از گروه ایتایی «فرهنگیان خراسان شمالی» منتقل کردم.

بسم الله الرحمن الرحیم اللهم عجل لولیک الفرج #گزیده_تفسیر_سوره_نساء يا أيّها الناس اتقوا ربكم الذي خلقكم من نفس واحدة و خلق منها زوجها و بثّ منهما رجالاً كثيراً و نساءً و اتقوا الله الّذي تسائلون به و الأرحام انّ الله كان عليكم رقيباً (1) سوره «نساء» دربردارنده احكام و مسائل خانوادگي و اجتماعي است، ازاين رو در آغاز با اشاره به خلقت انسان ها از «نفس واحده»، اصلي جامع را بيان مي كند تا انسان ها را تعليم دهد كه مزاياطلبي، تفاخر و استكبار درباره يكديگر زمينه اي ندارد. شمول واژه (النّاس)، عموميت دليل آيه بر لزوم تقوا (يعني برهان ربوبيت و برهان خالقيت)، موظف بودن همه انسان ها (نه خصوص مردم مكه) به تقوا و عمومي و جهاني بودن مطالب آيه، همگي گواه آن اند كه تعبير (يا أيُّهَا النّاس) خطاب به همه انسان هاست نه خصوص مردم مكه. در اين آيه، ربوبيت و خالقيت، هر يك حد وسط برهاني براي اثبات لزوم تقوا قرار گرفته اند. اين دو صفت كه به مبدأ فاعلي ناظرند، ملازم هم و از يكديگر جدا ناشدني اند؛ ليكن خالقيت (آفريدن)، تأمين اصل هستي هرچيز، يعني ايجاد چيزي است كه سابقه نيستي دارد؛ امّا ربوبيت (پروراندن) عهده داري تدبير شي ء موجود و اعطاي كمال هاي زائد به آن و رساندن به كمالاتش است. براساس دو برهان مزبور، خداي سبحان آفريدگار، همچنين پرورنده انسان است و انسان بايد تقواي خالق و ربّ خويش را پيشه كند و از او پروا داشته باشد، پس رعايت تقواي الهي لازم است. طبق اين دو برهان، هيچ بهانه اي براي خضوع نكردن بشر پذيرفته نيست، زيرا عدم خضوع يا به جهت صلاحيت نداشتن خداي سبحان يا به گمان برتري انسان ها بر او يا برابري انسان ها با اوست، حال آنكه انسان آفريده او و محتاج وي است و هستي خويش و كمالات خود را از او گرفته است و بدين سبب هيچ گونه برتري بر وي يا برابري با او ندارد. اين آيه هم رابطه انسان ها با خدا را تنظيم مي كند و هم پيوند آنان با يكديگر را و مي فرمايد: خداوند سبحان همه انسان ها را از يك نفس)، اصل، ذات، ريشه، حقيقت و گوهر) آفريد و همه مردان و زنان، حتي آدم و حوّا(عليهماالسلام) از يك حقيقت اند و حقيقت اين دو نيز يكي است، بنابراين مبدأ فاعلي همگان واحد و مبدأ قابلي همه يكي است، پس بايد روابط آنان با يكديگر به لحاظ مبدأ فاعلي برپايه تقوا و به لحاظ مبدأ قابلي برپايه برادري و برابري باشد تا زندگي مسالمت آميز داشته باشند. با توجه به آفرينش همه انسان ها از نفس و حقيقتي مشترك، ارتباط انسان ها با يكديگر براساس امري تكويني است نه اعتباري، پس رعايت تعاون، حفظ حقوق و احترام متقابل، پرهيز از تفاخر و سلطه جويي و برتري طلبي بر همگان لازم است؛ به ويژه آنكه همه انسان ها به حضرت آدم(عليه‌السلام) ختم مي شوند و او نيز از خاك است. مصداق بارز و نخستين مصداق «نفس واحده» و منشأ همه انسان ها حضرت آدم(عليه‌السلام) است و خود آن حضرت نيز مشمول اين آيه و مأمور به تقواست. آن حضرت نخستين انسان از نسل بشر كنوني است و «نفس واحده» در اين آيه شريفه اشاره به حقيقت مشترك بين او و ديگري است؛ ليكن نه وي اولين انسان مخلوق خداست و نه جهان حاضر نخستين عالم آفريده شده است، چنان كه اين عالم و آدم و نسل او آخرين مخلوق پروردگار نيز نيستند. حضرت آدم(عليه‌السلام) ـ كه در قرآن كريم مراد از وي آدم شخصي و فرد معيّن است نه آدم نوعي ـ فرزند پدر و مادري از انسان هاي غيرمسئول پيشين نيست. پيدايش انسان براثر تطوّرات حيواني هم باطل است، زيرا تئوري تكامل درباره تطوّر افراد نوع واحد است نه تحوّل انواع. حتي برفرض ثبوت تجربي تحول انواع، تجربه فقط مورد خود را ثابت مي كند؛ اما جنبه حصري ندارد كه پيدايش انسان را از راه ديگر، يعني آفرينش إعجازآميز نفي كند. خداوند آن حضرت را مستقيماً از خاك آفريد؛ و پيمودن درجات و مراتب آفرينش انسان از خاك و گذراندن مراحل گياهي، حيواني و مراتب ضعيف انساني، يا به تندي و خرق عادت است؛ يا به كندي و طبق عادت. به هرروي، بدن او از طين (گل) آفريده شد و سپس به اين بدن خاكي روح دميده شد و مجموع اين دو امر حقيقت انساني او را شكل دادند، پس انسان حقيقتي مؤلَّف از طين و نفس است. نخستين كسي كه از حقيقت واحد انساني ظهور كرد آدم(عليه‌السلام) بود؛ به ديگرسخن آن حقيقت ابتدا به صورت حضرت آدم آشكار شد. خداي سبحان همسر آدم(عليه‌السلام) را نيز از همان حقيقت واحد آفريد؛ يعني يك حقيقت مبدأ قابلي پيدايش آدم و همسر اوست؛ زن از مرد آفريده نشده است تا اينكه مرد فضيلت و شرافت تكويني داشته باشد. جسم و روح حوّا(عليهاالسلام) هم سنخ جسم و جان آدم(عليه‌السلام) بوده است، زيرا با بخشي از طين خاص، بدن حضرت آدم و با بخش ديگر آن بدن حضرت حوّا آفريده شد. روح آدم و حوّا(عليهماالسلام) نيز مستقيماً و مستقلاً تنزل يافته و به بدن هاي آنان تعلق گرفته است. خداي سبحان از «نفس واحده» كه مصداقش آدم(عليه‌السلام) است ادامه دارد👇

و از همسرش حوّا(عليهاالسلام) نسل فراواني را آفريد و پراكند نه از افرادي ديگر، بنابراين آيه مورد بحث، هم وحدت نوعي انساني و اشتراك همه انسان ها در حقيقت واحد انسانيت را بيان مي كند و هم وحدت نسل بشري كه همه به يك پدر و مادر منتسب اند و از يك پدر و مادر پراكنده شده اند، پس همه افراد بشر پايگاه مشترك تكويني دارند و تأمين چنين پايگاهي تضمين كننده سيره اخلاقي و اجتماعي است و براساس آن، كسي بر ديگري حق فخر ندارد و همه با هم به مثابه خواهر و برادرند. چنان كه اشاره شد، انسان هاي كنوني از يك پدر و مادر به نام آدم و حوّا(عليهماالسلام) هستند و اين دو منشأ تولّد همه انسان هاي كنوني اند و نسل بشر از اين دو گسترش يافته است. آن دو، پدر و مادر اصلي و اولي بشر كنوني اند و نوه هاي فراوان آنان نيز حقيقتاً فرزندان آن هايند نه مجازاً. چنانچه چيزي ديگر نيز در پيدايش نوه ها سهم مي داشت، خداوند مي فرمود «بثّ منهما ومن غيرهما»؛ و به دليل عدم وجود دليل عقلي قطعي و نقلي معتبر بر سهيم بودن منشأ ديگر، تعبير (وبَثَّ مِنهُما) را به تغليب و مانند آن نيز نمي توان توجيه كرد. پيدايش بشر كنوني از چند پدر و مادر عقلاً محال نيست؛ ليكن دليلي اقامه نشده است تا با استناد به آن بتوان از ظاهر آيات و روايات دست برداشت. گونه گوني نژادها و رنگ ها نيز بر اثر اختلاف زيستْ محيطي، آن هم در زمان هاي طولاني پديد آمده است. وجود و كشف فسيل و سنگواره انسان هاي چند ميليون سال قبل هم به مسئله پيدايش و تكثير نسل كنوني بشر از خصوص حضرت آدم و حوّا(عليهماالسلام) آسيبي نمي رساند. پيش از حضرت آدم(عليه‌السلام) انسان هاي فراواني آفريده و سپس منقرض شده اند و نسل كنوني بشر زميني همگي به آدم و حوّا(عليهماالسلام) مي رسند. كلمه (كَثيرا) نيز بيان كننده كثرت نفسي است نه نسبي، بنابراين مقابل ندارد و بدين معناست كه خداوند از آدم و حوّا(عليهماالسلام) افراد و مردان و زنان فراواني را آفريد و همه انسان ها از آدم و حوّايند؛ نه بيشتر آنان تا به مفهوم آن ثابت شود كه گروه كمي از آنان از غير آدم و حوّا(عليهماالسلام) هستند. گواه اين مطلب از آيه مورد بحث تعبير (يا أيُّهَا النّاس) است كه خطاب به همه انسان هاست؛ همچنين امر به تقوا و نيز خالقيت و ربوبيت خداوند كه در آيه آمده است به گروه يا نژادي خاص مربوط نيست. در جمله (وبَثَّ مِنهُما رِجالاً كَثيراً ونِساء) نفسِ فراواني مردان و زنان مراد است؛ نه تساوي مردان و زنان و نه كثرت نسبي مردان نسبت به زنان. از اين تعبير، تقدم مردان بر زنان نيز استفاده نمي شود، زيرا تقدم رجال بر نساء در اين آيه، لفظي است نه معنوي. واژه (بَثّ) نيز معناي كثرت را مي فهماند، زيرا پراكندگي بدون كثرت نخواهد بود. جمله مزبور از «فرزند» با واژگان «رجال» و «نساء» ياد كرده است نه «ذكور» و «اناث»، زيرا احكام و فرمان هاي الهي در اين آيه، ويژه مكلفان است كه از مرحله صرف ذكورت و انوثت گذشته و به كمال و بلوغ مردانگي و زنانگي رسيده اند. حاصل آنچه گذشت اينكه آفرينش همه انسان هاي كنوني از حضرت آدم و حوّا(عليهماالسلام) است و ازدواج فرزندان آدم(عليه‌السلام) با يكديگر مطابق شريعت آن زمان روا بوده و بعداً حرام شده است، زيرا احكام دين به تدريج نازل شده اند و مجموعه دين كه از خطوط كلي و جزئي تشكيل مي شود با فطرت مردم هر عصري مطابق است، پس همان گونه كه ساير محرّمات در زمان حلال بودنشان مطابق با فطرت اند، ازدواج خواهر و برادر كه اكنون حرام است، در زمان حلّيتش مطابق با فطرت بوده و همچنين قبيح نبوده است، زيرا حُسن و قبح شرعي براساس مصلحت و مفسده اي است كه زمان و مكان و اوضاع در آن دخالت دارند، پس ممكن است در شريعت حضرت آدم(عليه‌السلام) و آن موقعيت زماني، ازدواج خواهر و برادر حرام نبوده و واقعاً قبحي هم نداشته است، چون در آن زمان سبب تام حرمت و قبح تحقق نداشته است. احتمال ازدواج فرزندان حضرت آدم(عليه‌السلام) با بازماندگان از نسل قبل و نيز ازدواج با حوري و جنّي هم اولاً خلاف ظاهر آيه است كه نسل موجود را از آدم و حوّا(عليهماالسلام) مي داند و نفرموده «منهما و من غيرهما»؛ ثانياً در اين آيه سخن از خلقت بشر از «نفس واحده» است نه از دو يا چند نفس؛ ثالثاً آيه خطاب به مردم است نه مردم و حوريان و جنيان؛ رابعاً مخالف رواياتي است كه همه انسان ها را از حضرت آدم(عليه‌السلام) و او را از خاك مي داند. آيه شريفه مورد بحث، هم به تقواي ربّ دستور مي دهد و هم به تقواي الله. تقواي ربّ و تقواي الله به يك اصل باز مي گردند و به معناي رعايت دقيق مرز حلال و حرام او و پرهيز از هرگونه آلودگي اند. ادامه دارد👇

تسائل به خدا و به ارحام، گاهي به صورت سوگند است و زماني به عنوان سبب. چون نام مبارك «الله» نزد افراد جاهلي نيز محترم بود و آنان يكديگر را به اين نام سوگند مي دادند؛ يا به سبب احترام به او از يكديگر چيزي مي خواستند، قرآن كريم مي فرمايد كه از الله پروا پيشه كنيد؛ همو كه گرامي اش مي داريد و براي رفع مشكلات خود يكديگر را به او سوگند مي دهيد. آيه شريفه به تقواي ارحام نيز دستور مي دهد. تقواي ارحام، پرهيز از قطع آن است. خداي سبحان براي تبيين اهميت صله رحم، تقواي ارحام را كنار تقواي الهي ياد مي كند و مي فرمايد از خدايي پروا كنيد كه براي تبهكاران جهنّمي سوزان آماده كرده است كه هيچ رأفت و رحمتي در آن نيست و از ارحام نيز بپرهيزيد و آن را قطع يا هتك نكنيد، زيرا خداوند هم به صله رحم (خويشان) فرمان داده و هم از قطع آن بازداشته و قاطع رحم را لعن كرده است. اين آيه به سبب همين امر به تقواي ارحام، از ادله وجوب صله رحم است و چنان كه اشاره شد، اهميت رعايت در اين آيه، هم با وحدت سياق (قرارگرفتن دستور رعايت ارحام در كنار دستور رعايت تقواي الهي) و هم با وحدت ماده (به كار رفتن ماده مشترك تقوا براي هر دو دستور) بيان شده است. واژه «ارحام» در اين آيه عطف بر «الله» و منصوب است: «اتقوا الله واتقوا الارحام». اين وجه در إعراب «أرحام» با ادب توحيدي منافاتي ندارد، زيرا با تبديل عبارت به دو جمله مجزا «ارحام» عِدل «خدا» قرار نمي گيرد. خداوند سبحان افزون بر آنكه دو بار در اين آيه به تقوا دستور مي دهد، در پايان آيه لطيف و ضمني تهديد مي كند كه اگر تمرّد و بي تقوايي كنيد، خدا رقيب و در كمين شماست. اين آيه مراقبت بر انسان را به خداي سبحان اسناد مي دهد نه به مأموران او. رقيب بودن از شئون ربوبيت خداوند و از افعال تدبيري اوست كه مستمر است و هرگز به يكي از زمان هاي گذشته، حال و آينده محدود نمي شود، بنابراين وي دائماً مراقب انسان است. مراقبت خداي سبحان به معناي حفيظ مطلق بودن اوست؛ به هر چيزي اشراف دارد و حفيظ است و از دستبرد ديگران جلوگيري و كاستي ها را نيز ترميم مي كند و كمال مراقبت الهي به آن است كه اگر كسي خواست گناهي كند، فوراً از هر راهي كه مصلحت بداند متوجهش كند كه بيراهه مي رود. وي در كمين است تا راه طاغيان و تبهكاران را ببندد و نيز از پرهيزگاران دستگيري كند. تسنيم ج 17 صص 86 تا 93 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خاطرات نصيحت پدرم در چهارده سالگى كه براى ادامه تحصيل عازم قم شدم، پدرم آمد پاى ماشين و به من گفت: محسن! « اُستُر ذَهبَك و ذِهابك [کرامتی: در قرآن (مؤمنون 18) ذَهاب (با فتح ذال) آمده است] و مَذهبك » پول و رفت و آمد و مذهبت را مخفى نگهدار. گفتم: مذهب را براى چه‌؟ امروز كه زمان تقيّه نيست! پدرم گفت: منظورم اين است كه هيچ وقت براى نماز مقيّد به يك مسجد نشو، چون كه اگر روزگارى به دليلى خواستى آن مسجد را ترك كنى مى‌گويند: خطها دوتا شده، يا آقا مسئله‌اى پيدا كرده و يا اين طلبه... فرزندم! مثل امّت باش و به همۀ مساجد برو و مقيّد به جا و مكان و لباس و شخص خاصّى مباش. آرى گوش سپارى به همين نصيحت باعث شد كه بحمداللّه وارد هيچ خط‍‌ سياسى نشوم. خاطرات حاج آقا قراءتی ج 1 ص 32 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#قواعد_نوشتن_همزه ج _ همزه‌ی وسط کلمه، پس از مصوّتِ کوتاه َ و پیش از مصوت بلند آ به صورت مد بالای الف نوشته می‌شود مانند: مآخذ، مآثر، لآلی و مآب چنین است وضع همزه پس از صامت ساکنی که پیش از مصوت بلند آ قرار گیرد مانند: قرْآن و مِرْآت همين وضع را دارد وقتی در کلمات مرکب پس از مصوت مرکب قرار بگیرد مانند: نوآور، نام‌آور، ملال‌آور، دل‌آور، خوش‌آیند و... . گاهی هم در اثر گذشت زمان و به سبب کثرت استعمال، دو جزء کلمه با هم ترکیب شده و صورت مزجی پیدا کرده است، مانند: پیشامد، دلاور، چیستان، گرمابه، خوشایند و... دکتر یاحقی و دکتر ناصح، راهنمای نگارش و ویرایش صص 12 و 13 کرامتی: از مؤلفان محترم تعجب کردم که هم دل‌آور نوشته‌اند و هم دلاور و نیز هم خوش‌آیند نوشته‌اند و هم خوشایند. ظاهراً منظورشان این است که هر دو وجه، درست است. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

کرامتی بارها در کلاس‌ها گفته است: تلفظ صحیح کلِمات را از افرادی مثل حاج آقا قِراءتی و حاج شیخ حسین انصاریان یاد نگیریم بلکه از افرادی مثل علامه جوادی آملی و محققِ مرحوم، آية الله فاطمی نیا یاد بگیریم. البته منظورم این نیست که عبارت «ذهاب» کتاب خاطرات را خود آقای قراءتی علامت گذاری کرده است. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

مسئولان مردم را ناامید نکنند و نکات مثبت را هم بیان کنند. تولیت آستان قدس رضوی: مسائل اصلی و فرعی را تشخیص دهیم و فهم و درک درستی از آن‌ها داشته باشیم. امروز هرچه باعث ایجاد دوگانه‌های جعلی شود، برای کشور بسیار خطرناک است. کانال اطلاع رسانی خدمه حرم مطهر👇👇 نسیم رضوان https://nasimrezvan.com/EmamRezaHaram ایتا https://eitaa.com/EmamRezaHaram اداره اطلاع رسانی و رسانه حرم مطهر رضوی

بسم الله الرحمن الرحیم اللهم عجل لولیک الفرج #گزیده_تفسیر وآتوا اليَتامي أموالَهُم ولاتَتَبَدَّلوا الخَبيثَ بِالطَّيِّبِ ولاتَأكُلوا أموالَهُم إلي أموالِكُم إنَّهُ كانَ حوباً كَبيرا (نساء، 2) از خطوط كلي و اصلي اسلام رعايت مسائل حقوقي، عاطفي و امور شخصي يتيمان است. بر همين اساس اين آيه بينش و روش جاهلي در سودجويي از يتيمان، محروم كردن آنان از ارث، تهاجم به مال يتيم و اتلاف آن و سوء استفاده از آن را ابطال و همگان، اعم از اوليا و اوصياي يتيم و ديگران را از امساك مال يتيم و خيانت كيفي و كمي در پرداخت آن نهي مي كند و سه حكم مهم درباره مال يتيم دارد: 1. وجوب بازگرداندن اموال يتيمان به آنان: (وآتوا اليَتامي أموالَهُم). اطلاق اين حكم، بر حرمت دفع و رفع مال از يتيمان دلالت دارد و امساك آن تصرف نابجا و حرام است. البته وجوب ايتاي فوري يا در زمان حال ـ يعني قبل از بلوغ ـ نيست، بلكه در آينده و پس از آزمودن و احراز شرايط ـ يعني پس از بلوغ شرعي (رشد طبيعي) و مالي (رشد اقتصادي) ـ است، زيرا بازگرداندن مال يتيم در زمان يُتْم (بي سرپرستي) به اتلاف مال شبيه تر است تا حفظ آن. 2. نهي از تبدّل خبيث به طيّب: (ولاتَتَبَدَّلوا الخَبيثَ بِالطَّيِّب). مراد از خبيث و طيّب در اين آيه، خبيث و طيّب معنوي است كه حرام و حلال الهي مصداقي از آن است. هرگونه انتخاب ناروا، به ترجيح خبيث بر طيّب، مشمول اطلاق نهي مزبور است و مصداقي از تبدّل خبيث به طيّب، حرام را به جاي حلال صرف كردن و از حلال منصرف شدن و به حرام روي آوردن است. سرپرستان ايتام نيز اگر به جاي امانتْ خيانت و به جاي حفظْ سهل انگاري كنند، كار آنان از همين سنخ است. خلاصه آنكه آيه شريفه مي فرمايد: مال حلال و طيّب خود را با مال يتيمان كه بر شما خبيث و حرام و تصرف در آن حرام است، به جهت كيفيت بهتر و كميت بيشتر آن مخلوط و تبديل و تعويض نكنيد كه حلال را بدهيد و حرام را بگيريد. بر اين اساس، مرغوب و نامرغوب بودن انگيزه تبديل مذموم و محرم است؛ نه اينكه مراد از خبيث و طيّب در اين آيه خبيث و طيّب در امور مادي بوده باشد كه مرغوب و نامرغوب مصداقي از آن است. 3. حرمت تعدّي در مصرف، با مخلوط كردن مال خود با اموال يتيم و آن ها را ضميمه مال خود كردن و تصرف در مجموع آن، كه هدف از آن تهاجم به مال اوست: (ولاتَأكُلوا أموالَهُم إلي أموالِكُم). (إلي أموالكم) كه مهم ترين اثر و تصرف انسان است، كنايه از هرگونه تصرف، و جامع اقسام سه گانه مذكور در آيه است و به جمله اخير اختصاص ندارد. قيد «إلي أمولِكُم» بر انضمام مالي به مال ديگر دلالت مي كند، پس مخاطبان جمله سوم افراد متمكن هستند كه تصرف آن ها در مال يتيم قبيح تر از ولي ايتام دانسته شده است. البته گرفتن اجرت زائد بر مقدار معروف از سوي سرپرستان ايتام كه نيازمندند نيز حرام و مشمول نهي جمله اخير است. امساك (رايگان برداشتن)، تبدّل و تعويض بي مورد و ضميمه كردن مال يتيم به مال خود و تجاوز در آن، هر سه، مصداق تصرف باطل و حرام اند و چون تصرف نابجا و ناروا در مال يتيم از گناهان بزرگ است، از اين رو خداوند سبحان اقسام سه گانه آن را با جمله (إنَّهُ كانَ حوباً كَبيرا) معلّل كرده است. تسنيم ج 17 صص 213 تا 215 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#اصطلاحات_تفسیری اسما و صفات الهی که در پایان آیات یاد می‌شوند، در حکم تعلیل و برهان مطلب آیه‌اند. تسنيم 575/30 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#معرفی_کتاب 🔰 معرفی و دانلود رایگان کتاب الغدیر 🔹 اَلْغَدیر فِی الْکِتابِ وَ السُّنّة وَ الْاَدَب، معروف به الغدیر کتابی به زبان عربی با موضوع اثبات امامت و خلافت بلافصل امام علی(ع) در واقعه غدیر، نوشته عبدالحسین امینی است. 🔸این کتاب در ۱۱ جلد تنظیم شده و علامه امینی برای نوشتن این کتاب به کتابخانه‌های کشورهای مختلف از جمله هند، مصر و سوریه سفر کرده است. 🔹 چنانکه علامه امینی گفته، او بیش از صد هزار کتاب را دیده و بیش از ده هزار کتاب را مطالعه کرده است. نوشتن کتاب الغدیر بیش از ۴۰ سال طول کشیده است.  ❇️ برای دانلود رایگان این کتاب می توانید از لینک های زیر استفاده کنید: ۱. جلد اول 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۲. جلد دوم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۳ جلد سوم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۴. جلد چهارم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۵. جلد پنجم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۶. جلد ششم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۷. جلد هفتم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۸. جلد نهم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۹. جلد نهم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۱۰. جلد دهم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ۱۱. جلد یازدهم 🔹 متن عربی 👈 دانلود 🔸 ترجمه فارسی 👈 دانلود ♻️ در ثواب نشر این لیست سهیم باشید.              ا•┈┈••••✾•▪️•✾•••┈┈•ا تسنیم، بزرگترین کتابخانه علوم اسلامی در بستر ایتا 👈 عضو شوید 🆔 @tasnim_pdf https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402