بسمه تعالی استصحاب یک اشتباه چندی پیش در میانه راه، #نوجوانی در برابرم قامت برافراشت و خاطرات چهار سال گذشته را بر من #زنده کرد! کپسول وجودش، لب ریز از #استعداد بود و از #آسمان فکرش، نوآوری می چکید! به نیکی مسیرش را آغاز کرده بود و #اسب سمند اش به تاخت در پی آموختن می دوید! هنوز یک سال نگذشته بود که اوضاع دگرگونه گشت! جسم بی جانش در #کلاس حاضر میشد و روح پر کسالتش، جسم اش را به آستانه #انفجار رسانده بود! پخته خواری می کرد و به زور شرح و تلخیص از استاد #نمره می ستاند! دست همت اش کوتاه شده بود و #دامن معاشرت اش کوتاه تر! حوزه، خار مغیلانی در #گلوی زندگانی اش شده بود و حوصله خودش را هم نداشت، خلاصه بگویم : بدر سیمایَش، #هلال شده بود! یک روز سکوتش را در هم شکست و_ به من که ناظر بحث اش بودم_ اعتماد کرد. به #جام جدایی لب می زد و از #ترک حوزه سخن می گفت! کاری از دستان ناتوان من بر نمی آمد. او را به مشورت با #مشاوران آگاه دعوت کردم و چندی بعد او را در لباس یک نهاد امنیتی یافتم! استعداد هایش به جریان افتاده بود و از جایگاه جدیدش بسیار #خرسند بود. می گفت : یکی از اساتید، او را از ترک حوزه برحذر داشته و پیوسته، سربازی #امام_زمان عج را گوش زد می کرده است! بوسه به دستان آن استاد می زنم و می‌دانم این بیان از #چشمه دغدغه هایش جوشیده است اما : چو #فندقْ دهان بسته بودن نباشد روا: «مگر #مُهر سربازی امام زمان عج فقط به پیشانی حوزه خورده است؟ مگر امام زمان عج در سراسر #جهان و در همه #مشاغل، سرباز نمی خواهد؟ مگر همه #آدمیان، به یک خُلق و خُوی، سِرشته شده اند که برای این همه کثرت حکمی واحد، صادر می کنید؟! کسی که تیپ شخصیتی اش با ساختار حوزه هماهنگی ندارد و #گیتار وجودش، آهنگ دیگری می نوازد، چرا بايد باقی بماند؟! اصلا باقی ماندن اش ، #استصحاب یک اشتباه است » خیلی از دیدنش خوش حال شدم، برای خودش #سرداری شده بود! خدا پشت و پناهش باشد. @zarakhsh