#بیرو_شیما ! با آن‌که همواره "توهم توطئه" را زیانبار می‌دانم اما نمی توان انفجار لبنان را طبیعی دانست. دست کسانی در پشت این #اّبّر_انفجار" پنهان است که از آن سود می‌برند.از این رو واژه " بیروشیما" را برای آن حادثه مناسب ترین تعبیر می‌دانم. همین! ۹۹/۵/۱۵ سید زین‌العابدین‌صفوی @zeinoddin43

روز #خطر_نگار" گرامی باد خبرنگاران آزاده را دوست بداریم و کارشان را ارج نهیم. آنان بلندگویانِ حقیقتند. ظالمان از هیچکس به اندازه خبرنگاران عصبانی نمی‌شوند. زورگویان جهان لنز دوربین #خبر_نگار را از لوله تفنگ خطرناک‌تر می‌دانند و از برابر آنان می گریزند. گاهی خبرنگار را همچون مواد منفجره خطرساز می‌بینند و از جلسات بیرونشان می‌کنند! خبرنگاران،"خطرنگار" اند و همواره در پس و پیش آنان خطری در کمین است. گاهی در کام خطر می‌روند تا خبر دهند. گاهی چون خبر می‌دهند در کام خطر می‌افتند! باید آنان را ستود. و دشواری کارشان را فهمید. من با انان همدردی می‌کنم. بویژه آنگاه که خبرهایشان به دست ممیزها تغییر می‌یابد و تصاویر زیبایشان تقطیع می‌شود.یا آنگاه که خودشان از ترس معاش مجبور می‌شوند اخبار را گزینش یا گلچین(!) کنند. ۹۹/۵/۱۷ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

عید غدیر و دروغ بستن به خدا در ادبیات قران و روایات واژه‌هایی چون "مومن" و "شیعه"، "اسم"های توخالی نیستند بلکه "وصف" به شمار می‌آیند. " اسم" را به راحتی می توان بر کسی چسباند و با یک ادعا و نامگذاریِ تشریفاتی کسی را به آن نام نامید.ولی وصف و صفت را هرگز نمی توان اینگونه سخاوتمندانه به هر کسی ارزانی داشت.بنابر این تنها آن‌گاه مومن و شیعه خواهیم بود که رفتار ما با معیارهای ایمانی و شیعگی، اندک سازواری و همخوانی را داشته باشد. واژه "تمسُّک" در ادبیات قرآن و روایات، زاینده آثار عینی مانند وحدت و هدایت است و یک وصف و رفتار (behavior) خواهد بود نه یک اسم و ادعا(claim). و اگر از لقلقه زبانی فراتر نرود آدمی را نه هدایت که گمراه‌تر نیز می‌کند. با این حساب هیچ‌کس در عید غدیر نمی تواند تنها با اسم "متمسک" صادقانه بگوید: الْحَمْدُللَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ. زیرا در اینجا پس از الحمدلله، جمله‌ای خبری آمده است که خواننده ادعا می‌کند "خدا ما را از متمسکین به ولایت علی(ع) قرار داده است" این جمله خبری تنها از کسی صادقانه خواهد بود که در رفتار و معیار با مولای مومنان علی بن ابی‌طالب(ع) همسویی کند و در اندازه خود به کردار آن ولی حق چنگ زده باشد اما اگر این جمله خبری با واقعیت منطبق نباشد، دروغ بزرگی است که به افعال خدا نسبت داده شده است. ۹۹/۵/۱۸ سید زین‌العابدین‌صفوی @zeinoddin43

#پرویز_فتاح، فاتح قلعه پاستور رئیس بنیاد مستضعفان گفت که ساختمان بنیاد باران(در اختیار رئیس دولت اصلاحات)، ساختمان مدرسه حداد عادل، ساختمان ۱۸۰۰ متری ولنجک(در اختیار اقای احمدی نژاد) و...، همه از اموال بنیاد مستضعفان است.طبق این مصاحبه معلوم‌می‌شود کسانی که زبانشان برای مطالبه‌گری ازهمه دراز تر است، دستشان‌ نیز به سوی اموال مستضعفان چندان‌کوتاه نیست! اگر سخن اقای فتاح صحیح باشد و مانند ادعایش درباره خانه‌مرحوم هاشمی رفسنجانی تکذیب نشود، باید از او سپاسگزار باشیم که بی‌ملاحظه از همه جناح‌ها نام می‌برد. ولی از او پرسشی نیز دارم و آن این‌که وی در این چند سالِ‌ ریاست، چرا این‌قدر با تاخیر این‌مسایل را افشا می‌کند؟ و اساساً چرا تاکنون نسبت به بازپس‌گیری یا اخذ کرایه روز از این املاک اقدامی نکرده است؟ برخی گمان دارند که آقای فتاح نامزد #انتخابات_۱۴۰۰ خواهد شد. در نگاه‌ِ من در این شرایط رئیس‌جمهور اصلاحاتی و اصولگرا و انقلابی و...درعمل تفاوتی با‌ یکدیگر ندارند ولی احتمال نامزدی و شانس پیروزی فتاح را از همه رقیبان بالاتر می دانم آن‌هم نه به دلایل‌ائتلاف‌های سیاسی که امثال زیباکلام گفته است. بلکه به دلایلی دیگر که به نمونه‌ای از آن بسنده می‌کنم. آقای فتاح در سال ۸۴ درجلسه رای اعتماد خود در مجلس غزلی زیبا قرائت کرد و با تشویق نمایندگان روبرو شد. او به جای آن‌ که به رسم‌ امانت نامی هم از سراینده ببرد گفت من این شعر را دیشب درحال گریه نوشته‌ام.( نگفت رونویسی کرده‌ام) و چنین القا شد که خودش دیشب با حالت گریه آن غزل فاخر را سروده است! در این غزل‌خوانی با هر بیت صدای "احسنت" نمایندگان فرهیخته(!) بالا می‌رفت. اما من منتظر و امیدوار‌ بودم که اقای فتاح در برابر این تحسین‌ها، یک بار نام شاعر را بر زبان آورد یا حداقل بگوید "این غزل از من‌نیست". یا یک نماینده و یا دست‌کم رئیس مجلس و رئیس فرهنگستان ادب بگوید این شعر از شاعری بیچاره به نام "قیصر امین‌پور" است. ولی هیچ‌کس هیچ نگفت و اقای فتاح در میان امواج "احسنت"با کسب ۱۹۴ رای مثبت به مقام وزارت رسید. با همین نشانه‌ها است که گمان دارم آقای فتاح می تواند قلعه پاستور را فتح کند! ۹۹/۵/۲۰ سید زین‌العابدین‌صفوی @zeinoddin43

در عذرخواهی هم تبعیض؟! رئیس بنیاد مستضعفان از کسانی که متهمشان کرده بود پوزش و حلالیت خواست. او از حداد عادل به طور ویژه و با ذکر نام ولی از دیگران بدون ذکر نامشان عذر و حلالیت خواست. ای کاش به او این نکته را هم گوشزد می‌کردند که پوزش باید با نوع خطا متناسب باشد و نه آن‌که هنگام متهم کردن، نام دقیق اشخاصی را به زبان آورد ولی در هنگام عذرخواهی، به کلی گویی بسنده کند. معلو‌م نبود اگر پای آقای حداد در میان نبود به این زودی کار به حلالیت خواهی و پوزش می‌کشید یا نه؟ زیرا پیش‌تر نیز آقای فتاح کسان دیگری را زیر سوال می‌برد و هیچ عذری نمی‌خواست. کسانی را که دستشان از این دنیا و دنیای قدرت و دنیای تلویزیون کوتاه است. البته رویداد اخیر مذاق جناب حداد عادل را نیز با مزه تلخ "اتهام تلویزیونی" آشنا کرد. باشد که امثال او درد دیگر متهمان یک‌طرفه تلویزیونی را بیشتر درک کنند و ... ۹۹/۵/۳۰ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

#عاشورا و فساد سیستم خودداریِ امام‌حسین(ع) از بیعت، برخاسته از دو گونه اعتراض است. نخست به شخص(یزید) که از شرایط زمامداری بی‌بهره است و دوم به "خلیفه گُماری" که برخلاف قراردادصلح‌ انجام شده و بدعتی بزرگ رقم زده‌ است.اعتراض اول با "ماهیت" حکمرانی مشکل دارد ولی اعتراض دوم با "وجود" آن! اعتراض نوع دوم، نه به یک پدیده بلکه به یک معیار و "ساز‌ و کار" می تاخت که اگر به جای یزید میگُسار فردی عابد و زاهد هم گماشته می‌شد ادامه می یافت زیرا یک واکنش تاریخمند نبود و با یک فسادی واگیر روبرو می شد که می‌توانست همه برش‌های تاریخی را درگیر کند.(همانگونه‌که کرده است) اعتراض دوم سهم بزرگی در مقاومت امام(ع) دارد و برخورد خشن حکومت نیز با ان‌حضرت زاییده همین اعتراضی است که موجودیت سیستم عریض و طویل را (نه یک شخص را) به خطر می‌انداخت. اساساً جنایت بزرگ کربلا از عهده یک حاکم تازه به دوران رسیده‌ای چون یزید خارج بوده است و تنها یک سیستم شبکه‌ای و انگیزه دار می‌توانست آن بسیج ضد حسینی را راه اندازی کند. ۹۹/۶/۳ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

#عاشورا و فساد قدرت در کربلا یک سیستم نامشروع با قدرتی نا‌محدود چهره گشود و خود را کانونی معرفی کرد که از انحراف مصون است و از نظارت بیرون. گویی همه اشخاص فاسد می‌شوند ولی سیستم خلافت هرگز! چنین دستگاه اژدهاگونه می‌تواند همه صالحان‌ و‌ مصلحان را در یک حرکت ببلعد وجنایت کربلا نشان داد که "غول قدرت" وحشی‌تر از آن است که به خود واگذار شود و خود به خود به انسان و جهان ترحم‌ کند. ۹۹/۶/۳ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

#روضه سیاسیون! #حرّ، مباشر اصلی محاصره امام حسین(ع) بود که نخست، "ایمانش" را به "فرمان" فروخت و سپس جانش را به وجدان. امام‌حسین(ع)، از این‌ مجرم بزرگ، کینه‌ای به دل نگرفت و او را در یک لحظه بخشید. در میان سیاسیون‌ امروز، ظاهراً روضه حّر فراموش شده است که این‌چنین، کینه‌های داخلی، از داخل سینه‌هاشان سر ریز می‌شود‌. حتی در روضه‌ها ؟! ۹۹/۶/۶ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

#عاشورا_و_فساد دینِ رسمی چراغ بلورین را می‌توان شکست و آن را به جای چاقو در شکم دیگران فرو بُرد. آن‌ها که از هر چیزی به سود خود ابزار می‌سازند، از شکستن "دین" پرهیزی ندارند. دین از تیز ترین "شکستنی‌ها" است.دینِ تغییر یافته، بد تر از بی‌دینی است. بویژه اگر به قرائت رسمی تبدیل شود.همانند قطب‌نمای معیوب که آدرس غلط می‌دهد و آدمی را از مقصد دورتر نیز می‌کند. آن قدرت بی‌مهار که در کربلا جنایت آفرید، اگر متقدس نبود، هرگز نمی‌توانست امواجی از ظاهرگرایان را در برابر #امام_حسین(ع) بسیج‌ کند. ان لشگریان در ظواهر و مناسک دینی چیزی کم نداشتند. با روزه و نماز و خطبه و جمعه وجماعت و قرائت و زیارت بیگانه نبودند. برخی به پیاده روی حج مشهور بودند و دین رسمی را چنان راستین‌ می‌دانستند که به امام‌حسین‌(ع) می‌گفتند بدون بیعت نمازت قبول نیست! تبلیغات رسمی، "دین" را آن‌چنان "مصادره" کرده بود که به نام حفظ دولت اسلامی(!) پاک ترین انسان‌ها را با برچسب شورشی و تفرقه‌افکن، از میان برداشت. امام‌حسین(ع)، در برابر چنین دین "سمّی" و "رسمی" مقاومت کرد و از تهمتِ "انشعاب گری" و شق عصای مسلمین نترسید. ۹۹/۶/۶ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

#پرونده_های_یزید یزید بن معاویه، در دادگاه تاریخ، سه گونه پرونده دارد: نخست، پرونده ای اخلاقی است که فسق شخصی و بزهکاری های فردیِ او را در بر دارد. دوم، پرونده جنایی او است که فاجعه کربلا، قتل عام مدینه و آتش زدن خانه کعبه را شامل می شود. پرونده سوم اما کاملاً سیاسی است که البته بیش از "زمامداری کردن"، به نوعِ"زمامدار شدن" او مربوط است. امام‌حسین(ع) با همین آخرین پرونده بیشترین مشکل را پیدا کرد و با "یزیدِ قبل از عاشورا" روبرو شد همان یزیدی که ما چندان کاری با او نداریم. امام حسین(ع) با یزیدی در افتاد که هنوز پرونده جنایی ندارد و پیش از آنکه نوبت به قضاوت درباره عملکردش برسد،"شیوه انتصابش" را مورد اعتراض قرار داد. به "شیوه ای" تاخت که به راحتی می توانست "امثال یزید" را در راس حاکمیت "بازتولید" کند‌. مساله اصلی امام "مثل یزید حاکم شدن" بود که آغازی برای تبدیل خلافت به سلطنت موروثی می شد که تا آن روز در جامعه مسلمانان سابقه نداشته و مُنکَری بزرگ و بدعت و بدعهدی آشکاری بود که در آن، سهم دستگاه معاویه و بیعت کنندگان، بیشتر از شخص یزید بوده است.  ما درست برعکس امام حسین(ع)، با "یزیدِ قبل از کربلا" درگیر نمی شویم و تنها پرونده جنایی او را برجسته و پرونده سیاسی اش را کم رنگ می کنیم. این برخورد گزینشی شاید به این دلیل بوده است که حاکمان‌ خودکامه و موروثی دارای چنین پرونده های سیاهِ سیاسی هستند و از داوری در باره "مشروعیت سیاسی" متنفرند‌‌. ۹۸/۶/۱۵ سید زین العابدین صفوی @zeinoddin43

#عاشورا و #تمامیت_خواهی معاویه "حکومت" را تک‌حزبی(تک‌قبیله‌ای) کرده بود.اما کودتای یزید، نیاز داشت "جامعه" را نیز تک‌حزبی و یکدست کند. در این اقدام خطرناک همه افراد مستقلی که نفوذی در مردم دارند و سرشان می‌جنبد، یا باید بیعت کنند و یا سرکوب شوند و بیعت نکردن مساوی شورش است و راه سومی در میان نیست. "یا "با ما" یا "بر ما" در چنان اوضاعی شخصیتی چون امام حسین(ع) نه در خانه خود امنیت دارد و نه در خانه خدا. حتی اگر اقدامی نکند راه بازگشت از کوفه را نیز به رویش می‌بندند و راه فرار و نیرنگ و بیعت(ذلت) را نیز خود به رویش بسته‌است. بدین‌سان مقاومت در برابر تمامیت خواهی با شهادت رقم می‌خورد. ۹۹/۶/۹ سید‌زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

آیا حسین‌ِ من تویی؟ مردمی که امام حسین(ع) و عاشورا دارند باید خیلی چیزهای دیگر نیز داشته باشند. شهری که به حسینی بودنش می بالد باید با دیگر شهرها ‌تفاوت‌های محسوسی کند. کسانی که اصرار دارند ما را در عزاداری سرآمد و زبانزد کنند، ای کاش به سر و وضع مدیریت و آمار‌های اخلاقی و فرهنگی ما نیز بنگرند و ببینند کجای ما به امام‌حسین(ع) شبیه است؟ ظاهراً ما فقط خیمه‌های سوخته آن‌حضرت را الگو قرار داده ایم! معلوم‌ نیست شهر ما پس از این عزاداری‌ها چه تغییری می‌کند؟ از فقرا، گداها و‌گدانماها، از جرم‌ها و بزهکاری‌ها، از تزویر و ریا و از چاپلوسی‌ وچرب زبانی‌ در برابر مدیران و قدرتمندان چقدر کاسته می شود؟ ما در محیط کار و زندگی خود ازحق کدام مظلوم دفاع می‌کنیم؟ در برابر تبعیض، بی‌عدالتی و حرف زور چقدر مقاومت می‌ورزیم؟ به آبروی دیگران‌ چقدر اهمیت‌ می‌دهیم؟ به پیمان‌ها و وعده های خود چقدر پایدار می‌مانیم؟ آن مسئول سیاسی که در جلسه کاری‌اش روضه می‌خواند و سراسر محل کارش را سیاهپوش می‌کند، کدام رفتارش به امام حسین‌می‌ماند و کدامیک از وعده هایش را خودش به یاد می‌آورد؟! شک‌نکنید امام حسینی که فقط در "عَلَم‌ها"ی ما اثر بگذارد و با "عمل‌ها"ی ما کاری نداشته باشد، او حسین دیگری است. ما آن‌حضرت را همشکل خود نقاشی کرده‌ایم. اگر حضرت زینب(س) برخیزد، و امام‌حسین(ع) را این‌گونه در دست ما ببیند ایشان را نخواهد شناخت و بار دیگر با ناله خواهد پرسید "آیا حسین من تویی!" ۹۹/۶/۹ سید زین‌العابدین صفوی @zeinodin43