🔷در عربی، واژه شیعه دو معنای نزدیک به هم دارد: «الشیعه» به شکل مفرد «بدون اضافه به واژه دیگر» به معنای گروه و دسته ای که بر سر امری یگانه گرد هم آیند. شیعه الرجل (شیعه آن مرد) به شکل «مضاف» به معنای «پیروان» و یاران آن مرد. در قرآن کریم واژه «شیعه» در مجموع چهار بار (یک بار به شکل مفرد و سه بار به شکل مضاف) به کار رفته است که در آیه اول به معنای «گروه» و در سه مورد دیگر به معنای «پیرو» است. 🔶شیعه در کاربردی اصطلاحی به یاران و حامیان امام علی(ع) گفته می شود. پژوهشگران در اینکه این اصطلاح با گذشت زمان بر سایر کاربردهای لغوی آن غالب شد و نام عمومی پیروان و شیعیان امام علی(ع) قرار گرفت اختلاف چندانی ندارند. به طور عام، اصطلاح «شیعه علی» به معنای یاران و دوستداران علی(ع) و فرزندان ایشان است. 💢عام بودن معنای فوق بدان علت است که اعتقاد به امامت منصوص و بلافصل علی(ع) و فرزندان ایشان، معیار نیست بلکه اصطلاحی فراگیر می باشد و بر کسانی تطبیق می یابد که در حوادث صدر اسلام به ویژه پس از قتل خلیفه سوم، هوادار و طرفدار خلافت علی شدند. 📖کتاب #تشیع_در_ایران نوشته ی #رضا_صفری #تشیع #شیعه #آموزش_مفاهیم 📌@canoon_org