قرآن ترجمه المیزان سوره 3 سوره مبارکه آل‏عمران صفحه 53 أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَىٰ كِتَابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِنْهُمْ وَهُمْ مُعْرِضُونَ (23) آيا نظر نکرده اى به کسانى که نصيبى از کتاب [آسمانى ]به آنان داده شده است و به کتاب خدا دعوت مى شوند تا ميانشان حکم کند سپس گروهى از آنان با حالت اعراض پشت مى کنند؟ (23) ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24) اين بدان سبب است که آنان گفتند: آتش جز روزهائى معدود به ما نخواهد رسيد. و دروغى که مى ساختند آنان را در کار دينشان مغرور کرده است. (24) فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (25) پس چگونه خواهد بود [حالشان ]هنگامى که آنان را براى روزى که شکّى در آن نيست جمع مى کنيم و به هر کسى آنچه کسب کرده است به طور کامل داده مى شود و آنان ستم نمى بينند؟ (25) قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ ۖ بِيَدِكَ الْخَيْرُ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (26) بگو: خداوندا اى مالک فرمانروائى! به هر که بخواهى فرمانروائى مى دهى و از هر که بخواهى فرمانروائى را مى ستانى، و هر که را بخواهى عزيز مى کنى، و هر که را بخواهى خوار مى سازى. خوبى ها فقط به دست تو است. همانا تو بر هر چيزى توانائى. (26) تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ ۖ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ ۖ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (27) شب را در روز فرو مى برى، و روز را در شب فرو مى برى، و زنده را از مرده بيرون مى آورى و مرده را از زنده بيرون مى آورى، و به هر که بخواهى بى حساب عطا مى دهى. (27) لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (28) مؤمنان نبايد کافران را به جاى مؤمنان اولياى خود بگيرند، و هر کس چنين کند به هيچ وجه از [حزب ]خدا نخواهد بود، مگر اينکه به نوعى از آنان تقيّه کنيد. و خدا شما را از [نافرمانى ]خودش برحذر مى دارد. و بازگشت، فقط به سوى او است. (28) قُلْ إِنْ تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ ۗ وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (29) بگو: اگر آنچه را در سينه هايتان داريد پنهان کنيد يا آن را آشکار سازيد خدا آن را مى داند. و آنچه را در آسمان هاست و آنچه را در زمين است مى داند. و خدا بر هر چيزى تواناست. (29) #ترجمه .

🌺نکته تفسیری صفحه ۵۳🌺 همه خوبي­ها فقط به دست توست: به قدرت رسيدن پادشاهان و زوال حكومتشان، به دست آوردن پست و مقام­های حكومتی و از دست دادن آنها، به ثروت رسيدن افراد و ورشكسته شدن آنان؛ داستان­های شيرين و تلخی است كه صفحات تاريخ زندگی انسان­ها از آن پر ‏می‌باشد. اگر با دقّت در اين سرگذشت­ ها نگاه كنيم متوجّه ‏می شويم كه رسيدن به قدرت و ثروت و شهرت به خاطر استفاده از ابزارهايی بوده و از دست­ دادن آنها نيز علّت­ های مشخّصی داشته است. جلب اعتماد مردم، بهره­ بردن از نادانی آنان ، فهميدن نيازهايشان و... هر كدام ‏می تواند در كسب قدرت و ثروت مؤثّر باشند. در مقابل، ظلم و ستم، دروغ و كلاهبرداری، تنبلی و خستگی و...می تواند علّت از دست­ دادن قدرت و ثروت شود. رسیدن به خوبی­ ها یا از دست­ دادن آنها همگی در گرو توجّه یا عدم توجّه به قوانینی است که در این جهان وجود دارد، امّا چه كسی اين قوانين را وضع كرده و به آنها اثر بخشيده است؟ اين آيات مهم و نورانی به ما يادآوری ‏می كند كه همه‌ی قوانين جهان آفرينش، توسط خدای بزرگ وضع شده و بر آن قوانين نظارت ‏می كند. تمام فرمانروايان ـ خوب يا بد ـ به خاطر بهره­ بردن از قوانين او به قدرت رسيده­ اند و به خاطر بی توجّهی به آنها، سقوط كرده­ اند. هركس كه به عزّت و سربلندی رسيده، به خاطر پايبندی‌اش به سنت­ها و قوانين الهی بوده است و علت خواری و ذلّت هر كسی، پشت­ كردن به قوانين خداست. خدايی كه بر هر كاری تواناست؛ خدايی كه با قدرت بی پايانش، ز‏مين را در مدار خود به گونه­ ای حركت ‏می دهد كه فصول مختلف ايجاد شود و دائماً ساعات روز و شب تغيير كند و كم و يا زياد گردد. خدايی كه موجودات زنده را از مواد بی جان به وجود ‏می آورد و پس از مدتی، جان آنها را ‏می ستاند و دوباره به مواد بی جان تبديل ‏می كند. خدايی كه همه‌ی موجودات را روزی ‏می بخشد و به هر كس كه بخواهد، بدون حساب و بی پايان لطف و عنايت ‏می كند. آری؛ توجه به اين واقعيّت كه همه‌ی خوبی­ها به دست خداوند است، نگاه انسان را به جهان تغيير ‏می دهد. در اين صورت انسان اگر­چه تلاش و كوشش ‏می كند و از اسباب و وسايل موفقيت بهره ‏می گيرد، ولی دائماً به نيرويی توجه دارد كه آن اسباب و وسايل را فراهم كرده است و از آن قدرت بي­‌پايان تقاضا ‏می كند كه او را در مسير زندگی‌اش موفّق كند. مطالعه‌ی پيشوايان دين به روشنی نشان ‏مي­دهد كه آن مردان قوی دل، خدا را تنها عامل عزّت و سربلندی ‏می‌شمردند و در راه مقدس خود، ذره‌ای از دشمنان خدا هراس نداشتند. همين اعتقاد موجب شد كه پيامبر بزرگ ما درباره‌ی پيشنهادهای فريبنده‌ی مشركان فرمود: «اگر خورشيد را در دست راست من و ماه را در دست چپ من بگذارند، پيشنهاد آنان را قبول نمی‌كنم» [1]. بر اساس همين اعتقاد بود كه پيشوای نخست ما فرمود: «به خدا سوگند اگر تمام عرب بر عليه من با هم متّحد شوند، من به آنان پشت نكرده، فرار نمی‌كنم» [2]. [1] بحارالانوار، ج18، ص182 [2] نهج البلاغه، نامه 45 #تفسیر .

۰۰۵۳ ❣️ مهدی شناسی مفهوم ولایت كه در قرآن كریم و روایات به صورت‌هاى گوناگونى مطرح شده است، گاهى به ولایت اهل بیت(علیهم السلام) اختصاص دارد و گاهى درباره‌ی ولایت هر ولىّ خدا و هر مؤمن صالح است. به عبارت دیگر، یك ولایت اللّه داریم: أَلاَ إِنَّ أَوْلِیاءَ اللّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ. كسانى كه خود را تحت ولایت اللّه قرار مى‌دهند، متقابلا خدا هم ولایت آن‌ها را بر عهده مى‌گیرد: اللّهُ وَلِىُّ الَّذِینَ آمَنُوا هركسى كه ولىّ خدا شد، خدا هم ولىّ او است. این ولایت، رابطه‌اى طرفینى بین مؤمنان و خداوند است. مؤمن ولىّ خدا، و خدا هم ولىّ مؤمن است. این ولایت، در رابطه انسان با خدا وجود دارد. دنباله‌ی ولایت خدا، ولایت رسول اللّه(صلى الله علیه وآله) و ولایت اهل بیت(علیهم السلام) است. وقتى مى‌گوییم: ولایتى كه براى خدا هست، براى پیغمبر(صلى الله علیه وآله) و اهل بیت(علیهم السلام) نیز وجود دارد، منظور فقط حكومت نیست؛ بلكه تمام شؤون ولایت را در بر مى‌گیرد؛ البتّه در شعاع ولایت خداوند، مسأله حكومت نیز مطرح مى‌شود؛ چون خداست كه حاكم و قانون را تعیین مى‌كند. بدین ترتیب، حكومت، یكى از شؤون ولایت اللّه است. ولایتى كه به خدا، پیغمبر(صلى الله علیه وآله)، امیرمؤمنان و دیگر امامان معصوم(علیهم السلام) نسبت داده مى‌شود، مفهومى است كه تشكیك مراتب دارد. مرتبه‌ی اعلا و ذاتى آن، براى خداوند متعالى، و مرتبه‌ی بعدى آن ویژه‌ی رسول اللّه(صلى الله علیه وآله) و مراتب بعدى آن براى امامان(علیهم السلام) ثابت است؛ امّا حقیقت این ولایت چیست؟ رابطه‌ی بین خدا و بنده، رابطه‌ی عبودیت و ربوبیت است. اگر ما این رابطه را با اختیار خود پذیرفتیم و در عمل تحقّق بخشیدیم، آن وقت رابطه‌اى متشابهة الطّرفین تحقّق مى‌یابد كه ما ولىّ او مى‌شویم و او نیز ولىّ ما مى‌شود؛ امّا اختیار این رابطه به دست من و شما است. ما باید با اختیار خودمان این رابطه را برقرار و تقویت كنیم. رابطه‌ی عبودیت و ربوبیت، امرى تكوینى است. چه ما بخواهیم و چه نخواهیم، خدا خداست و ما هم بنده‌‌ی اوئیم؛ امّا ولایت تشریعى، رابطه‌اى اختیارى است كه ما باید بپذیریم؛ یعنى بگوییم: "خدایا! ما اقرار می‌کنیم كه تو خدایمان هستى و ما فقط بنده‌ی تو هستیم." حال چگونه باید این معنا را تحقّق بخشیم؟ ادامه دارد #ولایت .

00001 ماجرای خلقت #بدنبال‌حقیقت . https://eitaa.com/56222330/93 .

❌ لعنت به هرکی که باعث شد حضرت آقا نائب امام زمان بفرمایند من شرمنده شدم. خدا لعنت کنه هر کسی که منسب و پستی داره و کم کاری می‌کنه و باعث میشه رهبرمون حس شرمندگی داشته باشند. .

سلام بر عزیزان عید مبعث مبارک 🎙 فیض ما در شب بعثت پیغمبر صلوات الله علیه چه چیزی است؟ .

🗞 صبح صادق شماره 1175 منتشر شد 🔸جدیدترین نسخه صبح صادق همراه با پرونده ویژه با نام «طوفان ادامه دارد» نگاهی به آتش بس در غزه و آینده رژیم اشغالگر را همین‌جا بخوانید. 🇮🇷