در زمانی که خانه ها چه کوچک وچه بزرگ، چه آپارتمانی و چه ویلایی ، هیچ‌کدام ماوایی برای بشر سرگردان امروز نیست، #عروس_هنیئه در#غزه مقابل ویرانه های خانه شهید می ایستد و ان چنان ازعشق ومهر وتعلق خویش به این ویرانه ها می گوید که گویی آنجا گلستان است. چگونه می توان به مدعیان عشق از این عشق پاک و ناب گفت آن گاه که جهان پوچ شده،مجال مهر ودوستی را تنگ کرده و #عشق را تا حد #هرزگی و#هرزه_انگاری تنزل داده است؟ و مگر می توان حدیث دلدادگی این خانه را نگفت و تمنای حضور در این خانه را نداشت؟ خانه ای که ویرانه هایش می شود: بیت العزاء. این خانه،خانه ای است که همه همسایه آنند حتی وقتی که نباشی، حتی اگر ویران شود؛ و از پنجره آن می توان از برهوت غربت به آسمان دوست راهی یافت. ومگر این خانه جز با دل آگاهی زن و آزادیش از همه ناخودیها،بنا می گردد؟ زنی دل آگاه که خانه را برای اهلش از آشوب زمانه که به دل و دست وقلم و زبان رسیده است ،وادی مقدس طوی می کند. وادی مقدسی که همه آن جا یکی اند و یگانه و یک زبان،چرا که همه تماشاگه وجودند و وجود یکی است و نه بیش تر... آن جا همه از بودن خود راضی اند و کسی هم وقتش تلف نمی شود. این خانه مرکز عالم و معمارش لاجَرَم#زن است،زنی با تعلقاتی عمیقا ریشه دار. #استاد_طاهرزاده: ✍️برای احساسی قابل پذیرش و راضی کننده که باید از خود داشته باشیم لازم است خود را در جایی قرار دهیم که آنجا و آن موقعیت اولاً وجود ما را #معنا بخشد؛ ثانیاً بتوانیم آن موقعیت را از آن خود نماییم و احساس کنیم آن موقعیت برای ما امریست که روحاً می‌توانیم در آن سکنا گزینیم... #بشنو_از_زن... 💠@ziafat_andishe