زیر پوستِ رویداد تخفیف انتشار یادداشت خانم نجمه صالحی 🔗لینک متن در صفحه نویسندگان حوزوی،‌ فارس نیوز https://farsnews.ir/howzavian_fars/1764317864497690270 #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🌱«آن شبِ بارانی» ✍️طیبه فرید قدم نحسی متفقین بود یا فسق و فجور جماعت، با اینکه دو ماه از بهار سال ۱۳۲۳ گذشته بود آسمان داشت ناخن خشکی می کرد! تا دم ابری شدن می رفت و پشیمان می شد. ابرهای عقیم کبود .... مزرعه های کِشت دیم قمی ها از تشنگی لَه لَه می زد. نزدیک بود دام ها و بره ها تلف شوند. کشاورزها کاسه چه کُنمشان را گرفته بودند طرفِ آسمان اما دریغ از یک قطره! هواشناس های خارجی که لنگر انداخته بودند توی پادگان خاکفرج می گفتند« حالا حالا ها خبری از باران نیست!» مو لای درز پیشگوئی شان نمی رفت! قمی ها از همه جا نا امید راه افتاده بودند درِ خانه علما . در خانه آقای صدر و حجت را از پاشنه در آوردند. جواب علما منفی بود! بی بارانی شهر را هیچ‌کس گردن نمی گرفت. تنها چیزی که توی کاسه چه کنمشان افتاد یک جمله بود«استغفار کنید تا درهای آسمان باز شود». جماعت پیش خودشان حساب کرده بودند نماز باران نقد است و توبه نصوح نسیه!!! تا دانه دانه گناهکار ها از فسق و فجورشان دست بکشند و توبه کنند نه آدمی مانده و نه دامی و نه مزرعه ای! دست به دامان آسید محمد تقی خوانساری شدند. دیوار شیخ کوتاه بود و بار امانت سنگین. حضور مردم حجت را تمام کرده بود. ناصحان مشفق هر چه توی گوش مجتهد بزرگ شهر خواندند که« از عهده کار بر نمی آیید و زشت می شوید » سید توجهی نکرد و گفت«زمین تشنه است و چشم انتظار هر چی مصلحت باشد» اعلامیه های وعده نماز باران شد نقشِ دیوارهای هر کوی و گذر. بهائی ها چو انداخته بودند بین متفقین که «آیت الله» دارد مردم را علیه شما تحریک می کند! روز جمعه وقتی دو سوم مردم قم بعد از سه روز روزه داری آرام سرازیر شدند توی صحرای خاکفرج ، وقتی بی اعتنا از جلوی پادگان گذشتند حنای بهائی ها برای متفقین رنگ باخت. عصر جمعه آسید محمد تقی عین کارد به استخوان رسیده ها با پای برهنه و عبای وارونه و عمامه ای که یک سرش عین شال افتاده بود دور گردنش جلو خدا سر خم کرد و قمی ها به او اقتدا کردند. نماز که تمام شد نه آسمان تار شد و نه زمین خیس! بهانه افتاده بود دست بهائی ها که«چرا نماز فقیهتان اجابت نشد!».... روز شنبه آسید محمد تقی بعد از درس خارج با طلبه ها به سمت باغ های پشت قبرستان نو راه افتاد. مردم هم خودشان را رسانده بودند. مجتهد شهر تصمیم گرفته بود اصرار کند! دوباره جلو جمعیت ایستاد و با پای برهنه و عبای وارونه و عمامه باز به طرف آسمان گردن کج کرد... شب بعد از نماز مغرب وقتی سید محمد تقی خوانساری روی منبر فیضیه داشت روضه در و دیوار می خواند، دل آسمان ترکید و پا به پای مردم و طلبه ها شروع کرد به باریدن .... باریدُ باریدُ بارید.... لحظه های اول باران،بیسیم های متفقین از داخل پادگان خاکفرج روشن شد. طولی نکشید که خبر اجابت نماز بارانِ مجتهد خوانساری نقل رادیوهای لندن و آمریکا بود. https://eitaa.com/tayebefarid #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

‌‌ پدرانه‌‌ترین پیام رهبر ✍🏻 زهرا کبیری پور سخنرانی دیشبِ حضرت آقا ورای یک سخنرانی معمولی بود. در «موعد سالانه‌ی دیدار با فرزندانش» که این‌بار به‌دلایلی بدون دیدار گذشت، او اجازه نداد دل‌های آن‌ها از پدرشان دور بماند. پیامش را جداگانه برای آن‌ها فرستاد؛همان‌طور آرام، پدرانه و مهربان. از همان جنس سخن گفتن‌هایی که نه خطابه‌ است، نه دستور؛ بیشتر شبیه جملاتی که پدری در شب‌های سخت به بچه‌هایش می‌گوید تا هم دلشان قرص شود، هم راهشان روشن. «سلام بچه‌ها؛ همیشه پشت هم باشید…» توصیه‌ای ساده، اما سرشار از معنا. انگار می‌گفت نگذارید هیچ شکاف کوچکی، دیوارهای بلندتان را خراب کند. بعد، مثل پدری که دخل‌وخرج خانه را هم حواسش هست، یادآور شد: «مراقب باشید و اسراف نکنید.» گویی می‌خواست بگوید سبک زندگی، همان‌قدر مهم است که آرمان و حرکت مهم هستند. دلش با ایمان بچه‌ها هم آرام نمی‌مانَد: «عبادت و یاد خدا، جزو برنامه‌هایتان باشد…» جمله‌ای از جنس دل‌سوزی؛ از همان‌ها که مادران و پدران مؤمن در آستانه‌ی هر بحران تکرار می‌کنند؛ چون می‌دانند ستونِ سختی‌ها، توکل است. اما بخش مهم‌تر حرف‌هایش آنجا بود که نگاهش را به «آسیب» و «موفقیت» با هم پیوند زد. تنها گفتن از دردها را کافی ندانست؛ تنها تمجید از پیشرفت‌ها را هم نه. انگار می‌خواست بگوید واقع‌بینی را قربانی تلخی‌ها نکنید. وقتی هشدار داد که اگر کسی زیر گوش‌تان خواند «آسیب‌های مادی جنگ از صهیونیست‌ها بیشتر بود» باور نکنید، صدایش رنگ دیگری داشت؛ رنگ کسی که از درون ماجرا سخن می‌گوید، نه از بیرون. آن‌گاه وقتی برای نخستین‌بار، فکت ناگفته‌ی استفاده آمریکا از زیردریایی در جنگ را بیان کرد، این جمله‌اش معنای تازه گرفت: «من مطلع‌تر از دیگرانم.» و چقدر این جمله شبیه جمله‌ی پدرانی بود که فقط زمانی ناگفته‌ها را بازگو می‌کنند که بخواهند دلی را مطمئن کنند، نه آن‌که پرده‌ای را کنار بزنند. در پایان هم مثل همیشه، تکیه‌اش بر معنویات شد: «برای باران، برای امنیت، برای عافیت، برای همه چیز از خدای متعال کمک بخواهید.» دیشب، تمام این جمله‌ها کنار هم، تصویری ساخت از رهبری که پیش از هر چیز، «پدر» بود. پدری که اگرچه دیدار حضوری‌اش میسر نشد، اما دل‌های بچه‌ها را تک‌تک صدا زد؛ برایشان نگران شد، نصیحتشان کرد و بار دیگر یادآور شد که پدر بودن، گاهی در چند جمله‌ی کوتاه بیشتر از هزار دیدار معنا پیدا می‌کند. اللهمَّ اجْعَل قائدنا و سَیدنا السَیّد علی الخامنه ای فی دِرعِکَ الحَصینَةِ الَّتی تَجْعَلُ فیها مَن تُرید. ‌ #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. صدای باران قم از بیسیم متفقین 👌این ماجرای تاریخی برای بی‌بارانی امروز خواندنی است 🔗 متن کامل در صفحات افکار بانوان حوزوی و صفحه رسمی نویسندگان حوزوی در خبرگزاری فارس #پویش_نوشتن #اخلاق_رسانه #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

به مناسبت هفتم آذر سالگرد شهادت شهید فخری زاده اشک‌هایش خیس باران می‌کند سجاده را آهِ حسرت می‌کشیم احوال این دلداده را از همان روز ازل،مست لقاءالله بود آن که در "قالوا بلایش" سر کشیده باده را در هیاهوها کشیده بار مردم را به دوش آنچنان که پهلوان بر شانه‌اش کباده را.... خواند " لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ"؛ خواند "لَا هُمْ يَحْزَنُونَ" مرگ جز بازی نباشد ملت آزاده را آتشی انداخت داغش در دل آتشفشان* داد جان تازه ای _این از نفس افتاده _ را "جور دیگر رفتن او ؛مایه افسوس بود"** کاش درکش کرده باشیم این کلام ساده را مرد مِیدانیم ما، خونخواه یارانیم ما می‌ستانیم انتقام خون فخری زاده را ### با سپاهی از شهیدان، باز می‌گردد شبی خیره ماندم روشنای انتهای جاده را *: اشاره به دماوند، محل شهادت شهید فخری زاده **: کلام مقام معظم رهبری در مورد شهادت شهید فخری زاده #عباس_جواهری_رفیع #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔖فخرِ گمنامِ ایران سرزمین ایران مقتدر همواره مهد اندیشمندان، فیلسوفان و بزرگ‌مردانی از تبار سلمان فارسی بوده، که همواره مایه‌ی مباهات دوستان و حسادت دشمنان ایران زمین بوده است. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، دشمنان قسم‌خورده‌ی خبیث، به خصوص آمریکا و اسرائیلِ غاصب، همواره سعی کردند چهره های اصیل انقلابی و اندیشمندان اسلامی را که متقی و متعهد بوده‌اند  را از  سر راه خود بردارند. در سالهای ابتدایی جنگ فیلسوفانی چون، شهید مطهری که حاصل عمر خمینی کبیر بودند را، ناجوانمردانه به شهادت رساندند و در سال‌های اخیر که با وجود همه‌ی تحریم‌ها، پیشرفت و رونق علم و فن‌آوری، ایرانِ قوی را مقتدرتر از قبل کرده، فیلسوفان و اندیشمندان هسته‌ای ما همچون شهید  مجید شهریاری، شهید مصطفی  احمدی روشن را خبیثانه به شهادت رساندند و در تجاوز دوازده روزه اخیر رژیم صهیونی به ایران عزیز نیز با ترور سرداران بزرگ انقلاب و حذف جمعی از دانشمندان و چهره‌های کلیدی هسته‌ای و علمی، همچون شهید طهرانچی و شهید عباسی مقدم ، گمان کرد که می‌تواند مسیر پیشرفت ایران قوی را متوقف کند در حالی که دانش ترور‌شدنی نیست: «[دشمن]افتخار می‌کند به اینکه دانشمند ایرانی را ترور کرده؛ بله، دانشمند را ترور کردید، افرادی امثال طهرانچی و عباسی و مانند اینها را ترور کردید، لکن علمشان را نمی‌توانید ترور کنید. افتخار می‌کند که صنعت هسته‌ای ایران را بمباران کردیم و از بین بردیم. خیلی خب، به همین خیال باش!» ۱۴۰۴/۰۷/۲۸ شهید محسن فخری‌زاده مهابادی نیز معاون وزیر دفاع و ریاست سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع، عضو ارشد سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و استاد فیزیک دانشگاه امام حسین (علیه‌السّلام)، جزء پنج ایرانیِ لیستِ پانصد نفره‌ی قدرتمندترین افراد جهان، در نشریه فارن پالیسی و دانشمند ارشد وزارت دفاع و لجستیک نیروهای مسلح بوده است، که خواب راحت را از چشمان پلید دشمنان ایران خصوصا اسراییل ربوده بود. جمله‌ای از ایشان به یادگار مانده است که در مورد کار و فعالیت شبانه‌روزی خود، غیرتمندانه گفته‌بود: «هرچه من بیشتر کار کنم، نتانیاهو کمتر خواب راحت به چشمش می‌آید؛ پس اجازه بدهید بیشتر کار کنم».    آری، او کسی بود که رییس جمهور وقت اسراییل، در توییتی در فضای مجازی، شنبه‌ی بعد از ترور ایشان را «شنبه‌ی آرام برای اسرائیل» نامیده بود.  ایشان به عنوان دانشمند ارشد وزارت دفاع و رئیس پیشین مرکز تحقیقاتی فیزیک، توسط شورای امنیت سازمان ملل در فهرست تحریم شدگان ایرانی قرار گرفت؛ اما این امر تاثیری در عزم و اراده‌اش نداشت و او خاصانه و گمنام همچنان در جهت رشد، تعالی و اقتدار جایگاه علمی-تحقیقاتی و دفاعی کشور در تلاش بود.  تا اینکه سرانجام در تاریخ ۷ آذر ۱۳۹۹ در یک عملیات تروریستی به درجه رفیع شهادت نائل آمد، اما تا زمان شهادتش کمتر کسی در کشور، جایگاه علمی  وقدرت تاثیر گذاری این سرباز گمنام را می‌شناخت.   دانشمند شهید فخری‌زاده کسی بود که حاج قاسم عزیز به او می‌گوید:«مثل من زیاداست، اگر شهید شوم جایگزین می‌شود، اما شما جایگزین ندارید!» ایشان به دلایل امنیتی، حتی یک روز هم از ایران خارج نشد و از مرز عراق، امام حسین (ع) رو زیارت می‌کرد. اما اسرائیل غاصب بداند، با شهادت این اندیشمندان و سرداران مقاوم، درخت انقلاب تناورتر و ریشه‌دارتر از قبل خواهد شد و به زودی سربازان گمنام امام عصر «عج‌الله تعالی فرجه الشریف» انتقام سختی را از ایشان خواهند‌گرفت و جوانان دانشمند و متعهد ایران‌زمین عَلَم  و قَلمِ این ستارگان را به دست می‌گیرند، تا در صحنه‌ی جهادِ علمی و عَملی، شما را به خاک ذلت بنشانند. ✍آمنه عسکری منفرد #شهید_محسن_فخری_زاده #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

«عفافِ تمام‌عیار»معماری تربیتی قرآن؛ از فرمان به چشم تا شهادت پا در روز داوری ✍ نسیم شجاعی آیه شریفه ۲۴ سوره نور («يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ») به عنوان مکمل آیات دستوری حجاب (نور: ۳۰ و ۳۱)، ساختار درونی و بنیادین لزوم عفاف را بر اساس اعجاز ادبی و تربیتی قرآن تبیین می‌نماید. این آیه، نه یک ترس صرف، بلکه یک فراخوان برای خودآگاهی مطلق است. قرآن کریم در این آیه با استفاده از صنعت بلاغی «تجرید»، اعضای بدن را از سیطره ارادی صاحبشان خارج ساخته و آن‌ها را به مثابه شاهدانی مستقل و معترض به کار می‌گیرد. این تکنیک، دو اثر عمیق روان‌شناختی دارد: بیگانگی و غربت: ساختار نحوی که با ضمیر جمع «عَلَيْهِم» آغاز می‌شود، فاصله‌ای معنوی بین انسان و کالبد فیزیکی‌اش ایجاد می‌کند؛ انگار که این بدن، دیگر «منِ» اطاعت‌کننده نیست، بلکه شاهدِ عملکردی غیرِهمسو است. جامعیت پوشش اعمال: انتخاب سه‌گانه «زبان (گفتار)، دست (عمل)، و پا (حرکت)»، به صورت نمادین، تمامی قلمروهای رفتار انسانی را در بر می‌گیرد. این ترکیب نشان می‌دهد که عفاف، محدود به پوشش ظاهری نیست، بلکه شامل تمام نمودهای بیرونی اراده فرد است. پیام تربیتی این آیه، فراتر از ترس از داوری الهی است؛ این آیه به دنبال ایجاد یک سیستم نظارتی درونی در انسان است: مسئولیت‌پذیری فردی: وقتی اعضای بدن، که تا لحظات آخر همواره در خدمت اراده بوده‌اند، علیه صاحب خود شهادت می‌دهند، مفهوم «عمل در خلوت» یا «عمل ناپیدا» از بین می‌رود. این امر، قوی‌ترین بازدارنده درونی را شکل می‌دهد، زیرا ترس از شهادت اعضا، قوی‌تر از ترس از نگاه دیگران است. اصلاح نیت: چون تمامی ابزارهای بیرونی عمل (دست و پا) و ابزارهای ابراز (زبان) شاهد هستند، انسان مجبور می‌شود که به ریشه خطا، یعنی نیت قلبی، توجه کند. این امر، پیوند میان «عفت رفتاری» و «عفت قلبی» را ناگسستنی می‌سازد. این آیه، حکم عملی آیات حجاب را با انگیزه اخلاقی مستحکم می‌کند: تخلف از حجاب، تنها نقض یک قانون نیست؛ بلکه در واقع، خیانت به بدن است، زیرا اعضای بدن (که مأمور به حفظ کرامت و پاکی بودند) در قیامت علیه فاعل آن شهادت خواهند داد. بنابراین، عفاف در نگاه قرآنی مفهومی جامع است که شامل: حجاب زبان: پرهیز از غیبت، تهمت و گفتار ناشایست است. حجاب دست: پرهیز از لمس یا گرفتن دست نامحرم است. حجاب پا: پرهیز از قدم برداشتن در مسیر گناه است. در نهایت، آیه ۲۴ سوره نور، با اعجاز زبانی خود، تضمین می‌کند که هیچ عملی هرگز گم نخواهد شد و این خود، قوی‌ترین محرک برای پایبندی قلبی و عملی به عفاف تمام‌عیار است. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

پیام پدرانه‌ی رهبر حوریه طبیبیان متن کامل در صفحه رسمی نویسندگان حوزوی در خبرگزاری فارس https://farsnews.ir/howzavian_fars/1764406651350304793 #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

#مترسک قدیم‌ترها، سرِ جالیزها و مزارع برای دفع حمله‌ی پرندگان، مترسک می‌گذاشتند؛ شاید هنوز هم این رسم پابرجا باشد، نمی‌دانم. وجهِ اشتراک همه‌ی مترسک‌ها در یک چیز بود که حتی در فیلم‌های کارتونی هم رعایت می‌شد؛ مترسک‌ها همیشه ماهیتی مردانه داشتند و اغلب لباس‌های تیره و پوشیده بر تن می‌کردند؛ چون هدف، دفع و ترساندن دشمن بود، نه جذب آن. به‌ نظرم مترسک‌ها نِماد بودند: نماد شجاعت، فداکاری در حفظ امنیت، غیرت و نشان مردانگی، حیاء، نماد ارزش انسان و انسانیت و از همه مهم‌تر، نماد جایگاه والای زن. چه قدر قدیمی‌ها، متفکرانه عمل می‌کردند. حتی در پوشش مترسک‌ها نیز، شئون اخلاقی رعایت می‌شد؛ هیچ‌کس به مترسک‌ها، لباس زنانه نمی‌پوشاند، شاید به سبب جاذبه‌ای که به لطف خداوند در خلقت زن نهاده شده و این جاذبه برعکس ماهیت مردانه تنها برای جذب است نه دفع. چه قدر قدیمی‌ها، نگاه عمیقی به جامعه پیرامون خود داشتند. کارهایشان هدف داشت و دستاورد اهداف‌شان زودگذر و موقتی نبود. ای‌کاش امروز ... ✍زهرا السادات محمدی #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

دختر افراسیاب و ماجرای حجاب ✍فاطمه صادقی برخی حامیان ارزش‌های دینی و اجتماعی، به دنبال اثبات ریشه‌دار بودن نجابت و عفاف زنان ایرانی با استناد به متون کهن مانند شاهنامه هستند. یکی از شخصیت‌های مورد توجه، منیژه دختر افراسیاب است که گفته‌های او به عنوان نمادی از حیا و حجاب در محافل مذهبی مطرح می شود. گرچه منیژه در جملاتی خود را با ویژگی‌هایی همچون «برهنه ندیدن رخ حتی توسط آفتاب» معرفی می‌کند، بررسی دقیق‌تر این روایت بر اساس بستر داستانی شاهنامه نشان می‌دهد که این سبک زندگی به پیش از آشنایی با بیژن مربوط است. هم‌ چنین برای اثبات نسبت صفاتی که منیژه به خود می دهد با حجاب ایرانی باید احتیاط و دقت بیشتری صورت گیرد.زیرا نخست اینکه منیژه دختر افراسیاب پادشاه توران است نه ایران. تورانیان خصوصا پادشاه آنها افراسیاب، در شاهنامه به عنوان نماد سیاهی و دشمنی با ایران معرفی شده اند .بنابراین منیژه عضوی از جامعه ایرانی نیست. از این رو، نمی‌توان شخصیت او را به عنوان نماینده‌ای از ارزش‌های ایرانی به طور مستقیم پذیرفت. دوم، در جریان آشنایی با بیژن، رفتارهای منیژه از جمله بیهوش کردن بیژن با نوشیدنی و ربودن او، چند روز مخفی نگه داشتن پهلوان ایرانی در قصر به دور از چشمان پدر و در نهایت رسوایی و اخراج از قصر با خفت و خواری بیانگر اختلالی اخلاقی است که منجر به مجازات منیژه می‌شود. از این رو فردوسی نیز درباره خطاهای این دو شخصیت با نگاه نکوهش‌آمیزی سخن می‌گوید و آن‌ها را دچار لغزش و رسوایی می‌داند. نتیجه تصمیم هوس آلود منیژه به دردسرافتادن او و بیژن است به گونه ای که پس از غل و زنجیر و به چاه افکنده شدن بیژن توسط دربار افراسیاب، روزگاری سخت بر هردو می گذارد. دختر افراسیاب ناچار است برای نجات جان بیژن هر روز به گدایی رو آورده و پس از تهیه لقمه ای غذا آن را از روزنه ای تنگ در بالای چاه به بیژن برساند. شبها منیژه بر چاه گریه و زاری و بارها خود را برای اقدام نسنجیده اش سرزنش می کند. در نهایت پس از تحمل مجازاتی سخت ،خبر به چاه افکنده شدن پهلوان ایرانی به رستم می رسد و برای نجات آنها به توران می رود. به این ترتیب، روایت پاکی و نجابت منیژه در میان اقدامی از روی هوس و رقم خوردن سرنوشتی تلخ و تحقیر او رنگ می بازد. بنابراین منیژه دختر افراسیاب ، شاخص مناسبی برای نمایندگی حجاب و عفاف در تاریخ و فرهنگ ایرانی نیست. برای اثبات ریشه‌دار بودن حجاب در ایران باستان، می‌توان به شخصیت‌های دیگری در شاهنامه مانند گُردآفرید، زن پهلوان و مدافع دژ سفید، استناد کرد که نمادی از شجاعت، غیرت و مقاومت در برابر تهاجم بیگانه است؛به گونه ای که بخشی از مقاومت دژ سفید در برابر تهاجم سهراب و تورانیان را داستان قهرمانی و عقلانیت او رقم می زند. گردآفرید نماد دختری ایرانی است که نه به احساسات زودگذر و بی ارزش دچار می شود نه تحت تاثیر قوت سپاه توران قرار می گیرد. دختری است دارای عزت نفس که زیبایی و تنومندی سهراب،پهلوان تورانی او را اغوا نمی کند، به خودتحقیری دچار نمی شود و برای نجات خود به اسارت در دست مرد بیگانه تن نمی دهد. گردآفرید نماد این زن ایرانی اصیل است که شکست پهلوان نامدار قلعه در نبرد با لشکر تورانی او را نه تنها تضعیف نمی کند بلکه شکست هجیر برای او ننگ آوراست. به همین دلیل برای بازپس گیری عزت ایرانی خود لباس رزم می پوشد نشانه های زنانگی خود از جمله مو را با کلاه خود پنهان می کند و در میدان با سهراب روبرو می شود. تمام دلاوری های او برای جلوگیری از سقوط دژ راهبردی سفید است که سالها در برابر تجاوز بیگانگان مقاومت کرده. علاوه بر بیان روایتی به روز از گُردآفرید که می تواند در بازسازی هویت دختران ایرانی موثر باشد همچنین ابیاتی در شاهنامه بر حفظ حیا، وقار و پوشش زنان طبقه اشراف تأکید دارد که نشانه ای از اهمیت عفت و پاکدامنی و حجاب در فرهنگ ایران باستان است.نمونه‌ای از این ابیات که نگاه زنان به حیا و پوشش را نشان می‌دهد، چنین است: «سه چيز باشد زنان را بِهی كه باشند زيبای گاه مَهی يكي آنكه با شرم و با خواسته است كه جفتش بدو خانه آراسته است دگر آنكه فرخ پسر زايد او زشوی خجسته بيافزايد او سه ديگر كه بالا و رويش بود به پوشيدگي نيز مویش بود». چنین متونی بیشتر با تفکر حفظ نجابت و پوشش سازگاری دارند تا شخصیت منیژه که در بستر شاهنامه دچار لغزش اخلاقی شده است.در نتیجه برای اثبات ریشه‌های فرهنگی حجاب و عفاف در ایران، اسناد و شخصیت‌های مرتبط با فرهنگ ایرانی به‌مراتب معتبرتر و مناسب‌تر خواهند بود. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔰جلوه گاه ربوبیت و حیات بخشی ✍زهرابراتی از بارزترین و مهمترین صفات فعل خداوند، صفت ربوبیت است. ربوبیت به معنای مالکیت بوده و از شئون آن مدیریت، تربیت و رشد است. ربوبیتِ ذاتی و استقلالی، مخصوص خداوند است ولی مخلوقات می توانند مظهر و تجلی صفت خداوند باشند و از این نظر ممکن است این صفت را به غیر خدا نسبت داد. در میان مخلوقات پروردگار، وجود مادر، به خوبی صفت ربوبیت پروردگار را نمایان می سازد؛ مادر، اهل خانه را در دامان گرم خویش تربیت می کند و قدم به قدم در تمام مراحل رشد فرزند با او همراه می شود تا به کمال رشد خویش دست یابد. مادر، جلوه گاه صفت محیی به معنای حیات بخش نیز هست؛ زیرا مادر موجودی زنده را در درون خویش پرورش می دهد و با علم حضوری حیات را تجربه می کند و طعم هستی را از درون می چشد(۱). این توانمندی ویژه، باعث گردیده که به تعبیر ابن عربی زن در مقایسه با مرد به مکوّن و حیات بخش نزدیک تر باشد(۲)؛ حیات بخشی مادر در دوران بارداری خلاصه نمی گردد؛ چرا که او همواره عنصر حیات را در کالبد خانه می دمد. آری مادر موجود مقدسی است که مظهر و تجلی گاه ربوبیت و حیات بخشی خداوند است؛ این دامن پر مهر اوست که فرزندان را می پروراند، زمینه حیاتشان را فراهم می سازد و به خانه روح و جان می بخشد؛ اما فرهنگ غرب همواره در تلاش است این توانمندی را از مادر بگیرد و این رسالت را بر دوش دیگری بگذارد؛ غافل از آن که هیچ پرورشگاهی با دامان پر مهر مادر برابری نمی کند و هیچ رنگی بالاتر از رنگ مادری به خانه روح نمی بخشد؛ هیچ خانه ای مهربانتر از خانه مهر مادر نیست و هیچ آغوشی گرمتر از آغوش گرم او وجود ندارد. صنعت مد و زیبایی غربی به گونه ای زن را در سالن های زیبایی، آرایشگاهها و فروشگاهها سرگردان نموده که کمتر مجالی برای پرورش و تربیت می یابد. وقتی مادر خود به اسارت تن در آمده و در رسیدن به زیبایی ظاهر افراط می کند چگونه می خواهد زیبایی درون را به فرزندش بیاموزد؟ به تعبیر اندیشمند بزرگ جبران خلیل، سه رکن اصلی تمدن عبارتند از: مادر، معلم و دانشمند. بنابراین زمانی به جامعه فرهیخته دست خواهیم یافت که مادران آن نیز فرهیخته باشند. از بین رفتن نقش مادری و قداست زدایی از واژه مادر، سبب فروپاشی تمدن و فضیلت است. در صورتی که منزلت زن به درستی شناخته نشود و مقام مادر در جامعه ارزشمند نگردد باید شاهد فرو رو رفتن انسان و انسانیت در مادیات و شهوات پست بود. امید که زنان و مادران این مرز و بوم رسالت خویش را از یاد نبرند و زمینه ساز تمدن نوین اسلامی باشند. ➖➖ ۱) محمد تقی جعفری، ترجمه و شرح و تفسیر نهج البلاغه، ج۱۳، ص۲۶۲،۲۶۳. ۲)محیی الدین ابن عربی، الفتوحات المکیه، ج۱ص۵۳۲؛ ج۳، ص۵۰۵. #مادری #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI