همون طور که دوستان هم اشاره کردن👇👇 جلسه ی قبل گفتیم وقتی یه نفر با دلایل منطقی بر ما تسط پیدا کرد 🔻 دلایل منطقی بر اساس متون دینی و شئونات انسانی🔺 شاخ و شونه الکی نباید بکشیم بلکه باید تسلیم باشیم🙌 اما اگر دلیل منطقی وجود نداشت خدا هم دستور میده مقاومت کن✊ یکی دوتا مثال میزنم👇 یزید بخواد جان امام حسین(ع) رو بگیره یا ایشون رو وادار کنه به تبعیت کردن🙄 چه اتفاقی میفته❓ خب واضحه👈 👈امام حسین تبعیت نمیکنه🤛 میفرمایند من تسلیم نمی شم😊 جان خودش رو هم در این راه میده🖤 ولی در خیلی از شرایط دیگه، خیلی از مومنین مامور میشن جان خودشونو حفظ بکنن و یه گوشه هایی از نظام تسخیری رو به صورت صوری بپذیرن👌👌 گاهی از اوقاتم به صورت واقعی میپذیرن🤝 پس چی شد ❓ در مواجه شدن با تبعیت از یک شخص یا جریان فرقی نمیکنه ما با سه تا موضع متفاوت مواجهیم کی حواسش جمعه این سه تا موضع رو بگه؟ هرسه تاشو میتونیم در ارتباط با امام حسیـــــ❤️ـــــن علیه السلام مثال بزنیم امام حسین جان خودشو داد و تسلیم نظام تسخیری در ارتباط با حاکمیت یزید نشد❌ ولی در ارتباط با معاویه ای که برادرش امام حسن طی مصالحی صلح نامه امضا کردن چیکار کردن؟ بله دقیقا تسلیم شدن تسلیم شدنشون هم یه تسلیم شدن صوری و مصلحتی بود و تاکتیکی بود🤛 به دلیل اینکه که به برخی از منافع دیگر، مثل روشن شدن مردم برسه👌⚡️ #کمی_از_اسرار_ولایت شنبه سه شنبه در👇 @Mattla_eshgh

آرم بنیاد مهدویت کشور، این آرم را به خاطر بسپارید که اگر پشت کتابی مهدوی، این آرم را دیدید ، اعتماد کنید . البته اگر این آرم نبود، دلیل بر ضعف آن کتاب نیست، بلکه حتما برای صحت مطالبش با متخصصین امر مشورت کنید. @ma_va_o ‌❣ @Mattla_eshgh

📖 رمان #جان_شیعه_اهل_سنت 🖋 #قسمت چهل و ششم عقربه ثانیه شمار ساعت دیواری، مقابل چشمانم بی‌رحمانه رژه می‌رفت و گذر لحظات تنهایی را برایم سخت‌تر می‌کرد. یک ماهی از ازدواج‌مان می‌گذشت و اولین شبی بود که مجید به خاطر کار در شیفت شب به خانه نمی‌آمد. مادر خیلی اصرار کرد که امشب را نزد آنها بگذرانم، ولی نپذیرفتم، نه اینکه نخواهم که وقتی مجید در خانه نبود، نمی‌توانستم جای دیگری آرام و قرار بگیرم. بی‌حوصله دور اتاق می‌چرخیدم و سرم را به گردگیری وسایل خانه گرم می‌کردم. گاهی به بالکن می‌رفتم و به سایه تاریک و با ابهت دریا که در آن انتها پیدا بود، نگاه می‌کردم. اما این تنهایی و دلتنگی آنقدر آزرده‌ام کرده بود که حتی به سایه خلیج فارس، این آشنای قدیمی هم احساس خوبی نداشتم. باز به اتاق برمی‌گشتم و به بهانه گذراندن وقت هم که شده تلویزیون را روشن می‌کردم، هر چند تلویزیون هم هیچ برنامه سرگرم کننده‌ای نداشت و شاید من بیش از اندازه کلافه بودم. هر چه فکر کردم، حتی حوصله پختن شام هم نداشتم و به خوردن چند عدد خرما و مقداری نان اکتفا کردم که صدای زنگ موبایلم بلند شد. همین که عکس مجید روی صفحه بزرگش افتاد، با عجله به سمت میز دویدم و جواب دادم: «سلام مجید!» و صدای مهربانش در گوشم نشست: «سلام الهه جان! خوبی؟» ناراحتی‌ام را فروخوردم و پاسخ دادم: «ممنونم! خوبم!» و او آهسته زمزمه کرد: «الهه جان! شرمندم که امشب اینجوری شد!» نمی‌توانستم غم دوری‌اش را پنهان کنم که در جواب عذرخواهی‌اش، نفس عمیقی کشیدم و او با لحن دلنشین کلامش شروع کرد. از شرح دلتنگی و بی‌قراری‌اش گرفته تا گله از این شب تنهایی که برایش سخت تاریک و طولانی شده بود و من تنها گوش می‌کردم. شنیدن نغمه‌ای که انعکاس حرف‌های دل خودم بود، آرامم می‌کرد، گرچه همین پیوند قلب‌هایمان هم طولی نکشید و بخاطر شرایط ویژه‌ای که در پالایشگاه برقرار بود، تماسش را کوتاه کرد و باز من در تنهاییِ خانه‌ی بدون مجید فرو رفتم. برای چندمین بار به ساعت نگاه کردم، ساعتی که امشب هر ثانیه‌اش برای چشمان بی‌خوابم به اندازه یک عمر می‌گذشت. چراغ‌ها را خاموش کردم و روی تخت دراز کشیدم. چند بار سوره حمد را خواندم تا چشمانم به خواب گرم شود، ولی انگار وقتی مجید در خانه نبود، هیچ چیز سرِ جایش نبود که حتی خواب هم سراغی از چشمان بی‌قرارم نمی‌گرفت. نمی‌دانم تا چه ساعتی بیدار بودم و بی‌قراری‌ام چقدر به درازا کشید، اما شاید برای دقایقی خواب چشمانم را ربوده بود که صدای اذان مسجد محله، پلک‌هایم را از هم گشود و برایم خبر آورد که سرانجام این شب طولانی به پایان رسیده و به زودی مجید به خانه برمی‌گردد. برخاستم و وضو گرفتم و حالا نماز صبح چه مونس خوبی بود تا سنگینی یک شب تنهایی و دلتنگی را با خدای خودم تقسیم کنم. نمازم که تمام شد، به سراغ میز آیینه و شمعدان اتاقم رفتم، قرآن را از مقابل آیینه برداشتم و دوباره به سرِ سجاده‌ام بازگشتم. همانجا روی سجاده نشستم و آنقدر قرآن خواندم تا سرانجام قلبم قرار گرفت. سیاهی آسمان دامن خود را آهسته جمع می‌کرد که چادرم را سر کردم و به تماشای طلوع آفتاب به بالکن رفتم. باد خنکی از سمت دریا به میهمانی شهر آمده و با حس گرمایی که در دل داشت، خبر از سپری شدن اردیبهشت ماه می‌داد. آفتاب مثل اینکه از خواب بیدار شده باشد، صورت نورانی‌اش را با ناز از بستر دریا بلند می‌کرد و درخشش گیسوان طلایی‌اش از لابلای شاخه‌های نخل‌ها به خانه سرک می‌کشید. هر چه دیشب بر قلبم سخت گذشته بود، در عوض این صبحگاهِ انتظار آمدنِ مجید، بهجت آفرین بود. هیچ گاه گمان نمی‌کردم نبودش در خانه اینهمه عذابم دهد و شاید تحمل یک شب دوری، ارزش این قدردانی حضور گرم و پُر شورش را داشت! ساعت هفت صبح بود و من همچنان به امید بازگشتش پشت نرده‌های بالکن به انتظار ایستاده بودم که صدای پای کسی را در حیاط شنیدم. کمی خم شدم و دیدم عبدالله است که آهسته صدایش کردم. سرش را به سمت بالا برگرداند و از دیدن من خنده‌اش گرفت. زیر بالکن آمد و طوری که مادر و پدر بیدار نشوند، پرسید: «مگه تو خواب نداری؟!!!» و خودش پاسخ داد: «آهان! منتظر مجیدی!» لبم را گزیدم و گفتم: «یواش! مامان اینا بیدار میشن!» با شیطنت خندید و گفت: «دیشب تنهایی خوش گذشت؟» سری تکان دادم و با گفتن «خدا رو شکر!»، تنهایی‌ام را پنهان کردم که از جواب صبورانه‌ام سوء‌استفاده کرد و به شوخی گفت: «پس به مجید بگم از این به بعد کلاً شیفت شب باشه! خوبه؟» و در حالی که سعی می‌کرد صدای خنده‌اش بلند نشود، با دست خداحافظی کرد و رفت. دیگر به آمدن مجیدم چیزی نمانده بود که به آشپزخانه رفتم، چای دم کردم و دوباره به بالکن برگشتم. ‌❣ @Mattla_eshgh

📖 رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت چهل و هفتم آوای آواز پرندگان در حیاط پیچیده بود که صدای باز شدن در حیاط هم اضافه شد و مژده آمدن مجید را آورد. مثل اینکه مشتاق حضورم باشد، تا قدم به حیاط گذاشت، نگاهش به دنبالم به سمت بالکن آمد، همانطور که من مشتاق رسیدنش چشم به در دوخته بودم. با دیدنم، صورتش به خنده‌ای دلگشا باز شد و سعی می‌کرد با حرکت لب‌هایش چیزی بگوید و من نمی‌فهمیدم چه می‌گوید که سراسیمه به اتاق بازگشته و به استقبالش به سمت در رفتم، ولی او زودتر از من پله‌ها را طی کرده و پشت در رسیده بود. در را گشودم و با دیدن صورت مهربانش، همه غم‌های دوری و تنهایی‌ام را از یاد بُردم. چشمان کشیده و جذابش زیر پرده‌ای از خواب و خستگی خمیازه می‌کشید، اما می‌خواست با خوش‌رویی و خوش‌زبانی پنهانش کند که فقط به رویم می‌خندید و با لحنی گرم و عاشقانه به فدایم می‌رفت. خواستم برایش چای بریزم که مانعم شد و گفت: «قربون دستت الهه جان! چایی نمی‌خوام! زود آماده شو بریم بیرون!» با تعجب پرسیدم: «مگه صبحونه نمی‌خوری؟» کیفش را کنار اتاق گذاشت و با مهربانی پاسخ داد: «چرا عزیزم! می‌خورم! برای همین میگم زود آماده شو بریم! میخوام امروز صبحونه رو لب دریا بخوریم.» نگاهی به آشپزخانه کردم و پرسیدم :«خُب چی آماده کنم؟» که خندید و گفت: «اینهمه مغازه آش و حلیم، شما چرا زحمت بکشی؟» و من تازه متوجه طرح زیبا و رؤیایی صبحگاهی‌اش شده بودم که به سرعت لباسم را عوض کردم، چادرم را برداشتم و با هم از اتاق خارج شدیم. همچنانکه از پله‌ها پایین می‌‌رفتیم، چادرم را هم سر کردم و بی‌سر و صدا از ساختمان خارج شدیم. پاورچین پاورچین، سنگفرش حیاط را طی کرده و طوری که پدر و مادر بیدار نشوند، از خانه بیرون آمدیم. در طول کوچه شانه به شانه هم می‌رفتیم که نگاهم کرد و گفت: «الهه جان! ببخشید دیشب تنهات گذاشتم!» لبخندی زدم و او با لحنی رنجیده ادامه داد: «دیشب به من که خیلی سخت گذشت! صبح که مسئول بخش اومد بهش گفتم بابا من دیگه متأهلم! به ارواح خاک امواتت دیگه برای من شیفت شب نذار!» از حرفش خندیدم و با زیرکی پاسخ دادم: «اتفاقاً بگو حتماً بعضی شب‌ها برات شیفت شب بذاره تا قدر منو بدونی!» بلکه بر احساس دلتنگی خودم سرپوش بگذارم که شیطنت را از صدایم خواند و تمنا کرد: «بخدا من همینجوری هم قدر تو رو می‌دونم الهه جان! احتیاجی به این کارهای سخت نیس!» و صدای خنده شاد و شیرین‌مان سکوت صبحگاهی محله را شکست. به قدری غرق دریای حرف و خنده و خاطره شده بودیم که طول مسیر خانه تا ساحل را حس نکردیم تا زمانی که نسیم معطر دریا به صورت‌مان دست کشید و سخاوتمندانه سلام کرد. صدای مرغان دریایی، آرامش دریا را می‌درید و خلوت صبح ساحل را پُر می‌کرد. روی نیمکتی نشستم و مجید برای خرید آش بندری به سمت مغازه آن سوی بلوار ساحلی رفت. احساس می‌کردم خلیج فارس هم ملیح‌تر از هر زمان دیگری به رویم لبخند می‌زند و حس خوش زندگی را به یادم می‌آورد. انگار دریا هم با همه عظمتش از همراهی عاشقانه من و مجید به وجد آمده و بیش از روزهای دیگر موج می‌زد. با چشمانی سرشار از شور زندگی، محو زیبایی بی‌نظیر دریا شده بودم که مجید بازگشت. کاسه را که به دستم داد، تشکر کردم و با خنده تذکر دادم: «مجید جان! آش بندری خیلی تنده! مطمئنی تحمل خوردنش رو داری؟» کنارم روی نیمکت نشست و با اطمینان پاسخ داد: «بله! تو این چند ماه چند بار صابون غذاهای بندری به تنم خورده!» سپس همچنانکه با قاشق آش را هم می‌زد تا خنک شود، با شیطنتی عاشقانه ادامه داد: «دیگه هر چی سخت باشه، از تحمل دوریِ تو که سخت‌تر نیس!» به چشمانش نگاه کردم که در پرتو آفتاب، روشن‌تر از همیشه به نظر می‌آمد و البته عاشق‌تر! متوجه نگاه خیره‌ام شد که خندید و گفت: «باور کن راست میگم! آش بندری که هیچ، حاضرم هر کاری بکنم ولی دیگه شبی مثل دیشب برام تکرار نشه!» از لحن درمانده‌اش خندیدم و به روی خودم نیاوردم که من هم دیگر تحمل سپری کردن شبی مثل دیشب را ندارم. دلم می‌خواست که همچون او می‌توانستم بی‌پروا از احساساتم بگویم، از دلتنگی‌ها و بی‌قراری‌های دیشب، از اشتیاق و انتظار صبح، اما شاید این غرور زنانه‌ام بود که زبانم را بند می‌زد و تنها مشتاق شنیدن بود! به خانه که رسیدیم، صدای آب و شست‌وشوی حیاط می‌آمد. در را که باز کردیم، مادر میان حیاط ایستاده و مشغول شستن حوض بود. سلام کردیم و او با اخمی لبریز از محبت، اعتراض کرد: «علیکِ سلام! نمی‌گید من دلم شور می‌افته! نمی‌گید دلم هزار راه میره که اینا کجا رفتن!» ‌❣ @Mattla_eshgh

📖 رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت چهل و هشتم در برابر نگاه پرسشگر ما، شلنگ را در حوض رها کرد و رو به مجید ادامه داد: «صبح اومدم بالا ببینم الهه چطوره، دیدم خونه نیس! هر چی هم زنگ می‌زدم هیچ کدوم جواب نمی‌دادید! دلم هزار راه رفت!» تازه متوجه شدم موبایلم را در خانه جا گذاشته‌ام که مجید خجالت زده سرش را پایین انداخت و گفت: «شرمنده مامان! گوشیم سایلنت بود.» به سمتش رفتم، رویش را بوسیدم و با خوشرویی عذرخواهی کردم: «ببخشید مامان! یواش رفتیم که بیدار نشید!» از عذری که آورده بودم، داغ دلش تازه شد و باز اعتراض کرد: «از خواب بیدار می‌شدم بهتر بود! همین که از خواب بیدار شدم گفتم دیشب تنها بودی بیام بهت سر بزنم! دیدم خونه نیستی! گفتم خدایا چی شده؟ این دختره کجا رفته؟» شرمنده از عذابی که به مادرم داده بودم، سرم را پایین انداختم که مجید چند قدمی جلو آمد و گفت: «تقصیر من شد! من از الهه خواستم بریم بیرون! فکر نمی‌کردم انقدر نگران بشید!» سپس شلنگ را برداشت و با مهربانی ادامه داد: «مامان شما برید، بقیه حیاط رو من می‌شورم.» مادر خواست تعارف کند که مجید دست به کار شد و من دست مادر را گرفتم و گفتم: «حالا بیاید بریم بالا یه چایی بخوریم!» سری جنباند و گفت: «نه مادرجون! الآن ابراهیم زنگ زده داره میاد اینجا، تو بیا بریم.» به شوق دیدن ابراهیم، پیشنهاد مادر را پذیرفتم و همراهش رفتم. داخل اتاق که شدیم، پرسیدم: «مگه امروز نرفته انبار پیش بابا؟» و همه ماجرا همین بود که مادر آهی کشید و پاسخ داد: «چی بگم؟ یه نیم ساعت پیش زنگ زد و کلی غُر زد! از دست بابات خیلی شاکی بود! گفت میام تعریف می‌کنم.» سپس زیر سماور را روشن کرد و با دلخوری ادامه داد: «این پدر و پسر رو که میشناسی، همیشه مثل کارد و پنیر می‌مونن!» تصور اینکه ابراهیم بخواهد مقابل مجید از پدر بدگویی کند، ناراحتم می‌کرد، اما مجید مشغول شستن حیاط بود و نمی‌توانستم به هیچ بهانه‌ای بخواهم که به اتاق خودمان برود و دقایقی نگذشته بود که ابراهیم آمد. حسابی از دست پدر دلخور بود و ظاهراً برای شکایت نزد مادر آمده بود. خدا خدا می‌کردم تا مجید در حیاط است، حرفش را بزند و بحث را تمام کند و همین که چای را مقابلش گذاشتم، شروع کرد: «ببین مامان! درسته که از این باغ و انبار چیزی رسماً به اسم من و محمد نیس، ولی ما داریم تو این نخلستون‌ها جون می‌کَنیم!» مادر نگاهش کرد و با مهربانی پرسید: «باز چی شده مادرجون؟» و پیش از آنکه جوابی بدهد، مجید وارد اتاق شد و ابراهیم بدون توجه به حضور او، سر به شکایت گذاشت: «بابا داره با همه مشتری‌های قبلی به هم می‌زنه! قراردادش رو با حاج صفی و حاج آقا ملکی به هم زده! منم تا حرف می‌زنم میگه به تو هیچ ربطی نداره! ولی وقتی محصول نخلستون تلف بشه، خب من و محمد هم ضرر میدیم!» مجید سرش را پایین انداخته و سکوت کرده بود که مادر اشاره کرد تا برایش چای بیاورم و همزمان از ابراهیم پرسید: «خُب مادرجون! حتماً مشتری بهتری پیدا کرده!» و این حرف مادر، ابراهیم را عصبانی‌تر کرد: «مشتری بهتر کدومه؟!!! چند تا تاجر عرب مهاجرن که معلوم نیس از کجا اومدن و دارن با هزار کلک و وعده و وعید، سهم خرمای نخلستون‌ها رو یه جا پیش خرید می‌کنن!» چای را که به مجید تعارف کردم، نگاهم کرد و طوری که ابراهیم و مادر متوجه نشوند، گفت: «الهه جان! من خسته‌ام، میرم بالا.» شاید از نگاهم فهمیده بود که حضورش در این بحث خانوادگی اذیتم می‌کند و شاید هم خودش معذب بود که بی‌معطلی از جا بلند شد و با عذرخواهی از مادر و ابراهیم رفت. کنار ابراهیم نشستم و پرسیدم: «محمد چی میگه؟» لبی پیچ داد و گفت: «اونم ناراحته! فقط جرأت نمی‌کنه چیزی بگه!» مادر مثل اینکه باز دل دردش شروع شده باشد، با دست سطح شکمش را فشار می‌داد، ولی گلایه‌های ابراهیم تمام نمی‌شد که از شدت درد صورت در هم کشید و با ناراحتی رو به ابراهیم کرد: «ابراهیم جان! تو که میدونی بابات وقتی یه تصمیمی بگیره، دیگه من و تو حریفش نمی‌شیم!» و ابراهیم خواست باز اعتراض کند که به میان حرفش آمدم و گفتم: «ابراهیم! مامان حالش خوب نیس! حرص که می‌خوره، دلش درد میگیره...» ولی به قدری عصبی بود که حرفم را قطع کرد و فریاد کشید: «دل دردِ مامان خوب میشه! ولی پول و سرمایه وقتی رفت دیگه بر نمی‌گرده!» و با عصبانیت از جا بلند شد و همچنانکه بد و بیراه می‌گفت، از خانه بیرون رفت. ‌❣ @Mattla_eshgh

پستهای روز شنبه(امام زمان (عج) و ظهور)👆 روز یکشنبه(خانواده وازدواج)👇

خوشبختی نگاه خداست، در این صبح زیبا دعا میکنم، خدا، هیچوقت چشم ازتون برنداره روز و روزگارتون پراز موفقیت وزندگیتون درپناه خدا صبحتون بخیر و سرشارازبرکت وشادی ‌❣ @Mattla_eshgh

#خانواده_ی_شاد ۲۶ ✴️شیوه ی شِکوِه شما حق دارین؛ به همسرتون اعتراض کنید❗️ ✅اما بعد از گلایه؛ بخاطرِ نقاط قوتش،ازش تشکر کنید. 👈اینطوری درباره رفتار خودش به فکر میفته، نه عملکرد شما! ‌❣ @Mattla_eshgh

#فوت_فن_خواستگاری ⬅️موضوع: اعلام خبر نتیجه جلسه #خواستگاری. #قسمت_اول خیلی از دخترها شکایت دارن که چرا خانواده پسر، بعد از خواستگاری هیچ خبری ازشون نمیشه و میرن که میرن... ما هم بارها گفتیم که خانواده محترم، شما مغازه هم که میری اگه جنس رو نپسندیدی، یه تشکر حداقلی از فروشنده میکنی، نه اینکه سرتونو بندازین پایین و برید!! درسته؟! لذا در این خصوص چند توصیه داریم: ❤️آقاپسرها و خانواده محترم🍃🍃🍃🍃 🔹اول #تحقیقات کلی درخصوص دختر و خانواده‌ش انجام بدید، بعد اقدام به قرار جلسه خواستگاری کنید. همین که تا یه نفر یه دختری رو به شما پیشنهاد کرد، #سریع تلفن رو برندارید زنگ بزنید! 🔹بهتره دختر رو در یه مکان خارج از خونه، بصورت #نامحسوس خودتون یا مادر یا خواهرتون ببینه تا خدای نکرده تو جلسه حضوری، ظاهر دختر دلیل حواب منفی شما نباشه که این موضوع خیلی به روح دختر ضربه می‌زنه. 🔹دختری که میرید خواستگاریش فرض کنید دختر خودتونه... چقدر #احترام براتون مهمه؟؟ 🔹بدونید وقتی شما این کار رو با یه دختر پاک و معصوم می‌کنید، علاوه بر اینکه از #ارزش و احترام خودتون کم کردید، دختر و خانواده‌ش رو هم در فشار و #نگرانی قرار دادید که اصلا درست نیست. 🔹زنگ زدن برای حداقل تشکر از وقتی که خانواده دختر براتون گذاشتن، نشانه #ادب و بزرگی شماست. جون بهرحال تدارک جلسه خواستگاری استرس‌ها و تمهیدات خاص خودشو میخواد و کار پر زحمتیه ادامه دارد .... ‌❣ @Mattla_eshgh

ازدواج تنها مسیری ۲۵

#ازدواج_تنهامسیری 26 🛄 چجوری خواستگارمون رو بشناسیم؟ اگه دروغ بگه چی؟ حاج آقا حسینی ‌❣ @Mattla_eshgh

🌔🌸🔅🌓🌼🌗🔅🌺🌖 🔮 شرایط ماه هاي قمری : ⛔️ امام صادق (ع) فرمود: در شب اول و شب وسط و شب آخر هر ماه مجامعت مکن؛ زیرا هر کس در این اوقات چنین کند باید خود را آماده سقط فرزند نماید، و چنانچه سقط نشود بعید نیست که مجنون یا دیوانه بدنیا آید (یا دیوانگى، جذام و تباه مغزى، بسیار زود به سراغ وى و فرزندش مى آید)؛ آیا ندیده اى که دیوانه در اول و وسط و آخر هر ماه دیوانگیش تشدید مى شود؟ (من لا يحضره الفقیه، ج ٣ ص ٤٠٣) ⚠️ استثنائاً جماع در شب اول ماه مبارك رمضان، مستحب است، چنانکه در ادامه ذکر خواهد شد. ⛔️ اى علی! در شب عید قربان (یعنی شبی که وقتی به صبح برسد، روز عید قربان باشد) با همسرت نزدیکى مکن؛ زیرا اگر میانتان فرزندى تقدیر شود، شش انگشت یا چهار انگشت خواهد داشت. ⛔️ اى علی! در نیمه شعبان (شب نیمه شعبان ) با همسرت نزدیکى مکن ؛ زیرا اگر میانتان فرزندى تقدیر شود، بدشگون خواهد بود و نشانى سیاه بر چهره خواهد داشت. (ترجمه دیگر: ... شوم و بد فال و نامبارك و نحس باشد و نحسیش در چهره اش هویدا باشد). ⛔️ اي علی! در اواخر ماه شعبان یا یکى دو روز به آخر مانده با همسرت نزدیکى مکن ؛ زیرا اگر فرزندى نصیبتان شود گمرکچى یا از اعوان ظلمه شود و در خدمت حکومت ظالم باشد و کشتار جماعت بسیارى از مردم بدست او انجام گیرد. (من لا يحضره الفقیه، ج ٣ ص ٥٥٢ ح ٤٨٩٩ ، ناشر: جامعه مدرسین) ⛔️ اي على! در آخر درجه و آخرین اوقات ماه شعبان (یعنى هنگامى که دو روز از آن باقى مانده) با همسرت مجامعت مکن؛ زیرا اگر فرزندى متولد شود احمق و کم فهم مى گردد. (علل الشرائع، ج ٢ ص ٥١٦) ⛔️ اى علی! در شب عید فطر با همسرت جماع مکن که اگر فرزندى میانتان تقدیر شود بسیار شرور باشد. (أمالي الصدوق، ص ٥٦٨ ، ناشر: اعلمی) ⛔️ اى علی! در شب عید فطر مجامعت مکن؛ زیرا اگر خداوند فرزندى نصیب شما کرده باشد پیر مى شود و صاحب فرزند نمی شود مگر در سن پیری. (علل الشرائع، ج ٢ ص ٥١٥ ، ناشر: داورى) ⛔️ اى علی! با همسرت، سه شب آخر ماه (قمري) آمیزش مکن که اگر در این وقت، فرزندي از شما به هم رسد، یاور ستمگران و قاتل دسته اي از مردم خواهد شد. (وسائل الشیعه، ج ٢٠ ص ٢٥٥ ، تحقیق و نشر: موسسه آل البیت، قم) ⛔️ سلیمان بن جعفر جعفرى گوید: از موسى بن جعفر(ع) شنیدم که می فرمود: هر کس در محاق ماه (دو شب آخر ماه که قمر در کره زمین دیده نمی شود) با عیال خود همبستر شود باید خود را آمادة سقط شدن فرزند بنماید (فرزند سقط شده و باقى نمى ماند). (من لا يحضره الفقیه، ج ٣ ص ٤٠٣ ح ٤٤٠٦ ، ناشر: جامعه مدرسین) ⛔️ زفاف کردن در وقتی که ماه در برج عقرب باشد یا تحت الشعاع باشد مکروه است. (حلیة المتقین، علامه مجلسی قدّس سرّه) 💐 امام علی (ع) : براى مرد، مستحب است در نخستین شب از ماه رمضان به سراغ همسر خویش برود؛ چرا که خداوند (عزّوجل) فرموده است: «أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَائِكُمْ : ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭ (ماه رمضان) ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﺁﻣﻴﺰﺵ ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻧﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺣﻠﺎﻝ ﺷﺪ. (بقره، آیه 187) و در این آیه، واژه «رفث» به معناى آمیزش است. (الكافى، ج ٤ ص ١٨٠ ح ٣، ناشر: اسلامیه) 💠 براي دانستن اوقات نجومی به تقویم هاي نجومی که در این رابطه نوشته شده اند، مراجعه نمائید. ✅💐 #طب_اسلامی یکشنبه ، چهارشنبه در 👇 ❣ @Mattla_eshgh