eitaa logo
بصیرت و تشکیلات اسلامی
496 دنبال‌کننده
418 عکس
659 ویدیو
124 فایل
ارائه محتوای تشکیلاتی و مباحث مهدوی... 🏷🏷🏷🏷🏷 #امام_زمان (ارواحنافداه) #تشکیلات_اسلامی #تربیت_اسلامی سایت رسمی: 🌐 ziaossalehin.ir #️⃣ کانال و صفحه ویراستی: @ziaossalehin @sardabir313
مشاهده در ایتا
دانلود
❇️ مربی هوشیار پا به پای تحریک احساسات و شهوات - که کار این روزهای ابلیس است - با تحریک عقول بینش ایجاد می کند. 👁 نقش چشم #در تربیت آن هم در روزگار ما قابل کتمان نیست. 👀 با بهره بردن از کلمات نورانی اهل تربیت علیهم السلام از بینش دهی نسبت به این موضوع غافل نشوید. قال امیرالمومنین علی علیه السلام: ☀️ در بدن هیچ عضوى كم سپاستر از چشم نيست، در پى خواست آن نرويد كه شما را از ياد خداوند عزّ و جلّ باز می دارد. 📕 غرر الحكم و درر الكلم، ص : ۵۶۰ #مربی #مربی_محور #تربیت
🚨 مربی باید بداند... مربی باید این نکات را درباره متربی بداند: 🔵 يک خجول، لجوج و گوشه‌گير كه در خانه‌اى خشن و محدود كننده و سخت‌گير و سرزنش‌كننده پرورش يابد، ممكن است با رويارويى با یک و سرگروه فهميده و محيط گرم حلقه به صورتى سرزنده و خوشحال و خلاق در آيد. بنابراين، تغيير محيط، در وضعيت روحى و روانى متربی تأثير مهمى دارد؛ برعكس، تجارب نامطلوب محيط مدرسه و يا كوچه و خيابان و همسايگان نيز ممكن است این آثار مثبت را تضعيف نمايد. 🔵 برخورد با موقعيت‌هاى تازه، به‌خصوص در روابط اجتماعى، در صورت جذاب و مثبت بودن، به تجديد سازمان شخصيت متربی مى‌انجامد. 🔵 كودكانی كه با محروميت‌ها و ناكامی‌هاى زندگى، همچون محروميت‌هاى خانوادگى و ناملايمات و سخت‌گيرى‌هاى محيط آموزشى و محدوديت‌هاى فضاى بازى و عدم وجود وسايل و امكانات تفريحى و سرگرمى و... روبه‌رو مى‌شوند، در اكثر اوقات، واكنش‌هاى پرخاشگرانه و انزواطلبانه‌اى از خود، نشان خواهند داد پس لازم است مربی و سرگروه از این احوالات متربی باخبر باشد. 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 چگونه می‌توان برای همه مربی بود؟ 🔻 چطور می‌شود برای همه بود و همه اوقات را به تربیت گذراند در حالی‌که یک مربی نیز زندگی شخصی خود و گرفتاری‌های روزمره خویش را داراست!؟ پاسخ این سؤال بسیار راحت است؛ فقط کمی درد دین داشتن و عشق به تعلیم و هدایت را نیاز دارد. 🔹 یقیناً کسی توقع ندارد یک مربی، با افراد خانواده، دوستان قدیمی، کسبه محل و یا راننده تاکسی و اتوبوس همان برخوردی را داشته باشد که با افراد گروه یا شاگردان کلاس دارد. 🔹 در مرحله اول، باید نیازها و ظرفیت‌های افراد را تشخصی داد و بعد با توجه به ظرفیت خود، از بیت آنها اولویت‌بندی نمود و نوع برخورد و شیوه تربیتی را مشخص کرد. به‌عنوان مثال، مربی هرگز نمی‌تواند مقدار زمانی که برای تربیت یک دانش‌آموز یا نوجوان عضو گروهش صرف می‌کند را برای مغازه‌دار نزدیک محل زندگی‌اش نیز صرف کند و اصلاً نیاز این مغازه‌دار هم به اندازه نیاز آن نوجوان نخواهد بود. مثلاً نمی‌شود برای مغازه‌دار هم اردویی برگزار کرد یا او را مجبور به شرکت در کلاس خاصی نمود یا یک سلسله مباحث را برای او مطرح کرد. 🔹 بلکه مربی می‌تواند با شناخت ظرفیت و نیاز افراد پیرامون خویش، تشخیص دهد که برای مغازه‌دار سر کوچه نیز از نگاه تربیتی کافی است که هنگام خرید یا عبور از مغازه او با لحنی صمیمی سلام کرده و سری تکان دهد. همین کار کوچک، بی‌هزینه و به‌ظاهر بی‌اهمیت می‌تواند پیام‌های تربیتی مناسبی را دربرداشته باشد. 🔹 در بررسی سیره تبلیغی پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله و سلّم) دیده می‌شود که ایشان از هر بهانه و فرصت برای هدایت، روشن‌گری و تبلیغ استفاده کرده و شیوه‌های متعدد تبلیغی را با توجه به فهم، گروه سنی، میزان استعداد، موقعیت اجتماعی و موقعیت زمانی و مکانی به کار می‌بستند. 🔹 گاهی با ، گاهی با تندی، گاهی در قالب یک مثل و حکایت، برخی موارد با اشک و گریه، با خنده و شوخی، با توبیخ و تنبیه، با مناظرات علمی و صحبت‌های منطقی، با سفره انداختن و میهمان کردن افراد و حتی با نمایش‌های عملی و… 🔹 یک مربی مؤفق کسی است که از هر فرصتی برای پیام دادن به شیوه‌های گوناگون استفاده می‌کند، شیوه‌ها و موقعیت‌هایی مانند: «کلاس‌های علمی، همایش‌ها، نمایش فیلم، سخنرانی در ضمن روشه و توسل، هنگام ابراز محبت‌های خصوصی، تک‌جمله‌های بی ربط در لحظات سکوت، در حین برنامه‌های ورزشی، در غالب مشاوره راجع مشکلات، جلسات پرسش و پاسخ، در ابتدای دیدار، هنگام خداحافظی، نمایش تئاتر، اردوها، برنامه‌های زیارتی، گپ‌های دوستانه و دسته‌جمعی، معرفی کتاب، معرفی سایت، هدیه دادن نرم‌افزارها و یا سی‌دی‌های مناسب، تذکرهای جدی و توبیخی، روزنامه دیواری، نشریه، مقاله، جشن‌ها و اعیاد، خوب عمل کردن و تقید خود به ارزش‌ها و…» 🔹 هر کسی قصد تربیت داشته باشد چه مربی باشد، چه مدیر و یا حتی پدر و مادر، ناگزیر است از استفاده هوشمندانه فرصت‌ها و به‌کارگیری ابراز مختلف تربیتی… 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 مدیر مجموعه، پیامبر مجموعه است! 🔻 به یقین بر طبق روایات اسلامی حضور در هر مجموعه ای ضروری است، چرا که در بعضی روایات سفارش شده است که حتی در هنگام سفرهای کوتاه دو نفره نیز یکی از خود را به عنوان تصمیم‌گیرنده انتخاب کنید. به این معنا که در هر مجموعه‌ای حضور یک نفر مدیر به منظور اتخاذ تصمیمات نهایی ضروری است. 🔹 از طرفی ضرورت حضور حجت خدا بر زمین نیز این دیدگاه را تائید می‌کند که مدیر نمی‌تواند وجود نداشته باشد. البته مدیر یک تشکل باید از ویژگیهای خاصی هم برخوردار باشد به این معنا که علاوه بر علم مدیریت، چگونگی اتصال به خدا را نیز بلد باشد و بیشتر از دیگران خود را ملزم به ارتباط باعالم معنا بداند، همان‌گونه که نماز شب برای رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) واجب بود. چون حضرت وظیفه تربیتی داشتند. 🔸 اما جدای از این مطالب، بحث دیگری که در مدیریت تشکیلاتی مطرح می‌شود، چگونگی تربیت کردن به نحوی است که در نبود مدیر، مسیر او هم‌چنان روشن بماند. برای تحقق این مهم نیز مدیر به صبر و تعامل احتیاج دارد. صبر و تعاملی که در نهایت او را به تکلیف مداری خواهد رساند. روشن است که رسیدن به این مرحله بسیار سخت خواهد بود چرا که این تکلیف مداری به نوعی کار پیغمبری است. 🔺 بنابراین به می‌فهماند که نباید در او، ، تشکل و در هیچ کس و چیز دیگری باقی بماند، چون همه این‌ها در خدمت تو و برای توست. در این رویکرد، در تشکل مدیر و مربی و متربی برادر یکدیگرند و مثل برادر در کنار یکدیگرند. روشن است که در این شرایط مرید و مرادی شکل نخواهد گرفت، چون کسی داناتر و بالاتر از دیگری نیست. در واقع ایجاد رابطه‌های زیبا بر مبنای منطق و معنویت و شریعت است که باعث می‌شود دوستی‌ها و حرکت‌های تربیتی الی‌الابد طراحی شوند و به سمت جلو پیش بروند و این پیامبرگونه حرکت کردن است. 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 مربی، رفیق متربی نیست... ↩️ مرزهای ارتباط با مربی 🔻 باید توجه داشته باشیم که هیچکدام از ما رفیق متربی نیستیم بلکه مربی دلسوز و ناصحی هستیم که برای هدایت از در دوستی با او وارد می شویم و درست به همین دلیل است که باید مواظب باشیم هیچگاه رابطه عاطفی ما و متربی به مرحله وابستگی عاطفی تنزل پیدا نکند. نوجوان تا وقتی در عالم فیلم های هندی سیر می کند، کل رفاقت را در این می داند که "یک دوست" حتی حاضر باشد جانش را فدای دیگری نماید. اما کار تربیت یعنی خروج از دنیای تخیل و آرزوهای بی پایه و اساس و ورود به دنیای واقعیت ها. در دنیای تربیت، دوستی برای دوستی معنا ندارد بلکه در این وادی، هدف از دوستی رشد، تعالی و هدایت انسان هاست. مربی باید در دایره ارتباط کلامی خود با متربی به مرور زمان، انتظارات، هنجارها و ارزش های گروه را به متربی انتقال دهد تا او را از سردرگمی و بلاتکلیفی خارج نموده و با اهداف گروه آشنا نماید. در ارتباط شناختی هم هنر به آن است که در روح و روان متربی نفوذ کند و ضعف ها و توانمندی های او را بشناسد تا بتواند برای هرکس نسخه ای منحصر به فرد و مناسب روحیات وتوانمندی های او را تدوین کند. وبالاخره از آنجا که تشویق، تقویت کننده رفتار مثبت در متربی است مربی به ناچار با اعضای گروه ارتباط تشویقی و تنبیهی نیز دارد. تشویق می تواند در گروه با بذل توجه به فرد صورت پذیرد. اما یادمان باشد که مرز ارتباط تشویقی با افراد آن است که آنان را دچار توهم خود برتر بینی نسبت به سایرین نکند. برای امور پیش پا افتاده، ابتدایی و تکراری صورت نپذیرد و به گفتار و رفتار نسبت داده شود و نه شخصیت او. همچنین برای موفقیت در بکارگیری ابزار تشویق باید مراقب بود که در دام "خطای هاله ای" گرفتار نشویم یعنی دلیل ما برای تشویق فرد، داشتن صدای خوب، صورت نیکو، هوش سرشار، خانواده متدین و موفق و توان مالی و از این دست نباشد. به هر حال اگر تاکنون نتوانسته اید رفتار مورد نظر خاصی را در فرد نهادینه نمایید و در رفتار سازی موفق نبوده اید حتماً برای یک بار هم که شده تشویق فرد در حضور جمع را تجربه کنید. ✍️ م.انصاری 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 نقش‌های مربــــے 🔻 مربى خوب آن نيست كه خود به‌جاى افرادش مى‏‌بيند و تصميم مى‌‏گيرد و از ديده‌‏ها و تصميماتش، براى آن‏ها سخن مى‌‏گويد، بلکه مربى‏ كسى است كه افراد را در جريان نيازها مى‌‏گذارد و آن‏ها را آزاد مى‌‏كند و آموزش مى‏‌دهد كه خود ببينند و حركت كنند و سپس در سر بزنگاه‌‏ها و در كنار حادثه‌‏ها تذكر مى‌دهد و يادآورى مى‌‏نمايد كه بيابند و پيش بتازند. 🔵مربى بايد فكر انسان را از جبرهاى حاكم آزاد كند؛ از جبرهايى كه در درون و در بيرون، انسان را به بند مى‌‏كشند. انسان گرفتار جبرهايى است: جبر تاريخ، جبر محيط، جبر وراثت، جبر تربيت، جبر طبيعت، از بيرون و جبر غريزه و جبر فكر و جبر عقل، در درون. اين آزادى دادن و به آزادى رساندن، يكى از كارهاى مربى است. (يَزَكّيهِمُ.) 🔵كار ديگر او آموزش دادن و تعليم دادن‏ و راه رسيدن تا قله‌‏ها را نشان دادن است. اوست كه بايد طرز برداشت و طرز تفكر را به انسان بياموزد و روش‌ها را به‌دست بدهد. (وَ يُعَلّمُهُمُ الُكِتابَ و الْحِكْمَةَ) 🔵و انسانى كه گرفتار نسيان‌‏ها و غفلت‌‏هاست، ناچار نيازمند تذكرها و يادآورى‌‏هاست. و اين هم مسئوليت سوم مربى است، كه با تذكرها، قطره‌هاى متراكم و زمينه‏‌هاى آماده را شعله‌ور كند و حركت و پيشرفت را فراهم سازد. 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 نکاتی برای مربیان تربیتی ۱. در کار خود حرف‌های سردکننده ناامید کننده و باز دارنده را دور بریزید و فقط به خدا توکل کنید. ۲. در مجموعۀ خود جوری فعالیت کنید که انگار زیر ذره‌بین هستید. ۳. مراقب حرف‌ها و کارهای خود در بین متربیان باشید، گاهاً مربی ماهری با کار خوب به دلیل حرف مردم مجبور به رها کردن مسؤلیت خود می‌شود. ۴. در حلقات و مجموعه‌های مختلف شرکت کنید و از کارهای آنان ایده بگیرید. ۵. کار خود را رسمی و رسانه‌ای کنید اما به‌شرطی که برای ریا نباشد. ۶. در فعالیت خود صبر را اولویت بخشید. ۷. اگر می‌خواهید عمل خود را بسنجید آن را با هجمۀ فرهنگی دشمن مقایسه کنید. 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
مربی باید چگونه باشد.pdf
177.8K
🚨 مربی باید چگونه باشد؟ 🔻 وقتی پا به عرصه انسان‌سازی و و آموزش می‌گذاری اولین چیزی که باید بیاموزی این است که تو در مقام یک چه ویژگی‌های را باید در خود داشته باشی. آن‌وقت دیگر فرقی نخواهد کرد که در پایگاه فرهنگی باشی یا مدرسه یا دانشگاه یا ... شنیدن بعضی از این ویژگی‌ها از زبان استاد راه رفته‌ای که خود به آنچه می‌گفت عمل می‌کرد خالی از لطف نیست؛ استاد مرحوم علی صفایی حائری که همه چیزش را وقف خدا و خلق او کرده بود... ✔️ ادامه مطلب در قالب فایل PDF 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 روش‌های مشاوره مؤثر به متربی 🔻 گرچه قبلا نکاتی را در بحث در مورد نصیحت‌کردن متربیان برای شما گفتیم که خیلی شبیه به برخی از قواعد و روش‌های مشاوره هستند، اما از آن‌جا که یکی از وظایف اصلی در مسیر تربیت متربیان همین مشاوره دادن است، باز هم به بیان روش‌ها و فنون مشاوره می‌پردازیم. روش‌هاي گوناگونی در مشاوره مطرح است که با هر یک می‌توان دسته اي از مشکلات متربیان را حل کرد. مربی باید از همه روش‌ها آگاه باشد تا به تناسب هر یک از مسائل و مشکلات از آن روش‌ها به صورت مجزّا و یا حتی به صورت تلفیقی استفاده‌کند. 🔷روش تعقلی قدیمی‌ترین روش مشاوره که در بین انسان‌ها معمول بوده، روش تعقلی است. محور در این روش عقل است. پیامبران، فلاسفه و دانشمندان، همیشه افراد را به تعقل، تشویق می‌کرده‌اند تا با ورزیده شدن در فکر و عقل بتوانند مشکلات فردي و اجتماعی خود را حل نمایند. در این روش، مشاور همانند معلم و راهنما عمل می‌کند و جریان مشاوره و راهنمایی یک جریان تعلیم و تربیت محسوب می‌شود. از خصوصیات آن این است که مشاور سعی دارد متربی را با واقعیت، حقیقت، توانایی‌ها و استعدادهاي خود، ارزش‌هاي اخلاقی و اجتماعی صحیح و … آشنا و علاقمند سازد. به نوعی اطلاعات در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد تا خودش نتیجه‌گیری کند و تصمیم بگیرد. 🔷روش مستقیم در این روش، مشاور مستقیما به تشخیص مشکل و نیاز متربی و ارائة راه حل‌هاي مناسب می‌پردازد و در سیرة معصومین نیز از این روش فراوان استفاده می‌شده است. مثلا بسیار اتفاق می‌افتاد که بعضی افراد از راه‌هاي دور به خدمت معصومین می‌رسیدند و درخواست نصیحت می‌کردند و یا در مورد مسأله‌اي نظر ایشان را می‌پرسیدند که ائمه معصومین علیهم السلام سریعا نصیحت یا راه حلی را مناسب با نیاز آن فرد که احساس می‌کردند بیان می‌فرمودند. اگر دیدید مخاطب شما به هر دلیلی مثل کم‌رویی یا حتی غرور نمی‌خواهد مشکلی را با شما در میان بگذارد، خودتان وارد شوید و او را به حرف بکشید. 🔷روش غیرمستقیم این روش اصولا برای نوجوانان مؤثر تر است. چراکه به استقلال آنها صدمه نمی‌زند و از طرفی حس غرورشان پیش خودشان نمی‌شکند. در این روش، مشاوره با فراغت بال محیطی گرم و پذیرا را براي فرد فراهم می‌کند تا متربی در فرایند مشاوره با آسودگی و دلگرمی به گفتگو و دادن اطلاعات لازم اقدام نماید. هدایت و رهبري بخش مهمی از فعالیت هاي جلسه مشاوره بر عهده خود متربی گذارده می‌شود. مشاور، صرفا زمینه هاي بروز احساسات، افکار و رفتار متربی را فراهم می‌کند و سعی دارد به انعکاس آنها به متربی بپردازد. بدین وسیله وي را به خودشناسی و بینش درست دربارة مشکلش راهنمایی می‌کند. تا خود او به راه حل مناسب برسد. در این روش مشاور به متربی یاري می‌دهد تا پس از بحث و گفتگوي آزاد دربارة مشکلش به کسب بینش و خودشناسی برسد و سرانجام خودش راه حلی را براي رفع مشکل پیشنهاد و پس از بررسی جوانب آن به انجامش می‌پردازد. 🔷روش پیشگیری این روش آماده سازي روحی، شناختی، انگیزه‌اي و رفتاري افراد را بر عهده دارد. شما در این مدل فرد را وادار به انجام فعالیت‌هایی می کنید تا پی به توانایی‌هایش ببرد. آگاهاندن فرد از توانمندي هایش، پرورش عزت نفس در او و توجه دادن به موفقیت هایش وي را در موقعیت مثبت تکاملی قرار خواهد داد در نتیجه احساس توانمندي مواجهه با مشکل در او پرورش یافته و با اندکی فکر و تلاش مشکل خود را حل می‌کند. آموزه هاي دینی تماما براي شکوفایی فطرت تنظیم شده است. عمل به این آموزه‌ها در شرایط و موقعیت‌ها مناسب، از انحراف افراد از مسیر فطرت پیشگیري می‌کند. ادامه دارد... 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨اخلاق تدریس (۱۷) 🔻 به‌کارگیری جملات کلیدی و پرهیز از اطاله کلام مختصرگویی و نغزگویی امر دیگری‌ست که تأثیرات بسیار زیاد و مهمی دارد و معینی خوب برای خبره است. ✅ امام علی علیه‌السلام در حدیثی می‌فرمایند: «اذا کان الایجازُ کافیاً کانَ الکثارُ عَیّاً و اذ کان الایجازُ مقصراً کان الاکثارُ واجباً» (هرگاه مختصرگویی کافی باشد، زیاده‌گویی خسته‌کننده خواهد بود و آن‌زمان که مختصرگویی کافی نباشد، زیاد سخن گفتن واجب است) شرح نهج البلاغه،ج 20 ص340 به بیان دیگر زیاده‌گویی نیز جایگاهی دارد. زیاده سخن گفتن مربوط به جایی است که مختصرگویی کافی نباشد در غیر این صورت نه‌تنها اثری نخواهد داشت بلکه کسالت‌آور است. استاد و مربی باید توضیحات اضافی را به جملات کلیدی و مختصر تبدیل کند و از به‌کارگیری جملات تکراری و مرسوم که غالباً افراد به‌کار می‌گیرند و گوش اغلب مستمعین نیز از آن‌ها پر است جداً اجتناب نماید. 👈یکی از هنرهای لازم برای تدریس شناسایی «جملات کلیدی» است. جملاتی کوتاه و مؤثر، نو و بدیع، جذاب و افسونگر 📚 گزیده‌ای از اخلاق تدریس (امیدواریان) ادامه دارد... 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 بزرگی و عظمت مربی ثمره تواضع و خلوص اوست 🔻 بزرگی و عظمت مربی ثمره تواضع و خلوص اوست، از این رو: ۱ - هرگز متربی را خدمت کار خود ندانید . ۲ - طوری سخت گیری نکنید که مجبور شوید آن را کاهش دهید . ۳ - به شاگردان خود اجازه سخن گفتن و سؤال کردن بدهید . ۴ - سخن شاگردان خود را بی مورد قطع نکنید . ۵ - انتظار نداشته باشید که شاگردان از شما اطاعت کورکورانه داشته باشند . ۶ - با جوانان و نوجوانان برخوردی متواضعانه و مناسب داشته باشید . ۷ - تجربیات تدریسی خود را در اختیار دوستان خود قرار دهید . ۸ - اوقات بازی و تفریح متربیان را نگیرید . ۹ - تا آنجا که امکان دارد متربیان را از حضور در مجموعه نکنید . ۱۰ - متربیان را طوری هدایت کنید که خودشان اعمال و کردارشان را کنترل نمایند . ۱ - بیش از اندازه در کار متربیان دخالت نکنید . ۱۲ - به حرف شاگردان خود گوش دهید و حتی به تذکرات آنان توجه کنید . ۱۳ - برای کودکان و نوجوانان کلمه «ساکت » ، «هیس » و مانند آن را زیاد بکار نبرید . ۱۴ - از شاگردان خود نخواهید که همواره در سکوت باشند و هیچ حرفی نزنند و هیچ حرکتی از خود نشان ندهند . 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 نقش‌هاى مربى 🔻 مربى خوب آن نيست که خود به جاى افرادش می‌بيند و تصميم می‌گيرد و از ديده‌ها و تصميماتش، براى آنها سخن می‌گويد، بلکه مربى کسى است که افراد را در جريان نيازها می‌گذارد و آنها را آزاد می‌کند و آموزش می‌دهد که خود ببينند و حرکت کنند و سپس در سر بزنگاه‌ها و در کنار حادثه‌ها تذکر می‌دهد و يادآورى می‌نمايد که بيابند و پيش بتازند. 🔹 آنجا که هدف تربيتى، غلتاندن و به دوش کشيدن نيست، بلكه هدف راه رفتن و به پا ايستادن انسان، انتخاب و اتخاذ اوست، در اينجا کار مربى و روش او هم عوض می‌شود. 🔷🔹در اين‌جا، مربى بايد فكر انسان را از جبرهاى حاکم آزاد کند؛ از جبرهايى که در درون و در بيرون، انسان را به بند می‌کشند. انسان گرفتار جبرهايى است: جبر تاريخ، جبر محيط، جبر وراثت، جبر تربيت، جبر طبيعت، از بيرون و جبر غريزه و جبر فكر و جبر عقل، در درون. انسان همراه اين جبرها است. و تنها با درگيرى و هماهنگ شدن همين جبرهاست که به آزادى مى‌رسد. 🔷🔹کار ديگر او آموزش دادن و تعليم دادن و راه رسيدن تا قله‌ها را نشان دادن است. اوست که بايد طرز برداشت و طرز تفكر را به انسان بیاموزد و روش‌ها را به‌دست بدهد. 🔷🔹و انسانى که گرفتار نِسيان‌ها و غفلت‌هاست، ناچار نيازمند تذکرها و يادآوری‌هاست. 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 ویژگی‌های مربے از منظر قرآن 🔻 در اینجا به توضیح ویژگی‌هایی که قرآن کریم برای مربیان الهی، یعنی پیامبران گزارش کرده است، می‌پردازیم: ۱. اعتقاد و ایمان راسخ اولین و شاید مهم‌ترین شرط برای احراز مقام هدایت مردم، اعتقاد قلبی و ایمان شخصی مربی به چیزی است که مردم را به سوی آن دعوت می‌کند. قرآن شرط امامت در میان بنی‌اسرائیل را ایمان و یقین شخصی می‌داند: «و بعضی از آنها را چون صبر کردند و نسبت به آیات الٰهی یقین داشتند، امامانی قرار دادیم که مردم را به سوی آیات ما هدایت کنند.»(سجده: 24) ۲. عبودیت و بندگی تربیت دینی، که درصدد ایجاد ارتباط متربی با خداست، باید در دستان کسی باشد که در رابطه با مبدأ کمال به کمالی رسیده باشد. از روایات استفاده می‌شود که خداوند متعال هدایت و تربیت انسان‌ها را در نظام هستی به دست کسی می‌سپارد که طعم بندگی را بیش از دیگران، و حتی بیش از آنچه خود امام قبلاً احساس می‌کرده است، بچشد. ۳. صداقت در عمل در قرآن بر پایداری در دین تأکید شده است. از نظر قرآن، گفتار خوب آن است که گویندهٔ آن قبل از سخن، عمل کرده باشد: «چه کسی گفتارش از آنکه به سوی خدا دعوت می‏کند و کار پسندیده انجام می‏دهد و می‏گوید: من مسلمانم، بهتر است.»(فصلت: 33) در روایات آمده است که هرگاه عالِم به مقتضای علم خود عمل نکند، اثر موعظه از روی قلب پاک می‌شود؛ مانند باران که بر سنگ صیقلی نمی‌ماند. ۴. علم و آگاهی یکی از نکات قابل استفاده در داستان موسی و خضر، اشراف و علم دقیق حضرت خضر به مسائل تربیتی است (کهف: 60ـ82). از امام صادق(علیه‌السلام) به بیان‌های مختلف، بر اهمیت بینش در کار تأکیده شده است. ۵. سعه صدر سعه صدر ابزاری است برای توفیق و پیشرفت امر تعلیم و تربیت. حضرت موسی(علیه‌السلام) نگران همین امر است که پیش از هر چیز، شرح صدر می‌طلبد: «موسی گفت: پروردگارا! سینه‏ ام را گشاده کن.»(طه: 25) نعمتی که خداوند پیشاپیش به پیامبر اعظم(صلی‌الله علیه و آله وسلم) عطا کرده بود: «آیا سینه‏ ات را گشاده نساختیم.»(انشراح: 1) 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 نکته ناب تربیتی 🔹آقا مجتبی تهرانی رحمه الله: 💢در روایاتمان داریم که علی(علیه السلام) به امام حسن (علیه السلام) فرمود: 💠 إنَّما قَلبُ الحَدَث کَالأَرضِ الخَالیةِ ما ألقِیَ فیها مِن شَئٍ قَبِلَتهُ فَبادَرتُکَ بِالأَدَبِ قَبلَ أَن یَقسُوا قَلبُکَ 💠 ⚜️قلب بچّه مانند زمین خالی است که هر چه در آن ریخته شود آن را قبول میکند، پس من به تربیت تو مبادرت ورزیدم، پیش از آنکه قلبت سخت شود. این بچّه، هیچ چیزی در او نیست، هر چیزی در آن بریزی، مثل زمین میماندکه درآن بذری، درختی، بنشانی قبول میکند. این زمین صاف است. 🔵 حضرت فرمود من قبل از آنکه این دل تو سخت بشود شروع کردم. قبل از اینکه این زمین چیزی قبول نکند، تو را ادب کردم. فرزند ابتدا که می آید، پاک و تمیز است. فطریاتی هم همراه خودش آورده است چه در بُعد معنویاش، چه در بُعد انسانیاش. خدا در او نهاده، آمده است اینجا. تو هستی که الآن میخواهی پایه ریزی کنی. 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir
🚨 مرزهای ارتباط با مربی 🔻 باید توجه داشته باشیم که هیچکدام از ما رفیق متربی نیستیم بلکه مربی دلسوز و ناصحی هستیم که برای هدایت از در دوستی با او وارد می شویم و درست به همین دلیل است که باید مواظب باشیم هیچگاه رابطه عاطفی ما و متربی به مرحله وابستگی عاطفی تنزل پیدا نکند. نوجوان تا وقتی در عالم فیلم های هندی سیر می کند، کل رفاقت را در این می داند که "یک دوست" حتی حاضر باشد جانش را فدای دیگری نماید. اما کار تربیت یعنی خروج از دنیای تخیل و آرزوهای بی پایه و اساس و ورود به دنیای واقعیت ها. در دنیای تربیت، دوستی برای دوستی معنا ندارد بلکه در این وادی، هدف از دوستی رشد، تعالی و هدایت انسان هاست. مربی باید در دایره ارتباط کلامی خود با متربی به مرور زمان، انتظارات، هنجارها و ارزش های گروه را به متربی انتقال دهد تا او را از سردرگمی و بلاتکلیفی خارج نموده و با اهداف گروه آشنا نماید. در ارتباط شناختی هم هنر مربی به آن است که در روح و روان متربی نفوذ کند و ضعف ها و توانمندی های او را بشناسد تا بتواند برای هرکس نسخه ای منحصر به فرد و مناسب روحیات وتوانمندی های او را تدوین کند. وبالاخره از آنجا که تشویق، تقویت کننده رفتار مثبت در متربی است مربی به ناچار با اعضای گروه ارتباط تشویقی و تنبیهی نیز دارد. تشویق می تواند در گروه با بذل توجه به فرد صورت پذیرد. اما یادمان باشد که مرز ارتباط تشویقی با افراد آن است که آنان را دچار توهم خود برتر بینی نسبت به سایرین نکند. برای امور پیش پا افتاده، ابتدایی و تکراری صورت نپذیرد و به گفتار و رفتار متربی نسبت داده شود و نه شخصیت او. همچنین برای موفقیت در بکارگیری ابزار تشویق باید مراقب بود که در دام "خطای هاله ای" گرفتار نشویم یعنی دلیل ما برای تشویق فرد، داشتن صدای خوب، صورت نیکو، هوش سرشار، خانواده متدین و موفق و توان مالی و از این دست نباشد. به هر حال اگر تاکنون نتوانسته اید رفتار مورد نظر خاصی را در فرد نهادینه نمایید و در رفتار سازی موفق نبوده اید حتماً برای یک بار هم که شده تشویق فرد در حضور جمع را تجربه کنید. 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir