واگر رهبر انقلاب در یکی از حساس ترین زمان های تاریخ جهان، دانشجویان ایالات متحده را هم‌ چنان با #زبان_قران دعوت به فکر و تامل در پدیده های امروز جهان می کنند ، و در جمله پایانی هم آنان را دعوت به #آشنایی_با_قرآن می نمایند ، ما باید چه بگوییم‌ ،آن گاه که در گنگی زبان ها و ناتوانی از شنیدن های همدیگر ، باز هم‌تمنایی برای هم زبانی با قرآن نداریم!!! و به‌ راستی آن گاه که کودک و زن ومرد غزه ، ایمان به وعده های الهی را با قرائت آیات الهی به ما متذکر می شوند: حسبنا الله و نعم‌الوکیل. خوب است که قدری ساده عبور نکنیم: توجه به تفکر و تاریخ در قرآن کریم می توانست به پدید آمدن نوعی #تاریخ_جهانی بینجامد ، (و تاریخ در قران چیزی جز تذکر به وعده الهی و عبرت از آنچه که قرآن ذکر می کند، نیست.) و گرچه تاریخ اکنون ،هم ،جهانی است؛ اما این جهانی بودن ذیل غرب و تجدد کجا و جهانی شدن در ذیل تفکر قرآن کجا؟ تاریخ جهانی در ذیل تقدیر قرآن ،تاریخ حکومت اسمای الهی است و آدم در این تاریخ می تواند با شناخت اسماء الهی،خود مظهر اسمی از اسماء در آن زمان گردد. وچگونه انسانِ غافلِ امروزی در #نسیان و #غفلت خود، می تواند به تاریخ و به اسماء الهی و حقیقت های زمان خود توجه نماید ؟ و این غفلت عمیق انسان ، که همان غفلت از سیر حوادث تاریخش است، همان #بی_تاریخی است وچه بلایی است بی تاریخی؟؟!! اکنون در تمنای آن نگاهی به قرآن هستیم که در آن بتوان تذکر و عبرت و تفکر را یافت‌. تذکر به این که چه هستیم؟ مساله امروز ما در مواجهه با آینده چیست؟ راهمان به کدام سمت است؟ و به کجا منتهی می شود؟ و #هم_زبانی برای این تذکرها ضروری است و در این هم زبانی ، چه قدر به #زبان_مادری که زبان تفکر است اندیشیده ایم؟ ما در #انتظار ظهور #بانوان_صاحب_سخن برای طی راه آینده خود هستیم. زنانی که خود #مانوس_با_قران هستند، فلذا هم زبان همه تاریخند. 💠@ziafat_andishe