بـودن سخت نیست مثـل شهدا مـانـدن سختـه! #راه_شهـدا_یعنـی: نگـه داشتـن  آتـش در دستانت... #یاد_شهدا_صلوات: اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم به_رنگ_شهدا🌷🌷🌷 ✍💞سرباز ولایت 💞 🤍خادم الشهدا مدیر کانال🤍 💚نشر معارف شهدا درایتا👇👇👇 ❤️👆#کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

لحظاتی از مجروحیت شهید اربعین شهید محمود تقی پور سالروز شهادتت مبارک❤️

🎥روایتی جذاب و دیدنی گوشه هایی از دیدارهای مجاهد خستگی ناپذیر سید حسن نصرالله با امام خامنه ای برای اولین بار منتشر شد. ➕ صحنه هایی از دیدار رهبران جهادی حزب الله با امام خامنه ای. ➕ گزیده ای از سخنان #امام_خامنه‌ای در مورد #حزب_الله و پیروزی های آن که به لطف توکل به خداوند متعال به دست آورد. #امام_خامنه_ای #نصر_من_الله

لحظاتی با شهید عزیز تهرانی مقدم ایام سالگرد شهادت 📌 *راز خواب های تهرانی مقدم در ساخت موشک فوق سری و عنایت حضرت سیدالشهدا(ع) بر این شهید بزرگوار* | مصاحبه‌ای مربوط به سال ۱۳۸۵ با *سردار شهید حسن طهرانی مقدم 🔹️ در فیلم کوتاه *شهید حسن تهرانی مقدم* از چشم انتظاری *شهید احمد کاظمی* و *شهیدان همت و باکری* و *سایر شهدا* در به ثمر رسیدن پروژه فوق سری موشکی پرده بر می‌دارد. یادش گرامی وراهش پررهرو سردار شهید #حسن_طهرانی_مقدم🕊🌹

#رمان #زیبای #مهر_مهتاب ✍💞سرباز ولایت 💞 🤍خادم الشهدا مدیر کانال🤍 💚نشر معارف شهدا درایتا👇👇👇 ❤️👆#کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

📚 #مهر_و_مهتاب 📝 نویسنده #تکین_حمزه_لو ♥️ #قسمت_صد_هفتاد_نهم #قسمت_آخر با زحمت، پلاک هاى على، رضا و خودش را از گردنش بيرون كشيدم. سه پلاک نقره اى، كه مشخصاتشان حک شده بود. حسين دستم را گرفت: - مهتاب، از قول من اين ها رو بده به عليرضا، وقتى كه بزرگ شد و تونست ارزش اينا رو درک كنه، بهش بگو درسته كه پدرش مرد ثروتمند و بزرگى نبود تا براش چيز ارزشمندى به ارث بذاره، اما پدرش و صاحبان اين پلاک ها براى او و بقيه فرزندان ايران، اين سرزمين مقدس رو به ارثيه گذاشتن، بهش بگو و ازش بخواه كه قدر اين ارث رو بدونه و دوستش داشته باشه و اگه لازم شد براى نگه داشتن و به ارث گذاشتنش براى نسل هاى بعدى، بجنگه و تا پاى جون وايسه، من اطمينان دارم روزى ايران پر از سرو مى شه، سروهايى كه هيچكدوم به خاک نيفتادن و با افتخار و سرافرازى، ايستاده جون دادن... سرفه امانش نداد و دكتر احدى با عصبانيت از اتاق بيرونم كرد. تكان دستى از جا پراندم: مهتاب، چى شده؟ چه خبر؟ سرم را بلند کردم و به چهرۀ نگران مادرم زل زدم. پشت سر مادرم، پدر در حالیکه دست کوچک علیرضا را در دست داشت در کنار سهیل و گلرخ ایستاده بودند. بغضم ترکید: - حسین حالش خیلی بده... بردنش مراقبتهای ویژه... مادرم آغوشش را باز کرد و به گریه افتاد: الهی بمیرم! کاش من به جاش می مردم... این مادر بود که این حرفها را می زد؟ سهیل انگار فکر مرا خوانده باشد، گفت: - الله اکبر به این پسر که حتی نظر مادر ما رو هم نسبت به خودش برگردوند! زنی سفید پوش صدایم زد: خانم ایزدی... با وحشت برگشتم: بله؟... - دکتر احدی صداتون کردن، عجله کنین... با عجله به سمت پله ها دویدم. مادرم علیرضا را بغل کرد و دنبالم دوید. پشت در اتاق حسین، دکتر احدی با صورتی بی اندازه غمگین انتظار می کشید. به محض دیدنم، گفت: - دخترم، خیلی متاسفم، اما حسین دیگه نمی تونه نفس بکشه... گیج پرسیدم: یعنی... سری تکان داد: نه، هنوز نه! ولی وقت خداحافظی است. برای همین صدات کردم. بدون آنکه منتظر بقیه حرفهای دکتر شوم به داخل اتاق هجوم بردم. حسین چشمانش را باز کرده بود. سینه اش به سختی بالا و پایین می رفت. آهسته گفتم: - حسین... لبخند کمرنگی زد. لحظه ای بعد اتاق از حضور خانواده ام پر شد. مادرم جلو رفت و با مهربانی حسین را در آغوش کشید: پسرم، ما رو حلال کن... صدای خس خس ضعیفی بلند شد: خیلی وقت بود که کسی بهم نگفته بود، پسرم. مادرم چندین بار صورت حسین را بوسید: عزیزم تو پسر منی، تو عزیز منی، منو ببخش... از خدا می خوام منو به جای تو ببره، اما چه فایده که خدا هم دست چین می کنه و من رو سیاه رو قبول نداره... بعد پدرم جلو رفت و بی حرف صورتش را بوسید. علیرضای کوچک دست آویزان حسین را گرفت و گفت: بابا حسین چی شده؟ اگه بوست کنم خوب می شی؟ سهیل علیرضا را بلند کرد و حسین آهسته فرزندش را بوسید. گلرخ با هق هقی آشکار، علیرضا را بیرون برد. بعد سهیل دست حسین را گرفت و پشت دستش را بوسید. صدایش از شدت بغض می لرزید: حسین خیلی چاکرتم، خیلی آقایی! بعد همه رفتند و من ماندم. جلو رفتم و لبهای خشکیده همسرم را با حرارت و عشق بوسیدم. بی آنکه گریه کنم، گفتم: دوستت دارم... صدایش به زحمت بلند شد: منم دوستت دارم، مهتاب، مواظب خودت باش. خم شدم، با محبت موهایش را مرتب کردم. نفس های کوتاهش به صورتم می خورد. بیشتر خم شدم. می خواستم حرارت بدنش را حس کنم. حسین، به سختی صورتم را بوسید و به زحمت گفت: مهرت رو حلال کن، مهتاب... می دانستم که دیگر دارد زجر می کشد. سینه اش به سختی بالا و پایین می رفت. انگشتانش از کبودی به سیاهی می زد. تمام توان و نیرویم را جمع کردم. به یاد حرف هایش افتادم که ماهها پیش گفته بود، لحظه ای می رسد که از ته قلب به رفتنم رضایت می دی و دانستم که حالا وقتش رسیده است. دیگه راضی به رنج و دردش نبودم. بی آنکه اشک بریزم و عجز نشان بدهم، از ته دل و با قاطعیت گفتم: - حسین، مهرم حلال... همانطور که دستانش در دستم بود، ماندم. حسین آخرین نگاه را به صورتم انداخت و چشمانش را بست. فشار اندکی به دستم که درون دستش گرفته بود، داد. آهسته گفتم: - خداحافظ عشق من... و حسین در نهایت آرامش با همان لبخند معصومانه روی لبهایش، رفت. پایان ┄┅┅✿💐🍃💕🌹🌸✿┅┅┄ ✍💞سرباز ولایت 💞 خادم الشهدا مدیر کانال 💚نشر معارف شهدا درایتا👇👇👇 ❤️👆#کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

{بسم الله الرحمن الرحیم...