هدایت شده از حضرت آیتالله آقا مجتبی تهرانی رحمت الله علیه
﷽
📍 روش دعا❗️
📌 در روایتی است که امام باقر(ع) تشریف داشتند و شخصی نزد حضرت بود. یک دفعه آن شخص شروع کرد با خدا مناجات کردن. به اصلاح حالی به او دست داده بود! گفت: «اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ جَمِيعِ خَلْقِك»1️⃣؛ خدایا! ما را از تمام مردم بی نیاز کن. حالا جریان چه بوده، نمی دانم. «فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(ع): لَا تَقُلْ هَكَذَا!»؛ حضرت فرمودند: این طور نگو که درست نیست. «وَ لَكِنْ قُل!»؛ بلکه این طور بگو: «اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ شِرَارِ خَلْقِك»؛ خدایا! ما را از انسان هایی که شرّ هستند، بی نیاز کن؛ نه از همۀ مردم.
🔻 به قول ما حضرت علّت آن را هم با این جمله به او فرمودند: «فَإِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا يَسْتَغْنِي عَنْ أَخِيهِ»؛ مؤمن از برادر مؤمنش هیچ وقت بی نیاز نیست. زندگی ما اجتماعی است و همه با هم رابطه داریم. نمی شود رابطه نباشد،
🔹️ امّا باید این رابطه با آدم های خوب باشد نه شرّ؛ باید مؤمن در جامعه از این اشرار بی نیاز باشد؛ لذا حضرت می فرمایند: این طور بگو و این طور دعا کن.
1️⃣ بحارالأنوار، ج 75، ص 172
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #مجموعه_ادب_الهی
📖 #کتاب_مبانی_تربیت
🏷 جلسه ششم
#آقا_مجتبی_تهرانی
@agamojtabatehrani
هدایت شده از حضرت آیتالله آقا مجتبی تهرانی رحمت الله علیه
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
هدایت شده از حضرت آیتالله آقا مجتبی تهرانی رحمت الله علیه
﷽
📍 طبق دستور❗️
📌 ما باید در همان چهارچوبه ای که انبیا و اولیا(ع) می فرمایند، حرکت کنیم. حالا اگر بخواهیم این مطلب را در یک قالب عرفانی بریزیم، این است که آنچه انسان را به قرب الهی می رساند، «تعبّد» است و تعبّد، به معنای سرسپردگی به چیزی است که مولا می خواهد؛ یعنی «خواستۀ خود» کنار برود و خدا مطرح بشود. این تعبیر در مسائل معرفتی است که فعلاً نمی خواهم وارد این مسائل بشوم و واقعیّت هم همین است. حالا یک وقت سوء برداشت نشود که مثلاً فرض کنید یک عبادتی را انتخاب بکنم که از آن لذّت ببرم.
💠 در واقع این هم «خودخواهی» است، نه «خداخواهی». آن چیزی را باید انجام بدهی که مولایت گفته است؛ نه آن چیزی را که دلت می خواهد. بعضی ها می گویند: «این نماز به دلم نچسبید». برو دنبال کارت! نمازی که به دلت بچسبد، نمازی نیست که خدا می خواهد؛ این نمازی است که خودت می خواهی. بله، راجع به «سرور در عبادت» قبلاً بحث کردم که بحث آن جدا است. «سرور در عبادت»؛ یعنی خوشحالم از اینکه خدا به من توفیق داد و توانستم این کار را انجام بدهم.
در اینجا، خوشحالی برای عنایت الهی است؛ نه اینکه در اطاعتم، عبادتم، تطهیرم، ترفیعم و یا هرکدام از این مسیرهای خودسازی، دنبال این باشم که اموری را انتخاب کنم که از آن ها لذّت ببرم. توجّه کنید؛ باید دنبال این باشم که انبیا و اولیا(ع) چه دستوری دادند و طبق دستور آن ها عمل کنم.
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #مجموعه_ادب_الهی
📖 #کتاب_مبانی_تربیت
🏷 جلسه ششم
#آقا_مجتبی_تهرانی
@agamojtabatehrani