پيام تبريك رهبر معظم انقلاب اسلامي به مناسبت پيروزي افتخار آفرين تيم ملي فوتبال پيام تبريك رهبر معظم انقلاب اسلامي به مناسبت پيروزي افتخار آفرين تيم ملي فوتبال بسمه تعالي پيروزي تيم ملي فوتبال را به آن جوانان عزيز و مربيانشان و به همه دوستداران ورزش تبريك مي‌گويم. بازيكنان توانا و پر همت ما به ملت عزيز ايران شادي و سربلندي دادند. از يكايك آنان صميمانه متشكرم. سيد علي خامنه اي ۱۸/خرداد/۱۳۸۴ .......: #پیام‌های مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

۱۵- نظر مقام معظّم رهبری درباره ی دلیل فاصله گیری نظام از جوانگرایی و واگذاری مسئولیّتها به جوانان بسم الله الرّحمن الرّحیم. اللّهمّ لک الحمد حمد الشّاکرین. خداوند را شاکرم که این توفیق را به بنده عطا فرموده در محضر منوّر حضرتعالی باشم و عرض سلام و ادب دارم خدمت شما رهبر فرزانه. همان طور که استحضار دارید، حضرت امام در صدر انقلاب اقدام به کادرسازی نیروها از جوانها کردند و حقیقتاً واگذار کردند مسؤولیتها را به جوانها و آنها را برای مسؤولیت پذیری و اداره ی حکومت تربیت کردند و اتّفاقاً از همین منظر اگر نگاهی داشته باشیم، می‌بینیم که زمانی که حضرت امام اقدام به همچین عملی کردند، یک سری اتّهاماتی را وارد کردند به انقلاب که حالا جوانهای بی تجربه میخواهند حکومت کنند و اداره ی حکومت داشته باشند. امّا خب، ما عیناً نتیجه ی این را در خیلی از مراحل دیده بودیم که نمونتاً در دفاع مقدّس که داشتیم جوانهای ما اکثراً فرمانده ی لشکر بودند و فرمانده ی گروهان بودند و خیلی هم موفّق بودند. حالا رفته رفته انقلاب برای اینکه به نظر بنده اینطور است که این اتّهام را از خودش دور کند دارد فاصله میگیرد از اینکه به جوانها مسؤولیّت بدهد و جوانها را در اداره ی حکومت سهیم کند. راجع به این قضیه میخواستم نظر حکیمانه ی حضرتعالی را داشته باشم. اوّلاً من این نکته را بگویم که برای رفع اتّهام جوانگرایی، ما هیچ اقدامی نمیکنیم. این را خاطرتان جمع باشد. نه، ما اگر واقعاً، جوانگرایی یک حُسن است - که حُسن هم هست - و مسؤولیّت دادن به جوانها و اعتماد کردن به جوانها موجب پیشرفت کشور است، بدانید امروز هم همان جور است. من یک مقداری آگاهیهای خودم را در این مورد به شما بگویم که فکر میکنم برایتان مفید باشد. اوّلاً اینکه میگوئید امام در صدر انقلاب، اوّل انقلاب مسؤولیّت را به جوانها دادند، البتّه خب بله، در خیلی جاها اینجور بود، امّا خیلی جاها هم اینجور نبود. مثلاً شورای انقلاب حالا. اوّلین مسؤولینی که امام معیّن کردند شورای انقلاب بود؛ در شورای انقلاب مرحوم آیهًْ الله طالقانی بود که آن وقت مرد هفتاد ساله ای بود - شاید حدود هفتاد سال سنّشان بود - افرادی بودند از ایشان هم سناً بزرگتر بودند در شورای انقلاب بودند؛ به نظرم می‌آید در شورای انقلاب - آن شورایی که امام معیّن کردند، بعد البتّه کسانی اضافه شدند - جوانترین من بودم که سی و نه سال داشتم. یعنی در شورای انقلاب از همه جوانتر - الان که فکر میکنم - به نظر من از من جوانتر در آن جمع اوّلیه کسی نبود، البتّه بعد کسانی اضافه شدند که از بنده جوانتر بودند آن روز، امّا من که جوانترین بودم سی و نه سالم بود. یعنی حدود چهل ساله، که طبعاً جوان به این معنا بر او صدق نمیکند. آن وقت دولتی که امام تشکیل دادند. شما اگر آن دولت را با دولت امروز ما مقایسه کنید، خواهید دید دولت امروز ما از آن دولت جوانتر است. آن دولت، رئیس دولت یک مردی بود در حدود هفتاد ساله، امروز رئیس دولت ما یک مرد پنجاه و سه چهار ساله است مثلاً؛ آن روز وزرایی داشتیم ما که سنشان هفتاد سال و شصت و پنج سال و بین شصت و هفتاد چند نفر داشتیم در دولت. غیر از آنها هم بین پنجاه و شصت بودند. گمان نمیکنم جوانتر از آن پنجاه سال گمان نمیکنم بود. حالا اگر هم بود خیلی کم؛ امروز وزرای ما بین چهل و پنجاه اند و یک معدودی هم بین پنجاه و شصت. یعنی بنابراین امروز دولت ما از دولت اوّل انقلاب جوانتر است. البتّه راست میگوئید شما. امام به جوانها اعتماد داشتند، اعتقاد داشتند، لذا وقتی که مثلاً فرماندهان اوّلیه ی سپاه پاسداران که هسته ی اوّلی سپاه را گذاشتند اینها، این مجموعه ی عظیم را تشکیل دادند و در جنگ آن همه نقش آفرید، وقتی اینها مثلاً معرفی شدند به امام، امام شناختند اینها را، به هیچ وجه نگفتند که شماها جوانید، چطور میخواهید این کار را بکنید؟ نه، نخیر، بلکه استقبال کردند. از مسؤولین جوان، از وزرای جوانی که بعدها در کابینه بودند، در کابینه ی شهید رجائی مثلاً، یک عدّه جوانهای خیلی خوب بودند که اوّلین کابینه ای که جوانها را وارد کرد به معنای واقعی کلمه، شهید رجائی بود، بعد هم آقای مهندس موسوی که اینها جوانها را وارد میدان کردند. امروز هم جوانگرایی هست. منتها ببینید همان جوان دیروز که یک مسؤولیتی به او داده شده و آن را پذیرفته و بیست سال هم حالا مسؤولیّت اجرایی دارد، این را نمیشود به جرم اینکه شما دیگر الان جوان نیستی، آدم به او مسؤولیّت ندهد. میدانید، تجربه چیزی نیست که ناگهان به دست بیاید. مثل این ظرفی است که شما برای به دست آوردن یک صمغ گرانقیمت زیر یک درختی، مثلاً درخت کائوچو یا هرچی میگذارید که قطره قطره این ظرف پر بشود، بعد که این ظرف پر شد از این صمغِ مثلاً فرض کنید که گرانقیمت، بعد بگیریم خالی کنیم، بگوئیم دیگر حالا بس است، از نو حالا! اینکه نمیشود.

یعنی تجربه‌ها را و مجرّبین را باید قدر شناخت. البتّه بایستی تکیه به مجرّبها به معنای تنگ کردن میدان برای جوانها نباشد. من فکر نمیکنم امروز هم یک چنین روحیه ای وجود داشته باشد در مسؤولین، که بگوئیم - مثلاً فرض کنید که - به جوانها میدان داده نمیشود. نه، الان هم جوانهای کارآمدی بر سر کارهای بزرگی انسان می‌بیند که هستند و امیدواریم که این روحیه، هم در بین جوانها تقویت بشود که بخواهند وارد میدانهای اصلی و مهم بشوند، و هم در بین مسؤولین تقویت بشود که از این نیروها استفاده کنند. ان شاءالله موفّق باشید. #پاسخ پرسشهای دانشجویان ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

📗کتاب صوتی #روایت_رهبری قسمت 6⃣1⃣

💠آنی که ما را هست کرد و‏‎ ‎‏همه چیز به ما داد و همۀ قدرت ها را‏‏ داد و زمین را به این وسعت در اختیار ما گذاشت و‏‎ ‎‏آسمان و زمین را در اختیار ما و برای منافع ما گذاشت خدا بود. #امام_خمینی 📚صحیفه نور، جلد ١٢،صفحه ٢٢۵

#تلاوت_تصویری #تلاوت_قرآن ✳️ جعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا ... 🔰سوره غافر - آیه 64 💠 تلاوت بسیار زیبای استاد صیاف زاده

#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

#اذکار هفته https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

سرورم! آيا موجود نخستين (حق تعالي) في نفسه براي خود معلوم بود (به ذات خود علم داشت)؟ حضرت رضا (ع) فرمود: علم به شي ء (نياز به داشتن صورت ذهني از يك چيز) براي نفي خلاف آن است (براي آن است كه عالم به يك چيز معلوم خود را از غير آن تشخيص دهد) و براي اين است كه شي ء به واسطه آنچه از او نفي مي‌شود، تعيّن يابد، و در اين جا (علم شي ء به ذات نفس خود) چيزي مخالف آن وجود ندارد، اين كه، براي تعيّن و علم به خود، نياز به نفي آن چيز (مخالف) باشد، فهميدي اي عمران؟ عرض كرد: البته، سرورم، حال بفرماييد كه خداوند از چه طريق به اشياء علم پيدا مي‌كند، آيا به واسطه ضمير (صورت ذهنيه يا صورت حاصله از ذات معلوم در نفس عالم) است يا چيزي جز آن؟ حضرت فرمود: بگو ببينم، آيا اگر به واسطه ضميري (صورت ذهنيه) علم حاصل كند بايد براي آن ضمير حدّي قرار دهي كه بتوان آن را شناخت؟! عمران عرض كرد: بايد چنين باشد، حضرت رضا (ع) فرمود: آن ضمير چيست (آيا مي‌تواني حدّ آن را تعريف كني)؟ عمران ساكت ماند و جوابي نداد، حضرت رضا (ع) فرمود: اشكالي ندارد (فرض كنيم قادر به تعريف آن باشي) حال از تو سؤال مي‌كنم كه آيا اين ضمير (صورت ذهني) را با ضمير ديگر مي‌شناسي؟! عرض كرد: آري با ضمير ديگري مي‌شناسم، حضرت فرمود: با اين مطلب، اي عمران، سخن خود و مدعايت را باطل كردي، آيا سزاوار نيست كه بداني خداي يگانه به داشتن ضمير (صورت ذهنيه) توصيف نمي شود، و در حق او بيش از اين نمي توان گفت كه كاري كرده، و فعلي انجام داده و چيزي ساخته است، و داشتن جهات و اجزاء كه در خلق مخلوق رواست، درباره او به توهم و تصور نمي آيد. اين را نيك در ياب و دانش درست خود را بر اين مبنا قرار ده. عمران عرض كرد: سرورم، آيا از حدود مخلوقات خداوند كه چگونه اند و معاني آنها چيست و از چند نوع تشكيل شده اند، مرا آگاه نمي كنيد؟ حضرت فرمود: سؤالي كردي، پس جواب آن را نيك در باب، آفريده‌هاي خداوند بر شش گونه اند: بسودني، و وزن كردني، و ديدني، و آنچه وزن ندارد كه عبارت از روح باشد، برخي از مخلوقات هم ديدني هستند اما نه وزن دارند نه لمس مي‌شوند نه به حسّ در مي‌آيند، نه رنگ دارند و نه چشيدني هستند، برخي داراي مقدارند كه عبارت باشند از عرضها و اشكال و عرض و طول، برخي از نوع كار و حركاتند كه اشياء را مي‌سازند و در آنها تأثير مي گذارند و آنها را از شكلي به شكلي در مي‌آورند و كم و زيادشان مي‌كنند، اما آنچه از نوع كارها و حركاتند سپري مي‌نشوند؛ زيرا مدت پاييدن آنها به اندازه زماني است كه به آنها نياز است، و چون كار به انجام رسد و حركت تمام مي‌شود و اثر (كار) باقي مي‌ماند، درست مانند سخن كه تمام مي‌شود اما اثرش بر جاي مي‌ماند. عمران عرض كرد: سرورم، آيا از آفريدگار مرا آگاه نمي سازيد كه درست است او يكي بود و جز او موجودي نبود و هيچ چيز با او نبود اما مگر نه اين است كه چون خلق را آفريد (در اين وضعيت او) تغيير به وجود آمد؟ حضرت رضا (ع) فرمود: خداوند عزّوجلّ با آفريدن خلق تغيير نكرده؛ بلكه اين خلق هستند كه با تغيير دادن او دستخوش تغيير مي‌شوند، عمران عرض كرد: پس، از چه طريق خدا را مي‌شناسيم؟ فرمود: از طريق غير او. عرض كرد: غير او چيست؟ فرمود: مشيّت و نام و صفات او و امثال آن، همه اينها حادث و مخلوق و در قبضه تدبير او هستند. عمران عرض كرد: سرورم، او، خود، چيست؟ فرمود: او نور است، به اين معنا كه او راهنماي مخلوقات آسمان و زمين خود است، و من در قبال تو وظيفه اي بيش از اين ندارم كه توحيد و يگانگي او را اثبات كنم. عمران عرض كرد: سرورم، آيا نه اين است كه خداوند پيش از آفريدن خلق ساكت بود و سخن نمي گفت و پس از آفريدن خلق سخن گفت؟ حضرت رضا (ع) فرمود: سكوت وقتي معنا دارد كه مسبوق به نطق و سخن گفتن باشد (يعني نسبت سكوت و نطق نسبت عدم و ملكه است) براي مثال درباره چراغ گفته نمي شود كه ساكت است و سخن نمي گويد، همچنين گفته نمي شود كه: چراغ وقتي بخواهد، به ما نور مي‌دهد؛ زيرا كه روشنايي چراغ نه فعل (ارادي) آن است و نه وجودي مستقل از چراغ، بلكه نور چيزي غير از چراغ نيست، و چون روشنايي دهد گوييم روشنايي داد و ما از روشنايي آن پرتو گرفتيم، با اين مثال برايت روشن مي‌شود. عمران عرض كرد: سرورم، آنچه من فكر مي‌كردم اين بود كه موجود نخستين (واجب الوجود)، با آفريدن خلق، تغييري در حالتش پديد مي‌آيد، حضرت فرمود: اي عمران، سخن محال گفتي كه: موجود نخستين در جهتي از جهات (فعل) تغيير مي‌يابد و اين تغيير (فعلي) به ذات او نيز سريان مي‌يابد و او را تغيير مي‌دهد، اي عمران آيا هرگز ديده اي كه تغيير آتش آن را تغيير دهد، و يا حرارت خودش را بسوزاند، و يا چشم خودش را ببيند؟ عمران عرض كرد: چنين چيزي را نديده‌ام سرورم، آگاه نمي سازيد مرا از اين كه آيا خدا در خلق است يا خلق در خدا است؟ #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

✅ مدرسه کادرسازی #شهید_سلیمانی ، دوره هایی برای تربیت نیروهای تراز انقلاب 💠 دوره #روش_تحلیل_سیاسی 5 🔰 با یادگیری این مبانی ، سیاست را بهتر تحلیل کنیم 🎤 با تدریس #استاد_احسان_عبادی 🎬 جلسه 5⃣ ✴️ انتشار فایلها بلا مانع است

🔰 سلسله #پوسترهای_وظایف_منتظران 13 شماره 3⃣1⃣ 🔷 برای ظهورش قدمی برداریم

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

📗کتاب صوتی #قرارگاه_محمود فصل 5⃣ "حافظان امنیت "

🔸تا کجا باید جنگید؟ 🔹شهیدهمت، فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) به خوبی تشریح می‌کند که ما به عنوان مردم یک جامعه اسلامی باید تا کجا بجنگیم؟ ⭕️ محمد ابراهیم همت فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله. #اللھم‌عجل‌لولیڪ‌الفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌹 https://eitaa.com/zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

قوله علیه السلام: وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَی مَنْ مَرَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ مِنْ جُمْلَةِ خَلْقِکَ. « أرضی »: أفعل تفضیل است، یعنی قرار بده ما را از راضی ترین کسی که مرور کرده بر او لیل و نهار از جمله خلق خودت. بعد بدان که: اشرف ترین اخلاق سالکین الی اللّه یکی مقام رضا است، و یکی مرتبه تسلیم. ولی مقام رضا مقدّم است شرفاً بر مرتبه تسلیم ؛ زیرا که تسلیم بر امری قهراً و جبراً می‌شود، ولی ابداً به قسرِ قاسر رضا ممکن نیست، باری، چون خوشنودی انسان به کلّ واردات الهیه خیلی صعب و دشوار است، لهذا از خدا استغاثه آن مقام را می‌نماید. کما فی الحدیث: « خذ لنفسک رضاها [۳] من نفسی » [۴]، أی اجعل نفسی راضیة لکل ما یرد علیها منک، ولی عدم رضای انسان بر تقادیر خدا از باب عدم علم او است به نتیجه و مقصود ؛ چه آدم مادام الحیاة واقع در تحت تصرّفات و تدبیر و تربیت ربّ الأرباب - جل شأنه - است، به واسطه آن که او را یوماً فیوماً، بل آنا فاناً از مقام نقصان، ارتقا به درجه کمال و از غفلت و نسیان او را به ظهور آیات انفسی در وجود خودش، یعنی: گاهی به مرض و گاهی به صحّت، گاهی به خوف و گاهی به امن، گاهی به فقر و گاهی به غنا - الی غیر ذلک - مُخبر و متنبّه می‌نماید، کما قال تعالی: « فَأَخَذْنَاهُم بِالْبَأْسَآءِ وَ الضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ [۱] » لذا در حدیث قدسی می‌فرماید: « من لم یرض بقضائی و لم یصبر علی بلائی و لم یشکر علی نعمائی فلیخرج من أرضی و سمائی و لیطلب ربًّا سوائی ». [۲] چه، علی أیّ حال، ربّ نسبت به مربوب خود جز اراده خیر قصدی ندارد، کما ورد: « إذا أراد اللّه بقوم خیراً ابتلاهم » [۳]، « فمن رضی فله الرضا، و من سخط فله السخط ». [۴] قال المولوی: پوست از دارو بلاکش می‌شود چون ادیم طائفی خوش می‌شود [... ] تلخ و ترش [۵] و مالش بسیار ده تا شود زفت [۶] و لطیف و با فره ور نمی تانی رضا ده ای عیار که [۷] خدا رنجت دهد بی اختیار [۸] از اینجا است که: « من اطلع علی سرّ القدر فقد استراح » [۹]، و « من عرف اللّه کلَّ لسانه » [۱۰] . ---------- [۳]: ۱ - اصل: رضی. [۴]: ۲ - مصباح الکفعمی، ص ۴۲ ؛ فلاح السائل، ص ۲۵۴ ؛ إقبال الاعمال، ص ۱۹۱ ؛ بحارالأنوار، ج ۸۳، ص ۱۱۹. [۱]: ۳ - سوره مبارکه انعام، آیه ۴۲. [۲]: ۴ - بسنجید: جامع الأخبار، ص ۱۱۳ ؛ متشابه القرآن، ج ۱، ص ۱۹۶ ؛ شرح نهج البلاغه، ج ۱۸، ص ۹۲: « من لم یرض بقضائی و لم یشکر علی بلائی، و لم یصبر علی بلائی فیطلب رباً سوائی ». [۳]: ۵ - جامع الاخبار، ص ۱۱۳ ؛ بحارالأنوار، ج ۶۴، ص ۲۳۶. [۴]: ۶ - الکافی، ج ۲، ص ۲۵۳ ؛ الخصال، ص ۱۸، با اختلاف کمی. [۵]: ۱ - مصدر: تیز. [۶]: ۲ - مصدر: پاک. [۷]: ۳ - مصدر: گر. [۸]: ۴ - مثنوی معنوی، مولوی، د ۴، ص ۸۲۰: « حکایت آن واعظ که هر آغاز ». [۹]: ۵ - در مصادر معتبر یافت نشد. [۱۰]: ۶ - مشکاة الانوار، ص ۱۷۶. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357