سر خودش😐😅

یکی از داستان های مجله داستان شماره صد و هفت رو میخوام براتون بذارم‌

سلام، با کسب اجازه از استاد گرامی و دیگر بزوگواران شاید مطلبی که میخوام بگم بی ربط باشه وجاش اینجا نباشه،شاید تکرار همون مطالبی که هفده شهریور فرستادم باشه، اما نمی تونم نگم. گاهی مطالبی به ذهن آدم میرسه که میخواد اونا رو توی سنی بذاره وبالای سرش بگیره تا همه ببینن. چند روز پیش میان ستاره ای کریستوفر نولان رو دیدم. ولی ای کاش نمیدیدم! چند روزه که درگیرم. نگاهی به تلویزیون می اندازم، سریال هایی که بود ونبودشون فرق نداره بلکه نبودنش بهتر از بودنشه. نگاهی به نمایش خانگی می اندازم، چیزهایی نشون میده قلم شرم در نوشتنش داره. نگاهی به سینما می اندازم، اگه خیانت رو از اون بگیریم فقط تیتراژ آغاز وپایانی باقی میمونه. خب میگم شاید انقلاب هنوز به سینما نرسیده، بریم سراغ رمان. نویسنده انقلابی که الحمدلله کم نداریم! تلگرام هم خارجیه، بریم سراغ ایتا. وای خدای من! اینا دیگه چیه؟ اینا نویسنده ان؟ اگه اینا نویسنده هستن پس جاناتان نولان چی کاره هست؟ نمی دونم شاید نویسندگی مشترک لفظی باشه. میرم سراغ باغ انار... پر ازمونولوگ... فلانی شوم، فلانی شدن بلدی؟ همین؟ با این میخوایم جلوی جاناتان نولان قد علم کنیم؟ میدونستید یکی از شاهکار های کریستوفر نولان، داستان کوتاه برادرش جاناتان بوده که تبدیل به یک فیلم شاهکار شده؟ اگه امروز کریستوفر نولان بیاد ایران، بخواد از یک داستان کوتاه باغ انار فیلم بسازه، کدوم داستان در باغ انار قابلیت تبدیل به شاهکار رو داره؟ هرکسی میتونه هر چیزی بنویسه، ولی دیگه نباید ادعای جهانی شدن بکنه. برای قشر مذهبی می نویسیم، فقط؟ برای امروز می نویسیم، فقط؟ برای ایران می نویسیم، فقط؟ یا برای جهان می نویسم؟ یا برای اعصار می نویسیم؟ مطمئناً انتظار اینکه اولین نوشته یک نویسنده مبتدی تبدیل به داستانی بشه که مثل داستان کوتاه جاناتان نولان یک شاهکار سینمایی تحویل بده، انتظار غیر معقولیه ولی هدف چند نفر از حدود 900نفری که در باغ انار می نویسن اینه؟ چه چیز ما کمتر از برادران نولان هست؟ جز اراده؟ نویسنده ما درتلاشه که اولین کتابش رو چه طور اریگان چاپ کنه حتی به قیمت زدن ازمحتوا، ولی کریستوفر نولان اولین فیلمش رو با هزینه شخصی ساخت! این یعنی چی؟ نمی دونم! شاید دارم توی رویاها سیر میکنم ولی میدونم با چشم اندازی کوچک نمی شود به رویاهای بزرگ رسید. نمی دونم شاید قهرمان های کریستوفر نولان و ویلسون ییپ برای ما جالب تر از قهرمان های مظلوم ماست! شاید به این دل خوش کرده ایم که روزی رمانی بنویسیم، چند مخاطب به به وچه‌چه کنند و ما دلمان خوش باشد که دل حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را شاد کرده ایم. یادمون نره که فیلم های ابر قهرمانانه هالیوود و کارتون محبوب فوتبالیست‌ها برگرفته از داستان های مصور هست‌. شاید این متن را بخونیم و بگوییم نفس گوینده از جای گرم بلند میشه شاید این متن رو بخونیم و بی تفاوت از کنارش عبور کنیم و به همان دور باطل فلانی شوم فلانی شدن بلدی؟ ادامه دهیم. کریستوفر نولان هم در تلاش برای خلق شاهکار جدیدش در مورد بمب اتمی در ژاپن باشد و ما هم در تلاش برای جانمادن از مونولوگ ها... (از صراحت لهجه ام عذرخواهی میکنم، حمل بر جسارت نفرمایید.)