بِسمـِ‌اللهِ‌الرَّحمنِ‌الرَّحیمِ #عاشقانه_دو_مدافع #قسمت_پنجاه_و_ششم الو سلام داداش به اهلا و سهلا کربلایی اسماء خوبی خواهر یه خبری چیزی از خودت ندیا من اخبارتو از شوهرت میگیرم. - خندیدم و گفتم.خوبی داداش، زهرا خوبه؟ الحمدالله _داداش میدونی که علی امروز داره میره ، میشه تو قضیه رو به مامان اینا بگی؟؟ گفتم اسماء جان - گفتی ؟؟؟ آره خواهر ما ساعت ۸ میایم اونجا برای خدافظی - آهی کشیدم و گفتم باشه خدافظ ظاهرا من فقط نمیدونستم ، پس واسه همین بهم زنگ نمیزنن میخوان که تا قبل از رفتنش پیش علی باشم. _ ساعت به سرعت میگذشت باگذر زمان و نزدیک شدن به ساعت ۸،طاقتم کم تر و کم تر میشد. تو دلم آشوب بود و قلبم به تپش افتاده بود. ساعت ۷ و ربع بود. علی پایین پیش مامانش بود تو آیینه خودمونگاه کردم. زیر چشمام گود افتاده بود ورنگ روم پریده بود. لباس هامو عوض کردم و یکم به خودم رسیدم ساعت ۷ و نیم شد _ علی وارد اتاق شد به ساعت نگاهی کرد و بیخیال رو تخت نشست. میدونستم منتظر بود که من بهش بگم پاشو حاضر شو دیره. بغضم گرفته بود اما حالا وقتش نبود... چیزی رو که میخواست بشنوه رو گفتم: إ چرا نشستی؟؟ دیره پاشو.. لبخندی از روی رضایت زد و بلند شد لباس هاشو دادم دستش و گفتم: بپوش دکمه های پیرهنشو دونه دونه و آروم میبستم و علی هم با نگاهش دستهامو دنبال میکرد... دلم نمیخواست به دکمه ی آخر برسم - ولی رسیدم. علی آخریشو خودت ببند از حالم خبر داشت و چیزی نپرسید. موهاشو شونه کردم و ریشهاشو مرتب... _ شیشه ی عطرشو برداشتم و رو لباس و گردنش زدم و بعد گذاشتم تو کیفم میخواستم وقتی نیست بوش کنم. مثل پسر بچه های کوچولو وایساده بود و چیزی نمیگفت: فقط با لبخند نگاهم میکردم. از کمد چفیه ی مشکی رو برداشتم و دور گردنش انداختم نگاهمون بهم گره خورد. دیگه طاقت نیوردم بغضم ترکید و اشکهام سرازیر شد. _ بغلم کرد و دوباره سرم رو گذاشت رو سینش. گریم شدت گرفت. نباید دم رفتن این کارو میکرد، اون که میدونست چقد دوسش دارم میدونست آغوشش تمام دنیامه ، داشت پشیمونم میکرد. قطره ای اشک رو گونم افتاد اما اشک خودم نبود. _ سرمو بلند کردم. علی هم داشت اشک میریخت ... خودم رو ازش جدا کردم و اشکهاشو با دستم پاک کردم مرد مگه گریه میکنه علی.. لبخند تلخی زدو سرشو تکون داد مامان اینا پایین بودن _ روسری آبی رو که علی خیلی دوست داشت رو برداشتم و انداختم رو سرم. اومد کنارم،خودش روسریمو بست و گونمو بوسید لپام سرخ شد و سرمو انداختم پایین دستمو گرفت و باهم رو تخت نشستیم. سرمو گذاشتم رو پاش _ علی جان علی - مواظب خودت باش چشم خانوم - قول بده، بگو به جون اسماء به جون اسماء - خوشحالم که همسرم ، همنفسم ، مردمن برای دفاع از حرم خانوم داره میره. منم خوشحالم که همسرم ، همنفسم ، خانومم داره راهیم میکنه که برم. _ علی رفتی زیارت منو یادت نره هااا مگه میشه تو رو یادم بره اصلا اون دنیا هم... حرفشو قطع کردم. سرمو از رو پاش بلند کردم و با بغض گفتم: برمیگردی دیگه چیزی نگفت و سرشو انداخت پایین اشکام سرازیر شد، دستشو فشار دادم و سوالمو دوباره تکرار کردم سرمو گرفت ، پیشونیمو بوسید و آروم گفت ان شاء الله... _ اشکام رو پاک کرد و گفت: فقط یادت باشه خانم من برای دفاع از!!!!... ✍خانم علی‌آبادی ادامه دارد... #کانال_زخمیان_عشق نشر معارف شهدا در ایتا @zakhmiyan_eshgh

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 📙 #داستـــــان #پـــــناه #قسمـت_پنـجاه_و_شـشـم ✍نگاه های گاه و بی گاه عمه مریم که رویم زوم می شود و می خندد معذبم می کند .دلم می خواهد در حال و هوای خودم سیر کنم یا شاید اصلا به حرکات شهابی خیره بشوم که در نهایت احترام و مثل همیشه سلام کرد و حتی جویای حالم شد! چرا اوایل انقدر نسبت به او بدبین بودم و موضع می گرفتم؟مگر حالا چه اتفاقی افتاده بود که نظرم نسبت به اعضای این خانواده که هیچ،انگار به کل مذهبی ها داشت عوض می شد. من پایم را فراتر از دایره ای گذاشته بودم که خانواده ی خودم و افسانه را شامل می شد.تنها پسر مذهبی که خیلی از نزدیک دیده بودم افشین برادر لاله بود که شکاک بود اصلا!و انقدر نامزدش را اذیت می کرد که بنده ی خدا را به ستوه آورده بود. مشکل من این بود که افسانه تا کوچک ترین آتویی گیر می آورد یا مستقیم مرا به باد نصیحت می گرفت یا کف دست پدر می گذاشت اما من اینجا چند ماه در خانه ای زندگی کردم که همه جوره از همه چیز خبر داشتند و به رویم نیاوردند.که حتی نصیحت و توبیخ کردنشان رنگ و بوی مهر و محبت داشت.طودی که بدتر من را جذب می کرد!این وسط ذهنم پر از چراها و سوالاتی هم شده که دلم می خواهد زودتر فرصتی دست بدهد تا از زیر زبان زهرا خانوم بیرون بکشم. _خوبی دختر گلم؟ به مریم خانوم نگاه می کنم که شربتی در دستش گرفته و کنارم می نشیند. +متشکرم شما خوبین ؟ _سلامت باشی عزیزم،بفرمایید شربت +نوش جان _دوست فرشته جون هستی؟ +تقریبا _حالا چرا تقریبا؟یا هستی یا نه دیگه +خب...خب چون تازه دوست شدیم _آها!بسلامتی چند وقته مثلا؟ +چند ماهی میشه _عجیبه که دوستش تو مراسم خواستگاریشم هست +بله عمه جون از بس به ما سر نمیزنی براتون عجیبه وگرنه پناه جون چند وقتی هست که مهمون ما هستن _وا!!یعنی چی مهمون شمان فرشته جان؟یعنی تو خونه ی شماست؟ +خب بله،البته اینجا که نه.طبقه ی بالا _اما بازم عجیبه عمه جان +چرا؟ _چون داداش رضا خونه به کسی اجاره نمیده اونم دختر و پسر مجرد +بله اما ایشون استثناعا فرق دارن و خیلی عزیزن _اونکه صددرصد.خدا شاهده امشب همین که چشمم به پگاه جان افتاد مهرش نشست به دلم +پناه عمه جون،نه پگاه _آره؛ببخشید +البته پناه خونه ی عمو محمودم اومدها _خب من مراسم سفره حضرت ابوالفضل زنداداش نبودم رفته بودم با بچه ها کرمان +بله یادمه _کم سعادتی ما بوده که دختر به این قشنگی و محجوبی رو دیر دیدیم دیگه +لطف دارین مرسی فرشته ضربه ای به پهلویم می زند و می خندد.یاد حرفش می افتم و با چشم دنبال پسرهای عمه مریمش می گردم. کنار گوشم پچ پچ می کند _گفتم که حواست باشه.خداروشکر بخت توام داره انگار باز میشه و قراره فامیل بشیم.حالا خیلی خودتو به آب و آتیش نزن بابا،اونی که نشسته کنار محمد،پسر بزرگشه.حسام...ماشالا به چشم برادری برازنده هم هست اگه ازت سر نباشه از سرتم زیاده بهرحال! نگاهم را زوم می کنم روی حسام.راست می گوید هرچند خیلی جذاب نیست اما محجوب و سربه زیر و خوش پوش هست درست مثل باقی پسرهایی که توی این جمع دیده ام.می خندم و می گویم +چرا پسرای شما همشون چشمشون به دم دماغشونه؟ _بده انقدر سر به زیرن؟الان مثلا با نگاهش ما رو قورت می داد جذاب بود؟ می خندیم،سنگینی نگاهی را رویم حس می کنم.از چهره ی حسام نگاهم را می کنم و به سمت شهاب بر می گردانم.اخم ظریفی می کند و دقیقا شبیه اتفاقی می افتد که منزل عمویش پیش آمد.... 👈نویسنده:الهام تیموری ⏪ #ادامہ_دارد.... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💚🍃💚🍃💚🍃💚🍃 🍃💚🍃💚🍃💚 💚🍃💚🍃 🍃💚 📗رمــان #فالی_در_آغوش_فرشته 🖍به قلم•°: آیناز غفاری نژاد 🔗 #قسمت_پنجاه_و_ششم از روی خاک ها بلند شدم... دستم خونریزی شدیدی داشت ... بدون توجه به خونریزی دستم شروع کردم به قدم زدن توی اون زمین های خاکی ... بوی خون همه جا پیچیده بود ... با صدایی لرزون داد زدم _کسی اینجاااا نیستتتت؟؟؟ صدایی جزصدای باد نمی اومد ... دور تا دورم فقط خاک بود دیگه گریم گرفت بغض بدی تو گلوم بود به اشکام اجازه باریدن دادم... همینجوری که داشتم گریه می کردم از دور یه مرد رو دیدم که چند متر اون طرف تر روی زمین نشسته بود و لباسش خاکی بود به سمتش دویدم ... با صدایی گریون گفتم _آ...ق...آقا آق...آقااااا به سمتم برنگشت... با خودم گفتم شاید صدامو نشنیده دوباره صداش زدم... _آق...آقا ک...ک...کمک...ک...کنی...کنید باز هم جواب نداد... به سمتش دویدم روی زمین نشسته بود... پشت سرش ایستادم ... یه مردی بود با محاسن سیاه و نسبتا بلند... از پشت سرش به دستاش نگاهی انداختم یه سربند خونی توی دستش بود سربندی که با خط زیبایی روش نوشته شده بود { یا صاحب الزمان (عج) } دستمو به سمت دست مَرده بردم ... خواستم سربند رو از دستش بگیرم که دستشو عقب کشید ... مرده از روی زمین بلند شد ، سربند رو روی چشماش گذاشت و بعد هم سربند رو گذاشت روی صورت مردی که غرق خون بود... نگاهی بهش انداختم کنار لبش پاره شده بود و از سرش هم مدام خون می اومد... پای سمت راستش قطع شده بود اون مردی که محاسن بلندی داشت سر مَردی که مُرده بود رو بوسید و گفت شهادتت مبارک ... نشستم کنار مردی که تازه متوجه شده بودم شهید شده ... نگاهی به صورت معصومش انداختم ... خیلی جوون بود اون مردی که سرپا ایستاده بود رو به من کرد و گفت +خواهرم حجاب شماها از خونی که در جبهه ها میریزه ، برای دشمن کوبنده تره... میدونید خواهر .... حجاب؛ همون چادری بود که پشت درِ خانه سوخت ، ولی از سر حضرت فاطمه نیفتاد... خواهرم حجابت... چند بار جملش توی ذهنم اکو شد خواهرم حجابت ... خواهرم حجابت... _آق...آقا سرمو بلند کردم و دیدم رفته دوباره تنها شدم باید هرجوری شده از اینجا برم با صدایی بلند فریاد زدم... _کمککککک ککممککک کنیدددددد هق هق میکردم و درخواست کمک میکردم... به اطرافم رو نگاهی انداختم کسی نبود نمیدونستم کجام ! یه بیابون خاکی بود ، پر از جنازه... به سمت جنازه ها می دویدم ، اما هیچ کدومشون نفس نمی کشیدن... _کککککمممممککککک کسییی اینجاااا نیستتت ؟؟!!! و دریغ از یک صدا ... ناگهان... &ادامـــه دارد ...... ~ •°🍃🍃✨💚✨💚✨💚✨🍃🍃°•~ نشر معارف شهدا درایتا👇👇👇 ❤️👆#کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh