💠 قسمت_۲۳ عروس و داماد قدم های آخرشان را به سمت بیرون تالار بر میداشتند... همه خوشحال بودن... کنار ایستادم به عروس نگاه میکردم... خودم را به یاد آوردم وقتی کنار محمدرضا قدم برمیداشتم. یک لحظه حس کردم خودم در مراسم خودم حضور دارم و از قبل میدانم قرار است تصادفی اتفاق بیفتد دلم میخواست به خودم هشدار دهم. به محمدرضا هشدار دهم. +آروم تر رانندگی کن...با این ماشین نرو...ماشین ترمز میبره... با چشم هایی اشک آلود سمت یکی از ماشین ها رفتم: -خانم... -بله؟؟؟ -بگید آروم رانندگی کنن... -چی؟؟؟ -ماشینشون ترمز میبره. صدای همسرش بلند شد. -سمیه بیا اینور.چی میگه؟؟؟؟ -نمیدونم دیوونست... من_دیوونه نیستم..اون فراموشی میگیره... اون خانم و همسرش ازم دور شدن... سمت یه خانم دیگه رفتم... -خانم؟ -بفرمایین. -بهشون بگین توی اون خیابون نپیچن... -شما؟؟؟ -منم یه عروسم... اون خانم هم ازم دور شد... بغضم گرفت... ترجیح دادم خودم رو قاطی نکنم... کنار ایستادم به عروس و داماد نگاه می کردم... زیر لب زمزمه کردم: من تو شب بودنم نابود شدم... -خداکنه هیچوقت عشقت فراموشی نگیره...

💠 قسمت_۲۴ عروس و داماد سوار ماشین شدن... همه در مردمک چشم من کوچک و کوچک تر میشدن... تا جایی که دیگر نه صدایی شنیدم و نه تصویری دیدم... یک گوشه نشستم و بلند بلند گریه میکردم... با خودم میگفتم: -دلم میخواد برگردم به شب عروسیم و هیچوقت توی اون ماشین نشینم دلم میخواد هیچوقت سرعت بالا نباشه... کاش یکی بود بهمون میگفت... صدای گوشیم بلند شد... قسمت سبز رنگ را به طرف قرمز کشیدم صدایی از پشت تلفن بلند شد: -فاطمه زهرا؟؟؟ -سلام مامان. -سلام!!!دختر تو کجایی؟؟؟؟ از جایم بلند شدم. -تو راهم دارم میام. -دقیقا کجایی... جلوی تالارم. -تالار؟؟؟؟تالار عروسیت؟ با گریه گفتم: -نه عروسی یکی دیگه... -دختر تو داری با خودت چیکار میکنی . -هیچی اومدم بهشون بگم مواظب خودشون باشن... مادرم بغض کرد و گفت: -بیا خونه باهم صحبت میکنیم...زود بیا خونه نگرانتم... -باشه... تلفن را قطع کردم دوباره سوار تاکسی شدم و به خانه برگشتم...

💠 قسمت_۲۵ -سوار تاکسی راهی خونه شدم... بین راه یک سره بغض داشتم رو به راننده گفتم: -آقا مواظب باشین یه وقت ترمز نبرین. -نه خانم ماشین مطمئنه. -ماشین ماهم مطمئن بود. -چی؟؟؟! -هیچی... کمی مکث کردم چشمم به اتوبان خورد گفتم: -آقا ببخشید...میشه مسیرتونو عوض کنید. -عوض کنم؟ -آره... میخوام برم یه جای دیگه ... -ولی خب هزینتون بیشتر میشه ها...چون مسیر مشخص بوده. -مشکلی نیست. راننده نفسش را بیرون داد و گفت: -باشه.کجا برم؟ -این اتوبانو بپیچید دست راست... مسیر عوض شد... دلم هوای خانه مان را کرده...همان خانه ای که با محمدرضا خریدیم...وسایل هایمان را چیدیم که همان جا باهم زندگی کنیم... شاید حتی روی تمامی وسایل ها خاک گرفته باشد... و سکوتی تلخ از نبودن ما دونفر, خانه را متروکه کرده باشد... به خیابانی که چند قدمی خانه مان بود رسیدیم...روبه راننده گفتم: -آقا...همین جا پیاده میشم... کرایه را حساب کرد و از ماشین پیاده شدم... از خیابان گذشتم و به کوچه رسیدم و اندکی بعد من روبه روی در ورودی ساختمان مان بودم... کلید را درون قفل فشردم و وارد راهرو شدم...پله ها را یکی یکی طی کردم سکوت فضا را در برگرفته بود و تنها صدای قدم هایم بود که به گوش می خورد...طبقه ی اول... طبقه ی دوم... مکثی کردم به در ورودی خیره شدم... زیر لب زمزمه کردم: -قرار نبود یه روزی تنهایی بیاییم توی این خونه... قفل در را باز کردم صدای باز شدن در سکوت وحشتناک خانه را شکست... همه جا تاریک بود... کفش هایم را در آوردم و وارد خانه شدم... هنوز برق را روشن نکرده بودم که تلفنم زنگ خورد. -بله مامان؟؟ -پس کجایی دختر دلواپستم. با صدایی خسته گفتم: -قربونت بشم...یه کاری دارم تا یه ساعت دیگه خونه ام... -زود بیا من دلم شور میزنه... -چشم... -فعلا خداحافظ... ⏪ ادامه دارد ... ✍نویسنده داستان: #مریم_سرخه_اے #ڪپی_بدون_ذڪر_نام_نویسنده #اشڪال_شرعی_دارد. ‌❣ @Mattla_eshgh

پستهای روز دوشنبه( سواد رسانه )👆 پستهای سه شنبه ( #امام_زمان (عج) و ظهور)👇

#فایل_صوتي_امام_زمان ۱۱۳

#فایل_صوتي_امام_زمان ۱۱۳ بهترین رفیق، برایِ خصوصی شدنه! به شرطی که بخوای.... خداییش، تو برایِ ویژه شدن توی نگاهِ امامت، چیکار کردی؟ @ostad_shojae

قسمت #اول رمان محمد مهدی👆

✨🌼 #آخرین_عروس 🌼 ✨ 🌹#قسمت ۱ 🌺دردعشق را درمانی نیست 🍃_مادر! به من چند روزی فرصت بده! _برای چه؟ _می خواهم در مورد همسر آینده ام فکر کنم و تصمیم بگیرم. _این کار فکر کردن نمی خواهد. آخر چه کسی بهتر از پسر عمویت برای تو پیدا می شود؟ مادر نزدیک می آید و روی ملیکا را می بوسد. او آرزو دارد دخترش هر چه زودتر ازدواج کند. اگر این ازدواج صورت بگیرد به زودی ملیکا، ملکه کشور روم خواهد شد. 🍃همه دختران روم آرزو دارند که جای ملیکا باشند، اما چرا ملیکا روی خوشی به این ازدواج نشان نمی دهد؟ آیا او دلباخته مرد دیگری شده است؟آیا او عشقِ دیگری در دل دارد؟ 🍃مادر ملیکا از اتاق بیرون رفت. ملیکا از جا بر میخیزد و به سمت پنجره می رود. هیچکس از راز دل او خبر ندارد. 🍃درست است که او در قصر زندگی می کند اما این قصر برای او زندان است. این زندگیِ پر زرق و برق برایش هیچ جلوه ای ندارد. 🍃همه، روی زرد ملیکا را می بینند و نمی دانند در درون او شوری برپاست. مادر ملیکا خیال می کند که او گرفتار عشق دیگری شده است. اما ملیکا گرفتار شک شده. او از کودکی به خدا و مسیح اعتقاد داشت و به کلیسا می رفت و مانند همه مردم به سخنان کشیش های مسیحی گوش می داد. آن روزها چهره کشیش ها برای ملیکا چهره آسمانی بود، کشیش ها کسانی بودند که می توانستند گناهان مردم را ببخشند. 🍃مردم برای اعتراف به نزد آنها میرفتند تا خدا گناهان آنها را ببخشد. او بزرگ تر شد چیز هایی را دید که به دین آنها شک کرد. او می دید کشیش ها که از ترک دنیا سخن می گویند، وقتی به این قصر می آیند چگونه برای گرفتن سکه های طلا هجوم می آوردند! 🍃ملیکا چیز های زیادی را در این قصر دیده بود، بارها دیده بود که چگونه کشیش ها با شکم های برآمده، ظرف های طلایی غذا را پیش کشیده و مشغول خوردن می شدند! 🍃او به دینی که اینان رهبرش بودند شک کرده بود، درست است که او دختری از خانواده قیصر روم بود اما نمی تواست ببیند که دین خدا بازیچه گروهی بشود که خود را بزرگان دین می دانند و نان حکومت روم را می خوردند! او از این جماعت بدش می آید ولی خدا را دوست دارد و به عیسی و مریم مقدس عشق می ورزد....

🌹قسمت 2⃣ 🌺دردعشق را درمانی نیست 🌱 اگر روحانیون بفهمند که ملکه آینده روم به قداست آنها شک دارد چیزی جز مرگ در انتظار او نخواهد بود. 🌱 آنها آن قدر قدرت دارند که حتی ملکه آینده روم را می توانند به قتل برسانند. آنها هرگز شمشیر به دست نمی گیرند تا ملکه را به قتل برسانند، بلکه اسلحه ایی قدرتمند تر از شمشیر دارند. کافیست آنها به مردم بگویند که ملکه مرتد شده و به دین خدا پشت کرده است، آن وقت می بینی چگونه مردمی که تا دیروز ساکت و آرام بودند. آشوب به پا کرده و به قصر حمله می کنند تا برای خوشنودى و رضایت خدا ملکه را بکشند. 🌱 فکر کنم دیگر فهمیدی که ملیکا نمی خواهد با پسر عمویش ازدواج کند او از جنس این مردم نیست. خدا به او چیزی داده که به خیلی ها نداده است. چند روز می گذرد و ملیکا خبر دار می شود که باید خود را برای مراسم عروسی آماده کند. 🌱 پدر بزرگ او قیصر دستور داده تا این عروسی هرچه زودتر برگزار شود. او دستور داده است تا سران و بزرگان از سراسر کشور در پایتخت جمع شوند. پیش بینی می شود که تعداد آنها به چهار هزار نفر برسد. 🌱 سیصد نفر از روحانیون کلیسا هم دعوت شدند تا در این مراسم حضور داشته باشند. قصر بزرگ و زیبایی برای این مراسم در نظر گرفته شده است. قیصر می خواهد برای ملکه آینده روم جشن بزرگی بگیرد، جشنی که نشانه اقتدار و عظمت خاندانش باشد. 🌱 ملیکا هیچ چاره ایی ندارد، باید به این عروسی رضایت بدهد. اکنون تمام قصر غرق نور است، عده ایی می رقصند و گروهی هم می نوازند همه مهمانان آمده اند و قیصر بر روی تخت خود نشسته است. در قصر باز می شود، داماد در حالی که گروهی او را همراهی می کنند وارد می شود. او به سوی قصر می آید خم می شود و دست قیصر را می بوسد و به سوی تخت دامادی میرود تا بر روی آن بنشیند. 🌱 همه کف می زنند و سوت می کشند، داماد افتخار می کند که امشب زیباترین دختر روم همسر او می شود. 🌱 می خواهد بر روی تخت بنشیند که ناگهان همه چیز می لرزد! زلزله سهمگین، همه را به وحشت می اندازد. آن قدر سریع که فرصت فرار یا ماندن را به هیچکس نمی دهد. 🌱 همه چیز در یک لحظه اتفاق می افتد، گرد و غبار همه جا را فرا می گیرد، پایه های تخت داماد شکسته و داماد بیهوش بر روی زمین افتاده است! 🌱 هیچ کس حرفی نمی زند، همه مات و مبهوت به هم نگاه میکنند آیا عذابی نازل شده است!؟ عروسی به هم می خورد و قیصر بسیار ناراحت می شود، چه راز و رمزی در کار است؟ هیچکس نمی داند. 🌟ادامه دارد شنبه ، سه شنبه در کانال👇 ‌❣ @Mattla_eshgh

🔴سید حسن نصرالله: ما بیش از ایرانی ها به ولایت فقیه اعتقاد داریم 🔹دبیر کل حزب الله لبنان: اعتقاد ما به ولایت فقیه با بسیاری از ایرانی‌ها که ولایت را قبول دارند فرق می‌کند اعتقاد ما قوی‌تر است. 🔹ما اعتقاد داریم اگر، ولی فقیه فرمود: پیشنهاد و نظر من این است (امر نکرد) ما باید اطاعت کنیم (در ایران می‌گویند ایشان دستور ندادند پیشنهاد کردند) ما بالاتر از قانون اساسی به ایشان اعتقاد داریم 🔹ما در لبنان وقتی در شورای حزب الله بحث می‌کنیم اگر احتمال بدهیم اینکار را بکنیم حضرت آقا ناراحت می‌شوند بدان عمل نمی‌کنیم اگر احتمال بدهیم خوشحال می‌شوند بدان عمل می‌کنیم./میزان ‌❣ @Mattla_eshgh

❣ #رمان_منو_بہ_یادت_بیار 💠 #قسمت ۲۶ دنبال کلید برق می گشتم... نور صفحه ی موبایلم را روی دیوار انداختم...چشمم به کلید برق خورد... بغضم را قورت دادم و کلید را به سمت پایین فشار دادم... یک قسمت ار خانه روشن شد... کمی مکث کردم...چشم هایم پر از اشک شد... پلک سمت راستم شروع کرد به پریدن... به وسایل ها نگاه میکردم... کمی نزدیک تر رفتم کلید برق دیگری را به سمت پایین فشار دادم... خانه روشن تر شد. تمام خانه در سکوتی خوف ناک فرو رفته بود... روی یک سری وسایل خاک گرفته بود... یک خانه ی نو و دست نخورده... روی کاناپه نشستم... دلم میخواست همان جا جان بدهم... صدای زنگ تلفنم شبیه یک شوک به گوش هایم وارد شد... -مامان دارم میام. -دختر تو که منو نصف عمر کردی. -دور از جون...انقد نگران نباش اومدم. تلفن را قطع کردم دستی روی صورتم کشیدم از جایم بلند شدم تمام برق هارا خاموش کردم و از خانه بیرون رفتم... دو مرتبه سوار تاکسی شدم دقایقی بعد به خانه رسیدم. مادرم با دیدن من به یکباره تمام نگرانی هایش فرو ریخت: -دختر پس کجایی از نگرانی مردم. -خدانکنه عزیز دلم. الان ک اینجام دیگه نگران نباش... -از دست تو. بوسه ای به پیشانی مادرم زدم و وارد اتاقم شدم. لباس هایم را عوض کردم و روی تخت دراز کشیدم به خودم فکر میکردم به این اتفاق ها در فکر غرق بودم که مادرم با یک ظرف وارد اتاق شد... به احترامش از جایم بلند شدم و نشستم... -این چیه مامان؟؟؟ با خنده گفت: -یکم شیرینیه خودم درست کردم...فردا ببر برای محمدرضا و مادرش... -إم...مامان -جانم؟ -فردا شاید نرم خونه ی محمدرضا اینا... -إ...چرا؟؟؟چیزی شده؟؟؟ -نه نه...چیزی نیست فردا یکم سرم شلوغه میخوام برم حوزه خیلی کار دارم... -پس اینارو نگه میدارم فردا شب همگی بریم خونشون. -إم...نه اینارو بده من فردا ببرم حوزه بعدا میریم خونشون من فردا واقعا خستم خوب نیست خسته بریم اونجا. -از دست تو دختر باشه... لبخند اجاری زدم و گفتم: -ممنون. ✍نویسنده داستان: #مریم_سرخه_اے #ڪپی_بدون_ذڪر_نام_نویسنده #اشڪال_شرعی_دارد.

💠 قسمت_۲۷ صبح حدود ساعت هفت از خواب بلند شدم. از اتاق بیرون رفتم. بعد از شستن دستو صورت و مسواک زدن. به آشپز خانه رفتم. مادرم بیدار بود و مشغول کار. -مامان چرا بیداری؟ -سلام عزیزم. -سلام. چرا بیداری؟ -دارم برات صبحونه آماده میکنم. -الهی فدای مامانم بشم خودم آماده میکردم. -نه...آخه چن وقتی هست ک حوزه نرفتی.الان ک بخوای بری باید صبحونه خوب بخوری. خندیدم و گفتم: -یعنی خودم صبحونه بد درست میکنم؟؟؟ -نه عزیزم. ای بابا...انقد سوال پیچم نکن. جوابش را با لبخند دادم. ظرفی دستش بود سمت آمد و گفت: -بیا...اینام بزار تو کیفت با خودت ببر. گشنت شد بخور. ظرف را روی میز گذاشت... نگاهی به ظرف انداختم و گفتم: -ببینم...این همون ظرف دیشبیه نیست که میخواستی ببری برای محمدرضا؟؟؟؟؟ برگشت سمتم و نگام کرد: یکی از ابروهایم را بالا انداختم و گفتم: -چیه؟؟؟؟؟ اومد کنارم روی صندلی نشست... چهره اش دگرگون شد بعد از کمی مکث گفت: -الهی برات بمیرم. -خدانکنه مامان!!!! -تو الان باید برای شوهرت صبحونه آماده کنی... راهیش کنی بره سر کار. سرم را پایین انداختم حاله ای اشک در چشم هایم حلقه زد.بغضک را قورت دادم از جایم بلند شدم و گفتم: -اوه. دیرم شده باید برم.