#جریان_شناسی یک کارنامه ی سیاه نفیسه زارعی جریان حاکم بر ساخت قدرت در ایران به خصوص در دوره ی معاصر پهلوی دوم، کارنامه سیاهی داشته است. رهبران و متولیان این جریان ضمن تحمیل نظام استبدادی بر کشور، آگاهانه باندبازی، خاصه بخشی، خویشاوندگرایی، رانت خواری و انواع فساد را در کشور رواج دادند و ننگین ترین قراردادهای استعماری را بر کشور تحمیل نمودند و مسئول عقب ماندگی ایران از کاروان علم و تمدن بشری به حساب می آیند. البته حالا پس از گذشت نزدیک به پنج دهه از فرار و برچیده شدن بساط پهلوی ها باید یادآور شد که پهلوی چی ها و سلطنت طلب هایی که امروز با شعارهایی مثل من بچه ی رضاشاه هستم! به مردم عادی که برای انداختن رأی خود به صندوق ریاست جمهوری در خارج از کشور حاضر شده بودند تعدی کرده اند. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی انحراف در حقیقت (۱) نفیسه زارعی روزهای بعد از قیام عاشورا، روزهای اندیشه و تفکر برای جامعه ای بود که سر پسر رسول خدا را بر نیزه دیده و حتی با سکوت شان دشمن خدا را همراهی کردند، جریان ایران اما متفاوت از عراق عرب بود، ایرانی ها مطابق نقلی از کورت فریشلر مستشرق اروپایی که کتاب امام حسین علیه السلام و ایران را نوشته است نقش بارزی در قیام و دوران پس از آن داشته اند به طوری که احتمال می رود کاروان کربلائیان به سمت آن سوی بین النهرین یعنی سرزمین فارس در حرکت بوده است، فارغ از این مناقشه های تاریخی مسئله روزهای پس از قیام که عاطفه بشری به واسطه ی خونخواری حکومت وقت جریحه دار شده بود موضوعی است که منتهی به جریانات بزرگ سیاسی گردید، جریاناتی که گاهی منتهی به نوعی انحراف در مسیر تشیع شد و نمی توان به سادگی از جریان شناسی فرقه های بعد از عاشورای حسینی در میان شیعیان گذشت. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی بهای خون بها (۲) نفیسه زارعی هرچند در جریان صلح اجباری امام حسن مجتبی علیه السلام قدرت سیاسی ائمه در جامعه اسلامی از بین رفت و دیگر چیزی با عنوان خلافت برای آنان متصور نبود اما با شکل گیری قیام امام حسین علیه السلام و شهادت مظلومانه ی ایشان و یاران شان، شیعه و یاران و پیروان اهل بیت جناحی از جامعه اسلامی را شکل دادند، این جناح قدرت سیاسی و نظامی نداشت اما توان نفوذ معنوی در افکار عمومی را دارا بود. حکومت و دولت بنی امیه و بعد از آن ها عباسی ها که از محبوبیت و جایگاه ائمه در وحشت بودند و همیشه به جریان شیعه و ائمه به دید گفتمان رقیب نگاه می کردند، عرصه ی فعالیت سیاسی و اجتماعی را بر امامان تنگ تر و سخت تر می کردند. این وضعیت در دوران پس از عاشورا و در زمان امامت امام سجاد علیه السلام تا زمان غیبت صغری به طور بسیار جدی دنبال می شد. در چنین شرایطی امام و همراهان شان در تقیه به سر می بردند تا جان شان به خطر نیافتد. با این حال برخی از ائمه مانند امام کاظم علیه السلام و امام حسن عسکری علیه السلام بارها به زندان رفته و شیعیان حضرت نیز خطرات و مصائب فراوانی را تحمل کردند. در این میان شکل گیری فرقه های انحرافی و انکار امام عصر مشکلات بیشتری را به ائمه و جامعه شیعه تحمیل کرد. تفرقه میان امت شیعه و تحریف دین و مبانی آن از خطرات و مضرات این فرقه ها بود. شهادت مظلومانه ی امام حسین علیه السلام و انزجار جامعه اسلامی از مظلومیت ایشان و اسارت خاندان پاکشان، زمینه قیام علیه حکومت اموی را فراهم کرد. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی فرقه مسیر گم گشتگی (۳) نفیسه زارعی فرقه در زبان عربی به معنی دسته، گروه، جماعت و طایفه ای گفته می شود که از بقیه جدا شده باشند. این عبارت در آیه های نورانی قرآن تنها یک بار آمده است، آنجا که در آیه ی ۱۲۲ سوره ی توبه خداوند می فرمایند: «پس چرا از هر گروهی از ایشان دسته ای کوچ نمی کنند، منظور از این عبارت گروهی است که تعداد آن ها از طایفه بیشتر باشد و چه بسا طایفه به یک نفر اطلاق شود.» البته فخر رازی می گوید: «واژه ی مذهب در برخی از متون فرقه شناسی در ردیف فرقه به کار رفته است. اما علم و فرقه شناس های اسلامی شرط اصلی تفاوت فرقه های اسلامی از غیر اسلامی را در اقرار شهادتین و پذیرفتن آموزه های پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می دانند.» بر همین اساس بیشتر اهل فلسفه و متکلمان، غلو و جایز دانستن یک عمل نامشروع و خلاف دین و تناسخ و دشمنی با خاندان پیامبر را خروج از ملت اسلام به حساب می آورند و حتی در برخی از زمان ها این افراد را به شدیدترین شکل ممکن مجازات می کردند؛ البته گاهی هم بدون هیچ داوری و دلیل منطقی سبب شده تا فرقه های اسلامی از غیراسلامی قابل تشخیص نباشند و به راحتی نتوانند حکم تکفیر صاحبان فرقه را صادر کنند. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی آغاز انحراف؛ بعد از قیام سرخ عاشورا (۴) نفیسه زارعی فرقه های شکل گرفته در بستر مکتب تشیع در شرایط متفاوتی ایجاد شدند و رشد کردند. وضعیت شیعه تا زمان امام حسین علیه السلام تغییر جدی پیدا نکرده و انشعابی در آن ایجاد نشده بود اما بعد از قیام امام حسین علیه السلام فرقه های مختلفی در شیعه ایجاد شد، این فرقه ها پس از شهادت امام شرایط را برای عرض اندام مناسب دیدند؛ زیرا پس از قیام عاشورا و شهادت اکثریت هاشمیون که در کربلا به دست سپاه اشقیا ترور و حذف فیزیکی جدی شدند این گمان در جامعه اسلامی ایجاد شد که نسل امامت در همان صحرای سوزان کربلا تمام شده و این فرضیه در آن ها قوت گرفت که امام علی ابن الحسین علیه السلام نیز به شهادت رسیده یا اینکه در اثر بیماری ممکن است از دنیا رفته باشد. در همین ایام و گاه به بهانه ی خونخواهی امام حسین علیه السلام و یارانش فرقه های متعددی با این داعیه و سپس ادعای امامت بعد از امام سوم شیعیان ایجاد شدند. این فرقه ها مانند فِرَق اهل سنت، شیعه را چند پاره کرد. البته آن ها بر خلاف فرقه های سنی، اثرگذاری چندانی نداشتند؛ زیرا ائمه حاضر در هر دوران، خود نسبت به حفظ و حراست تشیع، مقابله با تحریف و الحاد کوشیدند با این حال جریان سازانی که در دین ایجاد تفرقه می کنند با احساس خطر نسبت به مکتب شیعه در حوزه های ظلم ستیزی، استکبارستیزی و عدالت طلبی که آرمان های مخالف گروه های ضدایمان است دست به تحریف و فرقه سازی پس از دوران عاشورا زدند. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی ماجرای کمیته‌ی مجازات از کجا شروع شد؟ نفیسه زارعی کمیته مجازات در سال ۱۳۳۵ ـ ۱۳۳۴ قمری یعنی حدود ۱۰ سال بعد از پیروزی انقلاب مشروطه در تهران تشکیل شد. اعضای آن بر این باور بودند که تنها راه رهایی از شرایط موجود مبارزه با فساد و ظلم باقی مانده، راه قهرآمیز و مسلحانه است. آن ها گمان می کردند با کشتن برخی افراد که به نظر آن ها فاسد بودند و اموال مردم را چپاول می کردند یا وابسته به بیگانه بودند دیگر کسی به انحراف نخواهد رفت و جامعه مطلوب ایجاد می شود. طبیعی است شناخت یک تشکیلات مخفی که همه تلاش شان بر کتمان افراد و برنامه هایشان بود به سادگی میسر نیست. به ویژه که به دلیل همین عدم شفافیت، شایعات و بزرگنمایی هایی توسط عامه مردم درباره ی آن ها صورت می گرفت. وقتی در یک شرایط سیاسی بحرانی یک گروه مخفی مسلحانه اعلام موجودیت می کند به طور طبیعی هر اقدام نظامی و خشونت آمیزی واقع شود مردم از چشم آن می بینند. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی کمیته ای برای ترور نفیسه زارعی بنیان گذاران جریان کمیته عموماً افرادی بودند که سابقه ی فعالیت در دستگاه دیکتاتوری را داشتند، یکی از آن ها اسدالله خان ابوالفتح زاده قبلاً سرتیپ گارد قزاق بود که در جریان انقلاب مشروطه از آن شغل کناره گرفت. از نظر نباید دور داشت که بریگاد قزاق نیروی نظامی مدافع حاکمیت استبدادی بود که در مقابل مشروطه خواهان قرار داشت و جز زبان قهر و خشونت حرف در سرش فرو نمی رفت. طبیعی است کناره گیری اعضای آن در جریان انقلاب مشروطه گام مثبتی به شمار می رفت اما کنار گذاشتن تفکر و خوی خشونت مدار ممکن نبود؛ همچنین منشی زاده گرچه تحصیل کرده دارالفنون بود تا دوران مشروطیت در بخش دفتری نیروی قزاق مشغول به کار بود. طبعاً فضای حاکم بر این نیرو بر روحیات و افکار وی نیز بی تأثیر نبوده است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی دست به اسلحه نفیسه زارعی اولین کسی که به دست برخی اعضای کمیته مجازات به قتل رسید میرزا اسماعیل خان؛ رئیس انبار غله وزارت مالیه بود. مسئله ی نان و توزیع آرد از معضلات آن روزهای جامعه ی ایرانی بود. میرزا اسماعیل از سوی اعضای کمیته متهم به سوءاستفاده و فساد مالی شده بود. همچنین یکی از جرائم او رفت و آمد به سفارت بریتانیا بود. کریم دواتگر و رشیدالسلطان و سیدمرتضی با یاری یکدیگر از مجریان طرح ترور میرزا اسماعیل بودند. دومین نفری که محکوم به مجازات توسط کمیته شد همین کریم دواتگری بود که خود عضو کمیته بود و حکم مجازات میرزا اسماعیل را اجرا کرده بود. قبل از آن نیز اقدام به ترور نافرجام شیخ فضل الله نوری کرده بود. کریم از سوی دیگر اعضای کمیته متهم به سوءاستفاده شد. گفته شد بخشی از هزینه ای را که بابت عملیات ترور میرزااسماعیل مقرر شده بود به نفع خود تصرف کرده است، همچنین گردن کشی کریم در برابر دستورات کمیته عامل دیگر مجازات وی عنوان شده بود. رشیدالسلطان همدست او در آن عملیات خود حکم قتل کریم را اجرا کرد. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی آمریکا و انگلیس؛ دست های پشت پرده ی کمیته ی مجازات نفیسه زارعی در تاریخ معاصر ایران محال است جریان سیاسی زلفش با ترور گره خورده باشد و رد پای آمریکا و انگلیس در آن مشهود نباشد بر همین اساس در ميان اوراقی كه در لابلای كتاب های خطی آيت الله محدث قمی به دست آمده، نوشته كوتاهی وجود دارد از طرف افراد «كميته مجازات دموكرات مشهد» به عنوان تهديد وی از سخنانی كه در انتقاد از آمريكایی ها در منبر ايراد كرده بود، برايش ارسال داشته اند. این یادداشت اهانت آمیز و تهدیدآلود زمانی بوده که شیخ عباس در مشهد اقامت داشته است. باید گفت ريشه های تهديدات تروريستی عليه علما به دوران مشروطه باز می گردد و در اين دوران نام دو تن از تشكيل دهندگان كميته مجازات، كه بعدها علنی شد، به چشم می خورد: ابوالفتح زاده و منشی زاده. سابقه فعاليت های تروريستی این دو حداقل به سال ۱۳۲۴ و فعاليت در «انجمن غيرت» باز می گردد كه به رياست ميرزاابراهيم آقا تبريزی، نماينده ی تبريز و عضو لژ ماسونی بيداری ايران، تشكيل شده بود. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی مقاومت از کجا آمده است؟ نفیسه زارعی اگر به دنبال معنی شناسی مقاومت هستیم باید بگوییم مقاومت کردن در فرهنگ دهخدا به معنی پایداری کردن، ایستادگی کردن، در ایستادن، پای داشتن، ثبات ورزیدن و پافشاری کردن است. مقاومت به معنای پی گیری، پافشاری و مطالبه یک حق، توسط مردمانی است که از نظر قدرت سیاسی در اقلیت قرار دارند. به بیان دیگر، در شرایطی که حقوق گروه هایی از یک جامعه یا کشوری از کشورهای جهان، به دلیل تطابق نداشتن با منافع جریان اجتماعی و سیاسی حاکم، پایمال شود و حاکمان به پشتوانه ی قدرت سیاسی، نظامی، رسانه ای و اقتصادی خود، درصدد تضییع آن برآیند؛ به تلاش هایی که از سوی حق طلبان برای بازیابی حقوق از دست رفته خود صورت می گیرد، اصطلاحاً مقاومت یا پایداری گفته می شود. استقامت و مقاومت هر دو از یک ریشه اند و در کلام بزرگانی مانند حضرت علی علیه السلام نیز با یک مضمون پرداخته شده است، حضرت در نهج البلاغه حدود بیست بار از عبارت استقامت استفاده کرده است. واژه ی مقاومت در قرآن هم گستره ی بسیاری دارد یعنی از همان ابتدا این واژه با رویکرد مقابله با کفر، ایستادگی در برابر کفار و... استفاده شده است و تقریباً تمامی معناهای مترادفی که برای این عبارت فرض است از دل آیات قرآن می توان استخراج شود. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی جریان ایرانی ــ اسلامی مقاومت نفیسه زارعی ایرانی ها از دیرباز یک ملت مبارز و مقاوم بودند اما ریشه های مقاومت، عدالت طلبی و حمایت از مظلوم و ظلم ستیزی را باید در کلیدواژه اسلام سیاسی جستجو کرد، مفهوم اسلام سیاسی بیشتر از هر چیز برای توصیف آن دسته از جریان های سیاسی اسلامی به کار می رود که خواستار ایجاد حکومتی بر مبنای اصول اسلامی هستند؛ بنابراین اسلام سیاسی را باید یک گفتمان به حساب آورد که حول محور موضوع بزرگ تری به نام حکومت اسلامی نظم پیدا کرده است. این مدل از اسلام یک نظم آرمان و البته مطلوبی دارد که از درونش اندیشه مقاومت اسلامی شکل می گیرد، اندیشه ای که مبتنی بر قدرت روایت انقلاب اسلامی است و با هدف غرب زدگی زدایی از مناسبات در قدرت و سیاست در روابط بین الملل است. این اندیشه در تاریخ معاصر ایران با نهضت مشروطه به معنی حرکتی که در آن علما و روحانیون، استراتژی اسلام سیاسی را به میدان آوردند، مفهوم مقاومت به خود رفت و باید فرایند شکل گیری اندیشه ی مقاومت در ایران را که تبدیل به یک جریان با اصالت شد در این مهم دانست، در حقیقت در مقطع مشروطه مشاهده مشکلاتی نظیر استبداد، دخالت روزافزون قدرت های بزرگ و نقض استقلال کشور سبب ایجاد هسته های مقاومت در داخل ایران شد. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی یک نهضت به موقع نفیسه زارعی وقوع انقلاب اسلامی و نهضت اسلامی با دیدگاه های حضرت امام خمینی ره، رنگ تازه ای به مفهوم مقاومت داد و آن را تبدیل به یک جریان کرد، در حقیقت تفکر امام به مسئله ی مقاومت سبب ایجاد و پیروزی قطعی انقلاب اسلامی شد. این مقاومت در منظومه انقلاب اسلامی به معنی و محدود به رویارویی در میدان جنگ نیست و هر نوع مقاومت و پایداری در برابر عوامل برهم زننده ی تعادل و توازن را شامل می شود. حوزه ها و شاخص های مقاومت در اندیشه امام خمینی قابل توجه است، در این زمینه باید بدانیم اندیشه ی حضرت امام ریشه در نگاه دینی ایشان، عمل به تکالیف الهی و تحقق اصول و آموزه های اسلامی دارد؛ لذا مهم ترین مبنای اندیشه ی فکری ایشان در راستای تحقق دعوت جوامع به پایداری و مقاومت در تقابل با ظلم و استکبار و برابر با یک فریضه الهی است. حضرت امام در دعوت به مقاومت دو حوزه را از هم تفکیک می کند در وهله ی نخست مقاومت در برابر دشمن درونی و پایداری برای حفظ ارزش هایی چون وحدت و عدالت و در وهله ی دیگر دفع دشمن بیرونی و قیام در راستای صیانت از دین خداست. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی محور مقاومت، از ایران تا قلب ایالات متحده نفیسه زارعی در ویکی پدیا که خودش را دانشنامه ی آزاد! معرفی می کند از محور مقاومت تعریف این چنینی ارائه می دهد محور مقاومت به عربی المحور المقاومه اصطلاحی است که منظور از آن ائتلاف نانوشته ای است میان نظام جمهوری اسلامی و انصارالله یمن، جنبش اسلامی نیجریه، حشدالشعبی در عراق، حسینیون، زینبیون و فاطمیون به ترتیب در آذربایجان، افغانستان و پاکستان، سرایا المختار در بحرین، حماس و جهاد اسلامی در فلسطین، دولت اسد در سوریه، و حزب الله لبنان است. این اصطلاح برای بار اول توسط روزنامه لیبیای در مقابل اصطلاح محور شرارت که توسط جورج دبلیو بوش در سال ۲۰۰۲ مطرح شد، عنوان شد و در آن عنوان شده بود که کشورهایی که رئیس جمهور آمریکا از آن ها با عنوان «محور شرارت» نام می برد، در اصل کشورهای «محور مقاومت» در مقابل ایالات متحده آمریکا و تلاش آن برای سلطه گری بر سایر کشورها محسوب می شود. هدف این ائتلاف مخالفت با منافع استکبار و صهیونیسم در جهان عنوان شده است. شاید دقیق ترین تفسیر از محور مقاومت را باید این تعریف دانست: مفهوم محور مقاومت در بستر رخدادهای تاریخی چند دهه گذشته شکل گرفته است و می توان آن را در مواجهه با اسرائیل، داعش در سوریه و عراق و حضور ایالات متحده ی آمریکا در منطقه خاورمیانه دنبال کرد تا جایی که منتهی به خروج آمریکا در منطقه شد. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی به چپ چپ نفیسه زارعی حتماً عبارت هایی نظیر جریان چپ، اصلاح طلب، اصول گرا و جریان سنتی راست به گوشتان خورده است، این جریان ها محصول خواب و بیداری یک شبه سیاسیون نبوده و نیست؛ بلکه آن ها به مرور و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی متولد شدند که نیروهای چپ گرا هم از این جمله اند آن ها در سال های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه ۱۳۵۷ و در دهه ی نخست استقرار حاکمیت جمهوری اسلامی در ایران یکی از بازیگران اصلی عرصه سیاست بودند، آن ها عمدتاً خود را قربانی تحولات سیاسی و اجتماعی می دیدند و با وجود آنکه در مصادر قدرت بودند به دلیل سهم خواهی جدی از انقلاب اسلامی و نهضت حضرت امام خمینی ره در پاره ای از موارد به عنوان جریان ورشکسته تاریخی شناخته می شوند. در فاصله ی بهمن ۱۳۵۷ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، سازمان های جدیدی در بطن این جریان متولد شدند که تا همین امروز، تأثیر گسترده ای بر فضای فکری و عملکرد چپ گرایان ایران در داخل و خارج از کشور گذاشته و می گذراند، بررسی جریان چپ در ایران معاصر و موشکافی ریشه های فکری آن موضوع این شماره از جریان شناسی زن روز است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی یک جریان سنتی نفیسه زارعی اگرچه معنا و مفهوم چپ از انقلاب کبیر فرانسه در سال ۱۹۸۷ وارد ادبیات سیاسی جهان شد، در آن زمان به آن دسته از نمایندگان که در قسمت چپ پارلمان می نشستند می گفتند که این ها حامی اقشار متوسط و فقیر در مقابل اشراف و سلطنت طلب ها بودند. این مفهوم در قرن ۱۹ و ۲۰ به جنبش های اجتماعی ـ اعتقادی اطلاق می شد که خواستار بهبود امور وضعیت اقشار فقیرتر مردم و خواهان عدالت و آزادی بودند. اندیشه ی مارکسیسم و کمونیسم در جهان مدعی دفاع از چنین اندیشه ای بود، در حقیقت مارکسیست ها اولین چپ های اجتماعی بودند که قصد احقاق حقوق جامعه کارگری را داشتند و به تعبیر خودشان می خواستند با برابری اقتصادی اصلاحات گسترده ای را برای بشر رقم بزنند و از این طریق بهشت زمینی ایجاد کنند. در ایران نیز چپ بر دو پایه چپ با گرایش اعتقادی کمونیستی و گرایش مذهبی شکل گرفت که سیر تطور آن از پیدایش انقلاب اسلامی خود بحث طولانی و جدی را طلب می کند که از دایره ی این جریان شناسی بیرون است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی چپ های اسلامی نفیسه زارعی جریان چپ اسلامی که حاکمیت دهه ی اول انقلاب را در سیطره ی خود داشت؛ نمود و بازتاب گرایش ها و اعتقادات خود را در اداره کشور به صورت های مختلف بروز دادند. این جریان در همان ابتدای انقلاب و هم زمان با روز ۱۳ آبان ۱۳۵۸ که سفارت آمریکا به تسخیر دانشجویان پیرو خط امامره درآمد، نمایندگان جدی در مجلس شورای اسلامی دوره ی سوم داشت و این نمایندگان روز تسخیر لانه جاسوسی را با عنوان روز ملی مبارزه با استکبار جهانی نام گذاری کردند. بخشی از بدنه چپ های اسلامی با قانون کار که به نوعی از حقوق کارفرما حمایت و نمایندگی می کرد مخالفت کرد همچنین آن ها اختلاف نظر جدی بر سر خصوصی سازی و واگذاری امور به دست بخش غیردولتی با نمایندگان سایر جریان ها داشتند. اصل ۴۴ قانون اساسی یکی دیگر از محل های منازعات آن ها بود، چالش بر سر حوزه ی اختیارات و قلمرو این اصل قانون اساسی و دفاع از بخش تعاونی در برابر بخش خصوصی از دیگر مواردی است که منجر به تمایز آن ها با جریان های سیاسی دیگر می شد. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی راهبردهایِ بودن و ماندن نفیسه زارعی راهبردهای جریان چپ سنتی به انواع و اقسام مختلفی قابل تقسیم است اما مهم ترین آن ها عبارت است از: کادرسازی: برای جریان چپ کادرسازی به منزله شریان حیاتی برای ادامه مسیر و بودن در سیاست است از همین رو جمع زیادی از نیروهای چپ برای ادامه تحصیلات عالی به دانشگاه ها و بسیاری به خارج از کشور عزیمت کردند. این مجموعه بعد از دوم خرداد ۱۳۷۶ نقش اصلی در اداره کشور در دولت، مجلس و شوراها و سایر دستگاه ها را بر عهده گرفتند. نظریه پردازی: جریان چپ به دلیل ناکامی هایی که با آن مواجه شده بود و نیز بازتعریف، در گذشته ی خود و تدوین بیانیه ی مأموریت آینده به تئوری پردازی و نظریه سازی نیاز داشت تا اولاً از گذشته ی خود فاصله بگیرد؛ ثانیاً اعتماد افکار عمومی را به خود جلب کند. این گونه بود که نیروهای چپ در مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری و نیز حلقه ی کیان با محوریت عبدالکریم سروش نقش بزرگی در سامان یابی طیف روشن فکری، انسجام و اتحاد آن ها ایفا کرد. «قبض و بسط شریعت» و «عرفی کردن معرفت دینی» محصول حلقه ی کیان بود که توسط سروش عنوان و ابتدا به جامعه نخبگانی تزریق و سپس به عامه ی جامعه انتقال می یافت. این اندیشه ها نقش به چالش کشیدن حکومت دینی را بر عهده داشتند. بی شک بر هم زدن دسته بندی آرایش سیاسی از چپ و راست به چپ سنتی، چپ مدرن راست سنتی و راست مدرن که نقطه عزیمت جریان چپ از گذشته خود محسوب می شد از دستاوردهای مهم این نظریه پردازی است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی بازگشت از نیمه‌ی راه نفیسه زارعی چپ و چپ گرایی در ایران، جریان نسبتاً سابقه داری است البته چپ های ایران به شیوه های مختلف ظهور و بروز پیدا کردند چپ در دهه ی هفتاد شمسی در ایران پس از جنگ تحمیلی و ایجاد آرامش نسبی تحولاتی را پشت سر گذاشت، تحولاتی که آن ها را به حزب سازی و حضور جدی در عرصه های اجرایی و مدیریتی نزدیک کرد، این چپ ها البته از سمت چپ هایی که خودشان را حامی کارگرها و کشاورزها می دانستند طرد شدند. مارکسیست ها، لنینیست ها و مائویست ها معتقدند که این مدل چپی که در بستر جمهوری اسلامی شکل گرفت، چپ نیست بلکه یک جریان من درآوردی است که سنخیتی با چپ های اصیل ندارد و تنها به صورت یک جریان اضافه به بدنه اجرایی ایران خودش را متصل کرده است بازخوانی چپ های نو یا مدرن در ایران بخش دیگری از جریان شناسی سیاسی است که تحولات چند دهه ی اخیر کشور ما را تحت الشعاع قرار داده است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی یارکشی برای نو شدن نفیسه زارعی جریان چپ سنتی برای انتقال به دوران اصلاحات از دوره ای به عنوان چپ مدرن بهره برد؛ یعنی آن ها دریافتند که نمی شود با همان شیب گذشته در نظام اسلامی ماندگار شوند. از مختصات دوره چپ مدرن آن بود که از ریزش های راست سنتی یارگیری کرد و با ایجاد شکاف و انشقاق در میان آن ها جایی برای نفوذ خود پیدا کرد تشکیل حزب کارگزاران سازندگی نمادی از این اقدام است. این حزب تلفیقی از راست مدرن و چپ مدرن بود که توانست نقش ویژه ای در بازیابی قدرت جریان چپ مدرن ایفا کند. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی یک کارزار انتخاباتی برای حذف حریف! نفیسه زارعی حضور کارگزاران سازندگی در انتخابات مجلس پنجم که در آخرین روز فروردین ۷۵ برگزار شد، آسیب پذیری جناح راست سنتی را نشان داد و جرقه ی یک دوره جدید را زد. آن ها در این انتخاب به صورتی سازماندهی شده با امکانات مالی فراوان و تسلط همه جانبه بر افکار عمومی، اکثریت مطلق راست سنتی را در مجلس پنجم شکست دادند. در مرحله ی اول انتخابات مجلس پنجم در حوزه ی تهران، کاندیدای کارگزاران شانه به شانه نفر اول جناح راست سنتی رأی آورد و تنها دو نفر اول کارگزاران و راست سنتی با آرائی نزدیک به هم موفق به اخذ رأی لازم برای رفتن به مجلس شدند. این انتخابات شکاف و اختلاف اساسی در جناح راست را به نمایش گذاشت. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی احزاب سیاسی نفیسه زارعی در زمینه ی احزاب و جایگاه آن در جمهوری اسلامی ایران، برخی از افراد منتسب به این جریان بر این اعتقادند؛ در حوزه ی جامعه ی مدنی، گروه ها، احزاب و اصناف سیاسی به عنوان نماینده علایق مردم دارای آزادی هستند و در عرصه رقابت احزاب و گروه های سیاسی، حوزه حد واسط بین دولت و جامعه به حساب می آیند. به بیان دیگر، جناح چپ مدرن بر ضرورت فعالیت احزاب سیاسی تأکید می کند. . @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی به نام آبادی، برای ویرانی نفیسه زارعی استعمارگرها برای منافع خودشان به یک سرزمین لشکرکشی می کنند و تمام آن سرزمین را به شیوه های مختلف شخم می زنند تجربه ی تاریخی کشورهایی مثل هند و ایران نشان می دهد استعمارگرانی که در لباس دوست آمده بودند روزی کُت را از تن سیاستمداران و پادشاه ها درآوردند و خیلی راحت تن خودشان کردند، استعمار و مفاهیم مرتبط با آن پیش از آنکه یک رویه ی تاریخی باشد یک جریان سیاسی است، جریانی که حتی امروز با به روز شدنش توسط قدرت های بزرگ ادامه دارد و همیشه مستعمره ها علیه آن ها اسب شان را زین کرده اند و گاهی آبروی یک سرزمین را خریده اند، جریان شناسی استعمار و استعمارگران در ایران سوژه پرونده این هفته جریان شناسی زن روز است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی آغاز تاراج نفیسه زارعی استعمار به معنای مهاجرت کشورهای متمدن به سرزمین های خالی از سکنه کشورهای زورمند در کشورهای ناتوان به بهانه ی آبادی و سازندگی است؛ معمولاًبه منظور عمران آن سرزمین است. اما امروزه استعمار به معنای نفوذ و دخالت کشورهای زورمند در جستجوی به تاراج بردن دارایی کشورهای دیگر بوده است. واقعیت پدیده ی استعمار با معنای لغوی آن متفاوت است و در عمل به معنای تسلط جوامع و کشورهای قدرتمند بر جوامع و سرزمین های دیگر به منظور استثمار و بهره کشی از آن ها در آمد؛ بنابراین استعمار از لحاظ سیاسی به معنای حاکمیت گروهی از قدرت های خارجی بر مردم یا بر سرزمین دیگر است. مارکسیست ها به جای کلمه ی استعمار از کلمه ی مشابهی تحت عنوان «امپریالیسم» استفاده می کنند. امپریالیسم در حقیقت به حکومتی اطلاق می شود که در آن یک حاکم نیرومند بر بسیاری از سرزمین های دور و نزدیک حکومت داشت. این شکل در ظاهر مثل امپراتوری بود و توجیه های به ظاهر منطقی برای آن می آوردند؛ ولی بعدها به هرگونه حاکمیت مستقیم و غیرمستقیم کشورهای قدرتمند و کشورهای دیگر عنوان امپریالیسم داده شد. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی کیف های انگلیسی نفیسه زارعی تکیه ی آموزشکده های فرنگی و فرنگی مآب در ایران، از سده ی نوزدهم تا نخستین جنگ جهانی بیشتر بر زبان و ادب فرانسه است؛ زیرا در این دوره فرانسویان پیشاهنگان فعالیت فرهنگی در ایران بودند. تا جایی که در سال ۱۳۲۰ زبان فرانسه برای کسانی که داوطلب خدمت دیوانی بودند، اجباری اعلام شد. دولت های رقیب روس و انگلیس کارشکنی کردند، اما از این توان برخوردار نبودند که در این زمینه با فرانسویان رقابت کنند. در این سال ها هدف اصلی آن دو ابرقدرت چیرگی سیاسی و رخنه اقتصادی بود، و بی گمان درماندگی و بی فرهنگی مردم را بهترین ابزار برای رسیدن به مقصود می دانستند. علاوه بر این، مردم به هر انگیزه که بود، هنوز از فرستادن فرزندان خود به این نهادها خودداری می کردند؛ ازهمین رو تا انقلاب مشروطه آموزش زبان انگلیسی و روسی را بیشتر مدارس فرانسوی عهده دار بودند. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#جریان_شناسی از استعمار نو تا فرانو نفیسه زارعی هنگامی که هیمنه دروغین هیولایی به نام آمریکا با پیروزی انقلاب اسلامی در هم شکست، قدرت های بزرگ دریافتند که دیگر به سادگی نمی توانند مستعمرات خود را به همان سبک و سیاق گذشته اداره کنند؛ زیرا انقلابی اصیل که محصول رشد فکری جامعه ای اسلامی بود در برابرشان قرار داشت؛ بنابراین در یک دگردیسی عجیب در سال های پس از پیروزی انقلاب و در دهه ی ۷۰ هجری، برای بازگشت به اهداف استعمارگرانه خود با محوریت آمریکا گرد یکدیگر آمدند و این بار به سبکی فراتر از نو برای چپاول ثروت های ملل گوناگون و ضربه زدن به انقلاب اسلامی و دیدگاه هایی که در حال انتشار به نقاط دیگر دنیا و به خصوص خاورمیانه بود پا به میدان گذاشتند. آن ها در این طرح با استفاده از قوای داخلی یک کشور که قدرت غالب را در دست داشتند و به مدد رسانه های فرامرزی کوشش کردند تا در سریع ترین زمان ممکن و پنهان از چشمان توده های مردم طرح های استعماری خود را به اجرا درآورند. درست در زمان اوج این چپاول نامحسوس و زیرکانه بود که رهبر فرزانه انقلاب با کالبدشکافی پدیده ای به نام استعمار فرانو و این طرح کاملاً آمریکایی را افشا کرد، البته در آن روزها سعی شد به مدد برخی از عناصر و رسانه های وابسته به فرانو استعمارگران در داخل با تعابیر غلط و شانتاژ رسانه ای این تیزبینی رهبر انقلاب از دیدگان بصیر مردم پنهان بماند؛ اما به هرحال آنچه بعدها با صرف هزینه های هنگفت کاخ سفید در قالب تهاجم، شبیخون و ناتوی فرهنگی و در نهایت جنگ نرم در معرض دیدگان ما قرار گرفت بخشی از سیاست به روز استکبار در استعمار فرانو بود. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97