دل نوشته پاسدار شهید محمدجواد درولی «دوست دارم آن قدر در بين برادران بسيج باشم تا روزي كه اجل من فرا رسد. خدايا دوست ندارم ديگر حتي لحظه اي در دنيا باشم. تو را به خون ريخته شدة محبّانت در صحراي كربلا، خون ناقابلم را در راهت بر زمين ريز! خدايا راضي ام به رضايت، ولي دوست دارم و اميدوارم هر لحظه كه نوبتم باشد، حتي مويي از بدنم باقي نماند و اگر اذن دهي دوباره و دوباره بميرم و زنده شوم.» «برادراني را در جبهه مي بينم كه شرمم مي آيد به صورتشان نگاه كنم. اينان كجا و من كجا، «الله اكبر» از اخلاصشان، «الله اكبر» از عبوديتشان، «الله اكبر» از شجاعتشان. دوست داشتم گل و لاي بودم و در اين زمستان، محكم بر كف پوتين هايشان مي چسبيدم و همراهشان قدم بر مي داشتم. كاش اجازه مي دادند قدري از گرد و غبار روي صورتشان را بعد از هر عمليات با عرق بدنشان مخلوط مي كردم و از آن مهر مي ساختم و تما م عمرم را بر روي آن سجّاده به سر مي بردم تا در آن روز با افتخار و سربلندي ادعاي بندگي كنم.» مي خواهم كمتر اسم من برده شود. خدايا به همه بفهمان كه اگر شوري در سر دارم از خودم نيست. آن مقدارش كه با ريا همراه است بر من ببخش و آنچه را كه مي ماند بر من افزون فرما. خدايا گاهي كه تنفسي عاشقانه و وزشي مخلصانه در درونم ايجاد مي شود، فكر مي كنم ديگر كسي بهتر از من تو را نشناخته است. چقدر من ضعيفم. خدايا عشقم به تو لحظه اي است، دائمي گردان! اخلاصم به تو دم دمي است، همه دمي گردان! شورم به سوي تو موجي است، هميشگي گردان! خدايا از درگاهت تمنا دارم حال كه نعمت ورود را داده اي، نعمت حضور را نيز عطا كني.

بخشی از وصیتنامه 👇👇 هر نفسی طعم مرگ را خواهد چشید و همه ما آخرالامر باید بمیریم، اما مؤمنین واقعی مرگشان شهادت است و هدف از مرد نشان نظاره وجه الله است، عشق خداوندی آنچنان در وجودشان هست که جای هر خوفی را در دلشان پر کرده و آرزویشان رسیدن به معبود است. مدتهاست که آرزو می کنم در جبهه ها باشم و همسنگر این عارفان شب و شیران غران روز، تا مگر لااقل در همنشینی اینان ما را نیز رحمتی فرا گیرد، و تازه احساس یک بسیجی ۱۲ ساله را دارم، خدایا سالها عقب مانده ام. اینک که توفیقی حاصل شده است، بدین وسیله این بنده ذلیل خداوند با وضعیتی سالم و بدور از ناصداقتیهای دنیوی، بعنوان سرباز کوچک امام امت و مقلد آن مولی و مرجع بزرگوار بعضی فرائض را بعنوان وصیت مینویسم، تا اگر توفیقی نصیب شد و در این راه شهید شدیم، جهت عبرت آیندگان چند کلماتی نوشته باشم. به جبهه آمده ام تا تکلیف شرعی دفاع از نوامیس مسلمین را ادا کنم و دنباله رو خط امر بمعروف و نهی از منکر ائمه معصومین باشم و دستور امام خمینی عزیز را اجراء کنم. آروز دارم طوری بمیرم که تکه ای از جنازه ام بدست نیاید، تا شاید چاره ای شود برای آخرتم(هر چه خدا بخواهد) وصیت می کنم که مرا با لباس سبز سپاه بخاک بسپارید، اگر چه لیاقت پوشیدن آن را ندارم ولی رحمی کنید تا خداوند به شما ترحم فرماید. از همه دوستان و کسانیکه با هم آشنائیم تقاضا دارم هر خطا و جرمی از من دیده اند به بزرگواری ببخشند که در عفو لذتی است که در انتقام نیست. پدر و مادرم، آنقدر شما را دوست می دارم که فکر کردم تنها خدمتی که می توانم انجام دهم این است که در قیامت فرزند روسفیدی برایتان باشم از اهل خانواده ام تمنا می کنم در مواقع استجابت دعا مرا فراموش نکنند و همیشه برایم طلب عفو و مغفرت نمائید، و هر کدام در این مدت زندگانی از من قصوری دیده اند، قصورم را از زمین به حضورم در خاک بر من ببخشایند و اغماض نمایند. از پدر و برادرانم و دامادهایم و دوستان میخواهم بر روی کفنم بنویسند (لا ریب فی ایمانه) و هر تعداد حضور داشتند زیر این جمله را امضاء نمایند. بعد از اینکه مرا بخاک سپردند فقط پدرم بماند و تلقین مرا بار دیگر بخواند. در شب اولم سعی کنید چهل نفر از مؤمنین شناخته شده بخصوص برادران سپاه را بر روی مزارم آورده و همه این جمله را چند بار تکرار کنند ((اللهم انالانعلم منه الاخیراً و انت اعلم به منا فاغفرله)). چند مهر کربلا در منزل داریم که می خواهم یکی را در کفن یا لحدم قرار دهید. یکدست لباس فرم سپاه دارم که برای کفن کنار گذاشته ام، اگر حتی قابل پوشیدن به تنم نبود در لحدم قرار دهید چون از فشار قبر خیلی میترسم و شاید بدینوسیله چاره ای شود. تشخیص محل دفنم با پدر و مادرم میباشد و دوست دارم خودشان با شجاعت حسین(ع) و زینب(س) مرا غسل دهند و شکر خدای را بجا آورند و هرگاه بیاد سید الشهدا بودید مرا نیز دعا کنید و برایم طلب مغرفت نمائید. مقدار جزیی پول دارم که محل مصرفشان را بعهده پدرم میگذارم ضمناً خمس تمامی مالم را داده ام. حدود ۴روز روزه واجب و شش روز روزه نذر دارم که امیدوارم هر کس توانست برایم ادا نماید. بوکالت از طرف من پدر یا مادرم به حج مشرف شوند. ترا بخدا سعی شود از خون شهیدان استفاده مادی نشود و از همه بستگان انتظار دارم که از هیچکس درخواست حوائج مادی حتی پر کاهی نکنند. دوست دارم قبرم را ساده و همسطح زمین درست کنید و با اندکی سیمان روی آن را بپوشانید و فقط با انگشت روی آن بنویسید: پر کاهی تقدیم به آستان قدس الهی و همه برایم طلب مغفرت نمائید. تذکرم به همه است به هیچ عنوان راضی نیستم شخصیت سازی بیجا شود و امیدوارم به جای این کارها برای همه دعای خیر نمائید.

نماز استغاثه به امام زمان علیه السلام

اپلیکیشن #صحیفه_فاطمیه شامل: ✅ادعیه حضرت زهرا سلام الله علیها ✅ نمازهای حضرت ✅ حدیث شریف کساء ✅ خطبه فدکیه با نصب رایگان این اپلیکیشن می توانید همیشه صحیفه فاطمیه را همراه داشته باشید

#استاد_نیلچی_زاده مراقبت های چله نوزدهم

صلوات فاطمی

سلام و صلوات خداوند بر ⁦❣️⁩ حضرت صدیقه کبری، فاطمه زهرا سلام الله علیها به نیابت از ⁦☀️⁩امام حسن مجتبی علیه السلام و⁦ ⁦☀️⁩ اباعبدالله الحسین علیه السلام #دوشنبه_های_حسنی_و_حسینی

#دعای_مادرانه #دوشنبه

سلام علیکم 💐 سومین روز از 🌟 چله نوزدهم 🌟 مهمان سفره شهید 🌷 موسی جمشیدیان 🌷هستیم.

🕊🍂🍂🕊 همسر شهید 👇 👇 هر سفر زیارتی که می‌رفتم از خدا می‌خواستم حتی یک ثانیه بعد از آقا موسی نباشم. یاد زیارت #جامعه_کبیره که نذرش کردم افتادم. بارها در این دعا می‌خوانیم بأبي أنت و امي و .. دعای من مستجاب شده بود. جنس گریه‌هایم بعد از #شهادت موسی حسابی فرق کرد. از ناحیه گردن و پهلو ترکش خورده بود و می‌شد چهره‌اش را دید. هیچ شکی نیست که مصیبت ما در برابر مصیبت آقا اباعبدالله (علیه‌السلام) هیچ است. اما وقتی صورتش را دیدم همه‌اش این جمله #امام_حسین (علیه‌السلام) بعد از شهادت حضرت #علی‌اکبر (علیه‌السلام) بر زبانم جاری می‌شد؛ بعد از تو خاک بر سر این دنیا .... اسم من را در گوشی‌اش پرتو فاطمه ذخیره کرده بود. وقتی پرسیدم چرا؟ گفت: «آخر ما شیعیان شعاعی از نور #حضرت_زهرا (سلام‌الله علیها) هستیم». 🌹 #شهید #موسی_جمشیدیان

شهید سرگرد موسی جمشیدیان متولد سال ۱۳۶۲، اهل نجف آباد اصفهان متأهل و دارای یک فرزند دختر چهار ساله می باشد. شنبه 16 آبان 1394 شمسی، «طی «عملیات محرم» به شهادت رسید.

از ویژگی‌های بارز شهید ، انس با #قرآن بود تا آنجا که ملزم بودند هر روز صبح‌ها قبل از رفتن به محل کار خویش، قرآن کریم را باز نموده و قرائت نمایند و در آیات الهی تأمل کند🍃 و بدون اینکه کسی حتی پدر و مادر ایشان بدانند، دوازده جزء از قرآن کریم را حفظ کردند.☺️👌 ایشان به نماز اول وقت و آنهم به جماعت، اهتمام خاصی داشت

از لسان همسر شهید 👇 👇 👇 شش سال زندگی با آقا موسی برای من پر بود از چشم به راهی. موسی معمولا ساعت دو و نیم می آمد خانه. اگر دو دقیقه از این ساعت می گذشت نگرانش می شدم و زنگ می زدم که کجایی؟! می توانم به جرات بگویم که هیچ وقت از زبانش دروغ نشنیدم. یکی از همرزم هایش می گفت که همسرش خیلی بی قراری می کرده، او از موسی می خواهد که پشت تلفن به او بگوید که آنها خط مقدم نیستند و در دمشق اند. موسی هم این کار را انجام می دهد، البته با اکراه زیاد و بعد به همکارش می گوید برگشتی از طرف من حلالیت بطلب. موسی علاقه زیادی هم به حضرت آقا داشت. گاهی پیش می‌آمد، چندین مرتبه صحبت‌های ایشان را گوش دهد ارادت عجیبی به حضرت زهرا(س) داشت. می گفت دوست دارم خدا به من سه دختر بدهد و در اسم هر سه از نام فاطمه استفاده کنم. دخترمان را خیلی دوست داشت.بغلش می کرد، بو می کرد و همه اش می گفت که تو فاطمه من هستی. بعضی وقت ها حسودی ام می شد از بس که فاطمه زینب را دوست داشت. سال ها بود که خبری از شهادت نشنیده بودم. وقتی موسی به خانه آمد و از شهادت شهید کافی زاده صحبت کرد، حالم بد شد.گفتم کجا رفته بود که شهید شد؟! گفت با هم اسم نوشته بودیم. ر وح الله انتخاب شد و ... نگذاشتم حرف اش تمام شود، گفتم: من طاقت شنیدن این حرف ها را ندارم،حتی اگر بدانم که بروی و سالم برمی گردی، باز توان شنیدن ندارم. بی قراری اش برای رفتن هر روز بیشتر از قبل می شد. گفتم: من راضی به رفتن تو نیستم و فقط گفت: جواب حضرت زهرا(س) با خودت. دچار عذاب وجدان شدم، گفتم: اگر خانم به خواب من آمدند من هم رضایت به رفتن می دهم.پیش خودم گفتم: من که قابل نیستم که خواب حضرت را ببینم؛ با این کار شاید کمی حال و هوای رفتن از سر آقا موسی بیفتد. بعد از آن مدام سراغ می گرفت و می گفت: خواب ندیدی؟

همسر شهید : از دلتنگی های فاطمه زینب گفت:اوایل خیلی سراغ پدرش را می گرفت. من حرفی از شهادت به اونزده بودم، اما یک بار که از خانه بیرون آمدیم خودش گفت که می دانم بابای من شهید شده است. به هرحال هنوز بچه است. شب وداع خیلی دوست داشتم که یک گل از گل های تابوت را بردارم. اما ازدحام جمعیت اجازه نداد. آخر شب که رسیدیم خانه، صدای زنگ در آمد. یکی از همسایه ها یک شاخه از گل های تابوت را برایم آورده بود. خیلی عجیب بود، چون من به کسی نگفته بودم که گل می خواهم. یکی از نزدیکان خواب آقا موسی را دیده بود که در یک دستش فاطمه زینب بوده و در دست دیگرش دختری که خیلی پریشان به نظر می آمده و می گفته که نگران فاطمه زینب نباشید،او را سپردم به حضرت رقیه(س). این را هم گفته بود اگر به سراغ من می آیید فقط با وضو باشید، نیازی به آوردن گل نیست.

#معرفی_کتاب چشم روشنی کتابب به تازگی توسط نشر دارخوین اصفهان چاپ شده روایت‌گر داستان زندگی شهید مدافع حرم «موسی جمشیدیان» است. این کتاب را «کبری خدابخش دهقی» به رشته تحریر درآورده است.  شهید موسی جمشیدیان سال 86 با یکی از همشهریان خود که حافظ قرآن بوده است ازدواج می‌کند. البته ناگفته نماند که موسی خودش هم حفظ قرآن کار می‌کرده و به‌صورت موضوعی بسیاری از آیات قرآن را حفظ بود. حاصل ازدواجش یک دختر به نام «فاطمه زینب» است. از سال 90 جزو اولین نفراتی بود که برای اعزام به سوریه ثبت نام کرد و در طول این چند سال تلاش زیادی برای اعزام انجام داد تا بالاخره در مهر 94 برای اولین بار به سوریه اعزام شد و در همان اعزام اول هم به شهادت رسید.

✍بخشی از کتاب 🌷«قرار بود شهر «الحاضر» را به کلی تصرف کنند، تصمیم برآن شد که از دو محور، یک محور پیاده و یک محور هم با تانک پیشروی کنند. فرماندهان بر سر این موضوع تصمیم می‌گرفتند. پنج‌شنبه صبح، موسی به همراه یکی از دوستانش به خانواده‌هایشان زنگ زدند.😍 وقتی برگشتند، موسی به یکی از نیروهایش گفت: - یه کمی به نظافت تانک برس.🌴 خودش با همان قمقمة کوچکی که داشت، وضو گرفت. رو به ‌قبله کنار تانک نشست. شروع کرد آرام‌ آرام قرآن خواندن. 🌺چند دقیقه‌ای از قرآن خواندنش نگذشته بود که بی‌سیم‌ها یکی‌ یکی به صدا درآمدند. - خودتون رو برسونید. هر کسی در هر قسمت دور یا نزدیکی بود، خودش را نفس‌زنان رساند. هرکدام از نیروها یک ‌گوشه‌ افتاده بودند. به سر و صورت خود می‌زدند. پاهای آن‌ها که نفس‌زنان آمده بودند، دیگر رمق نداشت. همه بغض در گلویشان بود. صدای گریه😭 نیروها در فضا پر شده بود. هیچ‌کس دوست نداشت این صحنه را ببیند. موسی به سجده رفته و محمد جواد قربانی دچار مجروحیت شدیدی شده بود😔. خون نصف سنگر را گرفته بود. هرکس از راه می‌رسید، احساس خفگی می‌کرد. اختیار اشک‌هایشان دست خودشان نبود و از چشمانشان جاری می‌شد.😭 موشک کرنت اسرائیلی کار خودش را کرده بود. قرآنش کنارش افتاده بود. همان قرآنی که همیشه به دست می‌گرفت، نیروها را از زیرش رد می‌کرد و می‌فرستاد به میدان جنگ. حفظ قرآنش را هم با همین قرآن انجام داد. صفحه 72 قرآنش و آیه «وَلَاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فِی سبیلِ اللّهِ أَمواتاً بَلْ أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یرزقونَ» پر از خون شده بود.

#ســـــرداران_غریب بیماران اعصاب و روان دوران جنگ مظلوم ترین و #گمنام_ترین قشر رزمندگان جنگ کہ امروز نان و آبے برای هیچ رسانہ ای ندارند کسے هم سراغشان نمیرود فدا شدند تا امروز کسی قربانے جنگ نشود

دنبال شهرتیم و پی اسم و رسم و نام غافل از اینکه فاطمه (س) #گمنام میخرد... شهدانگاهی #الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍوَآلِ‌مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ‌فَرَجَهُمْ

#استاد_نیلچی_زاده مراقبت های چله نوزدهم

صلوات فاطمی