eitaa logo
ذکر روزانه
28.8هزار دنبال‌کننده
52هزار عکس
27.9هزار ویدیو
916 فایل
💫 أَلَا بِذِکرِ اللَّهِ تَطْمَئِـنُّ الْقُلُــوبُ مدیرکانال @nasim_velayat313 مطالب مذهبی فرهنگی اجتماعی
مشاهده در ایتا
دانلود
📛: 🔰آقای "ره" قبل از انتخابات در خطبه‌هایش انتخابات را به کربلا تشبیه می‌کرد و می‌فرمود : 💠 صحنه انتخابات صحنه کربلا است. 💠کسی‌که در انتخابات گویا دارد را یاری می‌کند. 💠 کسی‌که در انتخابات شرکت می‌کند ولی می‌دهد، انگار در کربلا است ولی تیر به سوی هدف خاصی نمی‌اندازد. 💠 کسی‌که به رأی می‌دهد گویا دارد علیه شمشیر می‌زند. 💠 کسی که می‌گردد و را انتخاب می‌کند گویا دارد از دفاع می‌کند. 🍃🌺🍃 🇮🇷
🔴 شمر ناگهان شمر نشد ✍خیانت، یک مسئله‌ی تدریجی است. هم ناگهان شمر نشد. شمر از خط مقدم جبهه‌ی علیه السلام به خط مقدم جبهه‌ی آمد. همه به تدریج شمر می‌شوند. همه‌ی ما این‌چنین هستیم و کم‌کم شمر می‌شویم؛ به‌طوری‌ که اگر از ابتدا به خود ما بگویند که شما بیست سال دیگر چنین آدمی خواهی بود، خودمان هم باور نمی‌کنیم. برخی از جلادهای قبلا سوابق خوبی در اسلام و حتی در جهاد داشتند و برخی اصلا رزمنده‌ی اسلام بودند، جبهه رفته بودند و در رکاب علی‌بن‌ابی‌طالب جنگیده بودند؛ چنان‌که اگر تیر مثلا به‌جای بازو به گلویش خورده بود، اکنون جزو شهدای اسلام بود اما اینک به کربلا آمده تا سر علیه السلام را از تن جدا کند
🔴 میگویند : اگر به کوفه نمی آمد.. کشته نمیشد؟ آیا او از عهدشکنی خبر نداشت؟ ✅ امام حسین اگر به کوفه هم نمی آمد کشته میشد.. با شمشیر یا سمّ و.. یزید دستور قتل آنان را داده بود که با او بیعت نکنند و چون امام حسین هرگز با یزید بیعت نمیکردند پایان راه ایشان یا بود.. یا .. چنانکه عبدالله زبیر از مدینه گریخت. سیدالشهدا(ع) با حرکت به سمت کوفه (بر اساس دعوت مردم) راه را بر هر گونه بهانه بستند و اوج خباثت را به همه نشان دادند.. آری.. از عهدشکنی کوفیان خبر داشت.. اما اگر به نمی آمد تاریخ مینوشت 18 هزار نفر به ولیّ خدا، نامه نوشتند و او نکرد.. سیدالشهدا با پذیرش دعوتها، حجت را بر تمام کرد و نشان داد هر جا طلب کنند و بخواهند به کمک شان میشتابند.. و این قاعده در تشیع است.. ابتدا باید بخواهند، مردم به بلوغ برسند و بعد ولی خدا نه تنها کمک شان میکند که جانش را بر سر این دعوت میدهد..
🍃️◼🍃________ ◾ ❓آیا مردم شام و اهل ذمّه در بازار شام به تماشای کربلا آمده و بر روی آنان آب می‌انداختند! آیا این ماجرا مستند است؟ ▪در کتاب التعازى و العزاء، از نوشته‌هاى ابو محمّد عبد الله بن محمّد بللورى: حسین(ع)، به هنگام شهادت، درخواستِ آب کرد؛ امّا از او دریغ داشتند و او، تشنه شهید شد و نزد خدا وارد شد تا از نوشیدنى بهشت، سیرابش گردانْد. ▪ او را سر بُریدند و را به اسارت بردند، در حالى‌که سرهایشان باز بود و با مَرکب‌هاى بدون جهاز و پالان، حرکتشان دادند، تا وارد دمشق شدند، این در حالى بود که سرِ حسین(ع)، در میانشان بر بالاى نیزه بود. هرگاه یکى از آنان با دیدن سر می‌گریست، نگهبانان، او را با تازیانه می‌زدند. ▪ اهل ذمّه، در بازار دمشق براى تماشاى آنان، صف کشیده بودند و به صورتشان، آب می‌انداختند تا این‌که بر درِ کاخ یزید، متوقّف شدند. ▪، دستور داد تا سر حسین(ع) را بر در بیاویزند، در حالى‌که خانواده امام(ع) در اطرافش بودند. همچنین، نگهبانانى را بر آن گماشت و دستور داد که هرگاه یکى از آنان گریست، او را بزنید. ▪آنان، همچنان ماندند، و سر حسین(ع) در میان آنها به مدّت نُه ساعت، در روز آویزان بود. امّ کلثوم، سرش را بلند کرد و سرِ حسین(ع) را دید و گریست و گفت: "اى پدر بزرگ (منظورش پیامبر خدا(ص) بود)! این، سرِ حبیب تو حسین است که آویزان شده است". ▪سپس گریست. یکى از نگهبانان، دستش را بالا برد و به صورت امّ کلثوم زد که به تمامى صورت او آسیب زد. در دَم، دست نگهبان، از کار افتاد. ▪درباره درستی یا نادرستی این نقل باید گفت؛ به هر حال؛ این یکی از نقل‌های کهن درباره عاشورا است که مطلب دور از ذهن و غریبی دیده نمی‌شود؛ از این‌رو می‌توان این نقل را پذیرفت. 📚 بستان الواعظین ، ص 263 – 264 💚 اَللّٰهُــمَّ صَلِّ عَلی ٰمُحَمَّدٍ وَّ آلِ محمد وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ
🍃️◼🍃________ ◾ ❓آیا مردم شام و اهل ذمّه در بازار شام به تماشای کربلا آمده و بر روی آنان آب می‌انداختند! آیا این ماجرا مستند است؟ ▪در کتاب التعازى و العزاء، از نوشته‌هاى ابو محمّد عبد الله بن محمّد بللورى: حسین(ع)، به هنگام شهادت، درخواستِ آب کرد؛ امّا از او دریغ داشتند و او، تشنه شهید شد و نزد خدا وارد شد تا از نوشیدنى بهشت، سیرابش گردانْد. ▪ او را سر بُریدند و را به اسارت بردند، در حالى‌که سرهایشان باز بود و با مَرکب‌هاى بدون جهاز و پالان، حرکتشان دادند، تا وارد دمشق شدند، این در حالى بود که سرِ حسین(ع)، در میانشان بر بالاى نیزه بود. هرگاه یکى از آنان با دیدن سر می‌گریست، نگهبانان، او را با تازیانه می‌زدند. ▪ اهل ذمّه، در بازار دمشق براى تماشاى آنان، صف کشیده بودند و به صورتشان، آب می‌انداختند تا این‌که بر درِ کاخ یزید، متوقّف شدند. ▪، دستور داد تا سر حسین(ع) را بر در بیاویزند، در حالى‌که خانواده امام(ع) در اطرافش بودند. همچنین، نگهبانانى را بر آن گماشت و دستور داد که هرگاه یکى از آنان گریست، او را بزنید. ▪آنان، همچنان ماندند، و سر حسین(ع) در میان آنها به مدّت نُه ساعت، در روز آویزان بود. امّ کلثوم، سرش را بلند کرد و سرِ حسین(ع) را دید و گریست و گفت: "اى پدر بزرگ (منظورش پیامبر خدا(ص) بود)! این، سرِ حبیب تو حسین است که آویزان شده است". ▪سپس گریست. یکى از نگهبانان، دستش را بالا برد و به صورت امّ کلثوم زد که به تمامى صورت او آسیب زد. در دَم، دست نگهبان، از کار افتاد. ▪درباره درستی یا نادرستی این نقل باید گفت؛ به هر حال؛ این یکی از نقل‌های کهن درباره عاشورا است که مطلب دور از ذهن و غریبی دیده نمی‌شود؛ از این‌رو می‌توان این نقل را پذیرفت. 📚 بستان الواعظین ، ص 263 – 264 💚 اَللّٰهُــمَّ صَلِّ عَلی ٰمُحَمَّدٍ وَّ آلِ محمد وَعَجِّلْ فرجهم