#بخش_دوم ......ثابت شده است که ویژگی و ابعاد شخصیتی افراد تاثیر بسزایی در مواجه‌ شدن با متغیرهای سهمگین زندگی دارد و این ویژگی‌های شخصیتی در روند آسان شدن #سوگ تاثیر زیادی دارد. #سوگ از نگاه برخی روانشناسان، فقط از #دست_دادن یک عزیز تعریف می‌شود و برخی نیز آن را وسیع‌تر کرده‌اند و از دست دادن هر چیز مهم در زندگی فرد تعریف می‌کنند.به عنوان مثال کودکی پتو یا اسباب‌بازی‌ای را دوست دارد و آن را گم می‌کند، در این حالت او نوعی سوگ را تجربه خواهد کرد یا فردی که به هر دلیلی شغل خود رااز دست می‌دهد نیز وارد فرآیند سوگ می‌شود.همچنین در حال حاضر ما فرصت ارتباط با یکدیگر را از دست داده‌ایم و در شغل‌ خود نمی‌توانیم مانند قبل فعال باشیم این‌ها نیز نوعی سوگ از رده جدید است که در حال تجربه‌شان هستیم؛ بنابراین نیاز به این است که برای آنچه که تجربه می‌کنیم از خود مراقبت کنیم و اکنون با توجه به شیوع بیماری کرونا و ازدست دادن عزیزانمان به دلیل این بیماری؛ افراد بیشتر دچار سوگ می‌شوند، زیرا #سوگ_کرونا با سوگ‌های قبل از کرونا متفاوت است. در سوگ‌های قبل ازکرونا افراد #آمادگی بیشتری داشتند.اما سوگ از بیماری کرونا ویژگی‌هایی کمی متفاوت اما شاید بسیار موثر تر دارد.در کرونا دوره‌ای که فرد دچار بیماری می‌شود دوره کوتاهی است و آدم‌های نزدیک به فرد بیمار #آمادگی لازم را ندارند و در هنگام سوگ و #نداشتن_مراسم این فرآیند سخت خواهد بود. در خصوص بیماری کرونا که برای اولین بار با آن مواجه هستیم، #انتظار و #آمادگی لازم را نداریم. ما می‌دانیم و انتظار این را داشته‌ایم که در ایام نوروز تصادفات جاده‌ای افزایش خواهد داشت یا از روند بیماری افراد مبتلا به مثلا سرطان و بیماری‌های خاص آگاه هستیم و  خود را برای وقوع هر نوع اتفاقی آماده می‌کنیم. اما آیا در خصوص بیماری کرونا که برای اولین بار با آن مواجه هستیم،انتظار و آمادگی لازم را داشتیم؟پاسخ روشن است.قبل از شیوع بیماری کرونا اگر فوتی بدون پیش‌بینی و آمادگی برای کسی اتفاق می‌افتاد #ویژگی‌های #برگزاری_مراسم به‌گونه‌ای بود که کمک می‌کرد تا افراد #آرام‌تر و #راحت‌تر از #سوگ بیرون بیایند،اما امروز عوامل تاثیرگذار مانند #غافل‌گیرشدن افراد از این بیماری و همچنین #برگزاری_متفاوت_سوگ‌ها فشارهای جدی بر روی #بازماندگان وارد کرده است که به آسانی نمونه های قابل مشاهده آن در اطراف ما در قریب یک سال گذشته در دسترس است.مراسم سوگواری در فرهنگ کشورهای مختلف، متفاوت است. طبق اطلاعات کم و بیش همه مان یا دست‌کم چیزی که در فیلم ها دیده ایم؛دربیشترکشورهای اروپایی مانندکشورانگلیس؛مراسم سوگواری راحت‌تر و کوتاهتر از ایران است و این تفاوت ما با آنهاست.در فرهنگ ایرانیان افراد با برگزاری #مراسم_سوگ می‌پذیرند که #عزیز_از_دست_رفته دیگر در #کنارآنهانیست و اکنون قبول این شرایط برای افراد مشکل شده است و با توجه به شرایط پیش آمده و نبود #مراسم_ترحیم_جمعی و اعضاء خانواده های تمامی بازماندگان در مراسم #خاکسپاری،این فرآیند برای ما کوتاه و بسیار سخت و غم انگیز و اندوهناک است به خصوص اینکه  افراد خانواده بعد از اینکه عزیز خود را از دست می‌دهند باید وارد #محدودیت یا #قرنطینه بشوند و این یعنی؛ #دوباره_تنهاشدن..در حال حاضر سوگ برای بازماندگان متوفی به‌گونه‌ای تجربه می‌شود که نه تنها جای خالی عزیز از دست رفته را احساس می‌کنند بلکه باید نگران سلامتی خود و سایر اعضاء خانواده باشند که این امر؛ نگرانی، اضطراب و استرس آنها را افزایش می‌دهد.همچنین متغیرهایی برای بازماندگان، بعد از فوت عزیز از دست رفته باقی می‌ماند؛ متغیرهایی مانند اینکه فرد فوت شده سالم و ورزشکار بود و به سلامت خود اهمیت می‌داد یا اینکه من این علائم را داشتم و او از من گرفته بود و... . این چنین متغیرهایی سوگ را پیچیده‌تر، عجیب‌تر و سخت‌تر کرده است. بنابراین همیشه تجربه‌های اطلاعاتی و عملیاتی فرد در دوران زندگی می‌تواند کمک‌دهنده خوبی برای گذراندن از مراحل سخت زندگی  مانند سوگ باشد.در حال حاضر به این نوع پدیده نوظهور سوگ، #سوگ_بی‌آغوش می‌گویند و باور متخصصین امر بر این است که ویژگی و ابعاد #شخصیتی افراد تاثیر بسزایی در مواجه‌ شدن با متغیرهای سهمگین زندگی دارد بدلیل اینکه تجربه سوگ در افراد؛ متفاوت است و این ویژگی‌های شخصیتی در روند آسان شدن سوگ تاثیر زیادی دارد. عامل دیگر برای سهل کردن این روند بستگی به عضویت فرد در #گروه‌هایی دارد که به آن‌ها تعلق دارد؛ به عنوان مثال فرد عضو گروهی باشد که باورش این است که زندگی بعد از مرگ قشنگ‌تر و بهتر است. این باور قطعا مرگ عزیز را راحت‌تر می‌کند تا اینکه جزو گروهی باشیم که مرگ را وحشتناک می‌داند و معتقد است بعد از مرگ دنیای دیگری وجود ندارد؛ جایی که ما از کودکی جزو گروه‌ خانواده و در بزرگسالی جزو گروه همکاران، دوستان و... می‌شویم..... @zarrhbin.