eitaa logo
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
1.4هزار دنبال‌کننده
49.8هزار عکس
36.4هزار ویدیو
1.7هزار فایل
#نذر_ظهور ارتباط با ما @Zh4653 @zandahlm1357 سلام خدمت بزرگواران این کانال پیروفرمایشات امام خامنه ای باب فعالیت درفضای مجازی ایجاد شده ازهمراهی شما سپاسگزاریم درصورت رضایت ؛کانال را به دیگران معرفی بفرمایید🍃🍃🍃🍃https://eitaa.com/zandahlm1357
مشاهده در ایتا
دانلود
🌴 🌹 وَتَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلاً يَضْحَکُ، کَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا کُتِبَ، وَکَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَکَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الاَْمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيل إِلَيْنَا رَاجِعُونَ! نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ، وَنَأْکُلُ تُرَاثَهُمْ، کَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ، ثُمَّ قَدْ نَسِينَا کُلَّ وَاعِظ وَوَاعِظَة، وَرُمِينَا بِکُلِّ فَادِح وَجَائِحَة! امام(عليه السلام) در تشييع جنازه اى شرکت داشت، صداى خنده بلند کسى را شنيد، پس امام(عليه السلام) فرمود: گويى مرگ در دنيا بر غير ما نوشته شده و گويى حق آن بر غير ما واجب گشته و گويى اين مردگانى را که مى بينيم مسافرانى هستند که به زودى به سوى ما باز مى گردند. ما آنها را در قبرشان جاى مى دهيم و ميراثشان را مى خوريم (و چنان غافل و بى خبريم که) گويى بعد از آنها ما جاودانه مى مانيم به علاوه ما هر واعظ و اندرز دهنده اى را فراموش کرده ايم در حالى که هدف حوادث و خنده و بى خبرى است؟!
شرح و تفسير: خنده احمقانه ج-۱۳ امام(عليه السلام) اين سخن حکيمانه و تکان دهنده و بيدارگر را زمانى فرمود که در تشييع جنازه يکى از مؤمنان شرکت داشت، صداى خنده بلند کسى را شنيد و فرمود: «گويى مرگ در دنيا بر غير ما نوشته شده و گويى حق در آن بر غير ما واجب گشته و گويى اين مردگانى را که مى بينيم مسافرانى هستند که به زودى به سوى ما باز مى گردند»; (وَتَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلاً يَضْحَکُ فَقَالَ(عليه السلام): کَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا کُتِبَ، وَکَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَکَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الاَْمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيل إِلَيْنَا رَاجِعُونَ!). به يقين خنديدن کسى در تشييع جنازه آن هم با صداى بلند که به گوش مولا على(عليه السلام)برسد نشانه نهايت غفلت و بى خبرى از سرنوشت خويش و مسئوليت هايى است که در اين جهان دارد. به همين دليل اين بزرگ معلم اخلاق و بيدار کننده غافلان و بى خبران با سه تشبيه به آن شخص و امثال او هشدار دارد: تشبيه اول: کار تو مثل اين است که گمان مى کنى مرگ مال ديگران است و تو حيات جاويدان دارى. روزى جنازه تو را نيز بر مى دارند و تشييع کنندگان تو را به سوى آرامگاه ابدى ات مى برند. آيا دوست دارى آن روز دوستانت در تشييع جنازه تو بخندند؟ دوم: آيا «حق» ـ به معناى وظايف واجب و مسئوليت هاى الهى و وجدانى ـ مخصوص ديگران است و تو مستثنا هستى و يا اين که تمام حقوق واجبه را ادا کرده اى و الان خوشحالى و مى خندى؟ سوم: آيا گمان مى برى تشييع جنازه مانند بدرقه مسافرانى است که به زودى به سوى تو باز مى گردند؟ گرچه چند روزى رنج فراق را تحمل مى کنى ولى به هنگام بازگشت شادى زائد الوصفى جاى آن را پر مى کند؟ در حالى که سفر مرگ، سفرى است که هرگز بازگشتى در آن نبوده و نخواهد بود و رنج فراق و جدايى از عزيزان از دست رفته جاويدان است. با اين حال چه جاى خنديدن است. سپس امام(عليه السلام) در ادامه اين بحث به تعبيرات تکان دهنده ديگرى پرداخته و مى فرمايد: «ما آنها را در قبرشان جاى مى دهيم و ميراث آنها را مى خوريم (و چنان غافل و بى خبريم که) گويى بعد از آنها جاودانه مى مانيم»; (نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ، وَنَأْکُلُ تُرَاثَهُمْ، کَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ). غافل از اين که فردا نيز ديگران ما را در قبرهايمان جاى مى دهند و ميراثمان را در ميان خود تقسيم مى کنند و اين روند همچنان ادامه مى يابد و هر کسى چند روزى نوبت اوست و به گفته شاعر: هر که آمد عمارتى نو ساخت *** رفت و منزل به ديگرى پرداخت هنگامى که در مجلس يادبود و به اصطلاح فاتحه براى يکى از دوستان يا عزيزانمان شرکت مى کنيم بايد در همان حال به اين فکر باشيم که روزى هم چنين مجلسى براى ما مى گيرند و دوستان و بستگان ما در آن به فاتحه خوانى براى ما مشغول مى شوند، بنابراين از هم اکنون بايد به فکر آن روز باشيم نه اين که خنده مستانه سر دهيم و همه اين واقعيت ها را به دست فراموشى بسپاريم. افراد غافل و بى خبرى هستند که چون نام مرگ برده مى شود فورا مى گويند: بس کنيد. خدا چنان روزى را نياورد. و يا چون از کنار قبرستان رد مى شوند روى خود را بر مى گردانند! فارغ از اين که اگر ما از مرگ غافل شويم او از ما غافل نمى شود و به گفته امام(عليه السلام): «وَکَيْفَ غَفْلَتُکُمْ عَمّا لَيْسَ يُغْفِلُکُمْ، وَطَمَعُکُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُکُمْ; چگونه غافل مى شويد از چيزى که هرگز از شما غافل نمى شود و چگونه طمع داريد در چيزى که هيچ گاه به شما مهلت نمى دهد».(1) سليمان پيغمبر بزرگ خدا با آن همه قدرتى که داشت به هنگام پايان عمر فرشته مرگ لحظه اى به او مهلت نداد که از حال ايستاده بنشيند و در همان جا روح او را گرفت و با خود برد و جسم بى جان بعد از آنکه موريانه عصايى را که بر آن تکيه کرده بود خورد، به زمين افتاد با اين حال ما چه انتظارى داريم. در پايان اين کلام حکمت آميز، امام(عليه السلام) براى بيدار ساختن آن شخص غافل که در تشييع جنازه بلند مى خنديد و کسانى که همچون او فکر مى کنند فرمود: «بعد از اينها ما هر واعظ و اندرز دهنده اى را فراموش کرديم در حالى که هدف مسائل سنگين و آفات نابود کننده قرار گرفتيم (با اين حال چه جاى غفلت و فراموشى است؟)»; (ثُمَّ قَدْ نَسِينَا کُلَّ وَاعِظ وَوَاعِظَة، وَرُمِينَا بِکُلِّ فَادِح وَجَائِحَة!). تعبير به «وَاعِظ وَوَاعِظَة» براى تعميم و گسترش است، زيرا بعضى از حوادث مانند موت از آن به عنوان واعظ تعبير مى شود و بعضى مانند آفت ها و بليه ها به عنوان واعظه از آن تعبير مى کنيم. آرى همه آنها به روشنى ما را اندرز مى دهند که بيدار باشيد و به پايان زندگى خود و وظائفى بينديشند که در برابر آن داريد. به خصوص اين که معلوم نيست فردا چه کسى از ما باشد و چه کس
ى نباشد. واژه «فادح» در اصل به معناى شىء سنگين است سپس به هر حادثه اى که بر جسم و جان انسان سنگينى کند اطلاق شده است. واژه «جائحة» به معناى امور نابود کننده است، لذا اين دو نسبت به يکديگر از قبيل اقل و اکثر هستند. آشکارترين واعظ همان حادثه مرگ است که هر روز براى دوست و آشنايى رخ مى دهد. مخصوصاً در زمان ما، صفحه حوادث جرايد و تسليت ها همه روز پر است از خبر فوت گروهى که ديروز در ميان ما مى زيستند و امروز به ديار مردگان رفته اند. امام اميرمؤمنان على(عليه السلام) در نهج البلاغه مى فرمايد: «فَکَفى واعِظاً بِمَوْتى عايَنْتُمُوهُمْ، حُمِلُوا اِلى قُبُورِهِمْ غَيْرَ راکِبِينَ; اين واعظ براى شما کافى است که همه روز مردگانى را مى نگريد که آن ها را به سوى گورهايشان مى برند بى آنکه خودشان بخواهند».(2) در روايات متعددى اين تعبير از پيشوايان معصوم(عليهم السلام) نقل شده است: «کَفى بِالْمَوْتِ واعِظاً; براى وعظ و اندرزِ انسان ها مرگ کافى است».(3) (1). نهج البلاغه، خطبه 188. (2). نهج البلاغه، خطبه 188. (3). ر.ک: بحارالانوار، ج 68، ص 264 و 325 .
لینک کانال را با دوستان خود به اشتراک بگذارید تا با دنبال کردن حکمت ها و انشالله با عمل به حکمت ها ، 🌹 مرام علی پررونق تر از نام علی بشه https://eitaa.com/zandahlm1357
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 .......: @zandahlm1357
👈نکات نگهداری گل سنگ ❌یه عامل خیلی خیلی مهم در رشد و سرحالی گل سنگ استفاده از خاک مناسبه، حتما باید خاکش سبک باشه و زهکش مناسب داشته باشه در غیر این صورت آب در اطراف ریشه باقی میمونه و برگ ها زرد میشن و میریزن یا نوکشون سیاه میشه و در نهایت گیاه از بین میره، ❌البته اسپری کردن زیاد آب روی برگ ها هم باعث ایجاد لک و بیماری های قارچی میشه.❌ 💦بسیار رطوبت دوسته و اگه محیط رطوبت کافی نداشته باشه برگ ها خشکیده و چروک میشه. 🙃یا از دستگاه بخور سرد برای تامین رطوبت استفاده کنید یا زیرش یه ظرف آب و سنگ قرار بدید طوریکه گلدون روی سنگ باشه و تهش با آب در تماس نباشه.🤗 💦تا زمانی که خاک تقریبا رطوبتشو از دست نداده آبیاری نکنید 💦❌چون آبیاری زیاد باعث ریزش و زرری برگ ها میشه.❌ https://eitaa.com/zandahlm1357
غبارپاشی یا آبپاش💦 💧1-غبار پاشی یا مه پاشی چیست؟ 💦یعنی اسپری آب از فاصله ی 30-40 سانتی متری به گیاه، طوری که قطرات آب به صورت مه یا غبار روی برگ ها بشیند. 💧2-علت انجام غبارپاشی چیست؟ 💦اول به خاطر تامین رطوبت گیاه در محیط یا فصول خشک، 💦دوم به خاطر خنک شدن گیاه در روزهای گرم. 💧3-اما اشتباه در غبار پاشی باعث چه می شود؟ 💧بارها دیده شده که افراد از فاصله ی نزدیک این کار را انجام دادن طوری که قطرات درشت آب روی برگ ها نشسته و باعث ایجاد لک های قهوه ای روی برگ ها شده.🍂 ☀️غبار پاشی در حضور نور خورشید باعث سوختگی و آسیب رساندن به گیاه می شود.🍁 فکر نکنید اگر گیاه را چند بار در روز غبارپاشی کنید در حق آن لطف کردید و رشد بهتری خواهد داشت.با این کار فقط احتمال بیماری های قارچی را افزایش داده اید.🍄 ساکنین مناطق مرطوب کشور عمل غبارپاشی را فقط در صورت لزوم و با فاصله ی چند روز یک بار انجام بدهید.💦 🌧برای غبار پاشی از آب باران، آب بدون املاح یا جوشیده استفاده کنید تا لکه های سفید رنگ روی برگ ها باقی نماند. 🌧4 -تامین رطوبت گیاه: 🌦همانطور که گفتیم غبارپاشی یکی از راه های تامین رطوبت است و استفاده زیاد و نادرست از این روش چیزی جز بیماری های قارچی به همراه ندارد و این روش را زیاد توصیه نمی کنیم. .......: https://eitaa.com/zandahlm1357
فصل دوازهم : در آداب گل بوئيدن در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام و در حديث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هر گاه گلى بشما بدهند، ببوئيد و برديده هاى خود بگذاريد، كه آن از بهشت آمده است . در حديث معتبر، از مالك جهنى ، روايت كرده است كه گلى بحضرت امام جعفر صادق عليه السلام دادم ، گرفتند و بوئيدند وبر هر دو ديده گذاشتند، پس فرمودند كه هر كه گلى را بگيرد وببويد و بر ديده هاى بگذارد و بگويد اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ هنوز بر زمين نگذاشته باشد، كه گناهانش آمرزيده شود. از حضرت امام على نقى عليه السلام منقول است كه هر كه گلى را ببويد و برديده ها گذاشته ، صلوات بر محمد و ائمه عليهم السلام بفرستد، حق تعالى براى او از حسنات بقدريكه بيابان عالج كه در مابين مكه و شام و عراق كشيده شده است ، بنويسد و از گناهاى او، بعدد ديگ بيابان محو نمايد. حلیة_المتقین https://eitaa.com/zandahlm1357