.......: فضل امام علی علیه السلام ضرار بن ضمره می‌گوید: پس از کشته شدن علی علیه السلام، بر معاویه داخل شدم. گفت: علی را برای من توصیف کن. گفتم: مرا عفو کن، گفت: باید او را توصیف کنی. گفتم: حالا که ناچارم، می‌گویم: به خدا سوگند علی مرد دورنگری بود، بسیار قوی بود، سخن او فصل حق و باطل و حکم او عدالت بود، از تمام اطراف او دانش سرازیر و از تمام جوانب او حکمت می‌بارید. از دنیا و زیور آن وحشت داشت، با شب و وحشت آن مأنوس بود، اشک چشمش بسیار و فکر او زیاد بود، از لباس، خشن آن را و از غذا، خشک آن را دوست داشت. بین ما چون یکی از ما بود به پرسش ما جواب می‌داد و چون دعوتش می‌کردیم می‌آمد. به خدا با اینکه ما با او خیلی نزدیک بودیم به خاطر هیبتش توان سخن گفتن با او را نداشتیم. دینداران را احترام و فقیران را به خود نزدیک می‌کرد. انسان قوی در باطل خود چشم طمع به او نمی دوخت، و ناتوان از عدالت وی مأیوس نبود. شبی ظلمانی که ستاره هااز تیرگی به چشم نمی آمد، محاسن خود را به دست گرفته بود و چون مار گزیده به خود می‌پیچید و گریه می‌کرد و خطاب به دنیا می‌گفت: ای دنیا در پی دیگری باش و متعرض من نباش. آیا خود را به من عرضه می‌کنی و خود را برای من زینت می‌دهی؟ هرگز، هرگز! تو را سه طلاقه کرده‌ام که بازگشتی در آن نیست. عمر تو کوتاه و قدر تو کم، و زندگی تو ناچیز است. آه، آه، از کمی توشه و طولانی بودن سفر و وحشت راه. معاویه گریست و گفت: خدا اباالحسن را رحمت کند. به خدا چنین بود. سپس رو به من کرد و گفت: نگرانی تو چگونه است ای ضرار؟ گفتم: مانند نگرانی مادری که سر فرزندش را در خانه اش بریده اند، اشکش قطع نمی شود و حزن او کاهش نمی یابد. این حدیث در کتاب کشف الیقین در باب فضائل مولای ما امیرالمؤمنین علیه السلام آمده است. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357

.......: ۲۷- قبله پرتوی از اسرار نماز » قبله نماز، رو به کعبه مقدس برگزار می‌شود. جهتی که به آن رو می‌کنیم و به نیایش خداوند می‌پردازیم، «قبله» نام دارد. گرچه به هر سو که بایستیم، رو به خداست. ولی توجه به یک کانون مقدس مانند کعبه، الهام بخش توحید و یادآور خط توحیدی ابراهیم علیه السلام است. به علاوه، وقتی دستور این است که نماز به طرف کعبه باشد، انجام آن لازم است، وگرنه عبادت ما، فاقد روح تعبّد و تسلیم است. در آغاز اسلام، سالها قبله مسلمانان، «بیت المقدس» بود. رسولخداصلی الله علیه وآله نمی خواست کعبه را که به صورت بتخانه درآمده بود، قبله عبادت قرار دهد. ولی پس از هجرت، آنچه معتبر است، رضایت قلبی صاحبان حق است، اگر در ظاهر بگویند راضی هستیم ولی بدانیم که رضایت ندارند، نماز و تصرف، باطل و حرام است. بر عکس اگر در ظاهر اظهار عدم رضایت کند ولی بدانیم که قلباً راضی است، نماز صحیح است. ۳- رعایت اولویت‌ها در کنار شرایط اصلی، یکسری نکات مستحب هم وجود دارد که بیانگر توجّه اسلام به اولویّت هاست. مثلاً گرچه در شرایط عادی و غیر اضطراری، مکان نمازگزار، باید مباح، بی حرکت، مسطّح و پاک باشد، ولی نماز در بعضی جاها مورد تأکید بیشتر است، مانند مسجد. که در این باره در آینده بحث خواهیم کرد. شرایطی پیش آمد که قبله مسلمانان از بیت المقدس به مسجدالحرام تغییر یافت. یکی از علل آن، زخم زبان‌هایی بود که یهودیان به مسلمین می‌زدند و می‌گفتند: شما خودتان قبله ندارید و بسوی قبله ما نماز می‌خوانید. رسولخداصلی الله علیه وآله از این وضع، آشفته بود و انتظار گشایشی را از سوی خدا می‌کشید، که آیات قرآن نازل شد و دستور آمد که هر کجا هستید، رو به مسجدالحرام بایستید و نماز بخوانید. (۲۲۰) آیات تغییر قبله، در طول تاریخ به مسلمانان این درس را می‌دهد که مستقل و آزاد باشند و زیر بار منّت دیگران، حتّی در مسائل عبادی هم نروند و شرافتمندانه زندگی کنند. دلیل دیگرش آن بود که یهودیان به مسلمانان نگویند که شما خود قبله ندارید و بسوی قبله ما نماز می‌خوانید. این نکته، استقلال فرهنگی و شخصیت مستقل مسلمین را الهام می‌بخشد. مسلمانان، باید در عبادت، رو به کعبه کنند، حتی در کارهایی همچون خواب و خوراک خوبست به سمت قبله باشند. ذبح حیوانات باید رو به قبله باشد، وگرنه گوشت آنها حرام می‌شود. این جهت گیری در همه امور به سوی کعبه توحید، درس ایمان و یاد خدا به مسلمانان می‌دهد تا همواره توجّه به خانه محبوب و معبود داشته باشند و از غفلت به درآیند. بعلاوه، این سمت گیری به سوی کعبه، نظم ووحدتی شگفت وزیبا می‌آفریند وهمه مسلمانان، در هرجای دنیا که باشند، وقت نماز به سوی آن کانون خدایی رومی کنند. اگر کسی از فراز آسمانها به صفوف نمازگزاران کره زمین بنگرد، دایره‌های متعددی را می‌بیند که مرکزیت همه آنها کعبه است و توحید، نقطه تمرکز فکر و دل و جان و صفوف مسلمین است. از رهگذر توجّه به قبله، علم هیئت و جغرافیا و جهت شناسی نیز در میان مسلمانان رشد کرد. آری... کعبه، یادگار مبارزات توحیدی ابراهیم و اسماعیل و محمدعلیهم السلام است. حضرت مهدی علیه السلام نیز در قیام جهانی خویش، به کعبه تکیه می‌کند و به اصلاح جهان می‌پردازد. این کعبه است که در نماز و نیایش، قبله یک مسلمان قرار می‌گیرد... این شعار توحیدی، اولین جملاتی است که در گوش نوزاد خوانده می‌شود و نخستین درسهای خدایی را به او منتقل می‌سازد و برای بزرگان نیز، همواره عامل هشیاری و بیداری از غفلت است. اذان، تنها صدایی است که به آسمانیان می‌رسد. (۲۲۱) اذان، صدایی است که شیطان‌ها را به فرار و دلهره وامی دارد. (۲۲۲) سفارش شده که در خانه ها، بخصوص هنگام بیماری، اذان بگوئید و بکوشید که با صدای زیبا باشد. در حدیثی رسول خدا صلی الله علیه وآله فرموده است: «سَیَأْتی عَلَی النّاسِ زَمانٌ یَتْرکُونَ الاذانَ عَلی ضُعَفائِهمْ» (۲۲۳) زمانی خواهد آمد که اذان را تحقیر کرده و آنرا به افراد ناتوان می‌سپرند. در حدیث است: روز قیامت، که بیشتر مردم از خجالت سرافکنده اند، اذان گویان با سرافرازی تمام، با قامتی برافراشته محشور می‌شوند. (۲۲۴) قامت بلند آنان نشانه مقام رفیع است. مؤذّن، در اجر و پاداش، با کسانی که بخاطر اذان او به نماز آیند، شریک است. #پرتویی از نماز ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357

🎥وقتی پدر #مقتدی_صدر با عصای خودش افسر بعثی را هل داد. 🔺این ویدئو مربوط به حمزه الزبیدی یکی از افسران عالی رتبه بعثی است که از طرف صدام ملعون مامور به اخطار و تهدید کردن ایت الله شهید سید محمد صادق صدر می‌شود . منوط به اینکه دیگر نماز جمعه برگزار نکند و با این جواب شهید صدر مواجهه می‌شود. ▪️بعد از چند روز ماشین ایشان مورد حمله قرار می‌گیرد و به شهادت میرسند.

∞🖤∞ 🎥 نماز خوندن سختت شده؟ 💥این کلیپو حتما ببین👌😊 🎤 استاد رفیعے

😔 تو که هرچی نماز می خونی مشکلات زندگیت بیشتر میشه پس چرا دیگه نماز میخونی؟⁉️ ⭕️ ما گاهی اوقات با حرف‌های خوب و بلندپروازانه، خودمان را مأیوس و همّت خودمان را نابود می‌کنیم، لذا اصلاً برای اصلاح خودمان حرکت نمی‌کنیم! ⭕️ مثلاً می‌گوییم: «آدم باید دائماً به خدا توجه داشته باشد و یک لحظه هم نباید غفلت کند! باید همۀ خوبی‌ها را داشته باشد و همۀ بدی‌ها را کنار بگذارد و حتی یک گناه هم انجام ندهد!» خُب ما که نمی‌توانیم این‌گونه باشیم؛ لذا مأیوس می‌شویم! ⭕️ امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: تقوای خدا را داشته باش اگرچه؛ یک‌ذره باشد. بین خودت و خدا پرده‌ای از حیا بکش، اگرچه رقیق و نازک باشد. (تحف‌العقول/361) ⭕️ لازمۀ توجه به خدا این نیست که آدم، یک‌دفعه‌ای خوبِ خوب بشود و همۀ بدی‌ها را کنار بگذارد! گاهی «یک‌لحظه توجه» غوغا می‌کند و مقدرات آدم را تغییر می‌دهد. ⭕️ در موقعیت‌های خوب معنوی (مثل روضه و زیارت) دنبال همین «یک‌لحظه توجهِ خوب» باش! اتفاقاً وقتی دنبال این یک‌لحظه می‌گردی، خیلی بهتر و بیشتر، حالِ خوش پیدا می‌کنی نسبت به وقتی که انتظار «توجهِ دائمی» از خودت داری. ⭕️ داشتنِ آرمان‌های بلند، خوب است اما نباید موجب ناامیدی شود. بدبختی انسان، وقتی شروع می‌شود که مأیوس شود. ابلیس سعی می‌کند با حرف‌های خوب، ما را مأیوس کند، مثلاً می‌گوید: «تو چیزی نمی‌شوی! تو که نمی‌توانی مثل آقای بهجت(ره) بشوی؛ لذا بیخودی همّت نکن!» ⭕️ در مسیر زیارت-خصوصاً در اربعین- نورانیت و رحمت، فراوان هست. شرط اینکه بتوانیم از این برکات، بهره ببریم، این است که یأس ابلیس، سراغ ما نیاید، به خدا حسن‌ظن داشته باشیم و مطمئن باشیم که امام‌حسین(ع) به ما لطف می‌کند؛ حتی اگر گذشتۀ خوبی هم نداشته باشیم.

.......: فصل دوم در آداب قیام است و آن، چنان است که سا لک خود را حاضر در محضر حقّ ببیند و عالم را محضر ربوبیت بدانـد و خود را از حضار مجلس و مقیم بین یدى اللَّه محسوب کند، و عظمت حاضر و محضر را به قلب برساند و اهمیت مناجات با حق تعالى و خطر آن را به قلب بفهماند؛ و با تفکّـر و تـدبر، قبـل از ورود در صلاة، قلب ر ا حاضر کند و به او بزرگى مطلب را بفهماند و آن را ملتزم کند بـه خـضوع و خشوع و طمأنینه و خشیت و خوف و رجا و ذلّ و مسکنت تا آخر نماز . و با قلب مشارطه کند که از این امور مراقبت و محافظت کند، و تفکّر و تدبر در احوال بزرگـان دیـن و هادیـان سـبل کند که براى آنها چه ح الاتى دست مى داده و آنها چه معامله اى با مالک الملوك مى کردند؛ و از احوال ائمه هدى سرمشق اتخاذ کند و تأسى به آن بزرگواران کند و از تاریخ بزرگان دین و ائمه معصومین اکتفا به سال و روز وفات و تولّد و مقدار عمر شریف و امثال ایـن امـور، کـه چنـدان فایده بزرگى ندا رد، نکند؛ بلکه عمده سیر او در سیر و سلوك ایمانى و عرفـانى آنهـا باشـد، کـه معاملات آنها در عبودیت چه بوده و در سیر الى اللَّه چه مشیى داشتند و مقامات عرفـانى آنهـا، که از کلمات معجز آیات آنها به دست مىآید، چه اندازه بوده . افسوس که ما اهل غفلت و سکر طبیعت و م غروران بى مایه در تمام امور دست نـشانده شـیطان پلید هستیم و هیچ گاه از خواب گران و نسیان بـى پایـان بیـرون نمـى آیـیم؛ و اسـتفادت مـا از مقامات و معارف ائمه هدى علیهم السلام به قدرى کم و ناچیز است که به حساب درست نیاید؛ و از تاریخ حیات آنها به قشر و صورت اکتفا کرد یم و از آنچه غایت بعثت انبیـاء علـیهم الـسلام ( است بکلّى صرف نظر کرده و در حقیقت مشمول مثل معروف استَسمنَ ذا ورمٍ 225 .(هـستیم . و ما اکنون در این مقام بعضى از روایاتى که در این باب وارد است ذکر مى کنیم شـاید بعـض از اخوان مؤمنین را تذکّرى حاصل آید . و الحمد للَّه و له الشّکر . عن محمد بن یعقوب باسناده عـن ابى عبد اللَّه علیه السلام، قال : کانَ على بنُ الْحسینِ علیهما السلام اذا قام الى الصلاةِ، تَغَیرَ لَونُه . فاذا سجد لَم یرفَع رأْسه حتّى یرْفَض عرَقاً(226 .( و باسناده عنه علیه السلام، ق ال: کانَ ابى یقولُ کانَ على بنُ الحسینِ اذا قـام الـى الـصلاةِ، کَأَنَّـه ساقُ شَجرٍ لا یتَحرَّكمنْه شَى ) ء الّا ما حرَّکَت الرّیح منْه 227 .( و عن محمد بن على بن الحسین فى العلل باسناده عن ابان بن تَغْلب قالَ : قُلْت لابى عبـد اللَّـه علیه السلام : انّى رایت على بنَ الحسینِ اذا قام الى الصلوةِ، غَشى لَونَه لَونٌ آخَرُ . فقال لـى : و اللَّـه ( انَّ على بنَ الْحسینِ کانَ یعرِف الِّذى یقوم بینَ یدیه 228 .( و عن السید علّى بن طاوس فى فَلاح السائل فى حدیث،فَقالَ اب و عبد اللَّه علیـه الـسلام : لا تَـتم الصلاةُ الّا لذى طُهرٍ سابغٍ و تَمامٍ بالغٍ غیرِ نازغٍ و لا زائغ، عرَف فَوقَف ،و اخْبت فَثَبت فَهـو واقـف بینَ الْیأْسِ و الطَّمعِ و الصبرِ و الجزَعِ کَأَنَّ الْوعد لَه صنع و الوع ید بِه وقَـع؛ یـذلُّ عرْضَـه و یمثِّـل عرْضَه؛ و بذَلَ فى اللَّه المهجۀَ، و تَنَکَّب الَیه الْمحجۀَ غَیرَ مرْتَغمٍ بِارتغـامٍ؛ یقْطَـع علائـقَ الْاهتمـامِ بِعینِ منْ لَه قَصد ،و الَیه وفَد و منْه استَرْفَد . فاذا اتى بذ لک ،کانَت هى الصلاةُ الَّتى بها امرَ و عنها اخْبِرَ. و انَّها هى الصلاةُ الَّتى تَنْهى عنِ الْفَحشاءو المنْکَرِ ... ( الحدیث 229 .( و عن محمد بن یعقوب باسناده الى مولانا زینِ العابِدین علیه السلام انَّه قال : و اما حقُوقُ الصلاةِ، فَأَنْ تَعلَم انّها وِفَادةٌ الى اللَّه و انَّک فیها قائم بینَ یدىِ اللَّه . فَاذا علمت ذلک ،کُنْت خَلیقًا انْ تَقوم فیها مقام الْعبد الذَّلیلِ الرّاغبِ الرّاهبِ الخائف الرّاجِىِ الْمسکینِ المتَضَرَّعِ المعظمِ مقام منْ ی قـوم بینَ یدیهبالسکونِ و الْوقارِ و خُشوعِ الاطْراف و لینِ الْجناحِ و حـسنِ المناجـات لَـهفـىِ نَفْـسه و ( الَّطَلبِ الیه فى فکاك رقَبته الَّتى احاطت به خطیئته و استهلکتها ذنوبه، و لا قوة الا باللَّه 230 .( و عن النّبى صلى اللَّه علیه و آله: ( اعبد ربک کَانَّک تَراه؛ فان لَمتَکُنْ تَراه ،فَانّهیرْاك 231 . ( و عن فقْه الرضا علیه السلام : فَاذا اردتانْ تَقُوم الى الصلاةِ، فَلا تَقُم الَیها متَکاسلًا و لا متَناعساً و لا مستْعجِلًا و لا متَلاهیاً؛ و لک نْ تأْتیهـا علـى الـسکونِ والوقـارِ و التُّـؤَدةِ . و علَیـک بالخُـشوعِ و الخُضوع متَواضعاً للَّه عزَّ و جلَّ متَخاشعاً؛ علَیک الخَشْیۀَ و سیماء الخَوف راجِیاً خائفًـا بِالطُّمأْنینَـۀِ

.......: على الْوجلِ والْحذَرِ؛ فَقف بینَ یدیه کالْعبد الآْبِقِ المذْنبِ بینَ یدى مولاه . فَصف قَدمیک ،و انْصب نَفْسک؛ و لا تَلْتَفت یمیناً و شـمالًا؛ و تَحسبکَانَّـک تَـراه؛ فَـانْ لَـم تَکُـنْ تَـراه ،فَانَّـه یـراك ... ( الحدیث 232 .( و فى عدة الداعى : روِى انّ ابراه یم علیه السلام کانَ یسمع تَأَوهه على حد میلٍ، حتّى مدحه اللَّـه بِقَوله :انّ ابراهیم لَحلیم اواه منیب . و کانَ فى صلاته یـسمع لَـه ازیـر کَـازیرِ الْمرْجـلِ . و کَـذلک یسمعمنْ صدرِ سیدنا رسولِ اللَّه صلى اللَّه ع لیه و آله مثْلُ ذلک . و کانَت فاطمـۀُ علیهـا الـسلام ( تَنْهج فى الصلاةِ منْ خیفَۀِ اللَّه 233 .(الى غَیرِ ذلک من الاخبار . و در این موضوعات اخبار شریفه بیش از این است که در این مختصر بگنجد . و تفکر در همـین چند حدیث نیز براى اهل تذکر و تفکر کفا یت مى کند- هم راجع به آداب صوریه و هم راجع به آداب قلبیه و معنویه و کیفیت قیام بین یدى اللَّه . قدرى تفکر کن در حالات علىبن الحسین، و مناجات آن بزرگوار بـا حـضرت حـق، و دعاهـاى لطیف آن سرور که کیفیت آداب عبودیت را به بندگان خـدا تعلـیم مـى کنـد . مـن نمـى گـویم مناجات آن بزرگواران براى تعلیم عباد است، زیرا که این کلام بى مغـز بـاطلى اسـت کـه صـادر شده از جهل به مقام ربوبیت و معارف اهل البیت؛ خوف و خشیت آنها از همه کس بیشتر بـوده و عظمت و جلال حق در قلب آنها از هر کس بیشتر تجلّى نموده؛ لکن مى گـویم بایـد بنـدگان خدا از آنه ا کیفیت عبودیت و سلوك الى اللَّه را تعلّم کنند، وقتى ادعیه و مناجـات هـاى آنهـا را مىخوانند لقلقه لسان نباشد، بلکه تفکر کنند در چگونگى معامله آنها بـا حـق و اظهـار تـذلّل و عجز و نیاز نمودن آنها با ذات مقدس . و لَعمرِ الحبیبِ که جناب على بن الحسین از بزرگتر ین نعمتهایى است که ذات مقدس حـق بـر بندگان خود به وجودش منّت گزارده و آن سرور را از عـالم قـرب و قـدس نـازل فرمـوده بـراى ( فهماندن طرق عبودیت به بندگان خود و لَتُسئَلُنَّ یومئذ عنِ النَّعـیم 234 .(و اگـر از مـا سـؤال شود که قدر این نعمت را چرا ندانستید و استف ادت از این بزرگوار چرا نکردیـد، جـوابى نـداریم جز آنکه سر خجلت به پیش افکنیم و به نار پشیمانى و تأسف بسوزیم؛ و در آن وقت پـشیمانى نتیجه ندارد #آداب الصلاة امام خمینى رضوان االله تعالی علیه https://eitaa.com/zandahlm1357