⚫️ #شهادت حضرت قاسم عليه السّلام‏ ⚫️ ▫️ مردان #اهل_بیت امام حسين عليه السّلام يكى بعد از ديگرى به ميدان جنگ مى‏ رفتند، و جماعتى از آنها به دست دشمنان به شهادت رسيدند، #امام_حسین عليه السّلام صدا زد: 💭 «صبرا يا بنى عمومتى، صبرا يا اهل بيتى فو اللَّه لا رأيتم هوانا بعد هذا اليوم ابدا» 💭 «اى پسر عموهايم #صبر و تحمّل كنيد، اى خاندان من شكيبا باشيد، سوگند به خدا هرگز بعد از امروز، خوارى نخواهيد ديد». ▫️ در اين هنگام جوانى (يعنى حضرت قاسم) كه صورتش گويى همانند پاره ماه مى ‏درخشيد، به سوى ميدان خارج شد، و به نبرد با دشمنان پرداخت، سرانجام ابن فضيل ازدى چنان ضربه ‏اى با شمشير بر سرش زد، كه سرش را شكافت، قاسم عليه السّلام از ناحيه صورت بر روى زمين افتاد، صدا زد: ▪️«يا عمّاه! اى عموجان به دادم برس.»▪️ امام حسين عليه السّلام همچون باز شكارى، به ميدان تاخت، و همچون شير خشمگين به دشمن حمله كرد، و شمشيرى بر ابن فضيل زد، او دستش را سپر #شمشیر قرار داد، دستش از آرنج جدا گرديد، نعره او بلند شد، لشكر دشمن آمدند تا ابن فضيل را از دست حسين عليه السّلام نجات دهند، در اين بين بدن نازنين قاسم زير دست و پاى اسبها قرار گرفت، و همان دم به شهادت رسيد. 🏴 ▫️ وقتى كه گرد و غبار نشست، ديدند حسين عليه السّلام بر بالين قاسم عليه السّلام ايستاده، و قاسم عليه السّلام از شدّت درد، پاهايش را بر زمين مى ‏سايد، و امام حسين عليه السّلام مى ‏فرمايد: 💭 «بعدا لقوم قتلوك، و من خصمهم يوم القيامة فيك جدّك و ابوك» 💭 «از رحمت خدا دور باد، آن قومى كه تو را كشتند، و كسى كه در #قیامت در مورد تو (در دادگاه عدل الهى) با آنها مخاصمه مى ‏كند جدّ و پدر تو رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم و پدرت است». ▫️ سپس فرمود: 💭 «عزّ و اللَّه على عمّك ان تدعوه فلا يجيبك، او يجيبك فلا ينفعك صوته، هذا يوم و اللَّه كثر واتره و قلّ ناصره‏» 💭 «سوگند به خدا بر عمويت سخت است كه تو او را به يارى بخوانى، ولى او دعوتت را اجابت نكند، يا اجابت كند ولى جواب او سودى به حال تو نداشته باشد، #سوگند به خدا امروز روزى است كه دشمنان عمويت بسيار، و ياورش اندك است». 💔 سپس امام حسين عليه السّلام پيكر به خون تپيده #قاسم عليه السّلام را بر سينه‏اش گرفت و آن را به سوى خيمه‏ ها آورد و در كنار پيكرهاى شهيدان اهل بيتش، بر زمين نهاد. #ولایت_پذیری #امام_شناسی #یا_قاسم_بن_الحسن 📚 غم نامه کربلا / اشتهاردی / ترجمه اللهوف علی قتلی الطفوف / ص140-141