⭕ شهادت حضرت علی‌اکبر علیه‌السلام؛ حماسه آهن و خون 🔸 وقتی آخرین یارانِ امام بر خاکِ کربلا افتادند و تنها #اهل‌بیت مانده بودند، #علی‌_اکبر علیه‌السلام با قدم‌هایی استوار نزد پدر آمد: «یا أبت! اذنِ جهاد می‌خواهم.» #امام_حسین علیه‌السلام بی‌درنگ اجازه داد؛ اما نگاهش به #چهره‌ی_گلگون پسر دوخته شد. اشک‌هایش مانند سیل از دیدگانش جاری شد. سینه‌اش از #حسرت فشرده می‌شد... 🔸 خودِ امام حسین علیه‌السلام زره را بر #قامتِ رعنای پسر پوشاند. کلاهخودِ فولادی را با دستانی لرزان بر سرش نهاد. #کمربندِ_چرمیِ یادگارِ امیرالمؤمنین علیه‌السلام را محکم بر کمرش بست. آن‌گاه اسبِ تیزتک #عقاب را پیش آورد و در حالی که اشک بر ریشِ مبارکش می‌لغزید، دست‌ها به آسمان بلند کرد: «**پروردگارا! گواه باش جوانی به میدان می‌رود که #شبیه‌ترین مردم به پیامبرت در چهره و اخلاق و سخن گفتن است...** هرگاه دلمان برای رسولت تنگ می‌شد، نگاهمان به این #فرزند روشن می‌شد!» سپس آتشی در نگاهش شعله کشید و فریاد زد: «ای #پسر_سعد! خدا نسلت را ریشه کن کند، چنان‌که رحم مرا قطع کردی!» آنگاه به پسر فرمود پیش از میدان رفته مادر و خواهرانت وداع کن. وداعی که دلِ سنگ را می‌سوزاند 🔸 چون علی‌اکبر علیه‌السلام به سوی خیمه‌ها رفت، #پرده‌نشینانِ حرم همچون # نگین_انگشتر گردش حلقه زدند: مادرش #رباب، #سکینه، #فاطمه_صغری و دیگران #حضرت‌زینب سلام‌الله‌علیها پیش‌دست شد و او را چون #گوهری گران‌بها در آغوش فشرد: «إرحَم غُربَتَنَا! به این #غربتِ بی‌پایان رحم کن!» دخترانِ کوچک، دامنش را چسبیده بودند: «لاتَستَعجِل إلی القِتال! به سوی مرگ شتاب مکن! فَإنَّهُ لَیسَ لَنَا طَاقَةٌ فِی فِرَاقِک! #طاقت_فراقت را نداریم...» اشک‌هایشان زره‌ی او را خیس کرده بود. 🔸 علی‌اکبر علیه‌السلام با #دلی_آتشین خود را از آغوششان رهانید. سوار #اسب_عقاب شد و نهیب زد، امام ندا زد: «زنان! رهایش کنید... او #ممسوس‌ فی‌ ذات الله است! (در تماس با ذات خدای متعال است) #در_راه_خدا شهید خواهد شد!» حماسه‌ای که عرش را لرزاند 🔸 علی‌اکبر علیه‌السلام بر اسب هی زد و روی به میدان نمود. امام حسین علیه‌السلام با #چشمانی_بی‌قرار او را نگاه می‌کرد؛ گاه از #غم بر زمین می‌نشست، گاه برمی‌خاست و سر به آسمان می‌افراشت: «خدایا! #شاهد باش که علی را #فدای_امتِ جدم کردم!» 🔸چون #توفانِ خشم بر سپاهِ #کوفه تاخت. هربار که #حمله می‌کرد و تکبیر میگفت گروهی به خاک می‌افتادند. امام هم با تکبیر یاریش می‌داد. زینب سلام الله علیهم دلخوش به این صداهای #تکبیر بود. #شمشیرش چون برق می‌درخشید و دشمنان پیاپی می‌گریختند. با آن #تشنگیِ سوزان، صدوبیست جنگجو را به خاک‌ انداخت. سپاهِ ابن‌سعد از هیبتش لرزید و صف‌هایشان #پریشان شد. 🔸 در میانِ نبرد، #رجزِ آتشینش آسمان را می‌درید: > «أَنَا عَلِی بنُ الحُسَینِ بنِ عَلِی! ... *(من علی پسر حسین پسر علی‌ام! به خانه‌ی خدا سوگند، ما به پیامبر سزاوارتریم تا شَبث و شمرِ پست! آن‌قدر با شمشیر می‌زنم تا تیغم خم شود! ضرباتِ جوانِ هاشمیِ علوی! به خدا! #فرزند_ناحق‌زاده [ابن‌زیاد] بر ما حکومت نخواهد کرد!)* تشنه شهادت در میدان جنگ 🔸 با آن‌که #زخم‌هایِ فراوان بر پیکر داشت، #تشنگیِ آتشین بیش از همه آزارش می‌داد. شاید هم تشنه شهادت بود و در عجب که چطور به آن نائل نمی‌شود نزد پدر بازگشت و با #صدایی شکسته گفت: > «یا أبت! #عطش و سنگینی سلاح طاقتم را برید... > آیا جرعه‌ای آب هست تا باز به میدان بازگردم؟» 🔸 امام حسین علیه‌السلام او را به #سینه فشرد. اشک‌هایش با خونِ پسر #آمیخته شد. آن‌گاه با #دردی جانکاه فرمود: > «پسرم! #زبانت را در دهانم بگذار...» علی‌اکبر علیه‌السلام که از #تشنگیِ وحشتناک پدر آگاه بود، با اطاعتی #ملکوتی زبانش را بر کام امام نهاد. گویی این کار، مرهمی بر دلِ سوخته‌ پدر شد. امام #انگشترِ مبارکش را از دست بیرون آورد و در دهانِ پسر نهاد. 🔸 آن‌گاه امام، چهره‌ی #خونین پسر را بوسید و فرمورد: > «واغَوثَاه! پسرجان... > #اندکی دیگر پیکار کن! > به زودی #جدم رسول‌خدا را دیدار می‌کنی... > از #جامِ لبریزِ او می‌نوشی و هرگز تشنه نمی‌شوی!» ... ادامه دارد #کربلا #علی_اکبر #شهدای_کربلا #اخلاق_حسینی #اسوه_وفاداری #امام_حسین علیه‌السلام #MJN کانال #مسجد_جامع_نارمک در ایتا و بله: @MasjedJameNarmak