#وجه_تسمیه نامت را از کجا آوردی؟ (رشت) ـ بر پایه تحقیقات زبان شناسی واژه های RSti در هندی باستان، ArSti در اوستا و فارسی باستان، ArSt در پهلوی و Asteay در ارمنی، به معنای نیزه و زوبین هم ریشه و هم معنا با واژه خشت و همانندهای آن می دانند. این محققان با نظر به این واژه ها که ریشه لغوی یکسانی دارند، رشت و رشتی را به معنای نیزه کوتاه و تیرانداز معنا کرده اند و کوشیده اند گزارش هایی را که درباره جنگاوری قوم گیل و دیلم در منابع قدیم و تحقیقات جدید آمده شاهدی بر این معنا قلمداد کنند. ـ برخی نیز واژه رشت را با واژه رشتن یا ریسیدن هم ریشه می دانند و باورشان این است که چون این جایگاه از روزگاران پیشین، کانون مهم فرآوری و داد و ستد ابریشم بوده، به این نام خوانده شده است. ـ برخی واژه رشت را تاریخ بنای این شهر به حروف ابجد دانسته اند و معتقدند این شهر در سال ۹۰۰ بنا شده است؛ چرا که جمع اعداد حروف رشت ( ر= ۲۰۰، ش= ۳۰۰، ت= ۴۰۰ ) می‌شود ۹۰۰. ـ برخی می گویند رشت از نظر لغوی، واژه ای مرکب از رش+ت و به معنای باران ریز و مداوم است که خصوصیت اصلی و بارز این شهر پرباران و سرسبز به شمار می رفته است. @zane_ruz

#وجه_تسمیه نامت را از کجا آورده‌ای؟ (مشهد) تاریخ شکل گیرى شهرى با عنوان «مشهد» به آغاز قرن سوم هجرى یعنی مقارن با شهادت و به خاکسپارى پیکر مطهر حضرت امام رضاعلیه السلام در آن جا برمی گردد. در اوایل اسلام شهری به نام «مشهد» وجود نداشت. در محل فعلی این شهر، دهکده گمنامی بود که آن را «سناباد» می گفتند و جزء اراضی طوس بود. هارون که برای رفع اغتشاش و اصلاح اوضاع نواحی خراسان به ایران سفر کرده بود در اثناء سفر بیمار شده و از دنیا رفت و در این ناحیه به خاک سپرده شد. پس از شهادت امام رضاعلیه السلام قرار شد مدفن آن حضرت را در کنار قبر هارون قرار دهند. این قبرها در کنار هم تا حدود سال ۵۰۰ شکل و وضعی عادی داشت تا آن که به آن محل، پس از چندی عنوان «مشهدالرضا» داده شد (یعنی محل شهادت رضا یا شهود رضا). @zane_ruz

#وجه_تسمیه اسمت را از کجا آورده‌ای؟ (اردبیل) لفظ اردبیل که در اصل «آرتاویل» بوده از دو جز «آرتا» به معنی مقدس و «ویل» به معنی شهر ترکیب یافته که به مرور زمان به اردبیل تغییر یافته است. ترکیب این دو واژه به معنی شهر مقدس است. برخی محققان این نامگذاری را به این علت می دانند که رشد و تکوین اولیه آیین زرتشت در این شهر صورت گرفته است. ـ در کتاب «حدود العالم» تألیف قرن چهارم هجری آمده است: اردویل از دو کلمه «ارد» و «ویل» تشکیل شده که اردنام روز بیست و پنجم هر ماه و نیز نام یکی از فرشتگان زرتشتی به معنی قانونی و مقدس است. ـ بنای شهر را به دو پهلوان باستانی و افسانه ای نسبت می دهند که نام یک تن «ارده» و دیگری «بیل» بوده است و اردبیل را ترکیب نام آن دو می دانند. @zane_ruz

#وجه_تسمیه اسمت را از کجا آورده‌ای؟ (سنندج) پس از انهدام قلعه حسن آباد، در سال ۱۰۴۶ هجری قمری در زمان حکومت شاه صفی، «سلیمان خان اردلان» پسر «تیمورخان اردلان» از بستگان مورد اعتماد شاه صفی به کردستان آمد، مرکز ایالت کردستان را از حسن آباد به سنندج انتقال داد و شهر سنندج را در محل روستای سینه پی نهاد و دژ حکومتی را بر بالای تپه ای به بلندای ۲۰ متر در کنار روستای سینه که امروزه به باشگاه افسران معروف است ساخت. دژی را که «سلیمان خان» بنا نهاد «سنه دژ» نامید که بر اثر گذشت زمان و تلفظ های گوناگون به «سنه دج» و سپس «سنندج» دگرگون شد. @zane_ruz