🔸خوش‌بختانه برخلاف دولت‌های مسلمان، ملت‌های مسلمان در خصوص مسأله مقاومت به‌ویژه وقتی به‌طور مشخص مربوط به فلسطین می‌شود، از هم‌دلی و همراهی حداکثری برخوردار هستند. از این روی، می‌توان امیدوار بود که در درون امت اسلامی ظرفیتی برای برگزاری فستیوال‌های ین‌المللی در موضوع مقاومت و فلسطین ایجاد نمود. متأسفانه این ظرفیت به‌صورت بالفعل وجود ندارد و با مشکلاتی از جمله هماهنگی با دولت میزبان ـ حتی وقتی آن دولت، خود برگزار‌کننده فستیوال نیست - روبه‌رو می‌باشد. در بدترین شرایط اما می‌توان ریل‌های شیب‌دهنده در این خصوص ایجاد کرد؛ بدین‌معنی که در آغاز می‌توان فستیوال‌هایی با موضوعاتی غیرسیاسی و کم‌هزینه برای دولت‌های اسلامی اما روی دوش امت اسلامی برگزار نمود و پس از رویه‌شدن این‌گونه فستیوال‌ها، کم‌کم به سوی موضوعات سیاسی و مقاومتی گام برداشت. حتی می‌توان این مهم را ابتدا در کشورهایی مثل ایران ـ که دولت آن با موضوع مقاومت و فلسطین همراهی حداکثری دارد و خود از بازیگران محوری این موضوع می‌باشد ـ شروع کرد. 🔹تحقق این آرزو و پروژه از آن رو مهم به نظر می‌رسد که ظرفیت دیپلماسی شهروندی (مردمی) را به ظرفیت دیپلماسی‌های رسمی و عمومی اضافه می‌کند و باعث می‌شود مسأله مقاومت و فلسطین از سطح سیاسی به سطح فرهنگی، هم در جهان اسلام و هم در خارج از آن، ارتقاء و تعمیم یابد. ادامه دارد... #بین_الملل #حکمت_برای_زندگی #دانشگاه_باقرالعلوم #دانشگاه_پیشران_علوم_انسانی 🆔 @BouNews 🔹🔸💠🔸🔹

📌تحلیل‌های سفر ونزوئلا #بخش_چهارم 🔴(مقایسه شرایط مقاومت در ایران و ونزوئلا) 📝یادداشت: دکتر احمد رهدار، عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) 🔻در مقایسه شرایط مقاومت در دو الگوی ایرانی و ونزوئلایی حداقل چند نکته را می‌توان برجسته نمود: 1️⃣نکته اول این‌که به‌دلیل نزدیکی جغرافیایی و حتی قرابت فرهنگی میان الگوی زیست آمریکای لاتین و آمریکای شمالی، برنامه‌های فرهنگی استعمار آمریکا با سهولت و کمیت بیش‌تر در اختیار مردم ونزوئلا قرار می‌گیرد و این مسأله می‌تواند از شدت و کمیت مقاومت در آن بکاهد. از همین روی، حسب برخی گزارش‌ها گفته می‌شود حدود نیمی از مردم ونزوئلا نه به‌دلیل و لحاظ سیاسی، بلکه‌ به‌دلیل‌ و لحاظ فرهنگی در جبهه مقاومت قرار ندارند. واقعیت این است که یک گفتمان زمانی پایدار می‌شود که در بنیادی‌ترین لایه‌های فرهنگی یک جامعه ـ که نمود آن در الگوی زیست اجتماعی آن هویدا می‌گردد ـ جای گرفته و رسوب نماید. بر این اساس، نهادینه کردن مقاومت در جامعه ونزوئلا که الگوی زیست اجتماعی آن همچنان از هماهنگی حداکثری با الگوی زیست اجتماعی آمریکا برخوردار است، سخت بوده و راه دور و درازی را خواهد داشت؛ زیرا مجموعه امکانات و مقدورات جامعه ونزوئلا برای مقابله با مؤلفه‌های معرفتی فرهنگی آمریکا در درون خودش بسیار حداقلی و کم می‌باشد. 2️⃣نکته دوم این‌که جریان مقاومت در ونزوئلا در سطح ساختاری و نهادی متکی بر یک حزب سیاسی قوی و منسجم می‌باشد و منطق کنش‌گری در ساختار حزب سیاسی تا اندازه‌ای کنش مقاومتی آن‌ها را ضمانت می‌کند؛ به‌ویژه زمانی که هویت وجودی و نه عارضی حزب با نوعی از مقاومت مثل مقاومت سلبی (سلب و نفی آمریکا) گره خورده باشد. این در حالی است که در ایران، مقاومت در اساس نه به‌مثابه یک سیاست برآمده از حزب یا احزابی خاص، بلکه یک فرهنگ است. از همین روی، برخی از مردم ایران، نه به‌دلیل و لحاظ فرهنگی، بلکه به‌دلیل و لحاظ سیاسی در جبهه مقاومت قرار نمی‌گیرند. به‌عبارت دیگر؛ آمریکا طرفداران ضد مقاومتی خود در ونزوئلا را در ساحت فرهنگ و در ایران در ساحت سیاست صید می‌کند. در نتیجه، در حالی که بسیاری از مخالفان گفتمان مقاومت در ایران، جاسوس و نفوذی آمریکا می‌باشند، مخالفان گفتمان مقاومت در ونزوئلا به‌لحاظ فرهنگی به آن تعلق ندارند. 3️⃣نکته سوم این‌که به‌طور کلی، یکی از تمایزات برجسته گفتمان مقاومت اسلامی با گفتمان مقاومت جریان‌های چپ در آمریکای لاتین، به ظرفیت‌های تاریخی اسلام و کمونیسم باز می‌گردد؛ بدین‌معنی که گفتمان مقاومت اسلامی می‌تواند قهرمانان خود را از حال حاضر تا آغاز تاریخش یعنی صدر اسلام به‌صورت بافتاری در یک خط تاریخی بچیند و در ابن بازه طولانی با فقر شخصیت روبه‌رو نباشد. به‌عنوان مثال؛ هر یک از قهرمانان مقاومت اسلامی مثل حضرت امام خمینی، مقام معظم رهبری، شهید نصرالله، شهید سلیمانی و... نه فقط در تاریخ صدر اسلام مابأزاء و مشابه دارند، بلکه در میانه تاریخ صدر اسلام و اکنون نیز این سلسله و خط مشابه‌ها هیچ‌گاه قطع نشده است. این در حالی است که گفتمان مقاومت چپ کمونیستی به‌دلیل تاریخ و تبار کوتاه آن که حدود یک قرن می‌باشد، تنها محدود به قهرمانان اکنون خود می‌باشد و برای این‌که بتواند بهره حداکثری از ظرفیت‌های گفتمان خود ببرد، ناگزیر از تمسک به نمادهایی می‌باشد که خود باید آن‌ها را بسازد. از آن‌جا که هر دوره تاریخی ظرفیت‌های محدودی برای قهرمان‌پروری و نمادسازی دارد جریان مقاومت چپ کمونیستی یا باید به این محدودیت تن دهد و یا باید به نمادهایی مصنوعی و کم‌ارتباط با گفتمان مقاومت راضی شود. منظور از مصادیق و نمادهای کم‌ارتباط با گفتمان مقاومت، مواردی هستند که از جهتی مقاومتی و از جهتی ضد مقاومتی محسوب می‌شوند. در مقابل، تجربه تاریخی طولانی مقاومت اسلامی چنان مصادیق شخصیتی، رخدادی و نمادی در حوزه مقاومت در اختیار طرفداران خود قرار می‌دهد که امکان ارزیابی و گزینش را برای آن‌ها فراهم می‌نماید. این امکان باعث می‌شود تا گزینه‌های حداقلی مقاومت به‌عنوان نماد معرفی نشوند و نتیجه آن، این شود که قهرمانان مقاومت اسلامی از جهات متفاوت می‌توانند برای پیروان و معتقدان به خود الگو باشند نه این‌که در حوزه مقاومت الگو باشند اما در دیگر حوزه‌ها از جمله حوزه‌های اخلاقی، علمی، مدیریتی و... چنین قابلیتی نداشته باشند. البته واضح است که ظرفیت قهرمانان مقاومت در همه عرصه‌های مذکور یکسان نخواهد بود.

4️⃣نکته چهارم این‌که مقاومت در ونزوئلا به‌لحاظ معرفتی مبتنی بر ظرفیت‌های الهیات رهایی‌بخش می‌باشد که حداقل بخشی قابل توجه از مبانی خود را از ایدئولوژی مارکسیسم و کمونیسم می‌گیرد. فروپاشی سیاسی کمونیسم هرچند در آغاز به فروپاشی معرفتی و ایدئولوژیکی آن نینجامید، اما در گذر زمان به‌شدت این بخش را نیز کم‌فروغ کرده است تا جایی که می‌توان گفت این ایدئولوژی دیگر قادر نیست تا مسائل جدید و اساسی الهیات رهایی‌بخش را پاسخ دهد. 🔹علاوه بر این، توجه آمریکا به این نکته که الهیات رهایی‌بخش منبع اساسی تولید معرفت در گفتمان مقاومت آمریکای لاتین می‌باشد باعث شده تا در دهه‌های اخیر، آمریکا با راه‌اندازی شاخه‌های جدیدی از الهیات راهی‌بخش که محتوا و غایتی غیر از مقاومت تولید می‌کند، ریشه‌های معرفتی و ایدئولوژیکی مقاومت در آمریکای لاتین را تضعیف نماید. امروزه جریان‌های فمینیسم، پنتیگاست، شاهدان یهوه، منونایت، مرمون، باکتیست، اپیسکوپال (انگلیسی)، اونجلیکا، نهنگ‌های الهیاتی آمریکا در آمریکای لاتین هستند که هر کدام آن‌ها مباحث و نیازهای جدیدی را در عرصه الهیات رهایی‌بخش ایجاد کرده‌اند. 🔸ضعف الهیات مارکسیسم در ارتباط‌گیری با نیازمندی‌های جدید آمریکای لاتین و حل آن‌ها فرصتی تاریخی را برای الهیات اسلامی فراهم نموده است تا جایگزین الهیات مارکسیسم شود. الهیات اسلامی نه تنها قادر است تا بسیاری از مسائل و نیازمندی‌های جدیدی که الهیات کاذب آمریکایی در آمریکای لاتین ایجاد کرده است را پاسخ گوید، بلکه قادر است که خود مسائل، نیازها و افق‌های جدید برای جریان مقاومت ونزوئلا ایجاد نماید. ادامه دارد... #بین_الملل #حکمت_برای_زندگی #دانشگاه_باقرالعلوم #دانشگاه_پیشران_علوم_انسانی 🆔 @BouNews 🔹🔸💠🔸🔹

📌تحلیل‌های سفر ونزوئلا #بخش_پنجم 🔴(عقلانیت توجیهی فستیوال از منظر گفتمان مقاومت) 📝یادداشت: دکتر احمد رهدار، عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) 🔻دولت نیکلاس مادورو در سال گذشته چهار فستیوال بین‌المللی برگزار کرد و در مجموع از صد کشور دنیا هزاران نفر را به ونزوئلا دعوت نمود. هرچند هزینه‌های این فستیوال‌ها میلیاردی می‌باشد، اما پیام روشنی را به کشورهای مقصد مخابره می‌کند: اولاً این فستیوال‌ها برای حکومتی که به‌ویژه از جانب جریان آمریکا قانونی بودن آن مورد سؤال قرار گرفته است، مشروعیت می‌آورد؛ ثانیاً این فستیوال‌ها در فضای داخلی نوعی نمایش قدرت در برابر رقیبان می‌باشد و در واقع، دولت با پرداخت هزینه‌های آن در حال پرداخت هزینه‌های رقابت سیاسی داخلی خود است؛ ثالثاً این نوع فستیوال‌ها به‌صورت درازمدت آورده‌های اقتصادی فرهنگی زیادی برای کشور برگزارکننده خواهد داشت. 🔹فستیوال مشخصاتی دارد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: اولٱ فراخوان و مشارکتی عمومی و توده‌ای است که در آن هیچ‌یک از ویژگی‌های حقوقی فرد موضوعیت ندارد، بلکه فقط حیث حقیقی افراد در آن مطرح است؛ ثانیاً زبان بدن آن رقص است که زبانی بین‌المللی است و از همین جهت با تمامی افراد شرکت‌کننده می‌تواند ارتباط برقرار نماید؛ ثالثٱ به‌دلیل ماهیت شاد‌کنندگی فستیوا‌ل‌ها، نوعی تخدیر اجتماعی در آن‌ها نهفته است و معمولاً زمانی برپا می‌شوند که هدفی ایجابی یا سلبی غیر از خود آن‌ها مورد هدف برگزارکنندگان باشد؛ رابعاً در آن نوعی وفاق اجتماعی کوتاه مدت از طریق غلیان دادن به احساسات و شور اجتماعی ایجاد می‌شود؛ خامسٱ سمفونی و صدای نهایی فستیوا‌ل‌ها بیش از آن‌‌که صدای حاکمیت و برگزارکنندگان آن باشد، صدای مردم است. به‌عبارت دیگر؛ تنوع پوشش، شعار، عمل، کیفیت حضور و... در آن‌ها به‌گونه و اندازه‌ای است که امکان مدیریت هم‌آهنگ و جهت‌بخشی مطلق را منتفی می‌نماید. 🔸فستیوال با همه ویژگی‌ها و نتایج جذابی که دارد، اما قالب فرهنگی غربی دارد و در تاریخ اسلام نمونه و تجربه‌ای از آن ثبت نشده است. بر این اساس، شاید نتوان به‌راحتی برگزاری این دست از فستیوال‌ها را در ایران اسلامی پیشنهاد داد، اما یقیناً نیاز به برپایی الگوهایی از جشن عمومی که ضمن نداشتن ویژگی‌های ضد ارزشی، نتایج جذاب آن را در پی داشته باشد ضروری می‌باشد. خوش‌بختانه شادی و فرهنگ آن در اسلام تعریف شده و جایگاه مخصوص به خود را دارد. با این همه، جشن‌های مذهبی که با محوریت قرآن و عترت در صداوسیما و در مکان‌های مقدس مثل مساجد و حرم‌های اهل‌بیت و امام‌زادگان علیهم‌السلام برگزار می‌شوند، ضمن اهمیت و ضرورتی که دارند، نمی‌توانند بدیل فیستوال باشند. هم‌چنان که همایش‌ها و گردهمایی‌های بین‌المللی که مجمع جهانی تقریب یا مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) یا کنگره بیداری اسلامی یا... برگزار می‌نمایند نیز نمی‌تواند جایگزین فیستوال باشند؛ زیرا در حالی که در این نوع همایش‌ها و گردهمایی‌ها حضور افرادی جاافتاده و حتی تکراری عقلانیت توجیهی دارد، فیستوال اغلب مقتضی حضور جوانان متنوع و غیرتکراری می‌باشد. 🔹به‌عبارت دیگر؛ همایش‌ها و گردهمایی‌های علمی، زبانی تفصیلی و تخصصی دارند و در شرایطی که جمهوری اسلامی اولیات گفتمان انقلابی مذهبی خود را به جهان به اشتراک نگذاشته است، برپایی فستیوال‌های اسلامی (!) به‌دلیل داشتن زبان اجمالی و توده‌ای به‌ویژه برای مواجهه با جهان غیرایرانی ضرورت دارد. البته در این خصوص نباید عجله کرد. به نظر می‌رسد، طراحی مدل این فیستوال‌های اسلامی باید توسط متخصصان فرهنگ، ارتباطات، رسانه، مردم و... باشند و بهتر است نمونه‌های نخست آن در مقیاس‌های محدودتر برگزار گردد و پس از تجربه برپایی چندین نمونه و به حداقل رساندن نواقص و به حداکثر رساندن نتایج آن را تعمیم داد. در میان تجربه‌های دینی موجود، شاید مهرجانات شعر (شب‌های شعر و...) نزدیک‌ترین نمونه‌های به فستیوال‌های غربی باشد. 🔸کشور ونزوئلا با سرمایه‌گذاری روی فستیوال‌های بین‌المللی در صدد انتقال یک پیام روشن مبنی بر محوریت و کانونی بودن ونزوئلا برای جنبش‌های جهانی می‌باشد. این در حالی است که کشور ونزوئلا نه ثبوتٱ و نه اثباتاً شرایط مناسب برای این‌که پایتخت جنبش‌های جهانی ضد استکباری شود را ندارد. اما ایران اسلامی به‌دلیل ویژگی‌های متمایز گفتمان مقاومت آن، تجربه و تبار تاریخی مقاومتی آن، قدرت الهام‌بخشی آن برای کشورهای مسلمان و غیرمسلمان و... به درستی می‌تواند محور جنبش‌های ضد استکباری شود؛ تمنایی که قریب به نیم‌سده پیش به‌عنوان خواسته قاطبه ملت ایران در متن قانون اساسی آن ثبت شده است. به نظر می‌رسد، مهم‌ترین مشکل جنبش‌های مقاومتی در آمریکای لاتین و از جمله در ونزوئلا این است که پس از نفی و حذف نظام معنایی استعمار و استکبار قادر به ایجاد نظام معنایی جدید نمی‌باشد.

🔹به‌عبارت دیگر؛ جنبش‌های مقاومتی آمریکای لاتین در بهترین شرایط مبتنی بر نظام معنایی مارکسیسم کمونیسم می‌باشند که در گذشته نه چندان دور، آن هم زمانی که در اوج قدرت بود، به‌طرز فاحشی شکست خورد و نتوانست مقبولیت جهانی بیابد. بر این اساس، در بهترین شرایط نتایج حاصله از جنبش‌های مقاومتی آمریکای لاتین یا تغییراتی جزئی و سطحی در نظام معنایی موجود غربی می‌باشد و یا عملاً در خلأ نظام معنایی به سر می‌برد که نتیجه آن غلبه فرهنگ آتئیسم در میان بازیگران این جنبش‌ها شده است. 🔸نظام معنایی مقاومت اگر ایجاد شود بسیار فراتر از ظرفیت افرادی که بازیگر میدان آن هستند و حتی فراتر از ظرفیت رهبران ایجادکننده خود عمل می‌کند، بلکه خود، منبع مولد برای خلق انسان مقاومت می‌شود. از همین روست که حضرت امام خمینی فرموده بودند این انقلاب دیگر به من هم وابسته نیست و اگر روزی من جلوی حرکت انقلابی مردم بایستم، مردم بر جنازه من پا خواهند گذاشت و از من عبور می‌کنند! و مگر مردم با مخالفان انقلاب‌شان ـ چه آن مراجع تقلیدی که خود درباره مبانی آن کتاب نوشته بودند و چه عالمانی که به‌عنوان مثال، در سال فتنه صدای آن‌ها را شنیدند و چه.... ـ چنین نکرده‌اند؟! 🔹نظام معنایی مقاومت به تعبیر حضرت آقا یک ایمان است و ایمان مثل انرژی است؛ تبدیل می‌شود اما از بین نمی‌رود، بلکه همواره رو به تزاید است و البته این نظام معنایی ایمانی قابل تقلیل به فرد یا افراد نیست. کشورهای آمریکای لاتین در پروژه مقاومت خود به‌دلیل این‌که نتوانسته‌اند نظام معنایی مقاومت را در سطح فرهنگ تولید کنند، ناگزیر آن را در لایه سیاسی و بیش‌تر در قالب افراد و رهبران تبلیغ می‌کنند. از همین روست که ونزوئلا مجبور می‌شود جنازه هوگو چاوز را مومیایی کند تا همواره بتوانند آن را رونمایی کرده و نشان دهند و درست به همین علت است که در گفتمان مقاومت اسلامی نیازی به مومیایی کردن جنازه حضرت امام، سید حسن نصرالله، قاسم سلیمانی، هنیئه، سنوار و... دیده نمی‌شود. ادامه دارد... #بین_الملل #حکمت_برای_زندگی #دانشگاه_باقرالعلوم #دانشگاه_پیشران_علوم_انسانی 🆔 @BouNews 🔹🔸💠🔸🔹

📌تحلیل‌های سفر ونزوئلا #بخش_ششم 🔴(پروژه دینی ایران در ونزوئلا) 📝یادداشت: دکتر احمد رهدار، عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) 🔻آن‌چه در بادی امر روابط ایران و ونزوئلا را شکل داده و تقویت می‌کند رویکرد سیاسی فرهنگی آن دو نسبت به جریان استکبار جهانی به‌ویژه آمریکاست. مفهوم و گفتمانی که می‌تواند این رابطه را صورت‌بندی نظری بکند و حتی برای آینده آن نقشه راه ترسیم نماید. مفهوم و گفتمان مقاومت می‌باشد. تفاوت‌های ماهوی مقاومت ایرانی و ونزوئلایی کشاندن پای یک عنصر بیرونی برای حفظ روابط این دو نوع مقاومت، ضروری می‌باشد. به نظر می‌رسد یکی از عناصر قابل تأمل برای این نقش واسطه‌گری و احتمالاً راهبری میان مقاومت ایرانی و مقاومت ونزوئلایی، عنصر دین می‌باشد. 🔹ونزوئلا کشوری است که بیش از ۹۰ درصد آن مسیحی می‌باشند، به‌رغم این، مسیحیت در ساختار سیاست رسمی آن که ساختاری سکولار می‌باشد، محوریت ندارد و از همین روی، مقاومت ونزوئلایی مقاومتی دینی نیست و طرفه این‌که در حالی که در ساختار فرهنگ اجتماعی آن کلیساهای زیادی حضور دارند، حداقل گفتمان مقاومت ونزوئلا با محوریت جریان‌های چپ مارکسیستی که نگاهی منفی و سلبی به ادیان دارند جهت‌بخشی می‌شود. شاید دلیل این امر این باشد که از سویی، دین مسیحیت دینی اجتماعی نبوده و آگاهانه خود را از محوریت بسیاری از مناسبات اجتماعی کنار می‌کشد و از سوی دیگر، مقاومت ماهیتی بیش‌تر اجتماعی دارد تا فردی. پس به طور طبیعی میان مقاومت و دین مسیحیت، ارتباطی تنگاتنگ صورت نخواهد گرفت. 🔸به‌رغم این، تفسیر خاص از مسیحیت می‌تواند گفتمان مقاومت را متوجه آن بنماید. این تفسیر، می‌تواند تفسیر اونجلیستی از مسیحیت باشد. اونجلیسم قرائتی در درون گرایش پروتستان می‌باشد که به‌دلیل تفسیر خاصی که از یهود و ضرورت حکمرانی آن در فلسطین دارد، به شدت سیاسی می‌باشد. اونجلیست‌ها که از آن‌ها به‌عنوان مسیحیت صهیونیسم نیز یاد می‌شود و تا حد زیادی در ساختار سیاسی آمریکا فوذ یافته و قدرت گرفته‌اند، با تفسیری آخرالزمانی از قدرت گرفتن هرچه بیش‌تر اسرائیل حمایت می‌کنند. پروژه آمریکا در ونزوئلا و بلکه همه کشورهای آمریکای لاتین، قدرت بخشیدن به قرائت اونجلیستی در میان مسیحیان می‌باشد که در صورت تحقق، تداوم نفوذ و قدرت آمریکا در این حوزه جغرافیایی را ثبیت کرده و ضمانت می‌بخشد. نفوذ و قدرت آمریکا در آمریکای لاتین، بهانه‌ای است برای توجه گفتمان مقاومت ونزوئلا به مسأله مسیحیت. 🔹از طرف دیگر، وضعیت کنونی مسلمانان در کشورهای آمریکای لاتین از جمله در ونزوئلا، به‌گونه‌ای است که همه قرائن و شواهد دلالت بر گسترش آن‌ها در آینده این منطقه دارد. در برابر این پدیده، آمریکا دو رویکرد می‌تواند داشته باشد: رویکرد نخست این‌که تمام همت خود را علیه گسترش مسلمانان در آمریکای لاتین به کار گیرد و حتی برای نابودی کامل آن‌ها تلاش نماید. این رویکرد، هزینه‌های سنگین و سختی را برای آمریکا تحمیل خواهد کرد در حالی که چندان امیدی برای موفقیت آن نیز وجود ندارد. رویکرد دوم این‌که تمام همت خود را صرف جهت بخشیدن به ماهیت امر مسلمانی در آمریکای لاتین نماید به‌گونه‌ای که رشد مسلمانان در آن‌جا هیچ خطری برای آمریکا و هیچ ظرفیت مثبتی برای گفتمان مقاومت نداشته باشد. بر این اساس، به نظر می‌رسد آمریکا در آینده آمریکای لاتین روی قرائتی خاص از اسلام یعنی قرائت سلفی تکفیری سرمایه‌گذاری ویژه‌ای داشته باشد. هرچند جریان اسلام سلفی تکفیری عملاً جهاد اسلامی را سرمایه حرکت سیاسی اجتماعی خود معرفی کرده است، اما از آن‌جا که فاقد درک تمدنی از اسلام می‌باشد، اساساً قادر نیست با این سرمایه به جنگ غیریت دین اسلام برود، بلکه همواره آن را برای غیریت‌های مذهبی خرد در درون پارادایم اسلامی هزینه می‌کند و این یعنی شکل‌گیری جریانی در عمق راهبردی آمریکای لاتین به نفع آمریکا.

🔹آمریکا اما از مسلمانان شیعه واهمه دارد؛ از سویی، ظرفیت ثبوتی معارف شیعه از چنان غنایی برخوردار است که به راحتی می‌تواند شیعیان را متوجه دشمنان واقعی اسلام نماید. از همین روی، جریان‌های سلفی تکفیری در مذهب شیعه چندان پا نگرفته و معدود مصادیق آن به شدت مورد انکار و طرد شیعیان قرار گرفته است. از سوی دیگر، جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان کانون شیعیان جهان دشمن استراتژیک خود را آمریکا و اسرائیل معرفی نموده است و همین ایران سال‌هاست که پایش به درون کشورهای آمریکای لاتین باز شده است و اگر آمریکا تدبیری در این خصوص نیندیشد، بی‌گمان اسلام شیعی در آینده آمریکای لاتین خطری جدی برای آمریکا خواهد بود. بر این اساس، به نظر می‌رسد آمریکا به تقویت قرائت دروز از اسلام ـ که آن را به شیعه منتسب می‌کنند ـ در آمریکای لاتین می‌اندیشد. در شرایط کنونی در روزی‌ها در آمریکای لاتین از کمیت اندکی برخوردار هستند، اما این مسأله نجمی‌تواند توجه آمریکا به آن‌ها برای یک سرمایه‌گذاری درازمدت را منتفی نماید. 🔸شواهدی بر این‌که در خود کشورهای آمریکای لاتین اندیشه‌ای برای فعال کردن قرائتی از دین به‌منظور تقویت گفتمان مقاومت، وجود ندارد؛ زیرا دین و ادبیات نظری آن در آمریکای لاتین بسیط و ضعیف و مسائل و نیازهای مردم آن پیچیده و زیاد می‌باشد، به‌گونه‌ای که به‌راحتی نمی‌توان امید داشت که با امر بسیط، آن مسائل پیچیده را بتوان پاسخ داد. این در حالی است که در مقایسه وضعیت کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی با کشورهای آمریکای لاتین، به‌وضوح می‌توان گفت که دین از جایگاه مؤثرتری حداقل در حیات فردی برخوردار است. 🔹جمهوری اسلامی ایران پس از تصمیم به حضور پایدار در آمریکای لاتین نیز ضروری است استراتژی دینی خود را در قبال آن‌جا مشخص نماید. حتی اگر در گام نخست تنها وجه اشتراک ایران و کشورهای آمریکای لاتین، ایده مقاومت در برابر استکبار جهانی و به‌ویژه آمریکا باشد، از آن‌جا که مقاومت ایرانی به‌نحو گسترده‌ای از دین آن نشأت گرفته و معطوف به تحقق اهداف دینی می‌باشد، ضرورت مذکور توجیه دارد. به نظر می‌رسد، جمهوری اسلامی استراتژی دینی خود در آمریکای لاتین و از جمله ونزوئلا را باید با توجه به اصول و قواعد ذیل تنظیم نماید: 1️⃣نخست، اصل وحدت امت اسلامی که تحفظ بر آن مستلزم شکل‌دهی به ارتباطاتی نرم و گسترده با مسلمانان تسنن در آمریکای لاتین ـ قبل از آن‌که آمریکا جریان تسنن را سلفی تکفیری نماید ـ می‌باشد؛ 2️⃣دوم، به نمایش گذاشتن عقلانیت جامع شیعی که بروز آن در نحوه نسبت گرفتن آن با مسائل اساسی زندگی بشر مثل خانواده، نظام معیشت، نظام ارتباطات و... می‌باشد. این نمایش باید به‌گونه‌ای شفاف باشد که امکان مقایسه میان عقلانیت شیعی با عقلانیت‌های غیر آن را فراهم آورد و نتیجه این مقایسه نیز دعوت جهان غیرشیعی به جهان تشیع باشد؛ 3️⃣سوم، حمایت از مصالح پایه و اساسی مردم آمریکای لاتین، مثل: استقلال از سلطه کشورهای استعماری، آزادی در قبال استبداد داخلی، عدالت در روابط و ساختارهای اجتماعی، امنیت اجتماعی، پیش‌رفت تاریخی و...؛ 4️⃣چهارم، ترسیم نظری کارآمدی گفتمان مقاومت و نشان دادن عملی آن که مستلزم نقش‌آفرینی ایده مقاومت در حل مشکلات و نیازهای جامعه می‌باشد؛ 5️⃣پنجم، ایجاد هسته سخت اجتماعی از ایرانیان مقیم در آمریکای لاتین که سه ویژگی ایرانی بودن، مسلمان (شیعه) بودن و مقاوم بودن را به نحو آشکار و حداکثری داشته باشد. وجود این هسته جمهوری اسلامی را از اتهام انتساب به برخی از شیعیان یا تسنن مسأله‌دار در آمریکای لاتین ـ که آمریکا آن را دنبال می‌کند ـ مبرا می‌دارد؛ ششم، اصالت بخشیدن به همراهی با مردم که مستلزم تقویت دیپلماسی عمومی و دیپلماسی شهروندی است. به‌عبارت دیگر، جمهوری اسلامی باید تلاش کند تا حکومت‌های آمریکای لاتین در جهت مصالح مردم حرکت نمایند نه این‌که مردم را در جهت تأمین مصالح حکومت‌ها جهت بخشد. ادامه دارد... #بین_الملل #حکمت_برای_زندگی #دانشگاه_باقرالعلوم #دانشگاه_پیشران_علوم_انسانی 🆔 @BouNews 🔹🔸💠🔸🔹

🔹تقدیر از دو عضو هیأت علمی دانشگاه باقر العلوم (علیه السلام) در همایش ائمه ابناء الرضا (علیهم السلام) در عتبه کاظمیه 🔻همایش ائمه ابناء الرضا (علیهم السلام) روز شنبه ۲۲ دی ۱۴۰۳ برابر با دهم رجب ۱۴۴۶ مقارن با سالروز خجسته میلاد امام جواد (علیه السلام) در تالار اجتماعات حرم مطهر کاظمین (علیهما السلام) برگزار شد. 🔻در این همایش که از سوی انجمن تاریخ‌پژوهان حوزه علمیه قم با همکاری نمایندگی جامعه المصطفی العالمیة در عراق و نیز عتبه مقدسه کاظمیه در تالار اجتماعات حرم مطهر کاظمین (علیهما السلام) برگزار شد از آقایان دکتر محسن الویری و دکتر حامد قرائتی دو عضو هیأت علمی گروه تاریخ دانشگاه تقدیر به عمل آمد. 🔻مقاله این دو عضو هیأت علمی در نشست‌های تخصصی این همایش در روز جمعه ۲۱ دی ۱۴۰۳ به زبان عربی ارائه شد. #حکمت_برای_زندگی #دانشگاه_باقرالعلوم #دانشگاه_پیشران_علوم_انسانی 🆔 @BouNews 🔹🔸💠🔸🔹

📢 هر روز یک صفحه قرآن بخوانیم 🔹 امروز؛ صفحه دویست و هشتاد و هفت قرآن کریم سوره مبارکه الإسراء ✏️ توصیه مهم حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: هر روز حتماً قرآن بخوانید حتّی روزی نیم صفحه، روزی یک صفحه بخوانید، امّا ترک نشود. در دنیای اسلام هیچ کس نباید پیدا بشود که یک روز بر او بگذرد و آیاتی از قرآن را تلاوت نکند. #حکمت_برای_زندگی #دانشگاه_باقرالعلوم #دانشگاه_پیشران_علوم_انسانی 🆔 @BouNews 🔹🔸💠🔸🔹

📣 💢 انجمن علمی سیاست و حکمرانی با همکاری اداره پژوهش دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام و پژوهشگاه فقه نظام برگزار می کند: #کرسی_ترویجی : شاخصه های پیشرفت سیاسی در نظام سیاسی اسلام 👤 ارائه دهنده: حجت الاسلام محسن زوّاری؛ دبیر ‎و پژوهشگر فقه نظام 👥 ناقدان: 1. حجت الاسلام دکتر غلامرضا بهروزی لک؛ عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام 2. حجت الاسلام علی صالحی منش؛ مدیر گروه فقه نظام سیاسی پژوهشگاه فقه نظام 👤 دبیر علمی: حجت الاسلام حسن وثوق زاده 📅 تاریخ: شنبه 29 دی ماه 1403 ⏰ زمان: ساعت 10/30 🏢 مکان: دانشگاه باقرالعلوم(ع)، ساختمان مرکزی، طبقه سوم، سالن جلسات شهید بهشتی 🔗پیوند پخش برخط: http://dte.bz/pg #انجمن_علمی #سیاست_و_حکمرانی #معاونت_آموزش_فرهنگی 🔰#حکمت_برای_زندگی —•—•—•—•—•—•—•—•—•— 🆔 @BouNews 🌐 http://www.bou.ac.ir