مأمون (۱۹۸ ۲۱۸ ه. ق) از دوران بیست سالة حکومت مأمون، فقط پنج سال آغازین حکومت وی که مصادف با سالهای آخر امامت امام رضا (علیه السلام) می‌باشد، در بحث حاضر می‌گنجد. عبدالله مأمون در سال ۱۷۰ ه. ق به دنیا آمد [۱] و مادرش کنیزی باد غیسی به نام مراجل بود. [۲] مأمون بر خلاف برادرش امین، در تاریخ به عنوان فردی با شهامت و بلند همت و از لحاظ علم و حکمت، ستارة درخشان بنی عباس معرفی شده که از همة فنون و دانش‌ها بهره ای بسزا داشته است. [۳] دربارة دانایی و علم دوستی او مطالب فراوانی گفته شده است، از جمله اینکه در جایی آمده «داناترین خلفا در فقه و کلام بود» [۴] و یا اینکه سیوطی، وی را برترین و داناترین خلیفة عباسی معرفی کرده است. [۵] حتی به امام علی (علیه السلام) منسوب شده است که آن حضرت (علیه السلام) در یک پیشگویی در قسمتی از توصیف خلفای عباسی چنین فرمودند: «... و سابعهم اعلمهم... » [۶] یعنی هفتمین آنها [مأمون]، داناترین آنهاست. و بالاخره گواهی مهم در این باره اعترافات پدرش هارون بر این مسأله است، که بارها بر دور اندیشی و حسن سیاست مأمون و از آن طرف بر بی لیاقتی و هوسبازی امین تأکید کرده بود، [۱] ولی علی رغم این برتری‌های مأمون نسبت به امین و نیز اینکه وی از برادرش امین بزرگتر بود، [۲] او به عنوان ولیعهد دوم انتخاب شد؛ [۳] که از مهمترین علل نادیده گرفتن این برتری‌های مأمون نسبت به امین، هواداری عباسیان و به ویژه زبیده معروف به‌ام جعفر مادر امین – و نیز دایی وی، عیسی بن جعفر از امین بود. [۴] اما به هر حال، با آنکه پایگاه امین بسیار نیرومند بود و هوادارانی محکم داشت، [۵] زیرکی و هوشیاری و سعی و تلاش مأمون، و استفاده به موقع از عناصر تحت فرمانش از جمله ایرانیان، باعث پیروزی َش بر امین گردید. دورة بیست سالة حکومت مأمون (۱۹۸ ۲۱۸ ه. ق) را می‌توان با توجه به مرکزیت حکومت به دو بخش ایران و بغداد تقسیم کرد: دورة اول، شامل حضور مأمون در بخش‌های مختلف ایران همچون ری، سرخس، طوس و مرو می‌شود که در این دوره مرکزیت حکومت، شهر مرو است، و می‌توان سالهای ۱۹۸ تا ۲۰۴ ه. ق را در این دوره دانست؛ و این نوشته در همین دوره بحث می‌کند. اما دورة دوم که از ورود وی به بغداد در سال ۲۰۴ ه. ق تا مرگ او در نزدیکی‌های شهر طرسوس در مرز روم را شامل می‌شود، شامل فراز و نشیب‌های فراوانی از جهات مختلف سیاسی، اداری، علمی و کلامی است که خود بحث مستقلی را می‌طلبد. به طور کلی، اوضاع سیاسی در دورة اول حکومت مأمون، اوضاعی ناآرام و تثبیت نشده بود، و این ناآرامی ریشه در درگیری‌های میان امین و مأمون، و به تبع آن درگیری و اختلاف وابستگان و هواداران آن دو که از دو طیف و دو حزب متفاوت ایرانی و عربی تشکیل شده بودند و در رأس این دو طیف، فضل بن ربیع، نمایندة آرمان‌های عربی و فضل بن سهل، نمایندة افکار و آرمان‌های ایرانی قرار داشتند که امور دو برادر را تحت تأثیر افکار و آرمان هایشان قرار داده بودند [۱] داشت. حکومت مأمون که با انبوهی از مشکلات آغاز شده بود، ناراضیان بسیار از طیف‌های مختلفی را داشت که مهم ترین آنها عبارت بودند از: عباسیانی بودند که از قتل امین و به حکومت رسیدن مأمون، ناراضی و خشمگین بودند. علاوه بر آن، انتقال پایتخت از بغداد (شهر عربی)، به مرو (شهری ایرانی)، و نیز واگذاری اداره و اجرای امور مهم کشوری، آن هم در نقاط مهم و کلیدی به ایرانیان که مهم ترین حامیان مأمون بودند، و مخصوصاً سپردن وزارت و دادن لقب ذوالریاستین به فضل بن سهل ایرانی و نیز فرستادن حسن بن سهل، به حکومت عراق [۱] از جمله عللی بودند که باعث نارضایتی و خشم عناصر عربی و به ویژه عباسیان شده بود که برای نمونه، از عواقب این نارضایتی‌ها بیعت بغدادیان با منصور بن مهدی (عموی مأمون)، بیرون راندن حسن بن سهل از عراق، بیعت با ابراهیم بن مهدی به عنوان خلیفه و جنگ‌های متعاقب این بیعت، [۲] و نیز شورش نصر بن شبث [۳] را می‌توان ذکر کرد. ---------- [۱]: احمد بن ابی یعقوب معروف به یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، بیروت، بی تا، ج ۲، ص ۴۰۷. [۲]: احمد بن ابی یعقوب معروف به یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، بیروت، بی تا، ج ۲، ص ۴۴۴؛ مسعودی، پیشین. [۳]: دینوری، پیشین، ص ۴۰۱. [۴]: ابن الندیم، الفهرست، مطبعۀ الاستقامۀ، القاهره، بی تا، ص ۱۷۴. [۵]: سیوطی، پیشین، ص ۲۳۴. [۶]: شیخ عباس قمی، سفینة البحار و مدینۀ الحکم و الآثار، المطبعۀ العلمیة، نجف اشرف، بی تا، ج ۲، ص ۳۳۲، مادۀ غیب. [۱]: ر. ک: أبوالحسن علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، الطبعة الثانیة، دارالهجرة، قم، ۱۴۰۹، ج ۳، صص ۳۵۲ ۳۵۳؛ دینوری، پیشین، ص ۳۸۹. [۲]: یعقوبی، پیشین، ص ۴۰۷؛ابن العبری، پیشین، ص ۱۲۹. [۳]: یعقوبی، پیشین، ص ۴۱۵.

نصر بن شبث، رهبری عربی بود که در کیسوم در شمال حلب سکونت و دربارة امین تعصب داشت؛ زیرا او عنصر عربی را نمایندگی می‌کرد و به مأمون که به خراسانی‌ها تمایل داشت، کینه می‌ورزید. وی در اواخر سال ۱۹۸ ق شورش کرد و بسیاری از اعراب او را همراهی نمودند و کار او بالا گرفت تا جایی که خلیفه از او وحشت کرد. در حقیقت حرکت او در برابر حکومت عباسی نبود، بلکه قیامی در برابر نفوذ ایرانی بود که قدرت‌های خلافت را در چنگ خود داشت. [۴] چنانچه خود نصر بن شبث، علت جنگ و شورش خود را برتری و مقدم دانستن عجم بر عرب توسط حکومت بیان کرده است. [۵] عده ای از ناراضیان، علویانی بودند که حکومت را حق خود دانسته و حکومت عباسیان را نامشروع می‌دانستند، و در راستای به دست آوردن این حق خود، به قیام‌های گسترده و زیادی دست زدند. از جمله قیام ابن طباطبا در کوفه (۱۹۹ ه)، خروج و قیام محمد بن علی بن حسن معروف به ابن افطس در مکه (۱۹۹ ه). [۱] البته گماردن افراد نالایق و ضعیفی مثل حسن بن سهل در نقاط کلیدی و اصلی مملکتی نیز باعث گسترش ناآرامی‌ها و افزایش نارضایتی مردم از وضع جامعه شده بود. علاوه بر آن، دادن اختیارات فراوان و تفویض ادارة امور حکومتی به فضل بن سهل [۲] باعث شده بود که وی از رسیدن اخبار به مأمون ممانعت نماید و او را از مهم ترین اخبار و اطلاعات از جمله آشوب بغداد و خلع مأمون از حکومت توسط آنها و موارد دیگر محروم کند، تا جایی که جنگ خانگی در بغداد شعله ور و کارهای حکومتی و اداری متوقف شد. روستاهای جنوب عراق در معرض دستبرد مزدوران قرار گرفت و اوضاع بغداد بعد از اینکه خیابان‌ها از راهزنان پر شد، به گونه ای تحمل ناپذیر گشت. [۳] طرح ولایت عهدی امام رضا (علیه السلام) که با اهداف مختلفی انجام شده بود، [۴] مهم ترین تدبیر و سیاست مأمون در جهت ساماندهی اوضاع به شمار می‌رفت و گرچه با این سیاست، مأمون توانست تا حدی بر اوضاع مسلط شود و عده ای را راضی کند ولی این سیاست نیز، ناراضیان و مخالفان خاص خود را داشت. [۵] در این شرایط، این مردم بودند که مثل دیگر ادوار حکومت عباسی و اموی، زیر چکمة حکومت خواهی و سلطنت طلبی حکام، قربانی می‌شدند. ---------- [۴]: طقوش، پیشین، صص ۱۳۲ ۱۳۳. [۵]: ابن اثیر، پیشین. [۱]: أبوعمرو خلیفۀ بن خیاط، تاریخ خلیفۀ بن خیاط، تحقیق فواز، الطبعۀ الأولی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۱۵ / ۱۹۹۵، صص ۳۱۰ ۳۱۱. [۲]: ر. ک: جهشیاری، پیشین. [۳]: طقوش، پیشین، ص ۱۲۶. [۴]: برای آگاهی از برخی از این اهداف، ر. ک: حسینی عاملی، پیشین، صص ۲۱۲ ۲۴۲. [۵]: برای آگاهی از برخی ناراضیان و مخالفان ولایتعهدی امام رضا (علیه السلام) برای نمونه، ر. ک: مسعودی، پیشین، صص ۳۰۲ ۳۰۳؛ ابن اثیر، پیشین، صص ۳۲۶ ۳۲۷. #فرقه_های_درون_شیعی ✍نعمت الله صفری https://eitaa.com/zandahlm1357

👇👇👇👇👇👇 قابل توجه اعضاء محترم این مجموعه از فایلها تاریخشون به روز نیست @zandahlm1357

#طوفان_الاقصی #فلسطین 🔹 نحوه موضع گیری سازمانهای بین‌المللی، وقتی علیه مسلمانان قتل و جنایت صورت می‌گیرد و بعد مسلمانان از خود دفاع می‌کنند... ◀️ بی شرفها! وقتی اون جنایت میکرد شما کجا بودید؟ @zandahlm1357 🔻🔻🔻🔻🔻🔻

مجموعه کلیپ های روایتگری 👌 هر روز روایتی از شهدا بشنوید❤️ #روایتگری شماره ۱۴ کاری از گروه راویان سردار شهید حاج عبد الحسین برونسی 🌹

هفته بسیج برشیردلان این مرزوبوم مبارک🌹

ساختار کتاب در این کتاب به جهت تبرک و تیمن، ابتدا اصل زیارت نقل می‌شود و پس از آن به تبیین برخی فرازهای آن که به معجزات و فضائل حضرت اشاره دارد پردازش می‌شود. شایان ذکر است نظر به اینکه معجزات خارق العاده و شگفت انگیز امیرالمؤمنین و حضرات معصومین (علیهم السلام) برای برخی، به سختی مورد پذیرش قرار می‌گردد و برای اطمینان، سند حدیث را طلب می‌کنند لذا بر آن شدیم تا معجزات را در قالب زیارت بیان کنیم، بدون شک شفایی برای سینه‌های دردمند و هدایت و رحمتی مضاعف برای مؤمنین است. گفتنی است هدف شرح و تفسیر تمام فقرات زیارت نیست، بلکه فرازهایی از زیارت به صورت گلچین و با رویکرد معرفت افزونی و منقبت آموزی مورد توجه و تبیین قرار گرفته است، که اگر خداوند توفیق فرماید در آینده به شرح جامع آن خواهیم پرداخت. #هفتمین_زیارت ✍#فاطمه_سادات_درچه_ای https://eitaa.com/zandahlm1357