eitaa logo
پژوهش های اصولی
281 دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
692 ویدیو
118 فایل
﷽ 📌نکات اخلاقی واعتقادی 📌تحلیل های سیاسی وبصیرت افزا در راستای آشنایی با مقتضیات زمان 📌آرشیوی از اهم علوم مقدماتی اجتهاد 📌آموزش اصول وفنون پژوهش از طریق ارائه سلسله مباحث علمی از اینکه بدلیل مشغله، توفیق پاسخگویی ندارم، عذر خواهم @HosseinMehrali
مشاهده در ایتا
دانلود
۶۰ ۴ 🖋 مشهور اصولیون، قیاس اولویت را حجت می دانند و در مقابل، برخی از محدثین و اخباریون، معتقد به عدم حجیت آن هستند. 🔅 دلیل مثبتین: چنان چه گذشت، قیاس اولویت، چهار رکن دارد. حال اگر تمام این ارکان اربعه، از طرق قطعی یا اطمینانی یا ظنون معتبر به دست آمده باشد، در این صورت شکی در حجیت آن نیست. ولی اکر حتی یکی از این ارکان اربعه، از طرق غیر معتبر به دست آمده باشد، در این صورت وجهی برای حجیت آن، وجود ندارد. در روایات نیز، گاهی ائمه اطهار علیهم السلام، در پاسخ به راویان، از طریق قیاس اولویت، پاسخ فرموده اند و مستفاد از این روایات، حجیت قیاس اولویت است. ادامه دارد... 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945
۶۱ ۵ 🖋 برخی از اخباری ها، منکر حجیت قیاس اولویت هستند و دلیل ایشان، برخی از روایات است که به زعم آن ها، بالعموم یا بالخصوص، دلالت بر ردع از حجیت قیاس اولویت دارد. آن ها معتقدند که تمامی احادیث ناهی از قیاس، مطلق اند و قیاس اولویت را نیز شامل می شوند و تخصیص این روایات به قیاس مساوات، به دلیل و مخصص متقن نیاز دارد. اشکال: اولا: در لسان و ادبیات روایات، هر گاه قیاس آمده است، مراد قیاس مساوات است و نه در عرف آن زمان و نه در اصطلاحات رایج در زمان معصومین علیهم السلام، به قیاس اولویت، قیاس گفته نمی شد. بله، البته در ادبیات اصولیون متاخر، به قیاس اولویت نیز قیاس می گویند؛ ولی این اصطلاح، به تازگی رواج یافته است. ثانیا: در خود این روایات نیز مراد از اصطلاح قیاس در آن زمان، تبیین شده است و به صراحت، به عمل به رای، تفسیر شده است. نتیجه: به هیچ وجه این روایات، اطلاق ندارد و از اساس، هیچ ربطی قیاس اولویت، که از قبیل عمل به قطع یا اطمینان یا ظهور لفظی است، ندارد. برخی روایاتی هم که ادعا شده است که بالخصوص، دلالت بر نفی حجیت قیاس دارد، یا از حیث سند و یا از حیث دلالت، ناتمام است و هیچ دلالتی بر مدعای ایشان، ندارد. پایان بحث قیاس اولویت🌹 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945
۷۰ ۱۰ 🖋 بدون شک، در صورتی که مناسبت حکم و موضوع، موجب حصول قطع یا اطمینان شود، حجیت خواهد داشت، و فرقی ندارد که دلیل دال بر حکم، لفظی باشد یا لبی. هم چنین اگر مناسبت حکم و موضوع، منجر به ایجاد ظهور عرفی گردد، ادله دال بر حجیت ظواهر، شامل حال آن خواهد شد، زیرا ظهورات عرفی مطلقا حجت است، اعم از آن که مستند به وضع باشد یا مستند به قرائن مقالیه یا حالیه یا لبیه یا ... و یکی از این قرائن، مناسبت حکم و موضوع است. بنابراین، هر گاه فهم عرفی در موردی، ظهور کلام در معنایی را برداشت کند، واجب الاتباع است، زیرا صغرای حجیت ظواهر، محقق شده است. بیان فوق، برای اثبات حجیت مناسبت حکم و موضوع، کافی است؛ در نتیجه نیازی نیست که مانند برخی، به روایاتی که گویا در آن ها، امام علیه السلام، حکمی را با تمسک به مناسبت حکم و موضوع، تبیین فرموده اند، تمسک نماییم؛ زیرا در دلالت برخی از این روایات، جای تامل و بررسی وجود دارد و با بیان فوق، حتی اگر تمام این روایات، از حیث سند و دلالت مخدوش باشند، هیچ مشکلی به وجود نمی آید، زیرا حجیت ظواهر، از مسلمات است. ادامه دارد... 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945
۸۲ ۱۱ 🖋 مذاق شرع بر سه قسم است: ✅ الف) مواردی که موجب قطع به حکم شرعی می شود. این گونه موارد، برای مجتهدینی که حجیت قطع را ذاتی می داند، حجیت دارد (مانند شیخ اعظم انصاری و تابعی ایشان، چرا که این دسته از فقها، حجیت را قابل انفکاک از قطع نمی دانند). بنابراین، مجتهدینی که حجیت قطع را ذاتی نمی دانند، ممکن است اشکال کنند که این گونه نیست که هر قطعی که از هر طریقی حاصل شود (و لو کان من طیر الغراب و جری المیزاب)، حجیت داشته باشد. ✅ ب) مواردی که موجب اطمینان به حکم شرعی می شود. حجیت این گونه موارد، بستگی دارد به مبنای فقیه در زمینه حجیت اطمینان دارد، که آیا اصلا اطمینان را حجت می داند یا خیر. و اگر حجت می داند، از چه بابی حجت می داند. اگر از باب تعبد است و دلیل تعبدی بر حجیت مطلق اطمینان دارد، در این صورت بحثی نیست. ولی اگر اطمینان را از باب سیره عقلائیه حجت می داند، بعید است سیره عقلاء قائم باشد بر عمل به اطمینان در این گونه موارد. ✅ ج) مواردی که موجب ظن به حکم شرعی می شود: روشن است که هیچ دلیلی بر حجیت این قسم وجود ندارد و اصل در ظنون، عدم حجیت است. 🔆 تبصره: در باب مرجحات باب تزاحم، ممکن است برای ترجیح احد المتزاحمین بر دیگری، صرف حصول ظن و بلکه صرف احتمال اهمیت را کافی بدانیم، حتی اگر این ظن یا احتمال، از طریق مذاق شریعت حاصل شود. ادامه دارد... ‌ 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945