. جادوی بی‌پایان ✍نجمه صالحی زندگی هنگامی که قاب می‌شود زیباست مثل همین عکس از ماه و گل یاس رازقی در یک قاب. زندگی در قاب تصویر، یادآور خاطرات می‌شود. به عبارتی دیگر از واقعیتی که در آن قرار داریم لحظاتی فاصله می‌گیریم، به رویای شیرینی در گذشته دور و نزدیک گام می‌گذاریم. گاهی با قلم آینده را ترسیم می‌کنیم و تولد کلمات تازه زیباست. واژگانی نو‌‌ زاده، بارش فکر و زایش قلم! در این لحظات ناب، افکار پر از رنگ و جلوه‌های تازه در ذهن‌مان به تصویر کشیده می‌شود. هر واژه مثل نقشی از خیال‌مان روی صفحه سفید نمایان می‌شود و در هر حرکت قلم، دنیایی از اندیشه نوین به وجود می‌آید. همان‌گونه که خورشید بر فراز آسمان صبحگاهی طلوع می‌کند و نورش عالم را روشن می‌سازد، هنر نیز زمانی که کاملاً از دل انسان سر بر می‌آورد، جهانی تازه خلق می‌کند. قلم به دست گرفتن، همچون لمس کردن زوایای پنهان روح است، جایی که افکار از بند زمان و مکان آزاد می‌شوند و حس رهایی را تجربه می‌کنند. در این لحظات دلنشین، حضور در میان واژه‌ها به ما این امکان را می‌دهد تا داستان‌های جدید، اشعار دلنشین و نقاشی‌های ذهنی خویش را متولد کنیم. زایش قلم، همچون جادویی بی‌پایان است که از دل تپنده هر نویسنده‌ای نشأت می‌گیرد. در این سفر پرهیجان به دنیای کلمات، روح انسان به دنبال جهانی بهتر و زیباتر پرواز می‌کند. #نویسندگی #معجزه_نوشتن #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله @zemzemh60