زندگى ما به دست خودمان رقم مى خورد مقدمه سوال؛ دیشب دوباره پسرم مريض شد؛ از ماه پیش تا الان اتفاقات سختى داره برای من پشت سر هم میافته؛ از مریض شدن پسرم، بعدم خودم بعد درگیری های با همسرم، مامان و.... همش مانع و مشكل! ⁉️سوال؛ 🔹طبق حرفاتون دلیل همشون خودم میشم؟ 🔹گفتید داریم فرار می کنیم از حقیقت خودمون؟ 🔹من دارم از چی فرار میکنم؟ من که آرزو دارم یه لحظه ی آروم داشته باشم که برای خودم فکر کنم و توجه به خود داشته باشم. با این فکر و ذهن درگیر من كار سلوكى نميشه كرد... ✅پاسخ؛ 🔸معنی اینکه انسان خودش زندگی خودش را رقم میزند، این نیست که مثلا می تواند جلوی سیل را بگیرد یا اینکه زلزله دست او است، یا ویروس ها به فرمان انسان گوش می کنند و بیماری، تا انسان نخواهد سراغ آدم نمی آید! بلکه معنی آن این است که در میان این تراکم حوادث که در جهان همیشه هست، این انسان است که می تواند تصمیم بگیرد که چگونه زندگی کند و فضای درونی زندگی او چگونه باشد، نه فضای بیرونی؛ زلزله، بیماری، مرگ و ... حوادث بیرونی به تنهایی قدرت ندارند که زندگی انسان را رقم بزنند و او را وادار به مسیری در زندگی کنند، مگر اینکه انسان خودش بخواهد. البته همان حوادث و رویدادهای بیرونی هم جلوه ای از زندگی انسان هستند، اما در یک مرتبه بسیار عمیق تر. یعنی انسان در مرتبه بسیار بالاتر وجودی، که افراد عادی به آن دسترسی ندارند بر آنها غلبه دارد. تنها افراد قدرتمندی که بر عمق وجود خود، مسلط شده و به آن بازگشته اند امکان و توانائی این مرتبه را دارند. 🔸هیچ چیز برای انسان، دست نیافتنی نیست، ولی برای رسیدن به هر هدفی باید برنامه و اقدامی متناسب با آن انجام داد. ⁉️ادامه سوال؛ با این تمرکز نداشته ی من...؟! ✅پاسخ؛ نگران این امر نباشيد؛ بايد نگران امور دیگری بود که مانع هستند؛ ▫️اول عدم استمرار ▫️دوم اینکه زمین خوردن را مانع استمرار بدانید ▫️سوم اینکه خود انسان به دست خود جاهایی که توانايى دارد را کوتاه بیاید ▫️چهارم موانعی که انسان به راحتی وجود آنها را اعتراف نمی کند و تا می تواند از آنها فرار می کند #پرسش_و_پاسخ #مشكلات #محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى

🔸وقتی که انسان به بن‌بست می‌رسد و در یأس و اندوه و نا‌اُمیدی و احساس به پایان رسیدن همه چیز است، در شرایطی است که "زایش" انسان ممکن می‌شود و در همان جاست که این تناقض شکل می‌گیرد. از یک سو همه چیز نابود شده و هیچ چیز دست انسان نیست و از طرفی اُمید دارد. این احساس، حس مبارکی است به شرطی که از درونش ندای خفی به سوی آسمان جاری شود. اگر این ندا جاری شود، بهترین شرایط است. همان شرایطی است که رحمت رَب، رحمت خاص رَب، برای بندگانش جاری می‌شود. 🔸ما فکر می‌کنیم هر وقتی دعای خوبی می‌کنیم و یا نماز خوبی می‌خوانیم و یا زیارت خوبی می‌کنیم، این‌ها بهترین شرایط ماست اما برعکس، شرایط ارزشمندی که انسان را به سمت "زایش درونی" و نزول رحمت الهی می‌برد شرایطی است که انسان نااُمید است و همه چیز را از دست داده و شرایط بیرونی هم ترسناک است و از درون و از آن کاری که تاکنون انجام داده هم اُمید زایشی نیست. در این شرایط است که زکریا دعا می‌کند و در این شرایط است که برای ما امکان دعا فراهم می‌شود و امکان حرکت و سلوک و رفتن آماده می‌شود. #در_مكتب_علامه_طباطبايی #محمد_حسین_قدوسی #تکلیم_با_قرآن #زایش #سوره_مریم

🏴 پیامبر اکرم می‌فرماید؛ *«والحَسَن بن عَلی سِراجُ اَهل الجَنّه یَستَضیئونَ به»* «امام حسن عسکری چراغ بهشتیان است که اهل بهشت از او نور می‌گیرند.» مقتل الحسین للخوارزمی، ج ۱، ص ۱۴۵ سالروز شهادت جانسوز امام حسن عسکری(ع) را بر ساحت مبارك امام زمان عجل‌الله تعالی‌فرجه‌ و شیعیان و موالیان حضرتش تسلیت و تعزیت عرض می‌کنیم.

🔸"صراط مستقیم" یعنی انسان خودش باشد. این خود بی‌نهایت تا خداوند پیش می‌رود. هیچ راهی نزدیک‌تر از این مسیر نیست. لحظه‌ای که انسان با خودش تنها شود. این تنهایی زمانی رخ می‌دهد که انسان زوائد و توهمات و آن چیزهایی که بر خود بار کرده را دور کند. ️ 🔸انسانی که این مسیر را می‌رود، نه زندگی دنیایی‌اش را خراب می‌کند و نه زندگی آخرتش. همه چیزش روشن و آشکار و واضح است و به راحتی می‌تواند زندگی کند. ما انسان‌های متوسط نه سختی زیادی پیش رویمان هست و نه راه دوری. این زحمت‌هایی که برای ما ایجاد می‌شود زحماتی است که خودمان آن‌ها را ایجاد می‌کنیم. مانند انسانی که در حال عبور از راهیست و هر خَس و خاشاکی که می‌بیند، بیهوده به آن‌ها چنگ می‌زند، هر بار سنگینی که می‌بیند، هر سنگ سنگینی که می‌بیند، آن را بر دوش می‌گذارد، هر انسانی که می‌بیند با او برخورد می‌کند، هر موضوعی که پیدا می‌شود و هر کلاغی که قارقار می‌کند به توهم و شک و تردید انسان اضافه می‌کند! و همه این‌ها بیهوده است. اما این صراط مستقیم، صراط خود انسان است. راحت و آزاد. #در_مكتب_علامه_طباطبايی #محمد_حسین‌_قدوسی #تکلیم_با_قرآن #سوره_یاسین

🔸ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏ (طه:۲) مسیر هدایت انسان و همه چیزی که عقل انسان برای راهنمایی او در اختیارش قرار می‌دهد و همه انبیاء الهی و تذکرات و همه چیزی که برای هدایت انسان است، برای مشقت او نیست. برای یادآوری مسیری است که خودش انتخاب کرده و سرمایه‌های وجودی او را به نتیجه می‌رساند. 🔸آن‌چیزی که ما را به مشقت می‌اندازد و گاه به گاه به یاد آن می‌افتیم[ مثلا با فوت عزیزی و یا با یک زیارت و یا هر چیزی که برای انسان یادآوری است]، این است که انسان شرایطش را می‌بیند و متوجه می‌شود که عمرش در حال از بین رفتن است و هنوز به نتیجه‌ای که باید نرسیده و این مشقت تا عمق وجودش بر او فشار می‌آورد. 🔸این مشقت چیزی نیست مگر مقابله‌ای که انسان با خودش می‌کند. وگرنه مسیر، مسیر روشن و همواری است و همه چیز‌هایی که گفته می‌شود و همه این گرفتاری‌ها و مشکلات برای این است که خداوند انسان را اختیار کرده برای رسیدن به آن چیزی که باید برسد. وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى‏ (طه:۱۳) این وحی و الهام و این آگاهی از درون انسان می‌جوشد، یعنی کافیست که انسان لحظه‌ای توجه کند. " أَنَا اخْتَرْتُكَ" اختیار و برگزیدنی است که خداوند انجام داده است و اگر انسان توجه به این الهام و درک و پیامبر درون کند هیچ مشقتی در کار نیست. 🔸مشقت‌ها ناشی از خود انسان است و آن چیزی که باعث می‌شود انسان دچار این گرفتاری‌ها شود آن تمایلات افسار گسیخته‌ای است که انسان به آن‌ها بها می‌دهد و خودش را همچون یک فرد سرگردان در این مشکلات به هلاکت وامی‌دارد. #در_مكتب_علامه_طباطبايی #محمد_حسین_قدوسی #تکلیم_با_قرآن #سوره_طه

استغفار و به خصوص صلوات بر محمد و آل محمد وزن دارند و روح دارند. اهل بیت فرمودند: وزن استغفار خیلی زیاد است و روح استغفار خیلی غنی است. استغفار شویندگی‌اش خیلی زیاد است. کسی که مداومت بر استغفار دارد این باعث می‌شود که یک تحولی در وجودش ایجاد شود. خود پیامبر با آن جایگاهی که داشت، هیچ مجلسی را ترک نمی‌کرد مگر اینکه استغفار می‌کرد. پیامبر می‌فرمودند: روی قلب من پیامبر هم یک پرده‌ای رقیقی از حجاب قرار می‌گیرد و من استغفار می‌کنم. آقای سعادت‌پرور به بنده فرمودند این شاید یکی از الفاظی هست که خیلی قوت دارد: *"صَلَواتُ اللهِ وَ صَلَواتُ مَلائِکَتِهِ وَ أنْبِیائِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جَمیعِ خَلْقِهِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ السَّلامِ عَلَیْهِ وَ علیهم و  رَحَمهُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ"* توصیه کردند که این را در نظر داشته باش و زیاد از این صلوات که باطنش استغفار قوی است، کمک بگیر. 🔸️بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) 🔸️ ایام ولادت نبی اکرم محمد مصطفی صلی الله علیه و آله مبارک. #در_مكتب_علامه_طباطبايی #سعادت‌پرور #رسول‌الله

📌برگرفته از ترجمه تفسير الميزان؛ سوره مبارکه مائدة؛ «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»(۱۰۵) گر چه آيه معنايش بظاهر روشن است؛ مؤمنين را امر مى‌كند به اينكه بخود بپردازند، و مراقب راه هدايت خود باشند و از ضلالت كسانى كه از مردم گمراه شده‌اند نهراسند و بدانند كه خداى تعالى حاكم بر جميع مردم است، در هر كسى بر حسب عملش حكم مى‌كند، وليكن در عين حال خالى از نكات دقيق نيست؛

معلوم است كه گمراهى و هدايت دو معنايى هستند كه در سلوك طريق، محقق مى‌شوند و در غير آن معنا ندارند. پس در حقيقت آيه شريفه براى انسان راهى و هدفى فرض كرده كه هر كس بسوى آن هدف حركت مى‌كند، و چنين فرض كرده كه بعضى كمال مراقبت را در گم نشدن و راه را از دست ندادن بكار برده و به هدف مى‌رسند، و بعضى ديگر از راه منحرف شده و گمراه مى‌گردند. بدون ترديد بنظر چنين مى‌آيد كه آن هدفى را كه قرآن منظور نظر همه مى‌داند، جز سعادت زندگى و سرانجام نيك چيزى نيست وليكن قرآن با اين حال ناطق است به اينكه همه راهروان، خواه ناخواه به سوى خدا گام بر مى‌دارند، چيزى كه هست بعضى راهشان كوتاه، رشد و رستگارى‌شان مسلم است و بعضى راههاى‌شان طولانى و منتهى به هلاكت و نابودى است. از اينكه خداى تعالى براى اهل ايمان راهى را فرض كرده كه در آن هدايت آنان است، و براى ديگران هم راهى را تقدير نموده كه در آن ضلالت آنها است، و نيز از اينكه با جمله‌ «عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُم» مؤمنين را امر به پرداختن به نفس خود نموده، بخوبى فهميده مى‌شود كه راهى كه به سلوك آن امر فرموده همان "نفس مؤمن" است. زيرا وقتى‌ گفته مى‌شود: زنهار راه را گم مكن، معنايش نگهدارى خود راه است، پس در اينجا هم كه مى‌فرمايد: زنهار كه نفسهايتان را از دست دهيد، معلوم مي‌شود نفس‌ها همان راه هستند نه راهرو، و طريق انسان به سوى خداوند همان نفس انسان است كه به منتهاى مسير مى‌رسد وَ أَنَّ إِلى‌ رَبِّكَ الْمُنْتَهى‌ ... بنابراين بر انسان لازم است كه اين راه را ادامه داده و همواره بياد خداى خود باشد و لحظه‌اى فراموشش نكند، چون خداى سبحان غايت و هدف است، و انسان عاقل هدف را از ياد نمى‌برد، زيرا مى‌داند كه فراموش كردن هدف باعث از ياد بردن راه است. روى اين حساب اگر كسى خداى خود را فراموش كند خود را هم فراموش كرده و در نتيجه براى روز واپسين خود زاد و توشه‌اى كه مايه زندگيش باشد نياندوخته است، و اين همان هلاكت است. #الميزان #در_مكتب_علامه_طباطبايى

رسول اكرم(ص) در روايتى كه شيعه و سنى آن را نقل كرده‌اند فرموده: «من عرف نفسه فقد عرف ربه»؛ هر كه خود را شناخت خداى خود را شناخته است.

پیدا کردن و مشاهده هویت خویش، زیربنای حل مسائل و ابهامات اساسى زندگى انسان است.