أمَّا بَعْدُ: فَإِنَّ الاَْمْرَ يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ إِلَى الاَْرْضِ کَقَطَراتِ الْمَطَرِ إِلَى کُلِّ نَفْس بِمَا قُسِمَ لَهَا، مِنْ زِيَادَة أَوْ نُقْصَان. اما بعد (از حمد و ثناى الهى، بدانيد!) مواهب پروردگار، مانند قطره هاى باران، از آسمان به زمين نازل مى شود و به هر کس، سهمى، زياد يا کم (مطابق آن چه خداوند مقدّر فرموده) مى رسد. ✍تشبيه نعمت های خداوند به دانه هاى باران، تشبيه بسيار لطیفی است; چرا که دانه هاى نرم باران، به فرمان الهى، به اشکال متفاوتى، در زمين هاى مختلف نازل مى شود. در برخی از زمين ها آن قدر مى بارد که نهرهاى عظيم جارى مى شود و بر بعضى دیگر در تمام سال، مقدار ناچيزى مى بارد. شاید تعبیر دیگر سهم افراد نیز بسته به میزان پذیرش افراد است؛ همچون برخی از زمین ها که خاصیت پذیرش باران بیشتری دارند و‌ در نهایت محصول بهتری هم می دهند و برخی دیگر مانند زمین شوره زار که با وجود باران فراوان، مواهب را نمی پذیرند و نتیجه ای نیز به بار نمی نشانند. منبع؛ خطبه‌۲۳ #فاطمه_شکیب‌رخ #نهج_البلاغه @Ghalamzaniii

در حرمین شرفین سامراء علیه السلام، این تابلو نصب شده بود. خادمان حرم نیز به شدت مراقب این مکان بودند؛ تا کسی جلوتر از ضریح نماز نخواند! آنان مدام به تمام زائران تذکر می دادند که نماز جلوتر از ضریح مطهر، حرام است! البته که این رواق، قسمتی از آن جلوتر از ضریح بود و مساحت بیشتر آن، ربطی به ادعای موجود نداشت! جالب آنکه، زائران ایرانی هم، یکدیگر را توصیه به ترک نماز در این مکان می کردند! با چند تن از آنان وارد بحث شدم و برایشان توضیح دادم که طبق فتاوای اکثر مراجع اگر سبب بی احترامی به امام (ع) باشد؛ حرام است و در غیر آن، مکروه و البته برخی دیگر از مراجع، حتی قائل به مکروه بودنِ نماز (اگر از سر بی احترامی نباشد)؛ هم نیستند! این اتفاق برای من، یک صحنه زنده ی تاریخی را گشود، بارها در لابه لای کتب خوانده بودم که مردم متدین در اثر ندانستن به بدعت و خرافات دچار می شوند و جای حق و باطل را تغییر می دهند! شاید هم به همین علت بوده که در منابع روایی ما، آنقدر بی شمار، بر کسب علم و دانش، توسط مسلمانان، تاکید شده است؛ زیرا که دانش، سد محکمی در برابر ورود خرافات و بدعت ها در جوامع اسلامی خواهد بود! ✍🏻فاطمه شکیب رخ #سامراء #جهاد_روایت @Ghalamzaniii

همیشه در گوشه ذهنم با چرایی برخی از فرهنگ های عارضی بر مردم کشورمان، دست و پنجه نرم می کنم؛ چالش مسئله بزرگ ماهواره، سپس گوشی محوری خانواده ایرانی, همان نقطه ی نامفهوم این روزهای زندگی ما ایرانیان است! با دقت این موضوع را با مشاهدات میدانی در فرهنگ جاری مردم عراق دنبال کردم و متوجه شدم که فرهنگ زیسته گوشی محوری در خانواده عراقی, به هیچ عنوان، مانند ایرانی ها جاری نیست! فرزندان عراقی در رواق حرم ها و اماکن دیگر بیشتر با هم بازی می کنند و کمتر گوشی به دست هستند! بزرگسالان نیز بجای سرگرم شدن با گوشی های همراه, با یکدیگر گفتگو می کنند! در حالی که حتی در این اماکن نیز, ایرانی ها را از استفاده ی بی‌رویه گوشی همراه می توان شناخت! کلیپ بالا، اعتراف نتانیاهو یهودی از تزریق هزاران دیش ماهواره در خانه های ایرانی پرده برداشته است؛ البته که با استفاده بی رویه گوشی های همراه و فضای آزاد مجازی، اکنون حتی نیاز به دیش های ماهواره مرتفع شده است! ✍🏻فاطمه شکیب رخ @Ghalamzaniii

«اندکی به یاد مشروطه» ✍🏻فاطمه شکیب رخ امروز ۱۴ مرداد، مصادف با سالروز صدور فرمان مشروطیت، توسط مظفرالدین شاه قاجار است. شاید اهمیت چنین روزی برای امثال ما که در سایه سار قانون اسلامی سال هاست، زندگی می کنیم، چندان قابل درک نباشد! اما وقتی به پای نوشته‌جات روشنفکرانی مثل حاج زین‌العابدین مراغه‌ای، عبدالرحیم طالبوف، میرزا فتحعلی آخوندزاده، ملکم خان، میرزا آقاخان کرمانی و سید جمال الدین اسدآبادی و دیگران می نشینیم، به فهم این مسئله دست خواهیم یافت که قانون و اجرای آن در ایران، روزگاری نه چندان دور، آرزوی نواندیشانی بود که می خواستند؛ مانند اروپاییان، تجدد را در کشور خویش پیاده سازند؛ زیرا که استبداد، کمر ملتی متمدن را خم و چاره رهایی از آن، در پذیرش مشروطه دیده می شد! بدنبال گران شدن قند در تهران و اقدام علاءالدوله حاکم تهران، مبنی بر به چوب بستنِ هفده نفر از بازرگانان به جرم گران کردن قند؛ تحصن در سفارت انگلیس رخ داد و در نهایت، مهاجرت صغری و کبری انجام شد. در واقع، با وقوع این جریان، تمام زمینه های تحقق رویای مشروطه خواهان، رقم خورد؛ با این حال، در همین جا سردمدارانی بودند که هنوز نمی دانستند، آخر مشروطه و خواستاری او به کجا ختم خواهد شد؛ این را از برخی مواضع علمایی مانند شیخ فضل الله نوری هم می شود فهمید؛ آنگاه که شیخ دریافت، قانون تصویبی روشنفکران، به مواضع شرعی اهمیت نداده است! هرچند که شیخ شهید، یک تنه، آستین مطالبه را بالا زد و با استقامت بی مثال خویش، سبب شد، در آخر مشروطه مشروعه شود! در این باره، آدمیت نویسنده، تاریخ‌نگار و همچنین از مقامات عالی‌رتبه وزارت امور خارجه ایران در زمان پهلوی دوم، تاکید می کند که روشنفکران از همان ابتدا برای تمام ساختارهای حکومت قانون، طرح و برنامه داشتند و از این رو، به محض قبول مشروطه توسط شاه، قوانین را آن طور که می پسندیدند بر کاغذ تقدیر ایرانیان، پیاده ساختند! ادعای او اگرچه تا حدی قابل پذیرش است و چندان به دور از ذهن نیست؛ چرا که روشنفکران مشروطه طلب، اساسا در دامان غرب تربیت و الزام فکری به فرهنگ غیر بومی داشتند؛ اما به نظر می رسد که از اغراق هم خالی نباشد و یا حداقل بتوان اذعان کرد که این مطلب با اقدامات آنان، تناقض داشته است؛ زیرا روشنفکران با وجود دارندگی اندیشه، در تصمیمات و اقدامات، از خویش آنالیز فکری، نشان نداده اند! آنان حتی به درک عمق ریشه های مذهب و سنت در جامعه ایرانی، پی نبرده بودند که با گزینش چنین رویکردی، برای آینده ی مردمی که باور مذهبی با پوست و گوشت آنان آمیخته بود، اینگونه به محکمه تصمیم نشستند! @Ghalamzaniii

«به امید دیدار» وداع با ماهی که برای آمدنش، سالی به انتظار نشسته بودی، بسی تلخ و اندوه بار است… آه ای ماه حسین (ع)، به تمام اندوه زیبای فرزند رسول الله (ص)، سوگند که هیچ لذتی در این هستی، بالاتر از زیستن در هوایت، پیدا نمی شود… ‌بی اغراق فاش گویم که تو تنها ماه عزای محبان نیستی، بلکه نمایشگاه معنویت و الطاف بی پایان خدایی هستی که به حب حسین (ع)، جان های ما را مفتخر نموده است. اکنون که می روی، اشک هایی که در گردش ایامت، بر آستان والای اباعبدالله باریده شد را چنان گنج شایان حفظ نما، که در روزی که مادر از ترس عقوبت، فرزند خویش را نمی شناسد؛ بسی به آن محتاجیم. نمی دانم که آیا دگر بار در عمر خویش، تو‌ را درک خواهم کرد یا نه… اما بدان که برای تمام نبودن هایم، غصه می نوشم اگر که فرصت اشک بر مصائب حسین (ع)، از من ستانده شود… ✍🏻فاطمه شکیب رخ @Ghalamzaniii

دوستی می پرسید ایام چگونه می گذرد؛ گفتم بی مادر، عمر فقط می گذرد… نه صبحی خواهد آمد که به شوق آن از جا برخیزی… نه دعوتی که به عشق آن، بال رفتن گشایی… نه چشمی می یابی که به انتظار دیدار تو بر درب خانه، منتظر باشد... نه محبتی که بی هیچ توقعی، جاری بر تمام احوالت باشد… گفت ای وای که بی مادر چقدر، تنگ می گذرد… گفتم، گاهی می پندارم که زمان از لحظه ی بی مادری ام گذر کرده، آنگونه که انگار هیچ لحظه ای، دیگر نمی گذرد… ✍🏻 فاطمه_شکیب‌رخ #برای_مادرم @Ghalamzaniii

روز اول صفر سال 61 هجری، کاروان اسیران کربلا به شهر شام وارد شدند. مأموران یزید شرایطی را در شهر فراهم کرده بودند تا مردم آن روز را عید بدانند و به جشن و شادی در کوچه‌ها مشغول شوند. روایت است که حضرت ام‌کلثوم سلام الله علیها پیش از ورود به شام، به شمر ملعون فرمودند: «در زمان ورود به شام ما را از دروازه‌ای وارد کنید که جمعیت کمتری داشته باشد. در عین حال سرهای شهدا را از میان اسیران دور کنید تا مردم مشغول تماشای آن‌ها شده و کمتر نگاهشان به اهل بیت رسول خدا صلی‌الله علیه و آله بیفتد.» اما شمر که در وقاحت و بی‌شرمی نظیر نداشت، درست خلافت نظر آن بانوی مکرم رفتار کرد. به این صورت که سرها را در میان اسیران کربلا برد و همچنین آن‌ها را از دروازه ساعت که شلوغ‌ترین دروازه ورودی شام بود، وارد جمعیت مردم کرد. پ.ن؛ قم مقدسه، اول ماه صفر، مراسم یادبود ورود کاروان اسراء به شام. #ورود_اسراء #اول_ماه‌صفر @Ghalamzaniii