┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

عشق کاذب و حقیقی شیخ عبدالرزاق کاشانی در شرح منازل السائرین می‌نویسد: عشق عفیف، عاملی برای پیراستن باطن و آمادگی برای عشق حقیقی است. عاشق همت خود را یکی کرده و خاطر خود را جمع نموده و از تفرقه باز می‌دارد، و از خدمت معشوق لذت برده و سختی اطاعت بر او آسان می‌گردد و این بر خلاف عشق ایجاد شده از غلبه سلطان شهوت است، که آن وسوسه ای است حاصل شده از تسلط فکر در نیک شمردن صورتی زیبا و پیروی نفس به تلاش در تحصیل لذتها است. به همین دو جهت است که در سخن برخی عارفان و حکیمان عشق صوری مدح و نکوهش شده است. سخن روان سخن شناسی گوید: اگر سخن طعام باشد، سلیس بودن آن خورش غذاست. #کشکول_شیخ_بهاء ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🔅#چراغ_راه ۱۸ ✍ شهید رسول خالقی‌پور: #کلام_شهید|امیدوارم با اعمالتان؛ راهی را در آخرت برای شفاعت، جلوی پایِ ما قرار دهید... ●واژه‌یاب: #شفاعت #تقوا #شهدای_تهران #شهیدخالقی‌پور ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🍂 🔻#زندان_الرشید ۲۳۴ خاطرات سردار گرجی‌زاده بقلم، دکتر مهدی بهداروند اوایل مردادماه ۱۳۶۹ بود. با بچه ها مشغول صحبت بودم که نگهبان صدایم زد و یک روزنامه القادسیه به دستم داد و گفت: «خبرهای مهمی دارد. خوب بخوان!» نگهبان خوشحال و قبراق این حرف را زد و رفت. روزنامه را کف زمین پهن کردم. تیتر بزرگ خبر این بود: «آزادی کویت، استان نوزدهم عراق!» در خبر آمده بود عراق با تمام توان به کویت حمله کرده و قصد دارد آن را طبق فرمان سيد الرئيس به عنوان استان نوزدهم ضميمه عراق کند. عکس هایی از تانک ها و نفربرها و حمله به خانه ها و مغازه ها چاپ شده بود. هر چه خبر را بیشتر می خواندم حالم بدتر می شد. یاد حمله عراق به خرمشهر افتادم. این عکس ها روزهایی را به یادم آورد که سربازهای عراقی به خانه ها و مغازه های خرمشهر حمله کرده بودند و مردم بی گناه را به شهادت رسانده بودند. به بچه ها گفتم: «قبل از اشغال خرمشهر با گروهی از بچه های اندیمشک و دزفول به خرمشهر رفتم. آن موقع فرمانده سپاه خرمشهر سید محمد جهان آرا بود.» اکبر گفت: «در کدام منطقه خرمشهر بودید؟» گفتم: «در منطقه نهر خین مستقر شدیم. یعنی جهان آرا ما را به آن منطقه فرستاد.» داشتم خرمشهر را توضیح می دادم که یک مرتبه صدای بلندگوهای زندان بلند شد و گوینده رادیو با خوشحالی اعلام کرد: «ارتش عراق در حال پیشروی به سمت آزادی کویت، استان نوزدهم عراق، است.» صدای مارش و ترانه و سرود و هر چه خبر از خوشحالی میداد از رادیو پخش می شد. تا ظهر شاید بیست بار خبر تکراری حمله به کویت را از بلندگو شنیدیم. محمد گفت: بچه ها یادتان است امام به شیخ‌ها و خلیفه های عربی می‌گفت این قدر به صدام کمک نکنید. او عاقبت روزی به خود شما هم حمله خواهد کرد؟ حالا حرفش درست در آمد. خوشحالم عراق به کویت حمله کرد. حق کویت همین است. چقدر این ها به صدام کمک کردند. حالا این هم مزد و پاداش‌شان.» نگهبان‌ها خوشحال و سرحال بودند. آن روز غذای بیشتری به ما دادند. از خوشحالی سرپا بند نمی شدند. به اکبر گفتم: «مطمئن باشید صدام نمی تواند خیلی در کویت بماند.» - چطور مگر؟ - این طور که صدام جلو برود، می خواهد منطقه را بگیرد و آمریکا این را نمی خواهد. - یعنی چه کار می کند؟ - به هر حال، نمی گذارند این طور جولان بدهد. تا دو روز لحظه ای بلندگوهای زندان خاموش نمی شدند. مدام اخبار درگیری ها و حمله نیروهای عراقی را گزارش میداد. چند روز بعد روزنامه القادسیه آمد. در صفحه اول عکس صدام را چاپ کرده و نوشته بود: «آخرین نامه رئیس جمهور عراق به رئیس جمهور ایران.» خبر را که خواندم کیف کردم. خبر این بود: «صدام به آقای هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهور ایران، كتبا اعلام کرده که عراق قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر را قبول دارد و از حرف ها و ادعاهای قبلی اش دست برداشته است و آماده هر گونه مذاکره سیاسی و عقب نشینی از مرزهاست.» با خواندن این خبر ذهنم مشغول شد. با خودم گفتم: «صدام این جنگ را به خاطر قرارداد الجزایر شروع کرد. چه شده که حالا با حمله به کویت، از آن دست شسته است؟» رستم گفت: «علی آقا، به نظرت صدام راست می گوید؟» گفتم: «یک ذره هم به این آدم خبیث اعتماد ندارم.» هر کس تحلیلی درباره نامه صدام داشت. چند روز بعد، عبارتهایی از نامه آقای هاشمی، در روزنامه القادسیه به چاپ رسیده بود. اما اینکه دقیقا در آن نامه آقای هاشمی رفسنجانی چه گفته بود ما نفهمیدیم. محمد گفت: «به نظرت ایران چه جوابی داده؟» گفتم: «نمی دانم. ولی نامه صدام یک عقب نشینی است که به نفع ایران تمام می شود.» محمد گفت: «چطور است از جواد بپرسی؟» گفتم: «فکر خوبی است!» ظهر که جواد آمد، قبل از اینکه سؤالی کنم با خنده گفت: علی، مژده، مژده!» پرسیدم: «چه شده؟». - امروز خبر مهمی شنیدم. - چه خبری؟ - قرار است ایران و عراق اسیران جنگی را مبادله کنند. - کی؟ - در چند روز آینده. همراه باشید ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

#صفحه_امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر @zandahlm1357

با رفق و مدارا در خصوص امر به معروف و نهى از منكر حديثى ديدم كه از جمله چيزهايى كه براى آمر به معروف و ناهى از منكر ذكر مى كند، «رَفِيقٌ فِيمَا يَأْمُرُ وَ رَفِيقٌ فِيمَا يَنْهَى» بود. آن جايى كه جاى رفق است كه غالب جاها هم از اين قبيل استانسان بايد با «رفق» عمل كند؛ براى اينكه بتواند با محبّت آن حقايق را در دلها و در ذهنها جا بدهد و جايگزين كند. تبليغ براى اين است؛ براى زنده كردن احكام الهى و اسلامى است. با زبان خوش، نه با ايجاد نفرت خودتان رامجهزكنيد، مسلح به سلاح معرفت واستدلال كنيد، بعدبه اين كانون‌هاي فرهنگي - هنري برويدوپذيراي جوان‌ها باشيد. باروي خوش هم پذيرا باشيد؛باسماحت، بامدارا. فرمود: «وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِيِّهِ»، كه ظاهراًعبارت است از «مُدَارَاةُ النَّاس»؛مداراكنيد. ممكن است ظاهرزننده اي داشته باشد؛داشته باشد. بعضي ازهمين‌هايي كه دراستقبال ِامروزبودند، خانم‌هايي بودندكه درعرف معمولي به آنها مي‌گويند «خانم بدحجاب»؛اشك هم ازچشمش داردمي ريزد. حالاچه كاركنيم؟ ردش كنيد؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به اين جبهه است؛جان، دلباخته ي به اين اهداف و آرمانها ست. او يك نقصي دارد. مگرمن نقص ندارم؟ نقص اوظاهراست، نقص‌هاي اين حقيرباطن است؛نمي بينند. «گفتا شيخ اهرآنچه گويي هستم / آياتوچنان كه مي‌نمايي هستي؟ ». ماهم يك نقص داريم، اوهم يك نقص دارد. بااين نگاه وبااين روحيه برخوردكنيد. البته انسان نهي ازمنكرهم مي‌كند؛نهي ازمنكربازبان خوش، نه باايجادنفرت. سلاح زبان پس، بينش سياسى لازم است؛ اما همه چيز نيست؛ اصل قضيه، آن ايمان الهى معنوى است كه بايد در دلهاى شما باشد؛ خودتان را دينى بسازيد. جوانان در محيط خودشان، امر به معروف و نهى از منكر كنند. چرا اين واجب امر به معروف، امر به كارهاى خوب در جامعه ى اسلامى هنوز اقامه نشده است؟ نگوييد به من چه؛ او هم نمى تواند بگويد به تو چه؛ اگر هم گفت، شما اعتنا نكنيد. بعضى خيال مى كنند تا منكرى ديده شد، بايد با مشت به سراغش بروند! نه، ما سلاحى داريم كه از مشت كارگرتر است. آن چيست؟ سلاح زبان. زبان از مشت خيلى كارگرتر و نافذتر و مؤثرتر است؛ مشت كارى نمى كند. #واجب_فراموش_شده ✍#آیت_الله_سید_علی_خامنه_ای ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

بهش میگی امر به معروف کن میگه بلد نیستم! چرا بلد نیستی!😐 ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357