. مثل درخت توت ✍نجمه صالحی درست مثل درخت توتی که در حیاط خانه‌ی پدری ریشه دوانده، انسان‌های خیرخواه نیز در جامعه ریشه می‌دوانند. آن‌ها بدون انتظار دریافت چیزی در مقابل، میوه‌های شیرین مهربانی و نیکوکاری خود را به اشتراک می‌گذارند. بخشندگی آدم‌ها نه تنها حاکی از محبت است، بلکه قدرت درونی و بزرگواری روح آن‌ها را نشان‌ می‌دهد. همان‌طور که درخت توت، میوه می‌دهد و بی‌چشمداشت و با یک اشاره، ثمرش را سرازیر می‌کند، انسان‌های کریم نیز بدون انتظار پاداش، به راحتی و با شکل‌های گوناگون به دیگران کمک می‌کنند؛ حتی شده با یک عمل ساده مانند گوش دادن به حرف دیگران، یک لبخند یا یک کلام دلگرم‌کننده. سخاوت، مانند بذری است که در دل زمین کاشته می‌شود و با گذشت زمان، به درختی تنومند تبدیل می‌شود که میوه‌های آن، نه تنها برای فرد بخشنده بلکه برای کل جامعه نیز منفعت دارد. این رویکرد، موجب می‌شود که فرهنگ احترام و دستگیری در جامعه، نهادینه شود و همه‌ی افراد، صرف‌نظر از موقعیت اجتماعی‌شان، احساس تعلق و امنیت کنند. محبت و خیر رساندن به دیگران، زنجیره‌ای از واکنش‌های مثبت را در جامعه ایجاد می‌کند که نه تنها به افراد مختلف یاری می‌رساند تا با چالش‌های زندگی مقابله کنند، بلکه به آن‌ها کمک می‌کند تا احساس خوشبختی و رضایت بیشتری داشته باشند و در نهایت جامعه‌ای سالم‌تر را به ارمغان آورند، همان جامعه‌ای که #منتظر تحقق #دولت_کریمه است. #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI