#متن_منبر_مجازی 8 💠 سلسله سخنرانی های #تربیت_مهدوی_با_مکتب_حسینی 8 🎬 جلسه 8️⃣

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

📻📻📻 #کتاب_صوتی #دفاع_مقدس #شهدا #صوت 📚 #دختری_از_دورترین_نقطه_مرزی 3⃣ فصل سوم (۳) 📝 روایتی از خاطرات بانوی امدادگر اقدس محمدزاده از دوران دفاع مقدس ✍ سارا رحیمی https://eitaa.com/zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

💠شیخ بهایی شیخ الاسلام اصفهان بود در همان موقع ها زمانی در مسجد چهار باغ نشسته بود و مشغول تصحیح نماز مردم بود در بین مردم پیرزنی هم آمده بود ، بعد که نوبتش شده شیخ به او گفت نمازت را بخوان: پیرزن شروع کرد به غلطی پلوتی حمد خود را خواندن ، که شیخ نیمه کاره حمدش را قطع کرد و گفت: تو که همه ی نمازت اشتباه هست. پیرزن گفت: نماز من اشتباهه؟؟ نماز تو اشتباهه؟ شیخ بهایی گفت: من شیخ الاسلام اصفهان هستم چطور می گی که نماز من اشتباهه؟؟ پیرزن گفت : نماز باید اثر داشته باشد، تو حمد بخوان و به این آب فوت کن ، من هم می خوانم و به این آب فوت می کنم، ببینیم نفس کدوم یک از ما می تونه این آب رو نگه داره؟ شیخ حمدش رو خوند و به آب فوت کرد ولی آب ناایستاد پیرزن با همون حالت اشتباه خوند و آب ایستاد. شیخ بهایی حیران شد و بعد از این جریان مدتی جزء شاگردان اون پیرزن قرار گرفت و پیش اون به تهذیب نفس پرداخت 📚به نقل از سخنرانی های جناب دکتر الهی قمشه ای •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• https://eitaa.com/zandahlm1357 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

خدا کس بی کسان است. خدا پشتیبان بینوایان است. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 خدا کوهی به مویی می‌بخشد. خدای مهربان گناهان بسیار را به ثواب ناچیز و کوچکی می‌بخشاید؛ و از آن چشم پوشی می‌کند. چه بسا کار نیک کوچکی گناهان بزرگی را از دفتر عدالت خداوند محو کند. https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه......👇👇👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره169 و قال عليه‌السلام قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ‌ لِذِي عَيْنَيْنِ‌. امام عليه السلام فرمود: صبح براى آنها كه دو چشم بينا دارند روشن است

شرح و تفسير نشانه‌هاى حق آشكار است امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه به كسانى كه حق را با تمام ظهور و بروز آن فهم نمى‌كنند هشدار مى‌دهد و مى‌فرمايد:«صبح براى آنها كه دو چشم بينا دارند روشن است»؛ (قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ‌ لِذِي عَيْنَيْنِ‌) . اشاره به اين‌كه كسانى كه چشم بصيرت دارند حق را به خوبى درك مى‌كنند، زيرا نشانه‌هاى آن كاملاً آشكار است؛ خواه اين حق به معناى ذات پاك پروردگار باشد آن‌گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: «سَنُرِيهِمْ‌ آياتِنا فِي الْآفاقِ‌ وَ فِي أَنْفُسِهِمْ‌ حَتّى يَتَبَيَّنَ‌ لَهُمْ‌ أَنَّهُ‌ الْحَقُّ‌ أَ وَ لَمْ‌ يَكْفِ‌ بِرَبِّكَ‌ أَنَّهُ‌ عَلى‌ كُلِّ‌ شَيْ‌ءٍ شَهِيدٌ» ؛به زودى نشانه‌هاى خود را در اطراف عالم و در درون جانشان به آنها نشان مى‌دهيم تا براى آنان آشكار گردد كه او حق است. آيا كافى نيست كه پروردگارت بر همه چيز شاهد و گواه است» ١ و يا اين‌كه مراد از صبح قرآن مجيد است، همان‌گونه كه مى‌فرمايد: «قَدْ جاءَكُمْ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌ نُورٌ وَ كِتابٌ‌ مُبِينٌ‌» ؛(آرى) از طرف خدا نور و كتاب روشنگرى به سوى شما آمد». ٢ يا اين‌كه منظور آيين اسلام و آورندۀ آن باشد آن‌گونه كه قرآن مى‌فرمايد: «لا إِكْراهَ‌ فِي الدِّينِ‌ قَدْ تَبَيَّنَ‌ الرُّشْدُ مِنَ‌ الْغَيِّ‌» ؛اكراهى در قبول دين نيست.(زيرا) راه راست از راه انحرافى روشن شده است» ٣ و يا اين كه مراد رسول گرامى اسلام باشد همان‌گونه كه مى‌خوانيم: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ‌ إِنّا أَرْسَلْناكَ‌ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً* وَ داعِياً إِلَى اللّهِ‌ بِإِذْنِهِ‌ وَ سِراجاً مُنِيراً» ؛اى پيامبر! ما تو را گواه فرستاديم و بشارت‌دهنده و بيم‌دهنده؛ و تو را دعوت كننده به سوى خدا به فرمان او قرار داديم و چراغى روشنى بخش». ١ يا مقصود خود حضرت (و امامان اهل‌بيت) باشد، چنان كه در زيارت «جامعه» آمده است: «خَلَقَكُمُ‌ اللّه أنواراً فَجَعَلَكُمْ‌ بِعَرْشِهِ‌ مُحْدِقينَ‌ حَتّى‌ مَنَّ‌ عَلَيْنا بِكُمْ‌» .و در خطبۀ ٨٧ نهج البلاغه نيز به اين معنا اشاره شده است. يا اين‌كه منظور تمام آنچه گذشت و تمام حقايق عالم هستى است. قرآن مجيد در سورۀ «اسراء» آيۀ ٧٢ نيز مى‌فرمايد: «وَ مَنْ‌ كانَ‌ فِي هذِهِ‌ أَعْمى‌ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ‌ أَعْمى‌ وَ أَضَلُّ‌ سَبِيلاً» ؛اما كسى كه در اين جهان (از ديدن چهرۀ حق) نابينا بوده است در آخرت نيز نابينا و گمراه‌تر است». به هر حال اين جمله به صورت ضرب‌المثلى در آمده و واژۀ «صبح» كنايه از حق و «ذى عَيْنَيْن» كنايه از صاحبان بصيرت و آگاه و واژۀ «أضاء» اشاره به ظاهر بودن حق است. حال اگر كسانى گمراه شوند به علّت نابينايى آنهاست، يا اين‌كه چشم دارند و بر هم مى‌گذارند يا خفاش صفت از ديدن آفتاب حق به شب‌هاى تاريك و ظلمانى پناه مى‌برند. آنها سزاوار هرگونه سرزنش و مجازاتند آن‌گونه كه شاعر پارسى‌زبان مى‌گويند: راه است و چاه و ديدۀ بينا و آفتاب تا آدمى نگاه كند پيش پاى خويش چندين چراغ دارد و بيراهه مى‌رود بگذار تا بيفتد و بيند سزاى خويش!