#پرسش_پاسخ 📿 چرا ما شیعیان نماز ظهر و عصر را با هم می‌خوانیم؟ 📿 آیا خلاف سنت رسول الله عمل می کنیم؟ پاسخ آیت الله بهجت را بشنوید

.......: فصل چهارم در بعض آداب شهادت به رسالت است و در آن اشاره به شهادت به ولایت است بدان که طى این سفر روحان ى و معراج ایمانى را با این پاى شکـسته و عنـانِ گسـسته و چـشم کور و قلب بى نور نتوان نمود : ومنْ لَم یجعلِ اللَّه لَهنُوراً فَما لَهمنْ نُور (202 .(پـس، در سـلوك این طریق روحانى و عروج این معراج عرفانى تمسک به مقام روحانیت هادیان طـرق معرفـت و انوار راه هدایت، که واصلان الى اللَّه و عاکفان على اللَّه اند، حتم و لازم است؛ و اگر کسى با قـدم انانیت خود بى تمسک به ولایت آنان بخواهد ایـن راه را طـى کنـد، سـلوك او الـى الـشّیطان و الهاویۀ است . و به بیان علمى، چنانچه در ربط حادث بـه قـدیم و متغیـر بـه ثابـت، محتـاج بـه واسطه و رابطه اى است که وجهه ثبات و تغیر و قدم و حدوث داشته باشد کـه اگـر آن واسـطه نباشد فیض قدیمِ ثابت عبور به متغیرِ حادث در سنّت الهیه نکند رابطه کونیـه وجودیـه حاصـل نشود- و در رابط بین این دو، انظارِ علمىِ ارباب علوم برهانى مختلف است، چنانچه ذوق عرفانى را اقتضاى دیگرى است که تفصیل آن از عهده این اوراق خارج اسـت، و در ذوق عرفـانى رابـطْ فیض مقدس و وجود منبسط است که مقـام برزخیـت کبـرى و وسـطیت عظمـى را دارد و آن بعینه مقام روحانیت و ولایت رسول ختمى که متّحد با مقام ولایت مطلقه علویه است مى باشـد و تفصیل آن در رس اله مصباح الهدایۀ (203 (نویسنده داده شده - همین طور، در رابطه روحانیـه عروجیه، که عکس رابطه کونیه نزولیه است و بعبارة اخرى قـبض وجـود و رجـوع الـى مـا بـدء است، محتاج به واسطه است که بدون آن واسطه صورت نگیرد، و ارتباط قلوب ناقـصه مقیـده ارواح نازله محدوده به تا م فوق التّمام و مطلق مـن جمیـع الجهـات بـى واسـطه هـاى روحـانى و رابطههاى غیبى تحقق پیدا نکند . و اگر کسى گمان کند که حق تعالى با هر موجودى قیوم و به هر یـک از اکـوان محـیط اسـت بـىواسـطه وسـایط، چنانچـه اشـاره بـه آن شـده در آیـه شـریفه مـا مـنْ دابـۀٍ الّـا هـوآخـذٌ بِناصیتَها(204 ،(اختلاط بین مقامات و اشتباه بین اعتبارات نموده و مقام کثرت مراتبِ وجود را با فناى تعینات به هم خلط نموده . و این بحث را بدین رساله چندان ارتباطى نیست و این قـدر نیز از طغیان قلم واقع شد . بالجمله، تمسک به اولیاء نعم که خودراه عروج به مع ارج را یافته و سـیر الـى اللَّـه را بـه اتمـام رساندهاند از لوازم سیر الى اللَّه است؛ چنانچه در احادیث شریفه به آن بـسیار اشـاره شـده و در وسائل بابى منعقد فرموده در بطلان عبادت بدون ولایت ائمه و اعتقـاد امامـت آنـان . و از کـافى شریف حدیث نموده به سند خود از محمد بن مسلم که گفت : شنیدم حضرت باقر العلوم علیـه السلام مى فرمود: بدان اى محمد، همانا امامـان جـور و اتبـاع آنهـا از دیـن خداونـد معزولنـد و گمراهند و گمراه کنند؛ پس، اعمالى که مى کنند مثل خاکسترى است کـه در روز طوفـانى بـاد سخت به او وزد و او را متفرق کند(205 .( و در روای ت دیگر است که حضرت باقر علیه السلام فرمود : اگر کسى شبها را به عبادت قیام کند و روزها را روزه بگیرد و تمام مالش را تصدق دهد و در تمام عمـرْ حـج بـه جـا آورد و نـشناسد ولایت ولى اللَّه را تا موالات او کند جمیع اعمالش به دلالت او باشد، براى او پیش خداوند ثوابى ن ( یست و نیست او از اهل ایمان 206 .( و شیخ صدوق به سند خود از ابو حمزه ثمالى حدیث کند که گفت : حضرت علـى بـن الحـسین علیهما السلام به ما فرمود : کدام یک از بقعه ها افضل است؟ گفتیم : خداونـد و رسـول او و پـسر رسول او بهتر مى دانند. فرمود: افضل بقعه ها براى ما، بین رک ن و مقام است . اگر کسى عمر کند چندان که نوح عمر کرد در قومش هزار سال، الّا پنجاه سال روزه بگیرد روز را و شبها به عبادت بایستد در آن مکان، پس از آن ملاقات کند خدا را بـى ولایـت مـا، نفـع نرسـاند او را چیـزى از ( آن 2 و اخبار در این باب بیش از این است که در این مختصر بگنجد . و اما آداب شهادت به رسالت آن است که شهادت به رسالت از حق را به قلب برساند و عظمـت مقام رسالت؛ خصوصاً رسالت ختمیه را که تمام دائره وجـود از عـوالم غیـب و شـهود تکوینـاً و تشریعاً وجوداً و هدایتاً ریزه خوار خوان نعمت آن سرور هستند؛ و آن بزرگوار و اسطه فیض حق و رابطه بین حق و خلق است . و اگر مقام روحانیت و ولایت مطلقه او نبـود، احـدى از موجـودات لایق استفاده از مقام غیب احدى نبود و فیض حق عبور به موجودى از موجودات نمى کرد و نور هدایت در هیچ یک از عوالم ظاهر و باطن نمى تابید. و آن سرور نورى است که در آیـ ه نـور وارد ( است که اللَّه نور السموات و الارض 208 .( و چون عظمت مشرّع دین و رسول رب العالمین در قلـب انـسان وارد شـد، اهمیـت و عظمـت احکام و سنن او در قلب وارد شود؛ و چون قلب عظمت آن را ادراك کرد، سـایر

قـواى ملکیـه و ملکوتیه خاضع آن شود و شریعت مقدسه در جمیع مملکت انسانى نافذ گـرد . و علامـت صـدق شهادت آن است که در جمیع قواى غیبیه و ظاهره آثار آن ظاهر گـردد و تخلـف از آن نکننـد؛ چنانچه اشاره به آن در سابق شده است . و از آنچه تا کنون ذکر شد ارتباط شهادت به رسالت به اذان و اقامه و نماز معلوم گردید؛ چه که سالک در این طریق روحانى محتاج به تمسک به آن وجود مقدس است تا به وسـیله مـصاحبت و دستگیرى او این عروج روحانى را بنماید . و وجه دیگر آنکه در این شهادت اعلان به قواى ملکیه و ملکوتیه اسـت کـه نمـاز، کـه حقیقـت معراج مؤمنین و سرچشمه معارف اصحاب عرفان و ارباب ایقان است ، نتیجه کشف تام محمدى صلّى اللَّه علیه و آله است که خود به سلوك روحـانى و جـذبات الهیـه و جـذوات رحمانیـه بـه ( وصول به مقام قاب قوسین او أَدنى 209 (کشف حقیقت آن را به تبع تجلّیات ذاتیه و اسمائیه و صفاتیه و الهامات انسیه در حضرت غیب احدى فرموده . و فى الحق یقۀ ایـن سـوغات و ره آوردى است که از این سفر معنوى روحانى براى امت خود، که خیر امـم اسـت، آورده و آنهـا را قـرین منّت و مستغرق نعمت فرموده . و چون این عقیدت در قلـب مـستقرّ شـد و بـه تکـرار مـتمکّن گردید، البته سالک عظمت مقام و بزرگى محل را ادراك مى کند و با قدم خوف و رجاء طى این مرحله را مى نماید. و امید است ان شاء اللَّه اگر به مقـدار مقـدور قیـام بـه امـر کنـد، آن سـرور دستگیرى از او بنماید و او را به مقام قرب احدى که مقصد اصلى و مقصود فطرى است برساند . و در علوم الهیه به ثبوت پیوسته که معاد همه موجودات به توسط انسان کام ل تحقق پیدا کند : ( کَما بداکُم تَعودون 210 ) (بِکُم فَتَح اللَّه و بِکُم یخْتم و ایاب الْخَلقِ #آداب الصلاة امام خمینى رضوان االله تعالی علیه https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه پرسش و پاسخ @zandahlm1357

#صوت 🔹 چند دقیقه با #حکومت اسلامی ⬅️ قسمت شانزدهم... استاد #رحیم_پور ازغدی

🔴 شاهکار ملی کانادا تجاوز گروهی تیم ملی کانادا به یک زن! شاهد نتایج آزادی به شیوه غرب و چشم و دل سیری آنها هستید!!!! #خارج_بدون_روتوش

🇺🇸💠 گوانتانامو، نماد حقوق بشر غربی 📛 مخوف‌ترین زندان دنیا را بهتر بشناسید. 🔴 چهره واقعی غرب مدعی حقوق بشر

🔻سوال چرا امام حسین علیه‌السلام نزدیک آب خیمه نزد تا به آب دسترسی داشته باشد؟ ✅ پاسخ استفاده از حربه آب در جنگ (در گذشته و حال) همواره وجود داشته است. مثلاً در جنگ صفین معاویه شریعه فرات را به روی لشکر امام بست، اما با توجه به برتری نظامی لشکر امام علی ع در استفاده از این حربه ناکام ماند و حضرت فرات را تسخیر کرد (و البته مقابله به مثل نکرد) منابع تاریخی نشان می‌دهند که امویان قصد داشتند مجدد از این حربه استفاده کنند. مثلاً عبیدالله بن زیاد طى نامه اى از حُر مى خواهد که امام حسین (علیه السلام) را در سرزمینى بدون پناهگاه و آب و آبادى فرود آورد. (ارشاد شیخ مفید ج ۲ ص ۸۴) و همین که امام حسین (علیه السلام) در سرزمین کربلا فرود آمد و مستقر گردید; عمر بن سعد از سوى عبیدالله بن زیاد مأموریت یافت که بین امام حسین (علیه السلام) و آب حایل گردد. دینورى در این باره مى نویسد: «ابن زیاد به عمر بن سعد نوشت که از حسین (علیه السلام) و یاران او آب را باز گیرد و نباید یک جرعه آب بنوشد، هم چنان که این کار رانسبت به عثمان بن عفان پرهیزکار انجام دادند». (اخبار الطوال ص ۳۰۱) عمر بن سعد مأموریت حفاظت از آب را به عمرو بن حجاج زبیدى به همراه پانصد سوار واگذار کرد. آنان از روز هفتم تا دهم محرّم یعنى پایان جنگ با جدّیت تمام از شریعه فرات حفاظت مى نمودند که مبادا امام حسین(علیه السلام)و یارانش از آن، آب بَردارند.(اخبار الطوال ص ۳۰۱) آنها نه تنها بین امام حسین (علیه السلام) و آب حایل شدند; بلکه با به راه انداختن جنگ روانى بر آثار ناشى از تشنگى و فقدان آب افزودند، به طور مثال: عبدالله بن حصین ازدى که از قبیله بجیله بود ندا داد: «اى حسین آیا این آب را مى بینى که مانند قلب آسمان صاف است تو یک قطره از آن را نخواهى چشید تا آنکه از تشنگى بمیرى». (کامل ابن اثیر ج۵ ص ۱۵۸) شمر نیز از جمله کسانى بود که در رابطه با آب به امام حسین(علیه السلام) زخم زبان مى زد. (بحارالانوار جلد ۴۵ ص ۵۱) عمر بن سعد هم افزون بر آن که عمرو بن حجاج زبیدى را نگهبان آب کرد، شخصى را نیز مأمور نمود که ندا دهد: «اى پسر فاطمه(علیها السلام) و رسول خدا (صلى الله علیه وآله) تو از این آب یک قطره نچشى تا آن وقت که طعم مرگ را بچشى یا به حکم عبیدالله گردن نهى». (الفتوح ص ۸۳) ممانعت از دستیابی امام به آب، توسط امام زمان علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه امام زمان(عج) نیز نقل شده است : «فمنعوک الماء ووُرودَهُ» «پس آب و ورود بر آن را از تو منع کردند» 🔹 نکته اگر چه از ابتدا راهبرد ممانعت از آب در سپاه عمر سعد مطرح بود اما از روز هفتم محرم به طور جدّى مانع از دستیابى امام حسین (علیه السلام) به آب شدند. بنابراین، آن چه مربوط به تشنگى امام(علیه السلام) و یارانش به ویژه فرزندان و زنان مى شود مربوط به سه روزِ پایانى، یعنى از هفتم تا دهم محرم است و در این فاصله نیز البته امام حسین (علیه السلام) به طرق گوناگون آب مورد نیاز اردوى خویش را تأمین مى کرده است. اما در ساعات پایانی کار به شدت بالا گرفت و در خیام حسینی قحط آب شد.

چرا اسبها که حیوانات فهمیده و نجیبی هستند، روز عاشورا بر پیکر مطهر امام حسین علیه السلام تاختن؟! حدود هشتاد سال پیش یکی از علمای اصفهان که از سادات خیلی اصیل هم هستند ، دهه اول محرم بوده ، به يكى از روستاهای اطراف منبر می رود. آن روز برف سنگينى مى ‏آمده است. وقتى روضه اش تمام مى ‏شود بايد به يك روستای ديگر با فاصله مثلاً يك فرسخ برود. نقل می کند : عباى زمستانيم را به سر كشيدم و سوار بر الاغ شدم و رفتم. برف سنگينى مى‏ آمد. مقدارى كه آمدم احساس کردم ، گويا يك سوارِ ديگر از پشت سر من ، دارد مى‏ آيد. حدس زدم یه نفر از روستا آخرش آمده مراقب من باشد. بعد آن آقا كه پشت سر من مى ‏آمد گفت : « آ سيد مصطفى سلامٌ عليكم». گفتم : « سلام عليكم» . گفت : «مسئلةٌ»(یعنی سوالی داشتم؟) گفتم : « بفرماييد». گفت : « آيا در روز عاشورا دشمن بر جسد حضرت سيدالشهداء اسب تاخت؟ گفتم : « بله من در تاريخ خوانده‏ ام كه چنین کاری کرده اند. آن آقا گفتند : « و اسب ها هم بر بدن رفتند؟» گفتم: «بله در تاريخ هست كه اسب ها هم بر بدن رفتند.» مدتى گذشت و يك خورده جلوتر آمديم. باز آن آقا گفتند:« آسيد مصطفى! آيا متوكل عباسی خواست قبر حضرت سيدالشهداء (علیه السلام) را، منهدم كند؟» گفتم : بله سعى كرد كه از بين ببرد». گفت : « گاوها را فرستاد كه قبر را شخم بزنند و مساوى كنند؟» گفتم : من در تاريخ خوانده‏ ام كه فرستادند اما گاوها نرفتند. گفت « چطور؟ اسب كه حيوان نجيب و خوش فهمى است و در عالم خودش بيش از گاو متوجه می شود، اما بر جسد و بدن مبارك حضرت سيدالشهداء (علیه السلام) رفت ولى آن گاوها حتى بر قبر مطهر هم نرفتند و قبر را از بين نبرند؟!» آقا سید می گوید: من به فکر رفتم که عجب سوالى شد! اين از محدوده توانائى فکری اين آبادى و اين منطقه بيرون است! داشتم به جوابش هم فكر مى‏ كردم. گويا حس كردم از همان پشت سر نورى به دلم افتاد و جوابی برای این سوال به نظرم آمد. گفتم : « البته اين قضيه يك جوابى دارد». گفتند : « چى هست؟» گفتم : « روز عاشورا حضرت سيد الشهداء (عليه ‏السلام) خواسته بودند كه هر چه دارند را براى خدا بدهند حتى اين يك مشت استخوان را گذاشتند وسط و خودشان اجازه دادند و خودشان خواسته بودند كه اسب بر بدن مبارکشان برود. خود حضرت خواستند هر چه داشتند را در راه خدا داده باشند. اما در جريان متوكل، اينها مى‏ خواستند آثار حضرت را از بين ببرند. نظر امام حسین (علیه السلام) بر از بين رفتن آثارشان نبود، از اول خود حضرت مى‏ خواستند، آثارشان محفوظ بماند تا مردم به اين وسيله بهره ببرند و مقرّب به خدا شوند». آن آقا كه پشت سر بود، فرمود:« درست است.» آقا سید مصطفی می گوید: بعد پشت سرم را نگاه كردم ديدم هيچ كسى نيست حتى جاى پائى غير از همين مسيرى كه من آمده‏ ام، نيست...(فهمیدم آقا امام زمان علیه السلام بوده اند) م_رضا یوسفی ــــــــــــــــ