فردا این را دو بار بگویید! یا فرض بفرمایید که در یک مجموعه ای، در یک اداره ای مشغول کار هستید، خدمت می کنید؛ امروز نسبت به دیروز قدری کیفیت را بالا ببرید! یا ساعتِ کار را یک دقیقه، دو دقیقه اضافه کنید! «فَمن یَعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یَره»، یک دقیقه هم در حساب الهی حساب می شود. هر روزی، یک عملِ نیک بر روزِ قبل بیافزایید! این خیلی کارِ آسانی است، جزو آسانترین کارهاست. بنابراین، وقتی که سرِ سال شد، یک سال از مبدأ این تصمیم گذشت، خواهید دید که مثلاً صدها کار نیک را بر کارهای قبلیِ خودتان اضافه کردید، و عادت هم می کنید. گاهی می گویند: فلان عمل را، فلان عبادت را انجام بدهید! آدم از دور به نظرش کارِ سختی می آید! وقتی وارد شد، آن عبادت را شروع کرد، یک مدتی انجام داد، بعد می بیند نه، خیلی آسان است، خیلی معمولی است. بعد طوری می شود که اگر یک روز بخواهد آن عبادت را ترک کند، سخت اش است، به او فشار می آید. بعضی هستند همین نمازهای روزانه برایشان سنگین است؛ ولی شما اگر بخواهید نخوانید، یا ترک بکنید، ثقیل و سنگین است. همۀ عبادات همینطور است. تصمیم بگیرید مثلاً هر روز یک نماز جعفر بخوانید؛ ابتداء به نظر انسان سخت می آید، بعد که شروع کرد، یک مقداری انجام داد، می بیند یک امرِ عادی و معمولی است، مشکل نیست. همۀ کارهای خیر همینطور است، وقتی عادت کردید. لذا در بعضی از روایات دارد که: عملِ خیری را که انجام می دهید، اقلّاً یک سال ادامه بدهید! وقتی انسان یک سال عملِ خیر را انجام داد، دیگر می تواند آنرا کنار بگذارد، این می شود کارِ عمریِ انسان. بنابراین، یکی از این دو مردی که زندگی برایش دارای خیر است، همین است که: یَزداد کلَّ یومٍ احساناً. دوّمی: و رجلٌ یَتدارکُ سیّئتَه بالتوبة.  بالاخره من و شما در معرض گناهیم، از ماها گناه سر می زند! غضب و شهوت، این دو عاملِ گمراه کننده و لغزانندۀ انسان، انسان را به سمت گناه می کشاند، شیطان انسان را فریب می دهد. پس گناه از غیرِ معصوم لامحاله سر می زند. راهش این است که: هر گناهی که کردید، توبه کنید! «إنّ الذین اتَّقَوا اذا مَسّهم طائفٌ من الشیطانِ تَذکّروا فاذا هم مبصِرون». به مجرّد اینکه شیطان خبیث، شیطان نفس یا شیطان جنّ تسلّطی پیدا کرد، یک عمل حرامی را، گناهی را انجام دادیم؛ بلافاصله به خودمان بیاییم، توبه کنیم، بگوییم پروردگارا! ببخش. این توبه، آن سیاهی را، ظلمتی را که آن گناه در دل و جان انسان بوجود آورده، پاک می کند. این هم نفر دوّم. بنابراین، اگر انسان بخواهد زندگی برایش بابرکت باشد، زنده بودن برایش خوب باشد و بیارزد که دعا کند: خدایا! من را زنده بدار، عمر طولانی بده؛ این دو چیز را باید داشته باشد: هر روز یک احسانی بیش از دیروز انجام بدهد، یکی هم اینکه اگر گناهی از او سرزد، آن را با توبه بلافاصله پاک کند. [1] [1]. امالی، صفحۀ 765 @AhkameHarameRazavi

یکشنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۲/۲ موضوع: #واجب_النفقه سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از واجبات دینی که به برخی از افراد واجب است نفقه دادن هست، که در این باره به چند نکته اشاره می شود:    1.در احکام اسلامی برخی از افراد واجب النفقه انسان معرفی شده است یعنی تامین خرجی و مایحتاج زندگی و نفقه آنها بر انسان واجب است و مقصود از نفقه تامین خوراک, پوشاک, و مسکن و دیگر ما یحتاج معمول زندگی، است.   2. افراد واجب النفقه عبارت است:1. همسر دائمی انسان 2. پدر و مادر 3. فرزندان. (تحریر ج4 نکاح مسأله1 نفقه نزدیکان- جامع المسائل ج2 س1319)   3. پدر و مادر و فرزندان زمانی واجب النفقه هستند که فقیر باشند برخلاف همسر که چه فقیر باشد و چه غنی باید خرجش بر انسان واجب است، و اگر مرد نفقه همسرش را ندهد مدیون است.(نکته مهم این که: پرداخت کفارات، رد مظالم، فطریه و زکات اگر بابت نفقه باشد به واجب النفقه صحیح نیست، اما به دیگر ارحام مثل خواهر و برادر و ... دادنش اشکال ندارد. (مراجع م 1948- بهجت ج2 ص 3763 س 2906 و س 3359 و ج3 س 3777- مکارم ج1 ص 95- جامع المسائل ج2 س 1319)     در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.    جهت عزت و سربلندی ملت ایران و پیروزی جبهه مقاومت صلواتی را عنایت بفرمایید @AhkameHarameRazavi

یکشنبه مغرب فقهی ۱۴۰۳/۲/۲ موضوع: #ناخن_مصنوعی سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.یکی از دستورات قرآن پوشش و حجاب است که خانم در برابر نامحرم باید بدن و موی خود را بپوشاند و زینتهای خود را نیز اشکار نکند، بنابراین خانمی که ناخن مصنوعی کاشته باید از نامحرم بپوشاند، اما سوالی که در اینجا شاید به ذهن شما برسد این است که آیا کاشت ناخن مصنوعی جایز است؟ در جواب سه  نکته کوتاه عرض می شود: 1.    کاشت ناخن ومژه مصنوعی در صورتی که برای زینت انجام می شود و خانم می داند که در زمان وضو و غسل امکان برطرف کردن آن را ندارد، جایز نیست. 2.     کسی که ناخن یا مژه مصنوعی کاشته، لازم است برای وضو و غسل آن را برطرف کند هرچند هزینه داشته باشد و با توجه به امکان جدا سازی، چنانچه فرد بر ندارد و جدا نکند وضو و غسل صحیح نیست. کسی که ناخن مصنوعی را با وجود امکان جدا سازی برندارد، وضو و غسل او باطل است و با توجه به ناقص بودن وضو و غسلش توقفش در مساجد و زیر گنبد حرم اما رضا علیه السلام جایز نیست و همچنین نماز فرد باطل و روزه های فرد دچار اشکال می شود و همچنین خانم که با این ناخن فوت کند غسل میت او نیز دچار اشکال می شود. 3. درآمدی فردی که کاشت ناخن مصنوعی انجام می دهد که خانم تا مدتی نتواند آن را بردارد، مشروع نمی باشد. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند @AhkameHarameRazavi

دوشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۲/۳ موضوع: #محکمترین_رشتههای_ایمان سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه در روایتی می فرمایند: إنّ مِن أوثَقِ عُرَى الإيمانِ أن تُحِبَّ في اللّه ِ ، و تُبْغِضَ في اللّه ِ ، و تُعْطيَ في اللّه ِ ، و تَمْنَعَ في اللّه ِ تعالى. یکی از محکمترین رشته های ایمان که به آن می توانیم چنگ بزنیم و به برکتِ آن از لغزشگاه، از صراط خطرناک دنیا، از میان آتش شهوات و مشکلات و گناهان عبور بکنیم و خود را به بهشت برسانیم، از محکمترینِ اینها این است که: در راه خدا محبت بورزی، در راه خدا دشمنی بکنی. و به خاطر خدا ببخشی و به خاطر خداوند متعال از بخشش خوددارى ورزى. دو نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف: 1.طبق این حدیث شریف معیار برای دوست داشتن یا دشمن داشتن دیگران یا بخشش و امتناع از بخشش باید رضایت و سخط الهی باشد یعنی اگر کسی به شما اظهار ارادت و محبت می کند یا پول یا کمکی می کند، اگر دوستی با چنین فردی در راستای رضای خداست، متقابلا اظهار ارادت و محبت به او اشکالی ندارد. 2.ما امروز در جامعۀ خودمان به این امور بطور روزمره مبتلا هستیم. به یکی محبت می ورزیم، ملاحظه نمی کنیم که او نحوۀ عملش آیا طوری است که موجب رضای خداست یا نه؟ اگر نحوۀ عملِ او موجب رضای خدا نبود، مثلا درخواست کاری خلاف مصلحت جامعه را دارد یا درخواست تضییع حقوق مردم را دارد، پس او محبوبِ الهی نیست. وقتی محبوب الهی نبود، بنده هم حق ندارم به او محبت بورزم. 3.اگر بتواینم دوست داشتن ها و دشمن داشتن ها را براساس رضایت و سخط الهی قرار دهیم، بسیاری از این اختلافات و دو دستگی ها و اشتباهات و غبارآلودگی هایی که در فضا بوجود می آید، اینها از بین خواهد رفت. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند متعال ما را دوستدار خدا و دوستان خدا و دشمن شیطان و دوستان شیطان قرار دهد به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد متن اصلی: الشرط السابع: ان لایکون ممّن اتّخذ السفر عملاً و شغلاً کالمکاری- درس 192 جلسه 192، یک شنبه 1395/10/12 حدیث: عن سعیدِ الاعرج، ثقه است. عن ابی عبداللهِ جعفرِ بن محمدٍ«علیهماالسلام». این روایت، سندش سند صحیحی است. قال: مِن أوثَقِ عُرَی الایمان أن تُحِبَّ فی الله و تُبغِضَ فی الله. از جملۀ محکمترین دستاویزهای ایمان، این است که: در راه خدا محبّت بورزی، و در راه خدا دشمنی کنی، مبغوض بداری. ایمان، همان دستاویز محکمی است که انسان در این لغزشگاه زندگی، در این پل صراطی که بر روی آن مشغول حرکت هستیم از اول تکلیف تا آخر عمر، دست به آن دستگیره انسان می زند و از لغزش، خودش را محفوظ می دارد. عُرُوَ دستگیره است که شعبی دارد. فرض بفرمایید نماز از شعب این دستگیره است، یا جهاد فی الله از شعب این دستگیره است. این عروۀ وثقی، این دستگیرۀ محکم، رشته هایی دارد. بعضی از این رشته ها خیلی مستحکم اند. در این روایت می فرمایند: یکی از محکمترین رشته های عروۀ ایمان، دستاویز ایمان که به آن می توانیم چنگ بزنیم و به برکتِ آن از لغزشگاه، از صراط خطرناک دنیا، از میان آتش شهوات و مشکلات و گناهان عبور بکنیم، خود به بهشت برسانیم، از محکمترینِ اینها این است که: در راه خدا محبت بورزی، در راه خدا دشمنی بکنی. خیلی به نظر ما این مهم است؛ چون قلب و عواطف انسان تحت تأثیر قرار می گیرند. تحت تأثیر جمالِ ظاهری قرار می گیرند. جمال ظاهری یعنی: پول، یعنی مقام، یعنی رفاقت، یعنی حزب، یعنی جناح. یکی به ما اظهار ارادت می کند یا پولی به ما می دهد یا یک کمکی در یک جایی می کند، محبتِ او قهراً در دل ما قرار می گیرد. این محبت، اینطور است. الانسانُ عبیدُ الاحسان یا عُبَیدُ الاحسان. این روایت نمی گوید محبت پیدا نکن! بلکه می گوید که معیارِ این محبت را خدا قرار بده! یعنی این کسی که به تو پول داد یا کمک کرد یا به تو لبخند زد، جلب توجه و محبتِ تو را کرد، این را با میزان الهی محک بزن! اگر دیدی که محبتِ به او با اوامر الهی، با محبتِ الهی هیچ منافاتی ندارد، خدای متعال راضی است، عیب ندارد که شما به او محبت بورزید، اشکالی ندارد.

اگر دیدی محبتِ به این شخص در محک با ملاحظۀ محبت الهی و ارادۀ الهی بد از آب درمی آید، تقلّبی از آب درمی آید، این محبت را رها کن! کسانی هستند که خدای متعال از اینها خشنود نیست؛ فاسقند، فاجرند، معاندند، دارای صفات سیّئه هستند، خلقیات و اخلاق سیّئه هستند، خداوند اینها را دوست نمی دارد، طبق روایات، طبق آنچه در مدارک دینی ما وجود دارد، مورد محبت خدا نیستند. اگر به تو پول هم داد، به او توجه نکن! محبت او را در دلت جای نده! این محبت، محبت لله نیست. فرض بفرمایید به ما پول می دهد تا بر طبق میلِ او که خلاف مصلحت جامعه است، یک حرکتی انجام بدهیم، یک حرفی بزنیم! این قطعاً مخالف با رضای الهی است. محبت این شخص به ما، بخاطر این چیزهاست. این پول اگرچه که موجب این می شود که انسان به دهندۀ او محبت پیدا کند اما جلوی خودت را می گیری! اینجا این محبت را که موجب رضای الهی نیست، یا موجب سخط الهی است و با معیارهای الهی تطبیق نمی کند، این محبت را کنار بگذاریم. این خیلی امتحان بزرگی است. ما امروز در جامعۀ خودمان به این امور بطور روزمره مبتلا هستیم. به یکی محبت می ورزیم، ملاحظه نمی کنیم که او نحوۀ عملش آیا طوری است که موجب رضای خداست یا نه؟ اگر نحوۀ عملِ او موجب رضای خدا نبود، پس او محبوبِ الهی نیست. وقتی محبوب الهی نبود، بنده هم حق ندارم به او محبت بورزم. ممکن است کسی دین اسلام را هم نداشته باشد لکن از روی قصور، این شخص مبغوض الهی نیست. کسی که یک دینی را پذیرفته است، فرض بفرمایید از دین حق غافل است، راهی هم ندارد، همان چیزهایی که برای عدم گرایشِ به دینِ حق عذر محسوب می شود، در او وجود دارد. آدمی هم هست که باصفاست، با صداقت است. این، مبغوضِ الهی نیست، محبت به او اشکالی ندارد. اما کسی است که دین خدا را قبول کرده است اما رفتارِ او رفتاری است که موجب سخط و غضب الهی است، مورد رضای الهی نیست. محبتِ به او مشمول این روایت است، این باید مبغوض باشد، مبغوض لله. این، یک عروۀ وثقی است. اگر این را توانستیم در زندگیِ خودمان مورد توجه دقیق قرار بدهیم و عمل بکنیم، من خیال می کنم خیلی از این اختلافات و دو دستگی ها و اشتباهات و غبارآلودگی هایی که در فضا بوجود می آید، اینها از بین خواهد رفت. دنباله اش این است: و تُعطِیَ فی الله و تَمنَع فی الله«عزّوجلّ». عطا و منعِ تو هم با توجه به رضا و سخط الهی باشد. معیار را و میزان را رضای الهی و سخط الهی قرار بدهی. امالی، صفحۀ 674 @AhkameHarameRazavi

دوشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۳ موضوع: #افتخارات_مومن سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. مام صادق در روایتی می فرمایند: سه چیز در دنیا و آخرت  مایه سربلندی و افتخار مومن است. مورد اول: الصلاةُ فی آخرِ اللیل. انسان در آخر شب برخیزد و تهجّد و عبادت کند.خداوند متعال در قرآن درباره اهل ایمان می فرماید شبها برای ارتباط با خدا از رختخواب بلند می شوند و خداوند درباره عظمت بیدار خوابی در نیمه شب می فرماید: « فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ»، هیچ انسانی حدس نمی زند که چه روشنیِ چشمی برای این افرادی است که سحر پا می شوند وعبادت می کنند. مورد دوم: و یأسُه بما فی أیدی الناس. یعنی از اموال یا امکاناتی که دست مردم است خود را مایوس کند و چشم طمع نداشته باشد. متاسفانه برخی از افراد زندگی و امید خود را به کمک مالی  یا کمک آبرویی یا واسطه شدن نزد دیگران، وابسته می کنند که زیبنده مومن نمی باشد. مورد سوم: ». ولایةُ الامام مِن آل النبی. ولایت امام علیه السلام.  ولایت یعنی ارتباط وثیق و محکم  و ولایت پیوند دو طرفه است. محکم. ولایت فقط اعتقاد به ولایت نیست بلکه اعتقاد به حاکمیتِ آنهااست و باید انسان خودش را با آنها مرتبط کند ارتباط عملی، ارتباط فکری، ارتباط معارفی، ارتباط اخلاقی، ارتباط قلبی. این سه مورد برای مومن هم دنیا برایش ارزش دارد؛ بخاطر اینکه اینها به کمک می کند که زندگی پاکی را تجربه کند و کارهایش به سامان می رسد و ارزش اخروی دارد چرا که ثواب الهی شامل حال او می شود. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند توفیق کارهای خیر را به همه ما عنایت فرماید صلواتی عنایت بفرمایید. متن اصلی:  الشرط السابع: ان لایکون ممّن اتّخذ السفر عملاً و شغلاً کالمکاری- درس 184 جلسه 184، دوشنبه 1395/9/22 حدیث: عن عبدالله بن سِنان قال: سمعتُ اباعبدالله«علیه السلام» یقول: ثلاثةٌ هُنّ فخرُ المؤمن و زَینُه فی الدنیا و الآخرة. فخر مؤمن است، یعنی مایۀ سربلندیِ اوست، مایۀ افتخار اوست. نه به این معنا که او می تواند بخاطر این چیزها به دیگران فخر بفروشد! چون فخرفروشی به دیگران به هر جهتی مذموم است ولو بخاطر ارزشهای معنوی، مثل علم و تقوا و امثال اینها. همچنین به معنای این هم نیست که انسان پیشِ خودش بخاطر این عملْ حالت غروری پیدا کند، حالت فخر و افتخاری پیدا کند که این مایۀ عجب بشود. عُجب هم جزو مسقِطات انسان است. پس مراد از فخر، اینها نیست اما یک ارزش است؛ هم ارزشی است در دنیا، هم ارزشی است در آخرت. ارزش در دنیاست بخاطر اینکه به او در امور دنیای او هم کمک می کند، زندگی او را، حیات او را حیاتِ طیبه ای قرار می دهد، کارهای او را رو به راه می کند، به سامان می رساند و منافع دنیوی برای او دارد. در آخرت هم که ثواب الهی شامل حال او می شود. این سه چیز چیست؟ الصلاةُ فی آخرِ اللیل، یکی، این است که انسان در آخر شب برخیزد و تهجّد کند، نماز بخواند و عبادت بکند و توسل الی الله انجام بدهد. که آیۀ شریفه می فرماید: «فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ»[1]، آن کسانی که «تَتَجَافَی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ»، بعد می فرماید: « فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ»، هیچ انسانی حدس نمی زند که چه روشنیِ چشمی برای این افرادی است که سحر پا می شوند، عبادت می کنند. گذشتگان ما، بزرگان از علمای ما، خودشان که مقیّد بودند، هیچ، مقیّد بودند که طلاب را به این کار سوق بدهند. شنیده بودیم ما کسانی بودند از مدرسین و معلمین و مدیران مدارس حوزه های علمیه که سحر می آمدند در مدرسه و نگاه می کردند ببینند طلبه ها بیدار شدند، نشدند، نماز می خوانند، چراغها روشن است یا روشن نیست. این را ما بایستی در خودمان و در دیگران تقویت کنیم این نمازخواندن در آخر شب را.

دوّم: و یأسُه بما فی أیدی الناس. یعنی از اموالی که دست مردم است، امکاناتی که دست مردم است، خود را مأیوس کند، چشم طمع به دست مردم ندوزد! یعنی زندگی خود را منوط نکند به داده این و آن. این، خیلی مهم است. بعضی اوقات انسان زندگی خود را، امید خود را می بندد به اینکه زید و عمرو و بکر به او کمک کنند؛ یا کمک مالی، یا کمک آبروئی، یا پارتی او بشوند برای اینکه فلان شغل را پیدا کند، به فلانجا راه پیدا کند، چشمشان به این و آن است. در یک دائرۀ وسیع تر اگر نگاه کنیم، کسانی چشمشان به قدرتهاست، قدرتهای داخلی، قدرتهای خارجی، نگاه کنیم ببینیم آمریکا چه کمکی به ما می تواند بکند، اروپا یا غرب چه کمکی می تواند به ما بکند. آنچه در این روایت از ما خواسته شده است، و به این مضمون روایات زیادی هست، این است که انسان خود را از اینها مأیوس کند، چشم ببندد به کمک الهی؛ «ألیس الله بکافٍ عبدَه». خدا را وقتی که انسان دارد و کفایت می کند انسان را. از خدا بخواهد. خدای متعال البته از امکانات و وسائل مادی به انسان بهره می رساند، شکی نیست، اما دلها دست خداست، قدرتها دست خداست، حوادث عالم دست قدرت الهی است، از خدا بخواهیم. این هم دوّمین چیزی که مایۀ فخر مؤمن است. سوّم: و ولایةُ الامام مِن آل محمد«صلی الله علیه وآله». ولایت یعنی ارتباط وثیق و محکم. فقط اعتقاد به ولایت نیست، که این البته شرط اصلی است، اعتقاد به حاکمیتِ آنها، اعتقاد به ولیّ بودن آنها، این، شرط اصلی است اما این کافی نیست، باید انسان خودش را با آنها مرتبط کند؛ ارتباط عملی، ارتباط فکری، ارتباط معارفی، ارتباط اخلاقی، ارتباط قلبی، همین محبتها، که یک روایتی یک وقتی اینجا خواندیم که فرموده بودند: شما اگر ما را دعا کنید، ما هم شما را دعا می کنیم. این که شما برای امامتان دعا کنید، امام هم که به فضل الهی و به قدرت الهی علم پیدا می کند به عمل شما و به ما فی الضمیر شما، او هم شما را دعا می کند. این، ولایت است. ولایت یعنی: پیوند دو طرفه. [2] امالی، صفحۀ 638. @AhkameHarameRazavi

سه‌شنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۲/۴ موضوع: #شرایط_وضو_پاکی_عضو سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. در این فرصت به چند نکته درباره درباره احکام وضو یادآوری می کنم:  1. یکی از شرایط وضو این است که اعضاء وضو هنگام شستن و مسح کردن پاک باشد. لذا اگر عضوی از اعضاء وضو مانند دست یا صورت نجس است باید ابتدا آن را تطهیر کرده و بعد به نیت وضو شسته یا مسح شود.(آیت الله سیستانی و بهجت نظری دارند که در ذیل امده است)  2. اگر پیش از تمام شدن وضو، جایی را که شسته یا مسح کرده نجس شود وضو باطل نمی شود.  3. اگر غیر از اعضای وضو جایی از بدن نجس باشد وضو صحیح است هر چند برای نماز باید تطهیر شود.  4. اگر یکی از اعضای وضو نجس بوده مثلا بینی فرد خونی بوده است و بعد از وضو گرفتن متوجه نجاست می شود چنانچه می داند که قبل از شروع وضو آنجا را تطهیر نکرده است وضویش باطل است. (سیستانی، بهجت: مگر اینکه بوسیله وضو گرفتن و شستن ‌صورت و یا دستها اعضای وضو خود بخود پاک شود. و در صورتی که شک دارد که تطهیر کرده چنانچه شک دارد که هنگام وضو توجه به نجاست داشته یا نه وضو صحیح است). (رساله مراجع شرط ششم م 2776؛277).  در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند توفیق کارهای خیر را به همه ما عنایت فرماید صلواتی عنایت بفرمایید @AhkameHarameRazavi

سه‌شنبه مغرب فقهی ۱۴۰۳/۲/۴ موضوع: #تسبیحات_اربعه سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن عرض تسلیت و تعزیت به مناسبت شهادت حضرت حمزه و عبدالعظیم حسنی . یکی از واجبات نماز قرائت در رکعت  سوم و چهارم است که در این زمینه چند نکته را یادآوری می کنم:  1. در رکعت سوم و چهارم نماز، بر مرد و زن واجب است حمد یا تسبیحات اربعه بخوانند و واجب است حمد یا تسبیحات اربعه را به صورت آهسته خوانده شود حتی اگر کسی سوره حمد را بخواهد بخواند به نظر اکثر فقها بسم الله را هم باید آهسته بخواند. ( مشهور. مخالف آیت الله سیستانی: واجب نیست بسم اللّه آن را هم آهسته بگوید مگر آن که مأموم باشد که در این صورت احتیاط واجب آن است که بسم الله را هم آهسته بگوید.)(توضیح المسائل مراجع م1008)  2. اگر کسی به خیال اینکه در رکعت اول یا دوم نماز است شروع به خواندن حمد کند و بعد متوجه شود که رکعت سوم یا چهارم است می تواند همان حمد را تمام کند و نمازش صحیح است.(توضیح المسائل مراجع م 1011)  3. در رکعت سوم و چهارم مستحب است استغفار کند و بعد از اتمام تسبیحات اربعه بگوید استغفر الله ربی و اتوب الیه. (توضیح المسائل مراجع م 1014)  خداوند متعال توفیق عبادت و بندگی خالصانه را به همه ما عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد @AhkameHarameRazavi

چهارشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۵ موضوع: #سبک_نشمردن_نماز مناسبت: وفات حضرت حمزه و عبدالعظیم حسنی علیهما السلام سلامعلیکم. بسم الله الرحمن الرحیم . ضمن عرض تسلیت و تعزیت به مناسبت حضرت حمزه و عبدالعظیم حسنی. امام باقر علیه السلام در روایتی می فرمایند: در زمانی که رسول خدا در مسجد حضور داشتند مردی داخل مسجد شد و شروع به نماز خواندن کرد اما هنگام سجده بدرستی سجده نمی کرد و کمتر از مقدار لازم و شایسته سجده کرد. چرا که حکم شرعی آن است هنگام سجده باید سر بر سجدگاه گذاشته شود و بدن آرام بگیرد و ذکر سجده هم از ابتدا تا انتهای ذکر در حال آرامش بدن گفته شود. وقتی که پیامبر خدا این صحنه را مشاهده کردند، فرمودند: نَقرٌ کَنقرِ الغراب لو ماتَ علی هذا مات علی غیر دینِ محمدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله.   : مثل نوک زدنِ کلاغ، نوک می‌زند. و اگر این فرد با این‌چنین نمازی بمیرد، مرگ او مرگِ بر دینِ ما نیست! یعنی نمازش نماز نیست. نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف عرض کنم: برای اینکه انسان از نماز بهره وافری ببرد نیاز به حضور قلب در نماز دارد و حضور قلب در نماز وابسته به دو عامل هست:  عامل اول برای داشتن حضور قلب در نماز توجه قلبی هست یعنی یعنی دلِ انسان باید متوجه باشد که در نماز مخاطبی دارد و آن مخاطب خدای متعال است و در پیشگاه خداوند حضور پیدا کرده است و انسان از اول تا آخرِ نماز سعی کند که این احساس در او زنده بماند که در مقابل کسی شخص بسیار با عظمتی قرار دارد و با خدای متعال حرف می‌زند. و اگر این احساس و حالت در انسان به وجود آمد-البته تمرین لازم دارد - حتی اگر معانیِ کلمات را هم نداند، باز فضیلت نماز را خواهد برد. جوانهای عزیز چنانچه در جوانی این خصوصیت را تمرین کنند پیدا شدن این حالت توجه آسانتر و ماندگار خواهد بود. عامل دوم برای داشتن حضور قلب در نماز انجام درست و کامل انجام دادن واجبات نماز است. انسان نمی تواند با سجده یا رکوع ناقص حضور قلب پیدا کند.لذا رکوع با تمامی واجباتش از جمله آرامش بدن در هنگام ذکر رکوع و قیام و ایستادن بعد از رکوع همراه با لحظه ای آرامش بدن و سجده با تمامی واجباتش از جمله گذاشتن اعضای هفتگانه روی زمین و همچنین گفتن ذکر سجده در حال آرامش بدن و همچنین رعایت نشستن بدن بین دو سجده همراه با لحظه ای آرامش بدن. لذا برای حضور قلب به این دو عامل باید توجه بشود. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید. خداوند متعال توفیق بصیرت در دین را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد     متن اصلی: الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (مسألة 39: إذا نذر ان یتمّ الصلاة أو یصوم...)- درس 156 جلسه 156، سه شنبه  1395/2/28 حدیث : عن زرارة بن أعیَن قال: سمعتُ اباجعفرٍ محمدَ بنَ علیٍ الباقر«علیهماالسلام» یقول: دَخل رجلٌ مَسجداً فیه رسول الله«صلی‌الله‌علیه‌وآله» فَخفَّف سجودَه دونَ ما یَنبغی و دونَ ما یکون من السجود. این شخص شروع کرد به نماز خواندن، سجودی که می‌کرد، خیلی کوتاه بود، کمتر از آن مقداری که شایستۀ سجود است. بعد از گذاشتن پیشانی بر زمین، باید بدن استقرار پیدا کند، بعد ذکر بگوید؛ این مقدار، سجودِ او طول نکشید! فقال رسولُ الله«صلی‌الله‌علیه‌وآله»: نَقرٌ کَنقرِ الغراب. حضرت فرمودند: مثل نوک زدنِ کلاغ، نوک می‌زند! بعد فرمودند: لو ماتَ علی هذا مات علی غیر دینِ محمدٍ«صلی‌الله‌علیه‌وآله». اگر این فرد با این‌چنین نمازی بمیرد، مرگ او مرگِ بر دینِ ما نیست! یعنی نمازش نماز نیست. مسألۀ توجه و حضور در نماز، مسألۀ بسیار مهمی است و این، متوقف است هم بر اَعمالِ جوارحی، هم بر اَعمال جوانحی. بر اَعمال جوانحی متوقف است، یعنی دلِ انسان باید متوجه مخاطبِ در نماز یعنی خدای«عزّوجلّ» باشد. انسان از اول تا آخرِ نماز سعی کند که این احساس در او زنده بماند که در مقابل کسی قرار دارد، دارد با کسی حرف می‌زند. شاید اگر این حالت در کسی بوجود آمد- البته تمرین لازم دارد- که از اول نماز تا آخر نمازْ احساسش این باشد که دارد با کسی حرف می‌زند، مخاطبی دارد

اگر چنین حالتی به کسی دست داد، حتی اگر معانیِ کلمات را هم نداند، باز فضیلت نماز را خواهد برد. دارد با خدا حرف می‌زند، ولو درست نمی‌داند که چه می‌گوید و معانیِ این کلمات چیست. اگر معانیِ کلمات را انسان بداند، اما متوجه حضور عند الله و قیام بینَ یدَیِ الله در نماز نباشد، این فضیلت را ندارد. ماها معنای کلمات را می‌دانیم، گاهی هم دقت می‌کنیم معانیِ کلمات را در نظر می‌گیریم، اما توجه نداریم به اینکه الآن حاضرِ بینَ یَدَیِ الله تعالی هستیم! این را توجه نداریم. پس حضور قلب و نمازِ کامل متوقف است بر عملِ جوانحی که همین احساس قلبی است که انسان احساس کند در مقابل خدای متعال قرار گرفته است. اینجا داخل پرانتز عرض کنیم: جوانها! قدر جوانی‌تان را بدانید! مکرّر بنده به جوانها عرض می‌کنم: این کار در جوانی، تمرین کردنش آسانتر است. و اگر تمرین کردید و این حالت در شما ملکه شد، بعد، این می‌ماند، تا آخر انسان همین‌طور خواهد بود، به مجردی که وارد نماز شد توجه پیدا می‌کند که دارد با خدا حرف می‌زند، همان حضورِ قلب. اگر در جوانی، انسان نتواند این تمرین را بکند و این حالت را برای خودش فراهم بکند، در سنین ماها خیلی مشکل خواهد شد. محال نیست، اما مشکل است. جوانها قدر بدانند، از حالا تمرین کنند این حالت را در نماز تحصیل کنند. امّا نماز، اعمالِ جوارحی هم دارد؛ رکوع دارد، سجود دارد، قیام دارد. این اعمال هم باید خوب و کامل انجام بگیرد. فرمود: این، چطور نماز خواندنی است؟! انسان نمی‌تواند در یک چنین نمازخواندنی با این سجود که مانند کلاغ نوک به زمین می‌زند، متوجه به خدا بشود، حضور قلب پیدا کند. در رکوع و سجود، ماها وضعمان معلوم است که چطور هستیم؛ ناقصیم، قاصریم، ضعیفیم، توانائی‌هایمان بسیار محدود است. در روایت دارد که امام صادق«علیه‌السلام» در رکوع، پنجاه مرتبه عرض می‌کرد: «سبحان ربّیَ العظیم و بحمده»، ما خیلی جدیّت بکنیم، سه مرتبه مثلاً این ذکر را می‌گوییم. بنابراین، نمازِ خوب، نمازِ مستحسن، نمی‌گوییم نمازِ کامل، نمازِ مطلوب، هم به عملِ جوانحی احتیاج دارد که عبارت است از همان حضور قلب و احساس حضور بین یدَی الله«عزّوجلّ»، هم به اعمالِ جوارحی احتیاج دارد یعنی همین اعمالِ جوارحی را باید درست انجام بدهد. این ترکیب، بهترین ترکیبی است که خدای متعال مقرّر فرموده است، این ترکیبِ قیام و رکوع و سجود و تشهد و باز دوباره قیام و برداشتن سر از سجده و دوباره برگشتن به سجده، مجموعِ اینها یک هندسۀ کامل از لحاظ اعمالِ جوارحی است برای اینکه انسان بتواند آن بهرۀ وافی را از نماز ببرد @AhkameHarameRazavi

چهارشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۵ موضوع: #پرهیز_از_مکر_نیرنگ سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. رسول خدا در روایتی می فرمایند: مَن کان مُسلِماً فلایَمکُر و لایَخدَع قال: فإنّی سمعتُ جبرئیل علیه‌السلام یقول: إنّ المکرَ و الخدیعةَ فی النار. مسلمان در روابط خودش با دیگران اهل نیرنک و فریب نمی باشد و اهل مکر و فریب و نیرنگ اهل آتش است. چند نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف: 1.    روابط بین انسانها در جامعۀ اسلامی باید بر اساس صداقت، رفاقت، دلسوزی و خیرخواهی باشد، نه بر اساس فریبکاری و اینکه بخواهند یکدیگر را فریب بدهند. 2.    فریب و نیرنگ بیشتر در معاملات و قراردادهای مالی مصادیق و روش های مختلفی دارد که به هر شکلی باشد حرام است بنابراین در جایی که خریدار به فروشنده اعتماد دارد که عیب کالا را مخفی نمی کند ولی فروشنده سوء استفاده می کند و عیب کالا را از مخفی می کند حرام است یا اینکه متاسفانه گاهی اوقات جنسی را بجای جنسی دیگر می فروشند مثل اینکه ریشه زعفران را رنگ می گنند و به عنوان زعفران می فروشند همه اینها فریب و نیرنگ است. 3.    مکر و فریب گاهی اوقات در یک معامله جزئی رخ می دهد که همین هم حرام است اما گاهی اوقات در مسائل اجتماعی و سطح کلان رخ می دهد که اگر در اینگونه مسائل فریب و نیرنگ راه پیدا کند برخی اوقات دین آسیب میبیند. لذا در روابط اجتماعی، در کارهای بزرگ، بالخصوص در کارهای مملکتی، در کارهای سیاسی، در کارهای گروهی، در کارهای مربوط به تبلیغات دینی، باید خیلی مراقبت کرد که صفا و صداقت حاکم باشد نه مکر و نیرنگ. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند به جامعه ما صدق وصفا عنایت فرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد. متن اصلی: المسألة الخامسة عشر: مبدء حساب المسافة- درس 79 جلسه 79، دوشنبه 1394/2/28 حدیث: عن ابی الحسن علی بن موسی الرضا«علیهماالسلام»، عن ابیه، عن آبائه«علیهم‌السلام» قال: قال رسول الله«صلی‌الله‌علیه‌وآله»: مَن کان مُسلِماً فلایَمکُر و لایَخدَع. روابط بین انسانها در جامعۀ اسلامی باید بر اساس صداقت، رفاقت، دلسوزی و خیرخواهی باشد، نه بر اساس فریبکاری و اینکه بخواهند یکدیگر را فریب بدهند! اگر فرض کنیم در جامعۀ اسلامی این صفات رذیله وجود داشته باشد، به همان اندازه جامعۀ اسلامی از آنچه مطلوب است و اقتضای این اسم است، دور خواهد شد. حال، ملاحظه کنید گاهی فریب و مکر در مسائل مربوط به معاملات و تجارت و بازار پیش می‌آید، که نقل شده است امیرالمؤمنین در مسجد کوفه فرمودند: طرفِ چپ مکر است. ظاهراً طرف چپ، بازار بود، محل داد و ستد بود که در کاسبی، این کارها انجام می‌گیرد. البته بد است، لکن زیانِ آن به قدرِ همان پولی است که بر اثر فریب و مکر جابجا می‌شود. فرض بفرمایید یک جنسی را که قیمتش فلان مقدار است، به دو برابرِ قیمت بفروشد. یک مقدار پول ضایع شد و به ناحق تصرف شد، این البته بد است. گاهی اوقات این مکر دائرۀ اوسعی پیدا می‌کند، اوّلاً خدعۀ به یک نفر نیست، خدعۀ به یک جمع است، به یک جماعت است؛ ثانیاً آنچه از دست می‌رود، ده تومان و صدتومان و هزار تومان نیست، گاهی دین از دست می‌رود! گاهی مسائل عمده از دست می‌رود! لذا در روابط اجتماعی، در کارهای بزرگ، بالخصوص در کارهای مملکتی، در کارهای سیاسی، در کارهای گروهی، در کارهای مربوط به تبلیغات دینی، باید خیلی مراقبت کرد که صفا و صداقت حاکم باشد نه مکر و خدعه. فرمود: فإنّی سمعتُ جبرئیل«علیه‌السلام»، پیغمبر فرمودند: از جبرئیل شنیدم که یقول: إنّ المکرَ و الخدیعةَ فی النار، مکر و فریب در آتش است. مکر در آتش است؛ یعنی آن کسی که متلبّس به این مبدأ اشتقاق است، متلبّس به این صفت است و دارای این عنوان است، جای این فرد درون آتش است. جامعۀ اسلامی جامعه‌ای است که انسان را از آتش دور می‌کند، پس نمی‌تواند با مکر و فریب سازگار باشد. این معنا را هم در رفتار خودمان بایستی رعایت کنیم، هم در نصایحی که به این و آن می‌کنیم، در نظر بگیریم.[1] امالی، صفحۀ 344 @AhkameHarameRazavi

پنجشنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۲/۶ موضوع: #سجده_سهو سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از واجبات بعد از نماز سجده سهو است که در چند مورد واجب(فتوا یا احتیاط) می شود: سلام بی جا یعنی نمازگزار در جایی که نباید سلام بدهد اشتباها سلام بدهد، مثلا دررکعت اول اشتباها سلام بدهد.البته اگر کسی در نماز اشتباها سلام اول نماز را بگوید، سجده سهو ندارد. کلام بی جا یعنی نمازگزار در بین نماز سهوا حرف بزند وسخنی بگوید که ذکر و دعا محسوب نشود. اگر نمازگزار بعد از سجده دوم شک کند چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت. تشهد فراموش شده که تا رکوع رکعت بعد هم متوجه نشود. به نظر اکثر مراجع از جمله امام خامنه ای یک سجده فراموش شده که تا رکوع رکعت بعد هم متوجه نشود در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند توفیق شناخت و عمل به وظایف شرعی را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد @AhkameHarameRazavi

پنجشنبه مغرب فقهی ۱۴۰۳/۲/۶ موضوع: #حجاب سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از مسلمات دینی مساله حجاب و پوشش در برابر نامحرم است، پوششی که بر زن در برابر نامحرم واجب است سه شرط دارد:  الف. اندام بدن را به مقداری که شرعاً پوشش آن واجب است کاملاً بپوشاند یعنی تمام بدن بجز گردی صورت و دست ها تا مچ را بپوشاند لذا لباسهای کوتاه یا شال یا روسری که موی زن را به صورت کامل نمی پوشاند یا لباسهای نازک و بدن نما، پوشش شرعی محسوب نمی شود. ب. تنگ و چسبان نباشد و باعث جلب توجه نامحرم نشود. لذا لباسهایی که برجستگیهای اندام زن را مشخّص می کند در برابر نامحرم جایز نیست. ج. لباس زینتی نباشد و زینت های خانم را بپوشاند. بنابر این خواهری که صورت خود را آرایش کرده یا به ناخن دستهایش لاک زده یا از لنزهای رنگی زینتی استفاده کرده و آشکار است، پوشش شرعی محسوب نمی شود. ( رساله جامع م 1460) زائرین گرامی مساله حجاب و پوشش دستور قرآن و روایات اهل بیت است. و قطعا این شکل از پوشش برای تکریم و احترام  زن و همچنین حفظ کانون خانواده و آرامش و پاکی جامعه است. لذا جا دارد که به این مطلب توجه شود؛ به چه علت دشمنی که هیچ رحمی به ملت و زنان ندارد و بدترین تحریمها را وضع می کند دنبال کشف حجاب و برهنگی زنان است؟ قطعا هدفش از بین بردن عزت و احترام زن و نابودی فضای امن جامعه و خانواده است. پس بجاست که روی پوشش دینی زنان و مردان توجه بیشتری داشته باشند. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.  خداوند توفیق عمل به وظایف شرعی را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد @AhkameHarameRazavi

شنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۸ موضوع: #اهمیت_شکرگزاری سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.شخصی به نام ابوهاشم جعفری از اصحاب امام هادی علیه السلام، می گوید از جهت معیشتی در یک مضیقه و سختی زیادی واقع شدم و رفتم محضر امام هادی علیه السلام تا گله و شکایتی کنم، پس از اینکه اجازه ورد گرفتم، همین که نشستم و قبل از اینکه یک کلمه حرفی بزنم حضرت فرمودند ابوهاشم شکر کدامیک از نعمتهای خدا را می خواهی ادا کنی؟ ابوهاشم می گوید جا خوردم و سپس حضرت خودشان برخی از نعمتها را بیان کردند: رَزَقَکَ الْإِیمَانَ،. فَحَرَّمَ بِهِ بَدَنَکَ عَلَی النَّارِ، اوّلین نعمتِ بزرگی که خدا به تو داده، نعمت ایمان که با این ایمان جسم تو را بر آتش جهنم حرام کرد. رَزَقَکَ الْعَافِیَة فَأَعَانَتْکَ عَلَی الطَّاعَةِ، به تو عافیت داد تا با این عافیت، بتوانی اطاعت خدا کنی؛ چه عافیتِ جسمی، چه عافیتِ محیطی، چه عافیتِ درونی. این هم یک نعمت، نعمتِ بسیار بزرگ. وَ رَزَقَکَ الْقُنُوعَ فَصَانَکَ عَنِ التَّبَذُّلِ، روحِ قناعت را به تو داد، تو را از تبذّل، یعنی وِلخرجی، دست و دلبازی‌های بیجا باز داشت. این هم یک نعمت بزرگی است. حضرت در پایان فرمودند: ابوهاشم احساس کردم که آمدی نزد من که از خدا شکایت کنی و من این نعمتها را به تو متذکر شدم و مبادا زبان بگشایی به شکایت از کسی که باید از او شکر کنی البته حضرت در پایان به او کمکی هم داشتند. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.    خداوند به همه ما توفیق شکرگزاری از نعمتهایش را عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد متن اصلی: الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (هل الشرط ابتدائی ام استمراری؟)- درس 141 جلسه 141، سه شنبه 1395/1/24 حدیث : عن أبی هاشمِ الجعفری، که از اصحاب حضرت جواد و امام هادی«علیهماالسلام» است. قال: أصابَتنی ضیقةٌ شدیدة، در یک تنگی و عسرتِ زیادی واقع شدم؛ بی‌پولی و سختی. فَسِرْتُ إِلَی أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ«علیهماالسلام»، رفتم خدمت علی بن محمدٍ الهادی«علیه‌السلام». فَأَذِنَ لِی فَلَمَّا جَلَسْتُ قَالَ: یَا أَبَا هَاشِم! أَیَّ نِعَمِ اللَّهِ«عَزّوجَلَّ» عَلَیْکَ تُرِیدُ أَنْ تُؤَدِّیَ شُکْرَهَا، به مجرّدی که نشستم، قبل از اینکه من یک کلمه حرفی بزنم، فرمود: أبوهاشم! شکر کدامیک از نعمتهای خدا را می‌خواهی ادا کنی؟ قَالَ أبوهَاشِمٍ: فَوَجَمْتُ، یِکّه خوردم! من آمدم خدمت حضرت، شکایت کنم؛ ایشان به من می‌گوید: شکر کدام نعمت را می‌خواهی بکنی؟ فَلَمْ‌أَدْرِ مَا أَقُولُ لَهُ، نفهمیدم در جواب این بزرگوار چه بگویم. فَابْتَدَأَ«علیه‌السلام»، خودِ حضرت شروع به صحبت کرد. فقال: رَزَقَکَ الْإِیمَانَ، اوّلین نعمتِ بزرگی که خدا به تو داده، ایمان است. فَحَرَّمَ بِهِ بَدَنَکَ عَلَی النَّارِ، خدای متعال به تو ایمان داد، با این  ایمان جسم تو را بر آتش جهنم حرام کرد. وَ رَزَقَکَ الْعَافِیَة فَأَعَانَتْکَ عَلَی الطَّاعَةِ، به تو عافیت داد تا با این عافیت، بتوانی اطاعت خدا کنی؛ چه عافیتِ جسمی، چه عافیتِ محیطی، چه عافیتِ درونی. این هم یک نعمت، نعمتِ بسیار بزرگ. وَ رَزَقَکَ الْقُنُوعَ فَصَانَکَ عَنِ التَّبَذُّلِ، روحِ قناعت را به تو داد، تو را از تبذّل، یعنی وِلخرجی، دست و دلبازی‌های بی‌مورد، بیجا باز داشت. این هم یک نعمت بزرگ. بعد از بیان این سه نعمتِ بزرگ، فرمودند: حالا کدامِ اینها را می‌خواهی شکر کنی؟ سپس فرمودند: یَا أَبَاهَاشِمٍ! إِنَّمَا ابْتَدَأْتُکَ بِهَذَا، من اینها را به تو ابتدائاً گفتم، لأَنِّی ظَنَنْتُ أَنَّکَ تُرِیدُ أَنْ تَشْکُو (یا أن تَشکُوَ) إِلَیَّ مَنْ فَعَلَ بِکَ هَذَا، من احساس کردم تو آمدی شکایت کنی از آن کسی که این نعمتهای بزرگ را به تو داده، از خدای متعال شکایت کنی! چون احساس کردم آمدی شکایت کنی، جلوی تو را گرفتم از شکایت کردن که مبادا زبان بگشایی به شکایت از کسی که باید از او شکر کنی. @AhkameHarameRazavi

شنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۸ موضوع: #تقوا سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امیر المومنین علیه السلام در یکی از نامهای خود در نهج البلاغه می فرمایند: "و اعلَموا یا عبادَ الله! أنَّ المتّقین حازوا عاجِلَ الخیرِ و آجِله". بدانيد اى بندگان خدا كه تقواپيشگان، خیر دنیا و آخرت را به دست آوردند . "شارَکوا أهلَ الدنیا فی دُنیاهم و لم‌یُشارِکهم اهلُ الدنیا فی آخرتِهم". . با اهل دنيا در دنيايشان شريك شدند؛ امّا اهل دنيا در آخرت آنان با ايشان شريك نيستند. چند نکته کوتاه پیرامون این حدیث نورانی عرض کنم: 1.    تقوا یعنی پروا داشتن. تقوا چه در بُعد فردی و چه تقوای در یک جامعه، معنایش محرومیت از نعمتها و لذتهای دنیوی و جسمانی نیست. بلکه با وجود تقوا خیر دنیا و آخرت نصیب فرد و جامعه می شود. چرا که اگر تقوا فرا گیر شود یعنی دزدی نیست، سوء استفاده، اختلاس، رشوه نیست، بی‌عدالتی و ظلم به این و آن، و مظلوم‌کشی و ضعیف‌کشی نیست. وقتی اینها شد، زندگی بهشت خواهد شد. و تقوا هم همین است. 2.    اهل تقوا  به تعبیر حدیث با اهل دنیا در لذتها  و خورد و خوارک شریک هستند ولی اهل دنیا در آخرت با اهل تقوا شریک نیستند. البته نکته مهم این است که، تقوا اقتضا دارد که لذت ها و خورد و خوراک های فرد متقی، در راستای حلال و کسب رضایت الهی است. بنابر این طبق آیه شریفه" مَن حَرَّم زینةَ اللهِ التی أخرَج لِعبادِه و الطیّبات من الرّزق" ، برای  اهل تقوا لذّات دنیوی و رزق های  طیب و پاک، حرام نیست. اما اسراف و زیاده‌روی حرام  یا تجمّلات بی‌مورد حرام یا  به فقراء و مستمندان نرسیدنْ حرام است.  در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند بحق حضرت رضا علیه السلام توفیق تقوای الهی را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلوات متن اصلی: الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص جلسه 224، 1396/2/11 حدیث: و اعلَموا یا عبادَ الله! أنَّ المتّقین حازوا عاجِلَ الخیرِ و آجِله. این، فِقراتی از نامۀ امیرالمؤمنین«علیه‌الصلاةوالسلام» به اهل مصر است که بوسیلۀ محمد بن ابی بکر فرستاده شده است، می‌فرماید: متّقین هم نیکیِ نزدیک، زودتر و عاجل را، و هم نیکیِ آجل یعنی مدّت‌دار را حائز می‌شوند، اهل تقوا هم خیرِ این دنیا را می‌بینند، هم خیرِ عالم آخرت را. بعضی خیال می‌کنند که تقوا چه در یک فرد و چه در یک جامعه معنایش محرومیت از نِعَم و لذّات دنیوی و لذّات جسمانی است، می‌فرماید: اینطور نیست. اگر به معنای واقعیِ کلمه تقوا در جامعه منتشر بشود و جامعه، جامعۀ باتقوایی بشود، که از گناه دوری کند، از خطاهای شخصی و عمومی پرهیز کند، یک چنین جامعه‌ای، هم از خیر عاجل، هم از خیر آجل بهره می‌برد. یعنی هم خیرِ دنیا گیرش می‌آید هم خیرِ آخرت. می‌گوید: این را به مردم مصر بگو! بدانند! خیال نکنند که اگر ما می‌گوییم تقوا پیشه کنید؛ معنایش این است که خودتان را آماده کنید برای زندگیِ سخت، برای معیشتِ ضیق. نه، تقوا اگر بود، معیشت هم خوب خواهد شد. نکته این است، ما این را باید ترویج کنیم. وقتی تقوا در یک جامعه‌ای رائج شد، معیشتِ آن جامعه هم درست خواهد شد. اگر تقوا بود، دزدی نیست، سوء استفاده نیست، اختلاس نیست، رشوه نیست، بی‌عدالتی نیست، ظلم به این و آن نیست، مظلوم‌کشی نیست، ضعیف‌کشی نیست، حق‌کشی نیست. وقتی اینها شد، زندگی بهشت خواهد شد. تقوا این است. شارَکوا أهلَ الدنیا فی دُنیاهم، لذّات دنیوی و نِعَم دنیوی که اهل دنیا دلشان به آنها خوش است، از خورد و خواب و شهوات و امثال اینها، اهلِ تقوا در این چیزها با اهل دنیا شریکند، آنها هم خورد و خواب و شهوات دارند، همه‌چیز دارند. و لم‌یُشارِکهم اهلُ الدنیا فی آخرتِهم! اما اهل دنیا در آخرتِ اینها، در آن ثواب اخروی و اجر الهی با اینها شریک نیستند. این امتیاز تقوا، این است. اَباحَهُم اللهُ من الدنیا ما کَفاهم به و اَغناهم، آن مقداری که در دنیا انسان را کفایت کند، بی‌نیاز بکند، خدای متعال آنرا برای اینها مباح کرده است. آنها شریکِ آخرتِ این نیستند، اما این شریکِ دنیای آنهاست.

قالَ اللهُ«عزّوجل»: «قل مَن حَرَّم زینةَ اللهِ التی أخرَج لِعبادِه و الطیّبات من الرّزق قل هی للذین آمنوا فی الحیاةِ الدنیا خالصةً یومَ القیامة کذلک نُفصِّلُ الآیات لقومٍ یَعلَمون». این آیۀ شریفه هم همین معنا را تفهیم می‌کند که: لذّات دنیوی و طیّبات رزق، حرام نیست. بله، اسراف و زیاده‌روی حرام است، تجمّلات بی‌مورد حرام است، به فقراء و مستمندان نرسیدنْ حرام است. بله، این کارها را اهل تقوا نمی‌کنند اما آن مقداری که مورد نیازشان هست، از طیّبات رزق الهی استفاده می‌کنند.[1]   [1]. امالی شیخ طوسی، صفحۀ 26 @AhkameHarameRazavi

یکشنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۲/۹ موضوع: #وقف سلام علیکم.بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از کارهایی که ثواب آن برای انسان بعد فوت هم ادامه دارد و به تعبیر روایات صدقه جاریه هست، وقف است، که در این زمینه چند نکته رو خدمت شما خوبان یادآوری می کنم: 1. وقف یعنی وقف، نگه‌‌داشتن و حبس کردن عین مال و جلوگیری از انتقال آن به دیگری و قرار دادن منافع آن در جهتی‌‌ که واقف آن را مشخص کرده است.البته یکی از مواردی که برای وقف کردن مطلوب است وقف کردن اموال برای تبلیغ و ترویج دین است که وقف کنندگان به این جهت هم توجه ویژه ای داشته باشد. 2-به تصریح امام خامنه ای و برخی از فقهاء انسان می تواند منزل یا ملکی را در زمان حیاتش وقف کند و تحویل همان وقفی بدهد ولی شرط کند تا زمانی که خودش یا همسرش زنده هست، از آن استفاده کنند. (تحریر کتاب وقف م25 امام خامنه ای سایت لیدر احکام وقف س137، مکارم م2309 رساله، بهجت م2152 رساله، فاضل جامع المسائل فارسی ج‌2 ص: 332 س70، تبریزی استفتاءات جدید ج‌1 ص 318 س1418)  3-اگر وسیله ای مثل دستگاه صوت یا دیگ و پایه، وقف مخصوص مسجد هست، یا کیفیت وقفش دقیقا مشخص نیست، بیرون بردن آن هر چند برای مدت کوتاهی از مکان وقفش جایز نیست اما اگر فردی وسیله را برای مسجد اینگونه وقف کرده که برای مسجد و هر کار خیری دیگری یا مثلا برای عزاداری در مسجد ویا هر مکانی دیگری وقف نموده است، در این صورت بیرون بردن اشکالی ندارد. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب دیگر زائران نشود و همه زائرین با پوشش مناسب به حرم مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصا حریم قدس رضوی با حجاب شرعی حضور پیدا کنند. خداوند توفیق انجام کارهای خیر را به ما عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد @AhkameHarameRazavi

یکشنبه مغرب فقهی ۱۴۰۳/۲/۹ موضوع: #اداء_دین سلام علیکم . بسم الله الرحمن الرحیم .یکی از واجبات فوری اداء دین و بدهکاری است که در این زمینه چند نکته را یاد آوری میکنم: 1.  اگر فردی بدهی مالی دارد و زمان اداء دینش فرا رسیده است چنانچه در اداء دین کوتاهی کند، ظلم است و مرتکب گناه شده است و به نظر برخی از مراجع از جمله امام خامنه ای بدهکار چنانچه بدهی را در موعد مقرر پرداخت نکند علاوه بر اصل بدهی باید تورم بدهی را نیز مدیون و بدهکار است. 2.  شخصی که فوت می کند و بدهکار است، باید بدهی میت ابتدا پرداخت شود وسپس اموال او تقسیم شود لذا اگر میت مهریه همسرش را پرداخت نکرده است، باید مهریه از مال میت پرداخت شود. 3.  اگر طلبکار می داند که بدهکارش ناتوان از پرداخت بدهی است و مالی جز ضروریات زندگی مثل خانه و اثاث زندگی، برای پرداخت بدهی، ندارد باید به او مهلت بدهد و حتی اگر مطالبه او به زحمت می اندازد مطالبه جایز نیست و بر بدهکار در صورت توانایی واجب است که کار مناسبی را انتخاب کند و کار کند و بدهی را پرداخت کند. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند ما را مدیون احدی قرار ندهد به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد @AhkameHarameRazavi

دوشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۱۰ موضوع: #مذمت_دورویی سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام باقر علیه السلام در روایتی می فرمایند: بِئسَ العَبدُ عَبدٌ يكونُ ذا وَجهَينِ و ذا لِسانَينِ ، يُطري أخاهُ إذا شاهَدَهُ ، و يأكُلُهُ إذا غابَ عَنهُ ، إن اُعطِيَ حَسَدَهُ ، و إنِ ابتُلِيَ خَذَلَهُ. چه بد بنده اى است آن بنده اى كه دو رو و دو زبان باشد، در حضورش از او مبالغه‌آمیز تمجید و تعریف می‌کند.و در غيابش از وى بدگویی می کند، اگر نعمتى به او داده شود بر وى حسد ورزد و اگر گرفتار آيد تنهايش گذارد. چند نکته کوتاه در توضیح حدیث شریف: 1.  آنچه از کلام امام باقر استفاده می شود این است که انسان نباید دو رو و دو زبان باشد بلکه باید نسبت به دیگران یک رو و یک زبان باشیم و اگر هم از کسی خوشمان نمی آید جلوی رویش از او تعریف نکنیم و توجه داشته باشیم اگر شخصی دارای عیبی و نقصی هست و ما آن را پشت سرش به قصد بدگویی برای دیگر اظهار کنیم غیبت و گناه کبیره هست. 2.  هیچ گاه نسبت به نعمتی خدا به افراد می دهد حسودی نکنیم یعنی در نظرمان این باشد که خدا از او بگیرد بلکه آنچه پسندیده هست این است که از خدا بخواهیم که خدا به ما هم عنایت کند و از او هم زوال نیاورد و هیچ گاه حسادت را در زبان و عملمان اثر ندهیم. 3.  اگر کسی دچار مشکلی شد، چنانچه می توانیم کمکش کنیم دریغ نکنیم حتی اگر ما از او خوشمان نمی آید.برخی از اولیا و ائمه دین مثل امام حسن مجتبی علیه السلام بدگویانِ به خودشان را مورد لطف و محبت قرار می‌دادند، اصلاً به رو نمی‌آوردند که این از ما بدگویی کرده است.این یک خصلیت بسیار پسندیده است. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند به حق امام رضا علیه السلام ما را مزین به اخلاق الهی و دور از اخلاق شیطانی بگرداند، به برکت صلوات متن اصلی: الشرط الثالث: استمرار القصد- درس 114 جلسه 114، سه شنبه 1394/10/22 حدیث: عن ابی جعفرٍ محمد بن علی الباقر«علیهماالسلام» قال: بئسَ العبد عبدٌ یکون ذاوجهَین و ذا لسانَین. فرمود: چه بد بنده‌ای است بنده‌ای که دارای دو صورت و دو زبان است. یک صورتش در وقتی است که با شما ملاقات می‌کند، صورت خوش، خندان و مهربان است. یک صورتش آنوقتی است که از شما دور می‌شود، پشت سرِ شماست، چهرۀ دِژَم و خشمگین. این، دو روست. دو زبان است؛ یک زبان وقتی است که با شما می‌نشیند، بنا می‌کند از شما تعریف کردن، تمجید کردن: چقدر آدم خوبی هستید، چقدر به شما ارادت داریم. یک زبان، زبانِ پشت سر است که بدگویی می‌کند. فرمود: بد بنده‌ای است بنده‌ای که اینطور است. یُطری اخاهُ شاهداً، اِطراء یعنی مدح مبالغه‌آمیز. وقتی برادرش را در کنار خود دارد، در مقام شهود، ملاقات، از او مبالغه‌آمیز تمجید و تعریف می‌کند. و یَأکُله غائباً، اما وقتی پشت سرِ اوست، او را با دندانهایش می‌جَود. کنایۀ از بدگویی است. إن اُعطِیَ حَسَده، اگر این برادر مورد عطای الهی قرار بگیرد، یک خیری به او برسد، مالی به او برسد، علمی به او برسد، یک نعمتی و مزیتی دنیوی به او دست بدهد، به او حسودی می‌کند! و إن ابتُلِی خَذَله، اگر هم به یک مشکلی مبتلا شود، او را وامی‌گذارد. خِذلان یعنی: واگذاری، رها کردن، دستِ کمک به سوی او نگشودن. نقطۀ مقابلش این است که من و شما یکرو و یک زبان باشیم. اگر از کسی خوشمان نمی‌آید، جلوی رویش از او تعریف نکنیم. پشت سر که اگر جزو مصادیق غیبت باشد، حرام است. اما اگر روبرویش قرار گیریم، بیخودی تعریف از او نکنیم. یا اینکه اینطور نباشد که اگر خیری به او رسید، حسادت بکنیم. لطفی است خدا به او کرده، بگوییم خدایا! به ما هم بده! غبطه خوردن به حال دیگران، اشکال ندارد؛ که یک خیری به کسی برسد، علمی، مقامی، پولی، چیزی به او برسد، انسان غبطۀ به حال او بخورد، اشکال ندارد، از خدا بخواهد، بگوید: خدایا! به من هم بده! اما اینطور نباشد که حسودی کنیم. حسد صفتِ نفسانی است، در اختیار خود انسان نیست، گاهی اوقات انسان ناخواسته به کسی حسادت می‌ورزد. این را در عمل ظاهر نکنیم، ترتیب اثر به این حسادت ندهیم در زبانمان، در عملمان. یا اگر دچار یک مشکلی شد، چون با او بد هستیم، کمک خود را از او دریغ نکنیم.

شنیدیم ما، شاید هم مواردی دیدیم، کسانی که بدگویانِ به خودشان را مورد لطف و محبت قرار می‌دادند، اصلاً به رو نمی‌آوردند که این از ما بدگویی کرده. این، خوب است.[ امالی، صفحۀ 417 @AhkameHarameRazavi

دوشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۱۰ موضوع: #جوامع_اسلام سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه به یکی اصحابشان می فرمایند: تو را به هفت چیز توصیه می کنم- البته برای ما هم توصیه هست- که اینا جزو جوامع اسلام هستند -یعنی عناوین و سرفصلهایی است که در ضمن آن معارف زیادی را داراست- که در این فرصت به برخی از آنها اشاره می شود: 1.    ان تَخشَی اللهَ«عزّوجلّ» و لاتَخشَ الناسَ فی الله.در مورد کارهای خدائی از خدا بترسی و از مردم نترسی. •    دقت شود منظور این کلام حضرت کجاست؟ گاهی اوقات انسان در مسائل روزه مره زندگی ملاحظات  و ترسی از شخصی دارد؛ کلام حضرت ناظر به این قضیه نیست بلکه منظور جایی است که اگر برای انسان در جایی وظیفه شرعی روشنی وجود دارد اما به جهت ترس عمل به وظیفه نمی کند، در این مورد حضرت می فرمایند در این مورد فقط ار خدا بترس و از غیر خدا نترس و و اگر انسان از خدا بترسد ضرر نمی کند و خدای متعال به تو کمک می‌کند. مثلا فردی در محیط کار مسول بالادست او درخواست کار حرامی کند، که اگر به درخواست بالا دست بخاطر ترس از خدا توجه نکند، عواقبی دارد و نیروی کار از عواقب عمل نکردن می ترسد، در اینجا ترس از خدا مقدم است و خدا کمک می کند. 2.    دوّم: و خیرُ القولُ ما صَدَّقَه العمل. هر حرفی را نزن! حرفی را بزن که در عمل بتوانی آنرا اجرا کنی، عملِ تو قولت را تصدیق کند. این، بهترین گفتار است مثلا کسی بگوید از مردم نترس ولی خدا از بترس اما خود فرد از مردم می ترسد این گفتاری است که قولی است که عمل آنرا تصدیق نمی‌کند.  البته نکته ای در همین جا عرض کنم که در مقام امر به معروف و نهی از منکر چنانچه فردی در پنهان خودش مبتلا به گناهی هست ولی در آشکارا گناهی را مشاهده می کند در صورتی که احتمال تاثیر بدهد واجب است وظیفه امر به معروف را انجام دهد هر چند خودش مبتلا به این گناه نیز باشد. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند به حق امام رضا علیه السلام ما را مزین به اخلاق الهی و دور از اخلاق شیطانی بگرداند، به برکت صلوات الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص جلسه 233، 1396/3/1 حدیث: اوصیکَ بِسبعٍ هُنّ مِن جوامعِ الاسلام. این بخش تقریباً پایانی فرمان امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» به جناب محمد بن ابی بکر است. مطلب بسیار مهمی را اینجا ذکر می‌کنند، می‌فرمایند: من تو را به هفت چیز توصیه می‌کنم که اینها جزو جوامعِ اسلام است. جوامع یعنی سرفصلهای مهم، عناوین مهمی که هر کدام از آنها در ذیل خود، معارف متعددی را دارا هستند. می‌فرمایند: من این هفت چیز را که از جوامع اسلام است، به تو توصیه می‌کنم. این توصیه، به ما هم هست. 1- ان تَخشَی اللهَ«عزّوجلّ» و لاتَخشَ الناسَ فی الله. از خدا بترسی، در مورد کارهای خدائی از مردم نترسی. در مورد مسائل روزمرۀ زندگی، ممکن است انسان از یکی بترسد. بعضی‌ها می‌ترسند، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. اما در مورد مسائل خدائی، از هیچکس نترس! از خدا بترس! فرض کنید یک وظیفه‌ای است که برای شما روشن است که این، وظیفۀ شرعی است، باید انجام بدهید؛ اما اگر این وظیفه را بخواهید انجام بدهید، زید و عمرو و بکر زبانشان علیه شما دراز می‌شود، در روزنامه می‌نویسند، کاریکاتور می‌کشند، اهانت می‌کنند، سخنرانی می‌کنند! بعضی‌ها از این چیزها می‌ترسند، عقب می‌نشینند. می‌فرماید: نترس! البته در مسائل روزمرّۀ زندگی‌اش گاهی اوقات انسان یک ملاحظاتی از یکی دارد، از یکی می‌ترسد، از یکی زیاد می‌ترسد، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. این، محل کلام نیست. آنجایی که بحث وظیفۀ شرعی در میان است، آنجا فقط از خدا بترس! از غیر خدا نترس! ضرر نمی‌کنی. معنایش این است: اگر از خدای متعال ترسیدی و از غیر خدا نترسیدی، خدای متعال به تو کمک می‌کند. این، خیلی مهم است. همین یکی را اگر ما پایبند باشیم و عمل کنیم، خیلی از کارهایمان و کارهای مردممان درست خواهد شد.

دوّم: و خیرُ القولُ ما صَدَّقَه العمل. هر حرفی را نزن! حرفی را بزن که در عمل بتوانی آنرا اجرا کنی، عملِ تو قولت را تصدیق کند. این، خیرُ القول است. همین که بنده مثلاً گفتم: و لاتَخش الناس، اگر خودِ بنده از ناس بترسم، این قولی است که عمل آنرا تصدیق نمی‌کند. این قول فایده‌ای ندارد، باید عمل هم آنرا تصدیق کند. سوّم: و لاتَقضِ فی امرٍ واحدٍ بِقضائین مختلفَین. در یک قضیۀ واحدی دو گونه قضاوت نکن! یک مطلبی مثلاً اتفاق می‌افتد، یک جرمی زید مرتکب می‌شود، ما می‌شنویم، محکوم می‌کنیم، می‌گوییم: بله، بسیار کار بد و زشتی است، بعد همان کار را فرزند خودمان انجام می‌دهد فرضاً. وقتی که برخورد می‌کنیم، می‌گوییم: بالاخره انسان است، خطا از بشر صادر می‌شود. این، دو نوع قضاوت است! برای غیرِ خودمان، یک طور قضاوت کنیم، برای خودمان طور دیگر. برای دوستمان یک طور قضاوت کنیم، برای دشمنمان طور دیگر. در شرائط ضعف، یک طور، در شرائط قوّت یک طور. وقتی در موضِع قدرت قرار داریم، یک حادثه‌ای پیش می‌آید، یک قضاوت مثلاً تندِ آنچنانی می‌کنیم، بعد که در موضع ضعف قرار گرفتیم، همان حادثه پیش می‌آید، می‌گوییم بالاخره چه عرض کنم. می‌فرماید: این کار را نکن! که اگر کردی، فیَختَلِف امرُک و تَزیغَ عن الحق، از حق دور می‌مانی، کار تو دگرگون خواهد شد. چهارم: و أحبَّ لِعامَّةِ رعیَّتِک ما تُحِبّ لنفسِک و اهل بیتک، هر چه برای خودت دوست می‌داری، برای خانوادۀ خودت، فرزندان خودت دوست می‌داری، برای همۀ رعیّت‌ات هم آنرا دوست بدار. روستائی داری، شهری داری، دور داری، نزدیک داری، برای همه یک چیز و یک طور بخواه! نه اینکه برای خودت یک چیز بخواهی، برای آن کسی که دوردست است، چیز دیگری بخواهی. اینها آن نکات اصلی است، جوامع اسلام و سرفصلهاست، از هر کدامی ابوابی باز می‌شود. و اکرَه لهم ما تَکرَهُ لِنفسِک و أهلِ بیتِک، آنچه برای خودت و خانواده‌ات دوست نداری، برای مردمِ دیگر هم دوست نداشته باش! فإنّ ذلک أوجَبَ للحجّة و أصلَح للرعیّة، اگر این کار را کردی، حجتِ تو اقوی خواهد شد، برای مردم هم، این بهتر خواهد بود. پنجم: خُذِ الغَمَرات الی الحق و لاتخف فی الله لومةَ لائم، برای حق به غَمره‌ها یعنی گردابها وارد شو! در دل طوفانها وارد شو بخاطر حق! بعضی هستند یک جایی حق را هم تشخیص می‌دهند، اما وارد میدان نمی‌شوند چون سخت است! شما در طوفانها، در کارهای مشکل، در گردابهای سخت اگر حق است، وارد شو! این که انسان خودش را کنار بکشد، این، درست نقطۀ مقابل فرمایش امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» است. به نظر من اینها را بایستی با آب طلا نوشت و سردرِ جوامع زد. می‌فرماید: در کار خدایی، از ملامت ملامتگران نترس! ششم: و انصَحِ المرءَ اذا استَشارک، وقتی کسی با تو مشورت کرد، خیرِ او را بخواه! او را نصیحت کن! هفتم: و اجعَل نفسَک اُسوةً لِقریبِ المؤمنینَ و بعیدِهم، خودت را اسوه و نمونه و پیشوا بدان برای مردمی که نزدیک تو هستند و کسانی که دور از تو هستند، برای همه اسوه باش که همه بتوانند به تو اقتداء کنند.[1]   [1]. امالی شیخ طوسی، صفحۀ 31 @AhkameHarameRazavi

#احکام_شرعی #عقیقه #ولادت #اولاد #مستحبات_ولادت احکام عقیقه در #موشن بالا👆 به همراه نکات تکمیلی👇تقدیم شما 🌸 1⃣ عن الصادق علیه‌السلام: كُلُّ مَولودٍ مُرتَهِنٌ بِالعَقيقَةِ. «(سلامتی) هر نوزادى در گرو عقيقه اوست». 🌼 2⃣ اگر عقیقه از روز هفتم تأخير افتاد، استحباب آن ساقط نمى‌شود، بلكه هر زمان امکان آن فراهم شد مى‌ توانند عقيقه را انجام دهند.🌼 3⃣ اگر والدین براى نوزاد عقيقه نكردند، مستحب است فردی که بالغ شده براى خودش عقيقه كند؛ و حتی اگر کسی در زمان حيات عقيقه نشود، مستحب است بعد از فوتش از طرف او عقيقه کنند. 🌼 4⃣ #خوردن_گوشت_عقیقه در برخی روایات برای پدر و مادر و همچنین کسانی که نانخور این خانواده هستند نهی شده است؛ البته حرام نیست. 🌼 5⃣ مستحب است هنگام ذبح #دعای_عقیقه خوانده شود: بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ اللَّهُمَّ عَقِيقَةٌ عَنْ فُلَانٍ (به جای فُلَانٍ نام آن فرزند گفته مي‌شود) لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لآِلِ مُحَمَّدٍ صلّی الله عليه و آله.🌼 📚 آدرس: 1. اصول كافي، ج6، ح2. 2. تحرير الوسيلة، القول فی احکام الولادة، م9؛ منهاج الصالحين، ج‌2، م394؛ و استفتائات مراجع. @AhkameHarameRazavi

سه‌شنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۲/۱۱ موضوع: #صلح سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.یکی از کاربردی ترین و ساده ترین قراردادهای شرعی که می توانید در بسیاری از معاملات جهت یک قرارداد شرعی استفاده کنید قرارداد صلح است: 1. انسان می تواند به سبب قرارداد صلح  مال یا حق یا منفعتی را به دیگری انتقال دهد مثلا فردی به قصد انجام مصالحه به دیگری(مدیون) بگوید: «طلبی را که از تو دارم به شما در برابر کار یا مبلغ مشخصی مصالحه کردم و دیگری هم بگوید: «قبول کردم». 2.در بسیاری از موارد می توان از قرارداد صلح استفاده کرد مثلا مردی می خواهد همسرش بعد از فوتش از اثاث زندگی یا منزل مسکونی استفاده کند و ورثه اثاث زندگی و منزل را از او نگیرند و تا وقتی که مرد زنده است باز هم خود اختیار اموال را داشته باشد می تواند از قرارداد صلح استفاده کند؛ مثلا به خانم بگوید: منافع وحق استفاده از منزل و اثاث منزل را به شما تا زمانی که زنده باشی صلح کردم بشرط اینکه تا وقتی که خودم زنده ام اختیار تصرف داشته باشم و خانم هم قبول کند. در این صورت خانم تا زمانی که زنده هست می تواند از اثاث خانه و منزل مسکونی استفاده کند هر چند که بعد از فوت مرد ورثه مالک منزل و وسایل هستند و لکن حق استفاده از اثاث و منزل تا زمانی خانم زنده هست متعلق به خانم می باشد. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند متعال همه ما را اهل علم و عمل قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد @AhkameHarameRazavi

سه‌شنبه مغرب فقهی ۱۴۰۳/۲/۱۱ موضوع: #گناهان_کبیره_سقط_جنین سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. برخی از گناهان به عنوان گناه کبیره شمرده شده است و کمتر مورد توجه قرار گرفته، خدمت شما یاد آوری می کنم: مورد اول: ناامیدی از رحمت الهی است و مسلمان در سخترین لحظات و تنگناهای زندگی نباید از لطف و رحمت الهی ناامید باشد. مورد دوم: گنهکار خودش را از عذاب الهی و قهر الهی در امان بداند و بگوید خدا مرا با این گناه مثلا عذاب نمی کند. مورد سوم: از گناهان کبیره سقط جنین است و حرام بودن سقط جنین شامل همه مراحل سقط جنین می شود و حتی سقط نطفه تازه بسته شده نیز حرام است. مورد چهارم: شایع کردن گناه و معصیت بین مردم. لذا گناهان علنی مثل بدحجابی علاوه بر گناه بودن خود گناه، منجر به نشر دادن و شایع کردن گناه بین مردم می شود.   در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.   جهت توفیق دوری از گناه صلوات @AhkameHarameRazavi

چهارشنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۲/۱۲ موضوع: #معلم سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن گرامیداشت سالروز شهادت شهید مطهری و روز معلم چند مساله شرعی مرتبط با معلم عرض کنم: ۱- یکی از مواردی که آموزش دادن و تعلیم بر همگان واجب است و آن هم جایی است که انسان ببیند شخصی به جهت ندانستن مساله شرعی وظیفه خودش را اشتباه انجام می دهد مثلا کسی از حکم کاشت ناخن مصنوعی و باطل بودن غسل و وضو در صورت امکان جدایی هر چند با هزینه، اطلاع ندارد. ۲-انسان در مقام آموزش دادن و تعلیم حق تنبیه بدنی ندارد البته اگر تنبیه در جهت تربیت فرزند نابالغ باشد و به گونه ای باشد که سبب سرخی یا کبودی نشود، با شرایطی با اجازه پدر و یاپدربزرگ صحیح است. ۳-اگر کسی مساله شرعی را به اشتباه برای دیگران نقل کند در صورت امکان باید اشتباه را برطرف کند.( جهت اطلاع: مشهور فقها همین است اما ایت الله سیستانی: اگر بعد از گفتن فتوی بفهمد اشتباه کرده و گفتۀ او موجب آن می‌‌شود که آن شخص برخلاف وظیفۀ شرعی‌‌اش عمل کند، باید بنابر احتیاط لازم، اشتباه را در صورت امکان برطرف کند.) در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی مراجع عظام مخصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلواتی عنایت بفرمایید @AhkameHarameRazavi

چهارشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۱۲ موضوع: #جوامع_اسلام سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه به یکی اصحابشان می فرمایند: تو را به هفت چیز توصیه می کنم- البته برای ما هم توصیه هست- که اینا جزو جوامع اسلام هستند -یعنی عناوین و سرفصلهایی است که در ضمن آن معارف زیادی را داراست- که در این فرصت به برخی از آنها اشاره می شود: 1.    و لاتَقضِ فی امرٍ واحدٍ بِقضائین مختلفَین. در یک قضیۀ واحدی دو گونه قضاوت نکن! مثلاً فردی جرمی مرتکب می‌شود، هنگامی که می شنویم محکوم می کنیم اما همان کار را فرزندمان انجام می‌دهد، توجیه می کنیم به اینکه مثلا بالاخره انسان است، خطا از بشر صادر می‌شود. این، دو نوع قضاوت است! برای غیرِ خودمان، یک طور قضاوت کنیم، برای خودمان طور دیگر. برای دوستمان یک طور قضاوت کنیم، برای دشمنمان طور دیگر. در شرائط ضعف، یک طور، در شرائط قوّت یک طور. سپس حضرت می فرمایند نتیجه اینگونه قضاوتها این است که از حق دور می‌مانی، کار تو دگرگون خواهد شد. 2.    خُذِ الغَمَرات الی الحق و لاتخف فی الله لومةَ لائم، بخاطر حق در گردابها دل طوفانها وارد شوید.  نه اینکه انسان حق را تشخیص دهد به بهانه وارد میدان نشود و خودش را کنار بکشد و همچنین حضرت می فرمایند در کار خدایی از از ملامت ملامتگران نترسید. 3. و انصَحِ المرءَ اذا استَشارک، وقتی کسی با تو مشورت کرد، خیرِ او را بخواه! او را نصیحت کن! و انصَحِ المرءَ اذا استَشارک، وقتی کسی با تو مشورت کرد، خیرِ او را بخواه! او را نصیحت کن! در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. تعجیل در فرج امام زمان و سلامتی مراجع عظام مخصوصا امام خامنه ای صلواتی عنایت بفرمایید. متن اصلی: الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص جلسه 233، 1396/3/1 حدیث: اوصیکَ بِسبعٍ هُنّ مِن جوامعِ الاسلام. این بخش تقریباً پایانی فرمان امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» به جناب محمد بن ابی بکر است. مطلب بسیار مهمی را اینجا ذکر می‌کنند، می‌فرمایند: من تو را به هفت چیز توصیه می‌کنم که اینها جزو جوامعِ اسلام است. جوامع یعنی سرفصلهای مهم، عناوین مهمی که هر کدام از آنها در ذیل خود، معارف متعددی را دارا هستند. می‌فرمایند: من این هفت چیز را که از جوامع اسلام است، به تو توصیه می‌کنم. این توصیه، به ما هم هست. 1- ان تَخشَی اللهَ«عزّوجلّ» و لاتَخشَ الناسَ فی الله. از خدا بترسی، در مورد کارهای خدائی از مردم نترسی. در مورد مسائل روزمرۀ زندگی، ممکن است انسان از یکی بترسد. بعضی‌ها می‌ترسند، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. اما در مورد مسائل خدائی، از هیچکس نترس! از خدا بترس! فرض کنید یک وظیفه‌ای است که برای شما روشن است که این، وظیفۀ شرعی است، باید انجام بدهید؛ اما اگر این وظیفه را بخواهید انجام بدهید، زید و عمرو و بکر زبانشان علیه شما دراز می‌شود، در روزنامه می‌نویسند، کاریکاتور می‌کشند، اهانت می‌کنند، سخنرانی می‌کنند! بعضی‌ها از این چیزها می‌ترسند، عقب می‌نشینند. می‌فرماید: نترس! البته در مسائل روزمرّۀ زندگی‌اش گاهی اوقات انسان یک ملاحظاتی از یکی دارد، از یکی می‌ترسد، از یکی زیاد می‌ترسد، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. این، محل کلام نیست. آنجایی که بحث وظیفۀ شرعی در میان است، آنجا فقط از خدا بترس! از غیر خدا نترس! ضرر نمی‌کنی. معنایش این است: اگر از خدای متعال ترسیدی و از غیر خدا نترسیدی، خدای متعال به تو کمک می‌کند. این، خیلی مهم است. همین یکی را اگر ما پایبند باشیم و عمل کنیم، خیلی از کارهایمان و کارهای مردممان درست خواهد شد. دوّم: و خیرُ القولُ ما صَدَّقَه العمل. هر حرفی را نزن! حرفی را بزن که در عمل بتوانی آنرا اجرا کنی، عملِ تو قولت را تصدیق کند. این، خیرُ القول است. همین که بنده مثلاً گفتم: و لاتَخش الناس، اگر خودِ بنده از ناس بترسم، این قولی است که عمل آنرا تصدیق نمی‌کند. این قول فایده‌ای ندارد، باید عمل هم آنرا تصدیق کند.

سوّم: و لاتَقضِ فی امرٍ واحدٍ بِقضائین مختلفَین. در یک قضیۀ واحدی دو گونه قضاوت نکن! یک مطلبی مثلاً اتفاق می‌افتد، یک جرمی زید مرتکب می‌شود، ما می‌شنویم، محکوم می‌کنیم، می‌گوییم: بله، بسیار کار بد و زشتی است، بعد همان کار را فرزند خودمان انجام می‌دهد فرضاً. وقتی که برخورد می‌کنیم، می‌گوییم: بالاخره انسان است، خطا از بشر صادر می‌شود. این، دو نوع قضاوت است! برای غیرِ خودمان، یک طور قضاوت کنیم، برای خودمان طور دیگر. برای دوستمان یک طور قضاوت کنیم، برای دشمنمان طور دیگر. در شرائط ضعف، یک طور، در شرائط قوّت یک طور. وقتی در موضِع قدرت قرار داریم، یک حادثه‌ای پیش می‌آید، یک قضاوت مثلاً تندِ آنچنانی می‌کنیم، بعد که در موضع ضعف قرار گرفتیم، همان حادثه پیش می‌آید، می‌گوییم بالاخره چه عرض کنم. می‌فرماید: این کار را نکن! که اگر کردی، فیَختَلِف امرُک و تَزیغَ عن الحق، از حق دور می‌مانی، کار تو دگرگون خواهد شد. چهارم: و أحبَّ لِعامَّةِ رعیَّتِک ما تُحِبّ لنفسِک و اهل بیتک، هر چه برای خودت دوست می‌داری، برای خانوادۀ خودت، فرزندان خودت دوست می‌داری، برای همۀ رعیّت‌ات هم آنرا دوست بدار. روستائی داری، شهری داری، دور داری، نزدیک داری، برای همه یک چیز و یک طور بخواه! نه اینکه برای خودت یک چیز بخواهی، برای آن کسی که دوردست است، چیز دیگری بخواهی. اینها آن نکات اصلی است، جوامع اسلام و سرفصلهاست، از هر کدامی ابوابی باز می‌شود. و اکرَه لهم ما تَکرَهُ لِنفسِک و أهلِ بیتِک، آنچه برای خودت و خانواده‌ات دوست نداری، برای مردمِ دیگر هم دوست نداشته باش! فإنّ ذلک أوجَبَ للحجّة و أصلَح للرعیّة، اگر این کار را کردی، حجتِ تو اقوی خواهد شد، برای مردم هم، این بهتر خواهد بود. پنجم: خُذِ الغَمَرات الی الحق و لاتخف فی الله لومةَ لائم، برای حق به غَمره‌ها یعنی گردابها وارد شو! در دل طوفانها وارد شو بخاطر حق! بعضی هستند یک جایی حق را هم تشخیص می‌دهند، اما وارد میدان نمی‌شوند چون سخت است! شما در طوفانها، در کارهای مشکل، در گردابهای سخت اگر حق است، وارد شو! این که انسان خودش را کنار بکشد، این، درست نقطۀ مقابل فرمایش امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» است. به نظر من اینها را بایستی با آب طلا نوشت و سردرِ جوامع زد. می‌فرماید: در کار خدایی، از ملامت ملامتگران نترس! ششم: و انصَحِ المرءَ اذا استَشارک، وقتی کسی با تو مشورت کرد، خیرِ او را بخواه! او را نصیحت کن! هفتم: و اجعَل نفسَک اُسوةً لِقریبِ المؤمنینَ و بعیدِهم، خودت را اسوه و نمونه و پیشوا بدان برای مردمی که نزدیک تو هستند و کسانی که دور از تو هستند، برای همه اسوه باش که همه بتوانند به تو اقتداء کنند.[1]   [1]. امالی شیخ طوسی، صفحۀ 31 @AhkameHarameRazavi

پنجشنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۲/۱۳ موضوع: #طمانینه سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از واجبات نماز طمانیه و آرامش داشتن در هنگام ذکرهای نماز است که در این باره به چند اشاره میکنم: چند نکته کوتاه درباره واجبات نماز: 1.استقرار و آرامش داشتن هنگام ذکرهای نماز یعنی هنگام گفتن تکبیره الاحرام و قرائت حمد وسوره و تسبیحات اربعه و ذکرهای رکوع و سجود و سایر ذکرهای واجب نماز باید بدن نماز گزار آرامش داشته باشد و در هنگامی که می خواهد کمی جلو یا به سمت دیگری برود نباید ذکر نماز را بگوید.(رساله مراجع م 1030) 2.نماز گزار اگر بخواهد ذکرهای مستحبی را به قصد همان ذکری که در نماز وارد شده، بگوید باید بدنش در حال گفتن ذکر آرام باشد مثلا هنگام سر برداشتن از سجده و نشستن بعد از سجده چنانچه تکبیر را به قصد ذکری که در نماز دستور داده اند، بگوید، (به فتوا یا احتیاط) باید بدن آرام باشد البته ذکر بحول الله باید در حال برخاستن گفته شود.(رساله مراجع م 1030 و 966) 3.حرکت دادن دست و انگشتان در حال قرائت و تشهد یا تسبیحات اربعه اشکالی ندارد.(رساله مراجع م 967) 4.اگر فردی در رکوع یا سجده باشد و پیش از تمام ذکر واجب عمدا سر از رکوع و سجده بردارد نماز باطل است.(رساله مراجع م 1033) در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.  خداوند ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را تعجیل بفرماید سلامتی مراجع عظام خاصه امام خامنه ای حفظه الله صلواتی عنایت بفرمایید @AhkameHarameRazavi