eitaa logo
⚜ بزم اندیشه ⚜
1.2هزار دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
108 ویدیو
0 فایل
💠 گزیده‌ای از بیانات سرکار خانم فاطمه میرزایی، در قالب کدهای کوتاه، عکس‌نوشته و نکات برگرفته از دروس 💠 🌐 سایت: hamgaman-institute.ir 📱ارتباط با ادمين: @Admiin_Kanall
مشاهده در ایتا
دانلود
⁉️ آیا ما در همهٔ میدان‌ها داریم؟ یعنی هر اتفاقی در خانواده یا جامعه افتاد، حتماً باید نشان دهیم؟ 🔑 پاسخ این سؤال را به خوبی درمی‌یابیم، اگر بدانیم حقیقت وظیفه چیست. برای کسی که خود را بندهٔ خدا می‌بیند، وظیفه چیزی نیست جز آنچه خدا می‌خواهد و چیزی نیست مگر ظهور اسمائش. پس اولین و مهم‌ترین کار ما این است که جای خود را پیدا کنیم؛ که همین بندگی است. بعد در هر میدان ببینیم خدا با کدام اسم و جلوه‌اش پیداست و می‌خواهد چه گُلی به سرمان بزنیم. اگر این را فهمیدیم، وظیفه‌مان را تشخیص داده‌ایم و به آن عمل می‌کنیم. اما اگر وظیفه‌مان را نسبت به خدا تشخیص ندادیم، چرا نخود هر آش شویم؟! کنیم و صبور باشیم تا حقیقت امر برایمان روشن شود. گمان هم نکنیم که این، بی‌تفاوتی نسبت به مسائل است. بدانیم تمام اجزاء و مراتب هستی در هم پیچیده و به هم آمیخته‌اند. همین که ما با شناخت خدا سر جای خود باشیم و از حق تجاوز نکنیم، خیر عظیمی است که در پیرامون ما نیز تأثیر می‌گذارد؛ و صد البته بهتر است از کاری که بدون شناخت انجام دهیم و چه‌بسا خلاف خواست خدا باشد! حال بگویید آیا نسبت به هر مسئله‌ای باید واکنش نشان دهیم؟ برگرفته از @Lotfiiazar
سلام به همهٔ همراهان و تشکر ویژه از عزیزانی که یادداشت‌های ما را خواندند و نظر دادند. چند نفر از شما پرسیده بودید دقیقاً چه مدل نوشتنی خوب است. ما هم گفتیم شاید بد نباشد بخش‌های مختلف کانال را معرفی کنیم تا واضح‌تر شود. یک دسته از مطالب ما کدهای درسی است که نویسندگان از متن سخنرانی‌های استاد بزرگوار می‌نویسند. آخرِ هریک از این مطالب، عنوان بحث مربوط می‌آید تا هرکس مشتاق شد، بتواند به اصل آن رجوع کند و تمامش را بشنود. بخش دیگری از نوشته‌ها، به اصطلاح آزادنویسی است. یعنی نویسنده بدون اینکه منبع مشخصی را مقابل خود بگذارد، با دل خودش می‌نویسد. این مطالب را نیز یا با معرفی می‌کنیم یا با هشتگ نویسندگان مشخص مانند: ساز دلمان کیست؟ هشتگ‌ها را اینجا آوردیم تا هرکس می‌خواهد، مجموعهٔ این نوشته‌ها را بیابد و بخواند. بخش‌های و هم، یکی مربوط به پرسش و پاسخ است و دیگری احادیث معصومین(علیهم‌السلام). آخرین قسمت کار ما نوشتن جمله‌های کوتاه برای عکس‌هاست که آن‌ها نیز گاهی مطابق بیانات استاد عزیز و از متن دروس است و گاهی آزادنویسی اما باز بر مبنای درس‌ها. این‌ها قسمت‌های مختلف کانال هستند. اما آنچه ما از شما خواسته‌ایم، مربوط به بخش آزادنویسی است. یعنی موضوعی را انتخاب کنید و به قلم خودتان بنویسید. یا متن بلند یا یکی دو جمله‌ برای روی عکس. اگر با مبانی کار ما مطابقت داشتند، آن‌ها را اینجا به اشتراک می‌گذاریم. امیدواریم این توضیح‌ها مفید باشند و سؤال‌های شما را پاسخ دهند. در مدار یار، ادامه‌دار بمانید و بمانیم. @Lotfiiazar
⁉️ چیست و چه فرقی با و دارد؟ 🔑 در تعریف لغوی فتنه آمده است: آن چیزی که موجب اختلال و اضطراب می‌شود. ریشۀ ابتلا نیز به معنی تغییر و تحول برای رسیدن به نتیجۀ مطلوب است. امتحان هم یعنی آزمایش به نحو مستمر و تلاشمند. حال، چه چیزهایی ما را به اضطراب می‌اندازد؟ مرگ، پیری، بیماری، گرانی، از دست دادن و...؟ اما آیا این اتفاقات همیشه و همۀ افراد را مضطرب می‌کند؟ ندیده‌ایم کسانی را که در بزرگ‌ترین از دست دادن‌ها آرامش داشته‌اند و تکلیفشان را به خوبی انجام داده‌اند؟ آیا پیش نیامده خودمان در شرایط ظاهراً سختی قرار گیریم، اما درونمان آرام باشد و به کاری که می‌کنیم، اطمینان داشته باشیم؟ از طرف دیگر، مگر گاهی همین امور موجب تحول و انقلاب درونی افراد نمی‌شوند؟ پس آیا نمی‌توان نتیجه گرفت که اتفاقات بیرونی به خودی خود، نه فتنه هستند، نه ابتلا؟ بلکه نوع نگاه و نحوۀ برخورد هر فرد به هر اتفاق، آن را برای او به فتنه یا ابتلا تبدیل می‌کند. همۀ از دست دادن‌ها و همچنین به دست آوردن‌ها، اقتضای سیستم دنیا و لازمۀ زندگی هستند و گریزی از آن‌ها نیست. اتفاقاً بستری آماده‌اند برای اینکه همیشه و همۀ افراد در آن مورد امتحان قرار گیرند تا محک بخورند و صیقل داده شوند، یعنی به مقام انسانی خود که لایق آن هستند، عروج کنند؛ و این، نتیجۀ مطلوبی است که در هر امتحان باید به آن برسند. اما عملکرد افراد در مقابل این اتفاقات یا همان امتحانات، یکسان نیست. آنجا که فرد در تشخیص وظیفه به اضطراب می‌افتد و نمی‌تواند با یقین و آرامش قلبی تصمیم درست بگیرد، دچار فتنه شده؛ دلیلش هم بی‌معرفتی و عدم بصیرت به حقایق است. اما اگر این اتفاق، مایۀ تغییر و تحول او شد و وجودش را بالا برد، ابتلاست. برگرفته از @Lotfiiazar
⁉️ خداوند در قرآن به ما فرموده که مراقب فتنۀ باشیم: "يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ". اما چگونه؟ 🔑 هر چیزی است که ما را در خودبینی و خودخواهی غرق می‌کند؛ تا جایی که در امور مادی و حتی معنوی دچار عُجب شویم و دیگر حق را نبینیم که مبدأ هر خوبی و بزرگی است و هر موفقیت ما به توفیق اوست. پس فرار از فتنۀ شیطان، مساوی است با ترک خودخواهی و خودمحوری؛ یعنی اجازه ندهیم «من»مان بزرگ شود! بلکه زیبایی‌های ظاهری و معنوی را امانت و عاریه‌ای از جانب حق ببینیم که از مجرای ما ظهور می‌کند و باید آن‌ها را برای حق، خرج کنیم. حواسمان باشد کسی که امروز از فتنهٔ خودبینی رها نشود، بعید نیست کارش به فتنه‌گری در خانواده، جامعه و جهان نیز بکشد! مثل کسانی که در طول تاریخ، فتنه‌های بزرگ برپا کردند. برگرفته از @Lotfiiazar
⁉️ منظور از اینکه در عالم امام باشیم، چیست؟ 🔑 برای اینکه معنی عالم را بفهمیم، یک مثال ملموس می‌زنیم. وقتی خبر ورود به کشور منتشر شد، همه آن را باور کردیم. کنار آمدن با این شرایط، قواعد جدیدی می‌خواست و آن تعریف جدیدی از بود که همهٔ رفتارها و رفت‌وآمدهای ما را تحت تأثیر قرار می‌داد. ما نیز چنان خطر را به خود نزدیک دیدیم که بی چون و چرا به این قواعد سخت تن دادیم. یکی دو روز نگذشت که برایمان ملکه شد؛ تا جایی که می‌توان گفت: سبک زندگی‌مان تغییر کرد. دیگر لازم نبود کسی حواسش به ما باشد یا تذکر بدهد. بدون هیچ عامل و ناظر بیرونی، فرم جدید بهداشت را رعایت می‌کردیم. حتی لازم نبود به این قضیه فکر کنیم، یا حواسمان باشد و خود را مجبور به شستن دست‌ها کنیم؛ بلکه در هر حالی این ترس و احساس در دلمان بود و ناخودآگاه مراقب بودیم. این یعنی ما در عالم کرونا بودیم! کسی هم که در است، آن‌قدر او را شناخته و نیازش را به او درک کرده که وجود امام را برای خود و بلکه هستی، ضروری می‌داند. پس بدون اینکه کسی به او بگوید، همیشه به یاد امام است. بدون اینکه نظر دیگران برایش مهم باشد، می‌خواهد شبیه او شود. بدون اینکه به خود تلقین کند یا مفاهیم را تذکر دهد، در هر میدان دنبال نظر امام می‌گردد و وظیفه‌ای را که امام از او می‌خواهد، انجام می‌دهد. خلاصه بدون اینکه خود را به تکلّف بیندازد یا نقشه و برنامه بچیند، هرلحظه با امام است و در هوای او نفس می‌کشد. یعنی حال و هوایش، فکر و ذکرش، سکوت و نگاهش، حرف و عملش، همه حول شمع وجود اوست و نمی‌تواند لحظه‌ای از او غافل شود. در عالم هرچیز بودن، به همین معناست. دیگر به خودمان بستگی دارد که در چه عالمی زندگی کنیم؛ عالم و امام و معارف یا عالم و کرونا و فراز و نشیب‌های گذرای روزمره. برگرفته از @Lotfiiazar
⁉️ چرا در روایات، امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) «مجدّد دین الهی» معرفی شده است؟ مگر ، تغییر می‌کند؟ 🔑 اگر امام زمان(عجل‌الله‌فرجه) در روایات، مجدّد دین الهی نامیده شده، به این معنا نیست که می‌آورد! اسلامی که خاتم رسل(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آورده، نیاز به تجدید ندارد. او اسلامی را که ما داریم، تجدید می‌کند و پیرایه‌هایی را که ما به دین زده‌ایم، برمی‌دارد؛ تا حقیقت دین و وجود را به ما نشان دهد. امروز آثار دین، کمرنگ شده و دنیا، محور توجه بسیاری از ما قرار گرفته است. تا جایی که کاملاً به آن انس گرفته‌ایم و اگر کسی بخواهد به دنیایمان دست بزند آرامشمان به هم می‌ریزد. چون خلأ داریم؛ یعنی امور وجودی را که پایدار و باقی‌اند نیافته‌ایم و ناگزیر دلمان را به دنیا خوش کرده‌ایم. درعین حال خود را دیندار هم می‌دانیم. درحالی که حقیقت یعنی سیراب شدن از صفات الهی و بسنده کردن به در حدّ تکلیف. برگرفته از @Lotfiiazar
⁉️ چرا در اتفاقات گوناگون، حال قلبمان با خدا و اهل‌بیت(علیهم‌السلام) عوض می‌شود؟ مثلاً یک لحظه به خدا یقین و توکل داریم، اما لحظهٔ دیگر پر از ترس، به دیگران امید می‌بندیم؟ 🔑 دلیل این تغییرات، جولان حسابگر است که در قلب اثر می‌گذارد و آن را به چون و چرا می‌اندازد. وگرنه وقتی به چیزی باور دارد، نسبت به آن دچار تغییر و تحول نمی‌شود. ذهن، تحمل سختی‌ها و ناملایمات را ندارد و خیلی از اتفاقات دنیا با محاسباتش جور درنمی‌آید. طبق محاسبات ذهن، همیشه همه چیز باید مطابق میل فرد باشد؛ وگرنه اوضاع درست نیست. برای همین وقتی مشکلی پیش می‌آید، می‌کند، مضطرب و دل‌سرد می‌شود و به هر راهی دست می‌زند تا وضعیت را مطابق میلش درست کند. این در حالی است که دنیا با تمام فراز و نشیب‌هایش مخلوق خداست و همهٔ پدیده‌ها و اتفاقات آن، بستری است که برای تربیت ما قرار داده شده. فرقی ندارد خدا با جمالش به ما رو کند یا با جلالش؛ «هرچه از دوست رسد، نیکوست». یا مثلاً آنجا که توفیقی به انسان می‌رسد، ذهن به او القا می‌کند که نتیجهٔ کارهای خوب خودش بوده و آن‌قدر خوشحال می‌شود که می‌خواهد همهٔ عالم را خبر کند. برعکس وقتی نقص او برایش باز می‌شود، ذهن سریعاً خود را راندهٔ درگاه الهی می‌پندارد و با دل‌سردی و کلافگی، به این در و آن در می‌زند تا با چند نفر درددل کند و از چند نفر بگیرد تا بتواند عیبش را برطرف کند! برعکس، کسی که معیار حرکت نفسش را ذهن قرار ندهد، حال قلبش در تمام شرایط یکسان است. در هر شرایطی وظیفه‌اش را انجام می‌دهد. اما بالا و پایین نمی‌شود و طلب و و توکلش در سختی و آسانی فرق نمی‌کند. برگرفته از @Lotfiiazar
⁉️ 🔑 چون داریم! ما برای شئون مختلف زندگی خود، آرزوها داریم که چنین و چنان شود‌. مثلاً هیچ‌وقت نشویم، همیشه اوضاع مادی‌مان خوب باشد، در درس و کار موفق باشیم، برای همسر و فرزندانمان مشکلی پیش نیاید و... . البته این‌ها بد نیست و انسان در همه‌چیز کمال می‌طلبد. اما وقتی به آرزو تبدیل شد، و همّت ما به آن تعلق می‌گیرد و ما را از عالم دور می‌کند. برای همین هروقت می‌خواهیم کاری انجام دهیم، بیش از آنکه دنبال خواست خدا باشیم، به نتیجهٔ کارمان فکر می‌کنیم که چقدر موافق آرزوهایمان است و چقدر برخلاف آن‌ها. وقتی ذهنمان پر از این حساب و کتاب‌ها شد، دیگر یک‌دل نیستیم و اگرچه رضای هم گوشهٔ ذهنمان هست، کلی معیار و دیگر نیز داریم که باید آن‌ها را کم و زیاد کنیم تا بتوانیم تصمیم بگیریم. درصورتی‌که اگر همّ واحد داشتیم، فقط یک معیار برای بررسی می‌ماند و به راحتی تشخیص می‌دادیم خواست خداست، یا خودمان. برگرفته از 〰❁🍃❁🌸❁🍃❁〰 📱کانال تلگرامی:👇 @Lotfiiazar 🌐 سایت: saehat.ir
⁉️ چرا دختران زودتر از پسران به تکلیف می‌رسند؟ 🔑 می‌دانیم دختران، شش سال زودتر از پسران است؛ اما چرا؟ برای خدا كه فرق نمی‌كند كسی زودتر و بیشتر برایش نماز بخواند و روزه بگیرد؛ نه چیزی به او اضافه می‌شود و نه چیزی از او كم. پس حتماً این تفاوت به خاطر خود دخترهاست. اما آیا برای اینكه تعداد عباداتشان بیشتر شود؟ معلوم است نه؛ چون معیار سنجش برای خدا، تعداد عبادت‌های ما نیست كه مثلاً چون چند سال بیشتر نماز و روزه دارد، بالاتر از باشد! مسئله عمیق‌تر از این‌ حرف‌هاست. انگار دختر در نظام آفرینش، آن‌قدر مهم است که... متن کامل در لینک زیر: saehat.ir/پرسش-و-پاسخ/روز_دختر (سلام‌الله‌علیها) 〰❁🍃❁🌸❁🍃❁〰 📱کانال تلگرامی:👇 @Lotfiiazar 🌐 سایت: saehat.ir
⁉️ پس از چندین سال زانو زدن پای و با این انوار الهی، اکنون انتظار می‌رود به کجا رسیده باشیم؟ 🔑 آنچه مسلّم است، و معرفتی که برگرفته از قرآن و اهل‌بیت(علیهم‌السلام) و مطابق با انسانی باشد، قطعاً تأثیرگذار است؛ به ویژه برای کسانی که در این راه پیگیرند و بر مجاهدهٔ علمی و صدالبته عملی دارند. پس ناشکری است اگر بگوییم در این راه، فعل و صفتمان تغییر نکرده. طرز فکر و نگاهمان نیز قطعاً لطیف‌تر و عمیق‌تر شده. اما هنوز کافی نیست؛ چون خودمان عوض نشده‌ایم. آری خودمان! ما به آمده‌ایم و در عالم زندگی می‌کنیم. اما حقیقت وجودمان است، نه ماده؛ وگرنه با بدن مادی از بین می‌رفتیم. با این حال... متن کامل در لینک زیر: saehat.ir/پرسش-و-پاسخ/پرسش_پاسخ 〰❁🍃❁🌸❁🍃❁〰 📱کانال تلگرامی:👇 @Lotfiiazar 🌐 سایت: saehat.ir
⁉️ ما که از عمد نمی‌خواهیم گناه کنیم. اما اگر به هر دلیلی مرتکب خطا یا گناه شدیم، چه؟ آیا مهم نیست و باید بی‌خیال بگذریم؟ یا کارمان تمام است و باید از خود ناامید شویم؟ 🔑 این مثال را در نظر بگیرید. ، وسیله‌ای است که خاصیتش بریدن است؛ اما نه برای اینکه دست ما را ببُرد. با این حال اگر بی‌احتیاطی یا خطا کنیم، چاقو دستمان را می‌بُرد. اینجا دو می‌توانیم نشان دهیم. یکی اینکه هم چاقو را بدانیم که بریده و هم خود را  کنیم که حواسمان نبوده و خلاصه به هم بریزیم و با خود و دنیا بجنگیم.  اما اگر واقعیت را ببینیم، می‌فهمیم چاقو تقصیر ندارد. ولی چون ما کرده‌ایم، دستمان را بریده و به همان اندازه که بریده، درد هم دارد. اما در همین حال، نفس ناطقه‌مان زنده است و... متن کامل در لینک زیر: saehat.ir/پرسش-و-پاسخ/گناه-مقصر 〰❁🍃❁🌸❁🍃❁〰 📱کانال تلگرامی:👇 @Lotfiiazar 🌐 سایت: saehat.ir
⁉️ در دعای ماه رجب می‌خوانیم: "يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ"؛ منظور از این خیر چیست؟ 🔑 اغلب ما را در نعمت‌های مختلف مادی و معنوی می‌بینیم؛ مثل و ثروت، تحصیل و ازدواج فرزند یا توفیق و حال . اما آیا ندیده‌ایم کسانی که با داشتن همین نعمت‌ها عاقبت‌به‌شرّ شده‌اند؟  افرادی که توان جسمی و مالی‌شان را در راه خلاف به کار گرفته‌اند، فرزندانی که بلای جان والدین شده‌اند یا زائرانی که به امام بارنیافته‌اند! البته این نعمت‌ها شرّ نیستند؛ اما لزوماً خیر هم نیستند، بلکه می‌توانند... متن کامل در لینک زیر: saehat.ir/پرسش-و-پاسخ/خیر 🌐 Saehat.ir 📱 @Lotfiiazar