بسمه تعالی اهانت های ادیبانه! ( اندر احوال دکتر سروش). و اینک کاسه #صبرم به سر آمد و توفانی از التهاب دریای درونم را مواج و پر تلاطم ساخت! خود را به قلم و کاغذ _اين دو رفیق دیرینه ام _رساندم بلکه از قلم، کشتی و از کاغذ، بادبان بسازم تا دریای درون را، دریاداری کنم بلکه #آرام شود. اینکه دکتر سروش از ما بود،برای ما و درکنار ما کار می کرد بماند! اینکه امام #خمینی ره را باسواد ترین رهبر تاریخ ایران می دانست بماند! اینک در #روزگار جوانی اهل محاسبه بود و گناهانشان را می نوشت آن هم بماند! واینکه اینک آن جناب کجاست؟ و چرا این چنین سخن می راند و قلم می فرساید؟! آن هم بماند!! اینکه دکتر غرق در چشمه ادبیات پارسی بوده و کام قلم اش را از آب این چشمه سیر می کند، حقیقتی رشک برانگیز است!! که به قول جناب #سعدی : «هنر، چشمه زاینده است و دولت پاینده» و به راستی یکی از رموز موفقیت ایشان همین قلم فریباست. داغ دل و شور سَر من نیز همین #فریبایی الفاظ است! الفاظ زیبایی که درکنار هم گلستانی، خرم می آفرینند و غافل از آنکه نسیم #حقیقت، از آن گلستان، بوی تعفن و تحریف می آورد!!! بی چاره مخاطبی که #عطر اسلام را از دکان ایشان خریدار بوده است! آقای سروش در کلاس ها و جلسات، بی وقفه در شیپور ادب و فرهنگ و انسانیت می دمد و از #احترام به هم نوع سخن می راند و البته، برای اهل علم و نقد #آغوش می گشاید!! حال آنکه در عمل سرکه انگبین ایشان صفرا پس داده است !!! و بارها شاهد کج دهنی هاو اهانت های #ادیبانه از ایشان بوده ایم!! اهانت هایی که از کوه های بلند #غرور سرچشمه می گیرد و شخصیت مخاطب را ویران می کند ! اهانت هایی که در گل بوته هایی از الفاظ زیبا #پیچیده می شود و به خورد مخاطبان داده می‌شود!! اهانت ایشان به آقای #انصاریان عزیز و جناب آقای #علیدوست نمونه بارز این اهانت های ادیبانه و دلسوزی های عوام فریبانه برای اسلام است! جناب آقای سروش : امیدوارم هرکجا که هستید خوش #عاقبت و نیک فرجام باشید. @zarakhsh