کتاب صوتی " روایت رهبری" اثر سید یاسر جبرائیلی تولید : ایران صدا #روایت_رهبری #سید_یاسر_جبرائیلی #تاریخ_معاصر #انقلاب_اسلامی

📗کتاب صوتی #روایت_رهبری قسمت 2⃣3⃣

در محضر امام روح الله (۱) انسان غیر مُهذَّب، مطیع و ذلیل در برابر غیر است. ▫️انسان مطیعِ شهوات و مقهورِ ِمغلوب نفس أَماره بنده فرمانبردار آنهاست و هر چه آنها امر کنند٫با کمال خضوع اطاعت کند. ▫️در پیشگاه آنها عبد خاضع و بنده مطیع گردد تا کار به جایی رسد که اطاعت آنها را مقدم دارد بر اطاعت خالق سماوات و أَرض،و بندگی آنها را برگزیند بر بندگی مالک الملوک حقیقی ▫️در این حال عزت و حُرّیّت و آزادمردی از قلبش [رخت] بربندد ، و غبار ذلت و فقر و عبودیت بر چهره قلبش بنشیند. 📚 کتاب چهل حدیث امام خمینی ، صفحه ۲۵۵ https://eitaa.com/zandahlm1357

ترتیل صفحه ۵ سوره مبارکه بقره (جزء اول) قاری : سیدمحمدکرمانی

#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

#اذکار هفته https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

ابراهيم و اسماعيل (ع) صدوق از احمد بن حسن قطّان، از احمد بن محمد بن سعيد كوفي از علي بن حسن بن علي بن فضال، از پدرش روايت كرده است كه گفت: از ابوالحسن علي بن موسي الرضا (ع) درباره معني اين فرموده پيامبر (ص) كه: من پسر دو ذبيحم، پرسيدم؟ فرمود: يعني اسماعيل بن ابراهيم خليل (ع) و عبدالله بن عبدالمطلب، اسماعيل همان پسر بردباري است كه خداوند بدان ابراهيم (ع) را بشارت داد (چون با او به سعي رسيد گفت: پسركم در خواب مي‌بينم تو را سر مي‌برم، بنگر تا چه مي‌بيني، گفت : اي پدر آنچه بدان مأمور شده اي به انجام رسان) - و نگفت: پدرم انجام ده آنچه ديده اي - (ان شاء الله مرا از صابران خواهي يافت). و چون عزم ذبح او نمود خداوند قوچ سياه و سفيدي را فديه او قرار داد كه در سياهي مي‌خورد، و در سياهي مي‌آشاميد، و در سياهي نگاه مي‌كرد، و در سياهي راه مي‌رفت، و در سياهي ادرار و پشكل مي‌كرد، و پيش از آن چهل سال در باغهاي بهشت مي‌چريد، و از رحم هيچ ماده اي خارج نشده بود، بلكه خداوند عزّوجلّ فرمود: (هست شو) و او هست شد تا فدايي اسماعيل شود، و هر آنچه در مِنا تا روز رستخيز قرباني شود، فديه اسماعيل است و اين يكي از آن دو ذبيح (قرباني) است، و آن ديگر عبدالمطّلب است كه به حلقه در كعبه آويخته بود و از خداوند مي‌خواست ده پسر روزي او كند و نذر كرد كه اگر دعايش مستجاب شود يكي از آنها را قرباني كند، به ده تا كه رسيدند عبدالمطلب گفت: خداوند عزّوجلّ به وعده وفا نمود پس من نيز وفا خواهم كرد، آنگاه پسرانش را وارد كعبه كرد و ميان ايشان قرعه كشيد، قرعه به نام عبدالله پدر پيامبر خدا اصابت كرد كه محبوب ترين فرزندانش نزد او بود، بار ديگر آن را (قرعه) گرداند و اين بار نيز قرعه به نام عبدالله خارج شد، سپس براي نوبت سوم آن را چرخاند باز هم قرعه به نام عبدالله خارج شد پس او را گرفت و نشاند و بر آن شد تا او را ذبح كند، قريش گرد او را گرفتند و او را از اين كار باز داشتند. زنان عبدالمطلب نيز جمع شده شروع به گريه و ناله كردند، آنگاه عاتكه گفت: پدر! ميان خود و خداوند عزّوجلّ به خاطر كشتن پسرت عذري بياور، گفت: دخترم چگونه عذر آورم كه تو مباركي؟ گفت: با آن شتران كه در (محدوده) حرم داري، قرعه ميان پسرت و شتران بزن و آن قدر بر تعداد شترها بيفزاي تا پروردگارت راضي شود. عبدالمطلب در پي شترانش فرستاد و آنها را حاضر نمودند، ده نفر از آنها را كنار گذاشت و قرعه كشيد و قرعه به نام عبدالله خارج شد و پيوسته ده ده بر آن مي‌افزود تا به يكصد رسيد و قرعه كشيد و قرعه به نام شتران خارج شد، قريش تكبيري زد كه كوه‌هاي تهامه از آن به لرزه آمد. عبدالمطلب گفت: نه، مگر آن كه سه بار قرعه كشم و سه بار قرعه كشيد و در هر سه بار قرعه شتران خارج شد، دربار سوم زبير، ابوطالب و برادرانش از زير دو پايش او را بلند كردند در حالي كه پوست رخسارش از سايش بر زمين آزرده شده بود، او را برداشتند و بوسيدند و غبار از او بر مي‌گرفتند. عبدالمطلب فرمان داد تا شتران را در حزوره نحر كرده، كسي را از برداشتن [ گوشت قرباني ] باز ندارندكه صد شتر بود، و عبدالمطلب را پنج سنّت بود كه خداوند آنها را در اسلام نيز جاري ساخت. او همسران پدران را بر پسران حرام كرده بود، ديه قتل را يكصد شتر قرار داده بود، و هفت دور بر گرد كعبه طواف مي‌نمود، و گنجي يافت و يك پنجم آن را خارج كرد (انفاق نمود) و چون زمزم را حفر نمود به قصد سيراب نمودن حاجيان حفر نمود آن را بدين نام خواند. و اگر عبدالمطلب حجّت نبود و تصميمش بر سر بريدن پسرش عبدالله با عزمي شبيه به ابراهيم در ذبح فرزندش اسماعيل نبود، بي شك پيامبر (ص) به انتساب به او فخر نمي كرد و آن دو، دو قرباني (ذبيح) در سخنش: أنا ابن الذبيحين اند. [ علت آن كه خداوند عزّوجلّ بدان، ذبح را از اسماعيل برداشت، همان است كه بدان ذبح را از عبدالله برداشت و آن وجود پيامبر (ص) و امامان معصوم: در پشت اين دو است، خداوند به بركت پيامبر و امامان (ع) قرباني شدن را از آن دو برداشت و كشتن فرزندان در ميان مردم سنت نشد و اگر چنين نمي شد، در هر عيد قرباني بر مردم واجب مي‌شد با كشتن فرزنداشان به خداوند نزديكي جويند و هر آنچه از قرباني‌ها تا روز رستخيز كه مردم بدان به خداوند عزّوجلّ نزديكي جويند، فديه اسماعيل است ] ۱. منبع حديث ۱- خصال ۵۵ - ۵۷، عيون أخبار الرضا۱/۲۱۰، و آيه در سوره صافّات/ ۱۰۲. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

📺برنامه گامی به سوی ظهور 🔢 بخش هشتم 📚استاد نصوری تعجیل در فرج امام زمان عج صلوات اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

🔰 سلسله #پوسترهای_وظایف_منتظران 29 شماره 9⃣2⃣ 🔷 برای ظهورش قدمی برداریم

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

نمایش صوتی "فراتر از فریاد " بر اساس داستان زندگی شهید #مالکوم_ایکس در 7 قسمت تهیه شده در رادیو نمایش نویسنده #سهیلا_خدادادی #فراتر_از_فریاد #مالکوم_ایکس #زندگینامه #نمایش_رادیویی

نمایش فراتر از فریاد داستان زندگی #مالکوم_ایکس قسمت اول

🎥 آقا مجید 📻 روایتی کوتاه از شهید مجید صنعتی به روایت حاج حسین یکتا | اسفند ۱۳۹۶

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

۵۲ - و کان من دعائه علیه السلام فی الإلحاح علی اللّه تعالی اشاره قوله علیه السلام: یَا اللَّهُ الَّذِی لاَ یَخْفَی عَلَیْهِ شَیْءٌ فِی الاْءَرْضِ وَ لاَ فِی السَّمَاءِ. اسماء جمالی و جلالی أوّلاً بدان که: از برای حق تعالی اسماء جلالیه متقابله است که هر یک از آنها به اعتباری بر او اطلاق می‌شود، کما قال: « هُوَ اللّهُ الْخالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الاْءَسْمَآءُ الْحُسْنَی [۱] »، بعضی از آنها اسماء جمالیه ثبوتیه است، و بعضی اسماء جلالیه سلبیه [۲]، و پاره[ای] لطیفه و قهریه اند. اسم الهی و معنی آن و اسم آن ذات است مأخوذ به صفتی از صفات، و اسم در حقّ تعالی عین مسمّی، و صفات عین ذات است ؛ یعنی همان ذات به ملاحظه منکشف بودن اشیا نزد او علم است و عالم، و از جهت ظهور و بروز نور است، و از حیث توانائی او بر ایجاد قدیر و قادر است، و از باب آن که هستی عین او است موجود و حیّ، و به واسطه قوام و ثبوت و عدم تغییر قائم و قیّوم است الی غیر ذلک. و آن که در حدیث وارد است: « ان للّه تسعة و تسعین إسماً من احصاها دخل الجنة » [۱]، مقصود از احصاء تعداد لفظی و حفظ آنها نیست [۲] که موجب دخول جنّت شود، بلکه آن احصائی که باعث دخول جنّت است این است که انسان که خلیفة اللّه است متخلّق به آنها شده، و دانش حکایت از آنها نماید. ---------- [۱]: ۱ - سوره مبارکه حشر، آیه ۲۴. [۲]: ۲ - مؤلف درین تعبیر پنداشته است که هر اسم جلالی سلبی است، حال آن که در تفصیل دقیق، اسماء جلالی الزاماً سلبی نیستند، و بر همین بیان قید ثبوتی در اسماء جمالی. [۱]: ۳ - التوحید، ص ۱۹۵. [۲]: ۴ - اصل: است. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357