eitaa logo
برداشت‌ها
630 دنبال‌کننده
66 عکس
23 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
یادداشت چهار سال‌پیش: ! آدم‌های‌کوچکی چون من، هرگاه بخواهند از آدم‌های بزرگی چون‌ شما یک انتقاد کوچکی بکنند، بعضی‌ها فوری این هشدار تکراری را لقلقه می‌کنند که: " بچه‌ها مواظب باشید که دشمن سوء استفاده نکند!" از نظر اینان، تنها کوچک‌تر‌ها بهانه به دست دشمن می‌دهند! پس همیشه باید خیلی مواظب باشند! و بزرگان نیز فقط باید خیلی مواظب بچه‌ها باشند! بیچاره بچه‌ها، هم باید مواظب سوء استفاده دشمن باشند و هم باید مواظب خودشان باشند! گویا این دشمن غدار فقط بلد است از خطای کوچکِ ما کوچکتر‌ها سوء‌ استفاده کند! نه از خطاهای بزرگ شما بزرگتر‌ها !   گویا فقط "بچه‌ها"  باید سر‌‌‌وصدا نکنند و مواظب باشند بزرگان را بدخواب  و ناراحت نکنند! یعنی بیچاره بچه ها کلا باید "مواظب" باشند! البته بعضی وقت‌ها بچه‌ها  در میان دو راهی می‌مانند و نمی‌دانند که الآن باید ساکت بمانند یا حرف بزنند؟ از صدایشان "جناب دشمن" سوء استفاده می کند! واز سکوتشان "جناب دوست"! ۱۴۰۰/۳/۱۸ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: seyed_zeinolabedin_safavi
این سخنِ‌تکراری، همواره تکرار می‌شود: "نگذارید دشمن سوءاستفاده کند" اما نمی‌گویند:"هرکس سوءاستفاده کند دشمن است" اگر چه در جایگاه دوست بنشیند. ۱۴۰۱/۳/۱۰ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi
"نومید کردن" تنها با گفتار و نوشتار نیست. بلکه بیشتر، با "رفتار"است. "نا امید شدن" ، "واکنشی" است در برابر "کُنش‌". "نومیدسازِ" واقعی آن کسی است که با "تصمیم‌" و "اقدام‌" دل‌مردم را‌ خالی و مایوس گرداند. آیا براستی"ایجاد" فقر و تبعیض‌، نامید کننده‌تر است یا " اعلام" فقر و تبعیض؟ آیا وعده‌های ناشدنی‌، امیدسوزترند یا هشدارهای‌دلسوزانه؟ آیا تحلیل‌ها و خیال‌های آرزومندانه امید را نابود می‌کنند یا پیش‌بینی‌های واقع‌بینانه؟ بدتر از‌همه و بیشتر از هرچیز "امید‌آفرینی کاذب" مردم را نومید می‌کند. این دلخوش کردن‌ها شاید سپنج روزی مردم را امیدوار کند ولی پس از چندی و اندی، اندک امید را نیز از می‌خشکاند. چه خوش گفت علی(ع) که:"بسی امیدها موجب بی‌بهرگی است"(غُرَر، باب رجاء) و نیز فرمود: "از کسانی مباش که بی‌عمل امیدوار است"( نهج،حکمت۱۵۰) ۱۴۰۱/۴/۶ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safav i ؟  
کارِ دشمن! سینه‌های صاف را سینه‌های صافِ بی‌خلاف را شخم‌‌‌‌ها زنی و روی زخمِ شخم‌‌ها تخم‌ کینه پاشی و به رسم سنتِ جهان خوشه‌های خشم را در‌آن درو‌‌‌ کنی لحظه‌ای درنگ راستی! "خشم‌" کارِ دشمن‌ است و دست "خصم" را بهانه است؟ یا که "شخم‌‌‌ها"؟ ۱۴۰۱/۶/۲۸ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safav i
-۳ منتقدان محترم کافی است دوباره دقت کنند و ببینند که و کدامند؟ مقایسه دو صنعت در یک کشور نه قیاس مع‌الفارق است نه تمثیل ناروا بلکه مقایسه‌ای است کاملاً صحیح و در شرایط مساوی. مانند این است که بگویید یک‌ دانش آموزِ مشخص، در درس ریاضی‌ قوی و در درس فیزیک ضعیف است. این مقایسه هیچ اشکالی ندارد زیرا در این مثال دانش"فیزیک را با دانش ریاضی مقایسه نکرده‌اید بلکه "دو درسِ از یک شخص" را با هم مقایسه کرده‌اید. همین مقایسه(موشک و خودرو) را ناقدانِ سخن من نیز بارها انجام داده‌اند. هر‌بار که خواسته‌اند به تفاوت نیروهای جهادی و لیبرال‌ها در صنعت اشاره کنند! هم "قیاس" کرده‌اند هم ضعف را پذیرفته‌، و هم -به گمان خود-علت آن را معرفی کرده‌اند! در مقایسه‌ها "وحدت شرایط" لازم است مهم این است که این دو صنعت مال یک کشور و تحت یک سیاست و در یک شرایط باشد. ۱۴۰۲/۳/۲۷ سید زین‌العابدین صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safav i ؟   # اجماع_مرکب
 همه مسئولند، بزرگ‌ترها مسئول‌تر  مدیر مسئول کیهان، سه گروه را مسئولِ گرانی‌های اخیر دانست. ۱-دشمنان خارجی ۲- کلان سودجویان داخلی ۳-مدیران بی‌کفایت میانی". او قوای سه گانه را در این باره بی‌تقصیر خواند و عملکردشان را "معجزه‌گونه"(!) اما او نگفت که آیا قدرت دیگری جز قوای سه گانه در کشور موثر نیست؟ قوای سه گانه در برابرِ این سه گروه چه می‌کند؟ و‌چرا نمی‌تواند یا نمی‌خواهد نقش آنان را خنثی کند؟ آیا کشورهای دیگر که‌تورم و‌گرانی کمتری دارنداز این سه گروه خالی‌اند؟  آیا آن مدیران میانی، بیرون از قوای سه گانه‌اند؟ آیا مدیران بالا دستی، مسئول اعمالِ مدیران‌میانی نیستند؟  وقتی تلاش مدیرانِ متوسط، به حساب مدیران عالی نوشته می‌شودچرا گناهانشان اینگونه نباشد؟ آن بزرگی که "افتتاح‌‌"ها به دستِ اوست، چرا"افتضاح‌"های احتمالی به پایش نباشد؟ چرا هنگام عذرخواهی، تنها  پایین‌دستی‌ها باید پوزش بخواهند؟ قرآن می‌گوید: "هر کسی بار‌خود را بر دوش دارد"* و عقل می‌گوید غلط‌کاران به اندازه تاثیری که دارند، تقصیر‌کارند. عرف می‌گوید:"کسی که سود به جیب او می‌رود، زیان‌ نیز از جیب اوست"** در هِرم مدیریت فرمان‌ "از بالا به پایین" است و پاسخگویی "از پایین به بالا". نه هیچ بزرگتری از وظیفه پاسخ‌گویی فارغ است نه هیچ کوچک‌تری از حقِ"پاسخ‌جویی"محروم. کوچک‌ترها اگر نپرسند مسئولند و بزرگترها اگر جوابگو نباشند. مسئولیتِ هر کس به اندازه قدرت اوست. همه مسئولند،***بزرگ‌ترها مسئول‌تر! ۴۰۲/۱۰/۲۸ زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 * وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ(فاطر، ۱۸) **مَن لَهُ الغُنم، فعَلَیهِ الغُرم ***کُلُّکُم راعِِ و کُلُّکُم مسئولُُ عن رَعِیَّتِه یادداشت‌های مرتبط در همین کانال: ؟
کسانی که دل‌ها را "خالی" می‌کنند و کسانی که دل‌ها را "پر‌" می‌کنند! این روزها که رادیوی ماشینم را درست کرده‌ام پی‌درپی می‌شنوم : "در فضای مجازی دل مردم را خالی نکنید." توصیه زیبایی است برای‌همه، بویژه برای "همیشه" که در مقطع حساس تاریخی قرار داریم! نا امید کردن با "سخن" در فضای مجازی کار غلطی است اما همین "نا امید کردن" با"عمل" آن هم در فضای حقیقی غلطِ بزرگتری است. نا‌‌ امید‌کردن،‌ تنها با " نوشتن" و " گفتن" رخ نمی‌دهد. بلکه بیشتر در فضای عینی و حقیقی، آن‌هم با دستورها و اقدام‌های غلط اندر غلط اتفاق می‌افتد. غلط آن‌جاست "واقعیت‌‌"ها را مشروط بپذیریم. مشروط به این که ما را امیدوار کند! در حالی که واقعیت بر دوگونه است. تلخ و شیرین. باید هردو را بپذیریم. و"واقعیت" را با "آرزو" معادل‌سازی و منطبق نکنیم و خیالات را در جای "واقعیتت" نگذاریم و "غلط‌ِ خودی" را بر "درستِ غیرخودی" ترجیح ندهیم. وگرنه حتی "صداقت" نیز معنا و معیار دیگری خواهد یافت. تنها کسانی صادق شمرده‌خواهند شد که توهمات خودی را تایید کنند. و کسانی کاذب شمرده خواهند شد که آرزوهای غیر واقعی را نپذیرند! نا‌ امید کردن‌ تنها از سنخِ سخن نیست اگر می‌خواهید ملت نا امید نشود به خودی‌هایتان نیز نهیب بزنید تا مردم را با اعمال خود کم‌تر برنجانند و دل‌ها را با رویا‌های غیرواقعی امیدوار نکنند.به آنها بفهمانید که امیدی که با توهم آید چندان نپاید بلکه امیدها بزداید. آری در فضای مجازی دل مردم را نباید"خالی" کرد اما در فضای حقیقی نیز نباید دل مردم را "پر" از کینه و عقده کرد! چرا چراغ موشی برداشته‌‌اید و فقط در "فضای مجازی" دنبال مایوس‌کننده‌ها می‌گردید؟ برای این کار کافی‌ست نگاهی کنید به چهره حرّافانی خُرافی, که با "اَعمال" خود اعتماد اجتماعی را می‌سوزانند بی آن که اعتمادِ بالادستان را از دست بدهند! ۴۰۳/۱۰/۲۸ زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 @seyed_zeinolabedin_safavi
شهامتِ شرمندگی! نزدیکِ نیم قرن است که شعارهای جهانی و بلکه "دوجهانی" می‌دهیم و سیاست‌های غربی و عربی را ناکارآمد می‌خوانیم اما اکنون زندگی مردمِ خود را به سطحی رسانده‌ایم که رئیس‌جمهورش توصیه می‌کند مردم در گرمای تابستان‌ کولر و پنکه را خاموش کنند(!) آیا بهتر نیست مسئولان به جای این راه‌حل‌های مشعشع، شهامتِ شرمندگی داشته باشند و یک بار از مردم عذرخواهی اساسی کنند؟ چرا وقتی نوبت به افتتاح یک دکه و دکان می رسد ده‌ها نفر باد به غبغب می‌نهند و مسابقه "اَنَا شَریک" می‌‌دهند، اما از یک پوزش خشک و خالی در این نقصان‌های بزرگ دریغ می‌کنند؟ در رخدادهایی که قطعاً حکومت مسئول آن است چرا آقایان به گونه‌ای تسلیت می‌گویند که گویی یک بلایی آسمانی در کشورهای دیگر یا در خارج از جوّ زمین رخ داده‌ است؟ چه کسی باید از این کمبودها عذرخواهی کند؟ حتماً آن کشاورز و تولیدگری باید عذر بخواهد که هر روز پنج ساعت از برقِ کارگاهش خاموش می‌شود! آیا آن حادثه وحشتناک و غمبارِ بندر رجایی که مرغان ساحلی را نیز داغدار کرد، نیاز به پوزش مسئولان نداشت؟ آیا این سطح نازل حفاظتی از انسان‌ها، دانشمندان، زیرساخت‌ها و منابع خجالت ندارد؟ در این‌ رخداد‌ها تنها پی‌درپی احتمال خرابکاری و عمدی بودن نفی می‌شود و گویی همه این سوانح به گردنِ یاجوج و ماجوج و شیاطینِ جنّی و پریزادگان است! و معلوم نیست چرا این بختک‌های ماورائی تنها به تنِ این ملت شوربخت چسبیده‌اند؟! در حالی که در این کاستی‌ها هر‌مقامی به اندازه جایگاه و اختیارش مسئول است و آنان پیش از هر وعده و وعیدی باید به سهم خود خَجِل و عذرخواه باشند. سیاهپوش کردن کشور، اعلام عزای عمومی و برپاکردنِ یکصدو بیست هزار مجلس ترحیم، هیچکدام جای عذرخواهی و اظهار شرمندگی را نمی‌گیرد. ۴۰۴/۲/۲۸ زین‌العابدین صفوی تلگرام @zeinoddin43 @zeinoddin43 ایتا اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi
یک یادداشتِ قدیمی ! آدم های‌کوچکی مثل من  هر وقت‌ که می‌خواهند از آدم‌های بزرگی مثل شما یک انتقاد کوچکی بکنند بعضی‌ها فوری دست به کار می‌شوند و این هشدار تکراری را هِجّی می‌کنند که: " بچه ها مواظب باشید که دشمن سوء استفاده نکند!" در این نگاه، تنها کوچکترها بهانه به دست دشمن می‌دهند نه بزرگتر‌ها! پس فقط بچه‌ها باید خیلی مواظب باشند! و بزرگان نیز فقط باید مواظب بچه ها باشند! ولی بچه‌ها ضمن این که مواظب سوء استفاده دشمن‌اند باید مواظب خودشان هم باشند!  از نظر این هشدار دهندگان جناب دشمن فقط بلد است از خطای کوچک"‌کوچکتر‌ها" سوء استفاده کند! نه از خطاهای بزرگِ "بزرگان"!   همچنین "بچه‌ها" باید سر و صدا نکنند و بزرگان را بیدار، بدخواب و ناراحت نکنند! یعنی بیچاره بچه ها کلاً و فقط باید "مواظب" باشند! البته بعضی وقت‌ها همین بچه‌ها در میان دوراهی می‌مانند و نمی‌دانند که الآن باید ساکت بمانند یا سر وصدا کنند. چون از صدایشان "جناب دشمن" سوء استفاده می‌کند! و از سکوتشان "جناب دوست"! ۹۷/۳/۲۲ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43