من از کودکی نوکرت بوده‌ام... #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #ارسالی

کاش تا وقتی خدا هست و خدائی می‌کند مادری دیگر نیفتد در میان کوچه‌ای... #شهادت_مادر 🖤

دوست داشتنت زیباترین حس دنیاست! به بوئیدن پرتقال می‌ماند... #محدثه_حسینی

برای بردنِ اسمت، "رفیق" کافی نیست به تکیه گاهِ غم و درد "شانه" باید گفت... #محمدرضا_میرزازاده

می‌پرسی‌: کدامین احساس در عشق شگفت‌انگیز است؟ می‌گویم: "اَمنیت" اینکه حس کنی کسی "قلبت" را تنگ در آغوش می‌گیرد... نه دستانت را... #ادهم_شرقاوی

صد بوسه داده‌ایم امانت به دست باد تا کِی تو را نسیم ببوسد به جای ما... #احسان_انصاری

حدیثِ چشم مَگو با جماعتِ کوران... #مولوی

چون سیب رسیده‌ای، رها شده در رویا... با رود می‌روم کاش شاخه‌ای که از آب می‌گیرم دست تو باشد... #شمس‌_لنگرودی

یکی شده وسط کوچه رد پای من و تو بعید نیست مرا با تو اشتباه بگیرند... #علی‌اصغر_شیری

برای پاییز امسال، اون نیمه‌شبی رو براتون آرزو می‌کنم که شیشه‌ی ماشین بخار کرده، قهوه‌ی داغ داره دستاتونو گرم می‌کنه و کنار کسی که دوسش دارید نشستید بلندترین نقطه‌ی شهر؛ یهو از اعماق وجودش میگه: «می‌دونی چقدر کُلِ این شهر رو گشتم تا تو رو برای کُل زندگیم پیدا کنم؟!» #تمام_ماجرا_همین_است

‏کسی رو تو زندگیت داری که دستش با دستت حرف زده باشه؟ #همان_که_می‌دانی

یا امام رضا یه دستمال نم‌دار روی دل ما بکش... #حامد_عسکری #السلام_علیک_یا_علی‌بن‌موسی‌الرضا

لو كان للحُب رائحة لكانت رائحة الشاي في ليلة ممطرة... اگر عشق عطری داشت، عطرِ چای در یک شب بارانی بود... #عربی_نوشت

می‌سپارم کشورِ دل را به دستانت...

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان بی همدمیم، حوصله‌ی شرح قصه نیست #مارال_افشون #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #السلام_علیک_یا_مولانا_یا_صاحب‌الزمان

می‌گفت اگه می‌خوای بدونی که یه نفر رو برای زندگیت دوست داری؛ چشمات رو ببند و تصور کن بعد از ظهر خسته و کوفته از راه می‌رسی و ماشین رو داری پارک می‌کنی و می‌فهمی که اون توو خونه منتظرته. اگه این فکر خوشحالت می‌کنه و باعث می‌شه حتی توو فکرت خستگیات در بره، اون آدمِ زندگیته.

کاش وقتی به خانه برگشتم کفش‌های تو پشت دَر باشد... #مژگان‌_عباسلو #همانقدر_که_نمی‌دانی

خلاصه که؛ بعضی اقلام، سوخته‌اش گران‌تر است، قدر دل ما را بدان...

عشق یعنی میتوانم این همه ابیات را هر قَدَر بی ربط باهم، باتو مربوطش کنم... #علیرضا_شاکرانه

قربانِ دِلِ دیوانه ات بروم یادت هست قانون شکن بودی؟ پاییزها هوا که بارونی میشد یا ابری پیام میدادی یه ربع دیگه دم درِ دانشکده باش، میگفتم سر کلاسم دیوونه، میگفتی بپیچ بیا بیرون، مثل بقیه نباش که از بارون هیچی نمیفهمن. بعد زیر بارون لابه لای کوچه‌های خلوت شهر چرخ میخوردیم اونم بدون چتر، میگفتی چتر بی احترامی به بارونه، باید زیرش خیس بشی تا ازش تشکر کنی. گاهی هم یهو به سرت میزد و وسط اون چرخ زدنا دوتا نسکافه میگرفتی و میکشیدیم تو اون خیابونه که پر از کتاب فروشی بود، چشمتو میبستی و یه مغازه رو انتخاب میکردی، بعد میرفتیم داخلش کتاب فروغ، ثالث، ابتهاج یا نمایشنامه‌های شکسپیر رو میاوردی و میشستیم رو زمین کثیف کتاب فروشی برای هم میخوندیمشون تا وقتی که صدای فروشنده دربیاد و بندازمون بیرون. منم وقتی غر میزدم میگفتی بیخیال، قراره یبار زندگی کنیم وبیا این یبار رو شبیه این مردمِ خسته کننده شهر نباشیم! حالا... حواست هست پاییزه؟ همه میگن رفته‌های پاییز برگشتنی نیستن، همه میگن محاله کسی تو پاییز برگرده، همه میگن پاییز بی رحمه! باز هم قانون شکن باش بشکن قانون پاییز رو و برگرد تو همین فصل گریه و رفته ها برگرد مثل بقیه نباش و ثابت کن پاییز سخاوت هم بلده. تصدقِ دلِ دیوانه‌ات اصلا حواست هست داری شبیه این مردمِ خسته‌کننده‌ شهر میشی که اومدن بلد نیستن؟ برگرد دیوانه... #محیا_زند