🔹 برگزاری جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد روز پنج‌شنبه ۱۹ اسفند ۱۴۰۰ جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد خانم دعاء باسم لطيف الحسيناوي دانشجوی رشته تاریخ اسلام دانشگاه ادیان و مذاهب اسلامی با عنوان "العراقیون فی الفكر الأموی" برگزار شد. راهنمایی این پایان‌نامه بر عهده بنده بود و آقای دکتر أحمد هاتف المفرجی مشاوره و آقای دکتر ستار عودی هم داوری آن را بر عهده داشتند. دانشجوی گرامی با سخت‌کوشی اطلاعات دشواریاب مربوط به این موضوع را گردآوری و آن را در چهار فصل به صورت زیر سامان داده است:  فصل اول به کلیات اختصاص دارد، فصل دوم با عنوان امویان و گروه‌های فکری عراقی، پس از معرفی گروه‌ها و مذاهب فقهی و اعتقادی در عراق، به پشتیبانی امویان از برخی گروه‌ها و اندیشه‌ها و یا ارزش‌گذاری این گروه‌ها از سوی امویان پرداخته است. فصل سوم به موضع امویان در مسائل سیاسی عراقیها با تأکید بر جنبش‌های سیاسی شیعی در عراق اختصاص یافته است. و فصل چهارم نیز موضع امویان در باره مسائل اداری عراقی‌ها را محور بحث خود قرار داده و در آن به مسائل مهمی از جمله طراحی و ساخت شهر واسط و نیز عوامل مؤثر بر گزینش والیان عراق پرداخته شده است.  ۲۰ اسفند ۱۴۰۰ @MohsenAlviri

مربوط یه یادداشت بالا از راست به چپ: آقای دکتر روزبهانی نماینده دانشکده، خانم دعاء باسم لطیف، بنده، آقای دکتر احمد الهاتف.  @MohsenAlviri

🔸 اطلاعیه‌ی دفاع از پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد ایران‌شناسی عنوان: فلسفه‌ی ایران‌شناسی استاد راهنما: دکتر حسن زارعی محمودآبادی استاد مشاور: دکتر سامان قاسمی فیروزآبادی استادان داور: دکتر فرهنگ رجایی، دکتر محسن الویری دانشجو: امید ماندگاری زمان: یکشنبه ۲۲ اسفند ماه ۱۴۰۰، ساعت ۱۶ محل برگزاری: به‌ صورت مجازی در سامانه‌ی آنلاین دانشگاه لینک ورود به جلسه‌ی دفاع: http://vc.meybod.ac.ir/meeting-irn @MohsenAlviri

🔹 پیام تسلیت به مناسبت رحلت آیت‌الله ری‌شهری روز ۴ فروردین ۱۴۰۱ بیش از یک صد و ده نفر از استادان و فضلای حوزه و دانشگاه با صدور پیامی، رحلت آیت‌الله ری‌شهری را تسلیت گفتند. متن این پیام که در بسیاری از پایگاه‌های اطلاع‌رسانی بازتاب داشت به نقل از خبرآنلاین چنین است: بسم الله الرحمن الرحیم هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فی‏ ظِلالٍ عَلَی الْأَرائِکِ مُتَّکِؤُنَ محقق سخت‌کوش ومحدّث نام‌آور،  آیت‌الله محمدی ری‌شهری (رحمة‌الله علیه) زندگی را بدرود گفت و آسمانی شد. آن بزرگوار شیفته‌ی معارف ثقلین بود. از آغازین کوشش کارآمد و گران‌ارج میزان‌الحکمه که همواره در مسیر پیراستگی و آراستگی پیش می‌رفت تا موسوعة معارف‌ الکتاب و السنة که قالب گسترده‌ی آن بود و بخشی از آن مجال نشر یافته است، از هیچ کوششی در جمع و تدوین و نشر میراث ثقلین دریغ نورزید. دانشنامه‌های سترگ که با همدلی و همراهی فاضلان و عالمان همگام او نشر یافت در گشودن افق‌های پژوهش در سیره‌ی نبوی و علوی و حسینی و مهدوی و عقاید اسلامی بر پایه‌ی معارف ثقلین بی‌بدیل است. گام‌های بلند او در بازسازی و تشیید بنیادهای آستانه‌ی مقدسه‌ی حضرت عبدالعظیم، تأسیس دارالحدیث، و همراهی با امام خمینی و مقام معظم رهبری، یادگاری جاودانه است که همواره شکوهمند خواهد ماند. او عالمان و مرزبانان اندیشه‌ی شیعی را ارج می نهاد. از این رو کنگره‌های بزرگداشت‌شان را رقم زد که نتایج آن با یاری همراهان و همدلی دانشمندان کم‌نظیر است. نقش مؤمنانه و پژوهشگرانه‌ او در ابعاد تفکر اسلامی، به  ویژه همکاری موسسه دارالحدیث با کتابخانه‌های مهم عمومی و تخصصی و تدوین و نشر ده‌ها اثر فاخر و تربیت نسلی حدیث‌پژوه فراموش‌ناشدنی است.  از خداوند سبحان برای آن محدّث شیفته‌ی آموزه‌های ثقلین، غفران و رحمت و برای بازماندگان شکیبایی و اجر مسئلت می‌کنیم. محمدرضا آشتیانی ـ عبدالرحیم اباذری ـ عبدالعلی ابراهیمی ـ سیدمحمدحسین ابوترابی‌فرد ـ غلامحسین اسماعیلی ـ محسن الویری ـ علیرضا امینی ـ مسعود اوسطی ـ عبدالرضا ایزدپناه ـ عبدالحمید باقری بنابی ـ عبدالمجید باقری بنابی ـ جواد باقری بنابی ـ مصطفی باقری بنابی ـ مهدی باقری سیانی ـ رضا برنجکار ـ علی بنایی ـ شکرالله بهرامی ـ حمید پارسانیا ـ محمدتقی پورمحمدی ـ مصطفی پورمحمدی ـ حسن پویا ـ محمد تقدیری ـ محمود تقی‌زاده داوری ـ محمد جعفری ـ رسول جعفریان ـ سیدنورالدین جعفریان ـ محمودرضا جمشیدی ـ کاظم جواهری ـ جویا جهان‌بخش ـ سیدرضا حسینی بهشهری ـ سیدحیدر حکیم ـ محسن جلالی ـ مجید جلالی ـ محمدعلی چلونگر ـ محمد حاج‌ابوالقاسمی ـ محمدحسین حسینی‌زاده بحرینی ـ سیدمحمدرضا حسینی جلالی ـ سیدمهدی خاموشی ـ عبدالحسین خسروپناه ـ عبدالامیر خطاط نائینی ـ قربانعلی دری نجف‌آبادی ـ فضل‌الله ذاکری ـ علی راد ـ علی رازینی ـ سیدحسن ربانی ـ هادی ربانی ـ محمود رجبی ـ محمدعلی رحمانی ـ محمدعلی رضایی ـ محمد رحمانی نیشابوری ـ حسین رحیمیان ـ ناصر رفیعی ـ محمدرضا زایری ـ علی‌اکبر زمانی‌نژاد ـ محمدتقی سبحانی ـ محمد سبحانی‌نیا ـ محمدرضا ستوده‌نیا ـ سیداحمد سجادی جزی ـ نصرالله شاملی ـ سیدعلی شاه‌چراغی ـ حمیدرضا شریعتمداری ـ مهدی باقر شریف‌القریشی ـ سیدکاظم شمس ـ علی شیروانی ـ هادی صادقی ـ محسن صادقی ـ محمدحسن صافی گلپایگانی ـ سیدعباس صالحی ـ سید یوسف طباطبایی‌نژاد ـ سید کاظم طباطبایی‌نژاد ـ نجم‌الدین طبسی ـ عباس ظهیری ـ احمد عابدی ـ مسعود عالی ـ عبدالمحمود عبداللهی ـ محمد عبداللهیان ـ محمدصادق عرب‌نیا ـ سیدمحمود علوی ـ سیدعلی عماد ـ مهدی غروی قوچانی ـ عباس کعبی ـ علی کورانی ـ محسن فقیهی ـ محمد هادی فلاح‌زاده ـ محمدحسین فلاح‌زاده ـ کاظم قاضی‌زاده ـ سیدعلی قاضی‌عسکر ـ نجف لک‌زایی ـ جواد محدثی ـ علی مختاری ـ رضا مختاری ـ محمد مرادی ـ محمدجواد محمدی ـ سیدمحمدجعغر مرتضی العاملی ـ محمد مصدق ـ حیدر مصلحی ـ حسن مظاهری ـ مسعود مکارم ـ محمدمهدی معراجی ـ حسین ملکا ـ سیدابوالحسن مهدوی ـ محمدعلی مهدوی‌راد ـ مهدی مهریزی ـ محمد موحدی‌آزاد ـ مصطفی موسوی اصفهانی ـ حامد ناجی ـ هادی نجفی ـ احمد نجمی ـ محمدعلی نظام‌زاده ـ علی نظری‌منفرد ـ علی نکونام گلپایگانی ـ عبدالفتاح نواب ـ هاشم نیازی ـ سیدمحمد واعظ موسوی ـ علی ورسه‌ای ـ اصغر هادوی. ۶ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔸 ارائه بحثی در زمینه فهم تمدنی قرآن در اواخر  اسفند ۱۴۰۰ گزارشی در باره پایان یافتن یک دوره خوانش تمدنی قرآن به عنوان مرحله نخست "طرح فهم تمدنی قرآن" در پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی پس از یک‌صد و بیست جلسه طی پنج سال منتشر شد: فاز نخست پروژه «قرآن و تمدن» به پایان رسید - خبرگزاری حوزه (hawzahnews.com) اکنون دوستان این حلقه برآنند که یافته‌های خود در باره محوریت روش فهم تمدنی قرآن را در سلسله جلساتی ارائه دهند تا پس از بررسی و نقد و تکمیل از سوی دیگر اعضا به صورت یک مجموعه مقاله منتشر شود. در این چارچوب بحث بنده با عنوان "درآمدی بر مؤلفه‌های فهم تمدنی قرآن" فردا پنجشنبه ۱۸ فروردین ۱۴۰۱ از ساعت ۱۷:۰ تا ۱۹:۳۰ در یک نشست مجازی ارائه خواهد شد.  با توجه به تمهیدات پیش‌بینی شده، امکان حضور تعدادی محدود میهمان هم در این جلسه وجود دارد. دوستانی که مایل هستند در این جلسه مجازی شرکت کنند به صورت خصوصی اطلاع دهند تا لینک جلسه همراه با چند نکته برای هماهنگی بیشتر، برایشان ارسال شود.  ۱۷ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔹 با توجه به لغو سخنرانی "بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در نیمه قرن دوم هجری؛ بازخوانی یک نامه" به دلیل اختلال اینترنتی، این سخنرانی امشب ۲۵ فروردین ۱۴۰۱ ارائه خواهد شد، ان شاء االله. ۲۵ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔸 ارائه سخنرانی با عنوان بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در نیمه قرن دوم هجری؛ بازخوانی یک نامه ـ بخش اول از دو قسمت روز پنج‌شنبه ۲۵ فروردین ۱۴۰۱، بحثی با عنوان "بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در نیمه قرن دوم هجری؛ بازخوانی یک نامه" در سلسله نشست‌های مجازی مؤسسه مفتاح کرامت در ماه مبارک رمضان با محویت اخلاق اجتماعی ارائه شد که چکیده آن چنین است:  مقدمه سه مقدمه پیش از ورود به اصل بحث لازم است: مقدمه اول ـ این گفتار در پیوند محتوایی و در بخش‌هایی از آن برگرفته از مقاله‌ای است که پیش از این با عنوان "امام صادق علیه السلام و سبک زندگی یک مسلمان" منتشر شده است. اخلاق اجتماعی به گونه‌های مختلف تعریف شده است و تعریف مورد نظر از اخلاق اجتماعی در این بحث چنین است: اخلاق اجتماعی مجموعه بایدها و نبایدهایی است که فرد در گستره روابط اجتماعی صرف‌نظر از الزامات قانونی (این که قانون در باره آن‌ها چه موضعی دارد) بر پایه یک باور درونی و با هدف تعالی روحی خود یا تعالی جامعه در مواجهه با  دیگران آن‌ها را رعایت می‌کند.  مقدمه دوم ـ نامه‌ای مهم از امام صادق علیه السلام به یاران خود در دست است که قديم‌ترين نقل آن در بخش الروضه کتاب الکافی مرحوم کلينی (ج ۸، صص ۲-۱۴) آمده است. وثاقت نامه، به دلیل استفاضه و همچنین به دلیل اعتبار یکی از طریق‌های نقل آن، محل تردید نیست. در مقدمه اين نامه چنين آمده است که وقتی امام صادق عليه السلام اين نامه را خطاب به ياران و پيروان خود نوشت، به آن‌ها دستور داد مدام به اين نامه توجه داشته باشند و در آن تأمل کنند و بکوشند به آن پايبند باشند و به آن عمل کنند. شيعيان آن حضرت هم اين نامه در نمازخانه‌های داخل منازل خود گذاشته بودند و بعد از انجام فريضه نماز به تأمل در آن می‌پرداختند. گزاره‌های مربوط به اخلاق اجتماعی در این نامه، موضوع بحث ماست.  مقدمه سوم ـ شیعیان در آغاز استیلای عباسیان در معرض تهدیدهای هویتی تازه‌ای قرار گرفتند. قرائنی نشان می‌دهد که این نامه امام صادق علیه السلام پس از زوال بنی‌امیه و در دوران سخت و پرتنگنای عباسی نوشته شده است. بر این پایه می‌توان گفت کارکرد اصلی این نامه حفظ هویت شیعی در برابر تهدیدها و چالش‌های هویتی آن روزگار بوده است و همین نکته حلقه وصل مفاد آن نامه با چالش‌های روزگار ماست. دسته‌بندی محتوای نامه اگر مفاد این نامه در قالب سه محور رابطه انسان با خدا، رابطه انسان با  خود و رابطه انسان با دیگران دسته‌بندی شود، می‌توان دست کم به ۲۲ گزاره دال بر توصیه امام صادق علیه السلام به چگونگی رابطه شیعیان با دیگران به این شرح دست یافت: حفظ آرامش و وقار و سکينه، حفظ حياء و دوری جستن از هر آن چه صالحان پيش از ما از آن‌ها دوری جسته‌اند، خوش‌رفتاری با مخالفان و دوری جستن از شدت بخشيدن به مخالفت با آن‌ها (دو بار ذکر شده است)، برخورد نيکو داشتن با بدرفتاري‌ها برای جلوگيری از ناديده گرفته شدن و زير پا ماندن حق، بازداشتن زبان جز از خير و پرهيز از بدگويی و تهمت و دشمنی‌ورزی، سکوت جز در آن چه برای آخرت سودمند باشد، شکيبايی ورزيدن در برابر مشکلاتی که دشمنان در برابر پایبندی به حق ايجاد می‌کنند، خوش‌رفتاری با مردم، پرهيز از دشنام دادن به دشنام دهندگان به خدا و اوليای خدا، مهرورزی به مستمندان و دوری جستن از خوار شمردن و تکبر ورزيدن به آن‌ها، دوری جستن از فخرفروشی و خودبزرگ‌بينی، دوری جستن از بَغی و تعدی به حقوق ديگران، دوری جستن از حسد، پرهیز از کمک به ستم کننده به مسلمانان مظلوم، کمک به همديگر، دوری جستن در حد توان از بدگویی عليه صالحان نزد پيشوای جامعه اسلامی و در تنگنا قرار دادن امام، دوری جستن از در تنگنا قرار دادن برادران مسلمان، دقت در مرزبندی‌های اعتقادی و اجتماعی و دقت در اين که انسان در شمار اهل باطل قرار نگيرد، پرهيز از قرار دادن خدا و امام و دين در معرض دشمنی‌های اهل باطل، قرار دادن حب و بغض‌ها بر اساس معيارهای خداپسندانه، عادت دادن نفس به بلاء و مصيبت در دنيا و تدبر در مصائب پيامبران که قرآن آنها را ذکر کرده است، و پيروی کردن از هدايت و وقار و آرامش و حلم و خشوع و تقوا و راستگويی و وفای به عهد صالحان. ادامه دارد. ۲۸ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔸 ارائه سخنرانی با عنوان بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در نیمه قرن دوم هجری؛ بازخوانی یک نامه ـ بخش دوم از دو قسمت این گزاره‌ها که هر یک از آن‌ها نیازمند شرح و بسط است و تنها گزیده‌ای از آن به اختصار تمام در نشست توضیح داده شد، قابل دسته‌بندی در سه محور کلی خردورزی، اخلاق‌مداری و مسؤولیت اجتماعی است. به بیان دیگر اخلاق اجتماعی بر پایه تعریفی که از آن ارائه شد، از دیدگاه امام صادق علیه السلام دارای این سه ویژگی است.  جمع‌بندی پرسش از هویت شیعی در عرصه اجتماع یک پرسش کهن است و چنین برمی‌آید که کتاب‌هایی مانند صفات الشیعه اثر شیخ صدوق (۳۸۱ ق.) که بخشی از روایات آن به آداب معاشرت اختصاص دارد در پاسخ به همین نیاز نوشته شده باشد. ما اکنون نیز در برابر این پرسش هویتی قرار داریم  که ما کیستیم؟ نشانه‌های هویتی ما در عرصه اجتماع و در تعامل با دیگران چه باید باشد؟ با وجود همه تأملات و احتیاط‌ها در مسأله تطبیق‌ و تعمیم‌های تاریخی، به نظر می‌رسد امروزه نیز که فاصله گرفتن جامعه ما از اخلاق اجتماعی مورد اشاره در آموزه‌های دینی نادیده‌گرفتنی نیست، می‌توان با الگو قرار دادن این نامه مهم امام صادق علیه السلام اخلاق اجتماعی خود بر پایه رهنمودهای آن حضرت بازتعریف و بازآرایی کرد و با عمل به آن‌ها هویت متمایز پیروان واقعی مکتب اهل بیت علیهم السلام را در عرصه اجتماعی به دیگران شناساند. امام صادق علیه السلام در بخشی از این نامه، وجه هویت‌بخشی آن را اینگونه برجسته ساخته‌اند: هَذَا أَدَبُنَا أَدَبُ اللَّهِ فَخُذُوا بِهِ وَ تَفَهَّمُوهُ وَ اعْقِلُوهُ وَ لَا تَنْبِذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ مَا وَافَقَ هُدَاكُمْ أَخَذْتُمْ بِهِ وَ مَا وَافَقَ هَوَاكُمْ طَرَحْتُمُوهُ وَ لَمْ تَأْخُذُوا بِهِ  یعنی: اين آداب (پيشنهادی) ماست که همان آداب خدايی است، آن را دريابيد و آن را فهم کنيد و در آن بيانديشيد و آن را پشت سر خود نيناندازيد، اگر چنين کنيد و به اين آداب عمل کنيد، به آن چه سازگار با هدايت‌يافتگی شماست دست يافته‌ايد و به آن چه سازگار با هواپرستی شماست پشت کرده‌ايد و آن را وانهاده‌ايد. این توصیه‌ها چندی است در جامعه ما نه در سطح حکمرانی و نه در سطح  عمومی شنیده نمی‌شود، ولی وظیفه زنده نگاه داشتن آن‌ها و جلوگیری از فراموش شدن کامل آن‌ها همچنان بر دوش‌ها سنگینی می‌کند.  ۲۸ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

مربوط به یادداشت بالا متن یک‌پارچه خلاصه سخنرانی بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در قالب وُرد @MohsenAlviri

مربوط به یادداشت بالا متن یک‌پارچه خلاصه سخنرانی بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در قالب پی‌دی‌اف @MohsenAlviri

https://www.skyroom.online/ch/csir.ut/ut @MohsenAlviri

🔹 ارائه سخنرانی با عنوان "الدور الحضاري للقرآن. دراسة متواضعة في الحضارة الإسلامية المسبقة" ـ بخش اول از دو قسمت یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۱ در نشست مجازی "ندوة دولیة عبر الإنترنت حول دور القرآن الکریم فی خلق حضارة اسلامیة جدیدة" که از سوی نمایشگاه بین‌المللی قرآن با همکاری دانشگاه تهران و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برگزار شد بحثی با عنوان "الدور الحضاري للقرآن. دراسة متواضعة في الحضارة الإسلامية المسبقة" برگرفته از مقاله‌ای که پیش از این با مشخصات زیر به چاپ رسیده بود، ارائه شد:  الویری، محسن، کارکرد تمدنی قرآن؛ یک بررسی مقدماتی در قلمرو تمدن پیشین اسلامی، فصلنامه علمی ـ پژوهشی نقد و نظر، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، دوره ۲۰، شماره ۸۰، زمستان ۱۳۹۴، صص ۵۵ ـ ۷۶. خلاصه بحث ارائه شده چنین است: مقدمة  إذا اعتبرنا الحضارة مجموعة من المكونات التي تقوم على فكرة أساسية ومنظمة و متکونة من أنظمة مختلفة ، فإن هذه الفكرة الأساسية في الحضارة الإسلامية المبكرة كانت متخذة و مقتسبة من التعاليم الإسلامیة و الوحی الإلهي والقرآن کان رمزا خالد لهذه التعاليم. فالقرآن کان هو الأساس المعرفي ومنطق التكوين و المحدد لكيفية العلاقات بين المكونات و النظم الاجتماعیة  والمسار الحضاري فی حضارتنا الاسلامیة الماضیة.  یمكن توثيق هذه القضیة بالنظر إلى ماورد فی القرآن ودراسة تعاليمه الحضارية من جهة، والنظر إلى واقع الحضارة الإسلامية ودور القرآن فيه من أخری. و هذا المقال یتناول الموضوع من جانب تاریخی فحسب مرتکزا علی مجالين رئيسيين على النحو التالي: • أثر القرآن على الروح الشاملة والعامة للحضارة الإسلامية و اتجاهاتها وتوجهاتها  • أثر القرآن على مكونات ومظاهر الحضارة الإسلامية الف. أثر القرآن على الروح الشاملة والعامة للحضارة الإسلامية السابقة و اتجاهاتها وتوجهاتها  يتم تنظيم كل حضارة على أساس سلسلة من المعتقدات والقيم ولا شك أن الأديان يمكن أن تلعب دورًا في تكوين الحضارات بسبب تضمنها هذه المعتقدات والقيم. المنظرون ومؤرخو الحضارة مثل ويل ديورانت وتوينبي وحتى المنظرين المعاصرين مثل صموئيل ب. هنتنغتون یعتقدون بأن الأديان هي السمة الرئيسية والواضحة والأساس للحضارات. و کدراسة ميدانية، أظهر الكتاب الشهير لماكس ويبر (۱۹۲۰) بعنوان الأخلاق البروتستانتية وروح الرأسمالية بوضوح كيف تأثرت الحضارة الغربية الحديثة التي تركز على النظام الرأسمالي بالأخلاق الدينية المسيحية البروتستانتية. و فی حضارتنا الاسلامیة المسبقة أیضا نشاهد نفس الشیء أی سماتها و مواصفاتها العامة هي النتيجة الطبيعية للمعرفة والتعاليم التي جاء بها الاسلام و الموقع المركزي لها هو فكرة التوحيد و ما یبتنی علیها من مفاهيم مثل القيامة والعدالة وحرية الإنسان. الدین الذی لا يدعو الإنسان إلى كماله الحقيقي لا يمكن أن يكون له مثل هذه الإنجازات. ب. تأثير القرآن على مكونات ومظاهر الحضارة الإسلامية السابقة تتم دراسة هذا المحور بناءً على نتائج الدراسات التقليدية للحضارة فی أربعة محاور فرعیة:  الاول ـ دور القرآن فی العلوم فی الحضارة الإسلامية يمكن تقسيم هذا الدور حسب انواع العلوم التی أثر القرآن فیها إلى ثلاث فئات: • العلوم التي کانت نقطة البدایة لتکوینها القرآن و هی التی وُجدت لخدمة دراسة القرآن وفهمه مباشرة،مثل قراءة القرآن، التجويد، التفسير، الصرف و النحو، العلوم البلاغیة، فقه اللغة (کما یشیر إلیه الراغب الاصفهانی فی مقدمة مفردات الفاظ القرآن فی غریب القرآن، ص ۶) • العلوم التي لها صلات بالقرآن و جذور فی القرآن في مختلف أجزائها ومبادئها وقضاياها و لکنها لم‌تتکون فقط لخدمة القرآن مثل علم الكلام، والأخلاق، والفقه، ومبادئ الفقه، والتاريخ ، والعرفان • العلوم التي تکونت أو دخلت المجمتع الاسلامی لتلبية حاجات المجتمع الإسلامي و هی ما نسمیة العلوم الدخیلة و هی التی نشأت قبل الاسلام و لم يتم إنشاءها لفهم القرآن، ولا لفهم الدين و لکنها کانت متأثرة من القرآن بحیث كان للقرآن دور فعال في تشجيع تعلمها ونشرها وإعادة تعريف أسسها و فی بعض الاحیان منهجها، مثل النجوم والجغرافيا والطب و الفلسفة و حتی الأدب. الثانی ـ دور القرآن فی الفنون الشعبية في الحضارة الإسلامیة  بإمکاننا أن نقسم هذه الفنون أیضاً الی قسمین: • الفنون التي نشأت مباشرة لخدمة القرآن - لم يكن لهذه الفنون ، على الأقل في المراحل الأولى من وجودها، أي غرض سوى تقديم القرآن بشكل أكثر جمالاً ومن أهم هذه الفنون وأبرزها كتابة القرآن وخطه (و یشیر ابن خلدون فی المقدمة (صص ۴۳۸-۴۳۹) الی هذا الموضوع) و زخرفة القرآن. ادامه دارد. ۳۰ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔹 ارائه سخنرانی با عنوان "الدور الحضاري للقرآن. دراسة متواضعة في الحضارة الإسلامية المسبقة" ـ بخش دوم از دو قسمت ذکر لنا المصادر التاریخیة بأنه كتب ظهیرالدين بابر الحاكم المغولی الشهير في الهند القرآن بخط جميل وقدمه للكعبة المشرفة و أیضا ورد فی التاریخ عندما فتح صلاح الدين الأيوبي مصر وجد ۳۴۰۰ مصحفا في مكتبة الخليفة الفاطمي وكلها مكتوبة بخط جميل و بماء الذهب. حتى اليوم فی حین آخر تتباهى بعض المتاحف بإزالة الستر عن كنوز ثمينة من القرآن بخطوط جميلة وتذهيب رائع. • الفنون التي استلهمت القرآن وأهم هذه الفنون العمارة والفسيفساء والنحت على الخشب والرسم و نسج السجاد والتزجيج بالزخرفة المزججة والفخار وغیرها. الثالث ـ أثر القرآن على المساحات المادية و البنایات فی الحضارة الإسلامیة أقصد من المساحات المادیة، البنایات بما هی جزء من مدینة أو قریة لا العمارة و يمكن تقسيم هذه البنایات أیضاً إلى فئتين عامتين: البنایات التي تخدم القرآن مباشرة مثل دور القرآن والمساجد و البنایات التی تخدم لسد الحاجات العامة للمجتمع الإسلامي والتي تأثر بعضها بتعاليم القرآن مثل المدارس و المکتبات و الأسواق. الرابع. أثر القرآن على الحياة الاجتماعية فی الحضارة الإسلامية و الجانب الرابع لأثر القرآن علی مکونات الحضارة الإسلامیة السابقة هو أثرها علی الحیاة الإجتماعیة وهی التی یمکننا أن ندارسها بدوره فی جوانب مختلفة مثل: ظهور المجموعات الاجتماعية الجديدة - كانت إحدى النتائج الاجتماعية للقرآن هي ظهور مجموعات اجتماعية جديدة في المجتمع الإسلامي تعتمد هوياتها على القرآن. مثل قراء القرآن و حفاظ القرآن ومعلمی القرآن و مفسریه. ظهور أعمال جديدة وقواعد لاسابقة لها للدخل - كان القرآن مصدر ظهور أو توسع بعض الأعمال وقواعد الدخل الجدیدة في الحضارة الإسلامية. وأوضح مثال على ذلك بيع المصحف الذي لا يزال يعتبر الأكثر مبيعًا فی عالم الکتب. و یمکن أن نضیف الیه بعض الاعمال مثل التجليد والنسخ أو قراءة القرآن للاموات.  وضع القوانين الجدیدة - بعض القوانين و  القرارات العامة للمسلمين خاصة فی مجال القوانین المدنیة أخذت مباشرة من القرآن، مثل طريقة تقسيم المواریث، والعقاب على بعض الجرائم مثل السرقة ، أو قوانین الزواج أو اجراء الحدود ظهور عادات و طقوس و تقالید خاصة ـ هناک جانب آخر لأثر القرآن علی الحیاة الاجتماعیة و هو أثرها لظهور عادات و تقالید جدیدة مثل ما نریه فی إیران من جعل القرآن جزءا من مهر المرأة و أخذ القرآن إلى منزل جديد بجوار المرآة، و مرور تحت القرآن في بداية الرحلات الهامة أو الرحلات الخطرة، و قراءة جزء من الآية ۶۲ من سورة النمل لسد الحاجات (أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ ) وتلاوة الآية ۹ من سورة یس للاختباء من أعين الأعداء (وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ) وتلاوة سورة الحمد للشفاء وتلاوة الآيتين ۵۰ و ۵۲ من سورة القلم للبقاء. بعيدا عن اصابة العیون.  التأثير على الحياة اليومية للمسلمين - بالإضافة إلى كل ما ذكر ، كان للقرآن أثر في الحياة اليومية للمسلمين و هو یختلف عن التقالید و الطقوس. ومن أهم الأمثلة التي يمكن ذكرها في هذا الصدد: القرائة اليومية لآيات من القرآن والتي كانت سبب تقسيم القرآن إلى أجزاء وأحزاب و ذکر الآية بسم الله الرحمن الرحيم في بداية كل عمل حتی الأكل وشرب الماء. النتیجة إن القرآن بكلماته البسيطة وعمقه اللامتناهي، استطاع أن یدرب و یربی أبناء آدم بماهم اشخاص و افراد و لکنه اضافة الی ذلک کان قادرًا أیضا على بناء مجتمع مثالي نام و متقدم و هذا هو ما نقصد بالحضارة الاسلامیة الماضیة. و إذا كان القرآن هو الاساس للحضارة الإسلامية السابقة من جانب و إذا كانت تعاليم القرآن الحضاریة خالدة من جانب آخر، فيمكن إعادة فهم القرآن وفقًا لحاجاتنا الجديدة، وببیان أخر إذا كانت لدینا تجربة ناجحة في لعب دور القرآن في الساحة الاجتماعية والحضاریة فلایزال یمکن أن یعود القرآن الی مشهد حضاری و يكون مصدراً لتحول عميق وشامل فی المجتمع و هذه هی الخطوة الاولی نحو الحضارة الجدیدة فی الأمة الإسلامیة. ۳۰ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

مربوط به یادداشت بالا متن یک‌پارچه گزارش سخنرانی الدور الحضاری للقرآن در قالب وُرد @MohsenAlviri

مربوط به یادداشت بالا متن یک‌پارچه گزارش سخنرانی الدور الحضاری للقرآن در قالب پی‌دی‌اف @MohsenAlviri

🔸 سلسله نشست‌های تاریخ در قرآن 📚 نشست ششم، «آیه به مثابه تاریخ؛ نگاهی به کاربردهای تاریخی واژه آیه در قرآن» 👤 ارائه دهنده: حجت الاسلام و المسلمین دکتر محسن الویری 💠 زمان : پنج شنبه ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ ساعت ۱۲ الی ۱۳ ⬅️ لینک ورورد به جلسه 🌐 http://dte.bz/historyconf 📒مجری: پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت علیهم السلام و مرکز همکاری‌های علمی و بین الملل 🌐https://eitaa.com/eiscahistory @MohsenAlviri

◾ارائه یک سخنرانی با عنوان "آیه به مثابه تاریخ؛ نگاهی به کاربردهای تاریخی واژه آیه در قرآن" ـ بخش اول از سه قسمت پنج‌شنبه اول اردیبهشت ۱۴۰۱ بحثی با عنوان "آیه به مثابه تاریخ؛ نگاهی به کاربردهای تاریخی واژه آیه در قرآن" در قالب سلسله نشست‌های تاریخ در قرآن که از پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت علیهم السلام و مرکز همکاری‌های علمی و بین الملل دفتر تبلیغات اسلامی در ماه مبارک رمضان برگزار می‌شود، ارائه شد که گزارش فشرده آن در پی می‌آید.  مقدمه و بیان مسأله موضوعاتی همچون اسلامی‌سازی دانش تاریخ اکنون نیازمند زنجیره‌ای از مطالعات بنیادی دینی به‌دور از شعارزدگی‌ها و شتاب‌زدگی‌هاست. این مطالعات بیش و پیش از هر چیز باید در بستر قرآن صورت بندد. به بیانی دیگر پیش از آن که بخواهیم از انگاره‌ای با عنوان دانش تاریخ با رویکرد دینی (اسلامی) سخن بگوییم باید به پاسخی آشکار، مستدل و همه‌جانبه برای این پرسش دست یافته باشیم که قرآن چگونه به مسائل تاریخی پرداخته است؟ روشن است که واژه تاریخ که البته خود حدود هشت معنی مختلف دارد در قرآن به کار نرفته، بنا بر این کوشش برای یافتن واژگانی از قرآن که بتواند معادل واژه تاریخ در یکی از این معانی چندگانه آن در نظر گرفته شود، یکی از اقدامات اولیه و مقدماتی در این زمینه به شمار می‌رود. یکی از واژه‌های قرآنی که برای اشاره به رویداد تاریخی (تاریخ به معنی رویداد) به کار رفته است و واکاوی آن می‌تواند به ما برای رسیدن به دیدگاه قرآن در باره تاریخ کمک کند، واژه "آیه" است.  نگاهی به معنی واژه آيه ريشة واژه آیه يعنی أ ـ و ـ ي به مفهوم توجه و آهنگ جايي را کردن است تا در آن جا آرام گرفته شود و خود واژه آيه هم به معنای مقصد مطلوب و يا ابزار رسيدن به اين مقصد مطلوب است. (التحقيق فی کلمات القرآن الکريم، ج ۱، ص ۱۸۷ و برای دیگر دیدگاه‌ها ر.ک. مفردات الراغب الاصفهانی مع ملاحظات العاملی، صص ۹۰ ـ ۹۱). واژه آیه که احتمالا بر وزن فَعلَه است به مفهوم علامت و نشانه و هدایتگر انسان به سوی یک معنی خاص به کار رفته است.  کاربردهای تاریخی واژه آیه در قرآن واژه آیه و جمع آن آیات دارای کاربرد بسیار در قرآن است. ولی از مجموعه کاربردهای آن، دست کم ۱۷ بار آن برای اشاره به رويدادهای تاريخی است که بخش عمده آن در پی می‌آید. برای رعایت کوتاهی این متن از جمله‌های درود بر پیامبران و ترجمه آیات چشم پوشیده شده است. یک. برش‌هایی از تاریخ حضرت موسی علیه السلام: نجات بدن فرعون، ارسال موسی برای بیرون بردن قومش از تاریکی‌ها به سوی نور و نجات موسی و غرق شدن دیگران • يونس (ک۱۰)، ۹۲: فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً وَ إِنَّ كَثيراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آياتِنا لَغافِلُونَ • ابراهيم (ک۱۴)، ۵ : وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‏ بِآياتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ • شعراء(ک۲۶)، ۶۵ ـ ۶۷ : وَ أَنْجَيْنا مُوسى‏ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعينَ ـ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرينَ ـ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنينَ دو ماجرای حضرت.یوسف علیه السلام و برادرانش • يوسف (ک۱۲)، ۷ : لَقَدْ كانَ في‏ يُوسُفَ وَ إِخْوَتِهِ آياتٌ لِلسَّائِلينَ سه. مجازات شدن قوم لوط: زیر و رو شدن قوم لوط و بارش سجیل بر آن‌ها و بارش باران بد بر آن‌ها • حجر (ک۱۵)، ۷۳ ـ ۷۵ : فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقينَ ـ فَجَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ ـ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمينَ • شعراء (ک۲۶)، ۱۷۳ ـ ۱۷۴: وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرينَ ـ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنينَ (ادامه دارد.)  ۲ اردی‌بهشت ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

◾ ارائه یک سخنرانی با عنوان "آیه به مثابه تاریخ؛ نگاهی به کاربردهای تاریخی واژه آیه در قرآن" ـ بخش دوم از سه قسمت چهار . هلاک شدن پیشینیان • طه (ک۲۰)، ۱۲۸: أَ فَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ في‏ مَساكِنِهِمْ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِأُولِي النُّهى‏ • سجده (ک۳۲)، ۲۶ : أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ في‏ مَساكِنِهِمْ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ أَ فَلا يَسْمَعُونَ پنج . ماجرای حضرت مریم سلام الله علیها و حضرت عیسی علیه السلام: مریم و پسرش، پسر مریم و مادرش • انبیاء (ک۲۱)، ۹۱: وَ الَّتي‏ أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فيها مِنْ رُوحِنا وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آيَةً لِلْعالَمينَ. • مؤمنون (ک۲۳)، ۵۰ : وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً وَ آوَيْناهُما إِلى‏ رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعينٍ شش. برش‌هایی از دعوت حضرت نوح علیه السلام: غرق شدن قوم نوح، نجات نوح و همراهانش و غرق شدن دیگران • فرقان (ک۲۵)، ۳۷ (و ۳۸): وَ قَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْناهُمْ وَ جَعَلْناهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً ـ (وَ عاداً وَ ثَمُودَ وَ أَصْحابَ الرَّسِّ وَ قُرُوناً بَيْنَ ذلِكَ كَثيراً) • شعراء (ک۲۶)، ۱۱۹ ـ ۱۲۱ : فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ـ ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقينَ ـ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنينَ هفت. هلاک قوم عاد • شعراء (ک۲۶)، ۱۳۹: فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْناهُمْ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنينَ  هشت . مجازات قوم ثمود • شعراء (ک۲۶)، ۱۵۸: فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنينَ  • نمل (ک۲۷)، ۵۲ : فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خاوِيَةً بِما ظَلَمُوا إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ  نُه. مجازات قوم شعیب • شعراء (ک۲۶)، ۱۸۹ ـ ۱۹۰ : فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظيمٍ ـ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنينَ  ابعاد شایسته تأمل در باره کاربردهای تاریخی واژه آیه با درنگی در باره آیات پیش‌گفته با نکاتی روبرو می‌شویم که با توجه به باور ما در باره قرآن به عنوان سخنی حکیمانه از جانب خداوند حکیم، نمی‌توانیم آن‌ها را اتفاقی و یا کم اهمیت بیانگاریم و به سادگی از کنار آن‌ها بگذریم. به نظر می‌رسد تأمل در این نکات و مطالعه بیشتر در باره آن‌ها ما را به سوی افق‌هایی نو در زمینه نگاه تاریخی قرآن رهنمون می‌شود. به عنوان مثال این نکته بسیار قابل توجه است که همه آیات دارای کاربرد تاریخی واژه آیه در سوره‌های مکی قرار دارند و هیچ سوره مدنی در این زمینه وجود ندارد. با توجه به دیدگاه‌هایی که در باره سوره‌های مکی و مفاهیم و رویکردهای آن وجود دارد، می‌توان در پرتو توجه به مکی بودن آن آیات، درکی متفاوت از این آن‌ها داشت. ملاحظاتی دیگر از این دست عبارتند از: کاربرد این واژه به صورت مفرد (آیه) و یا به صورت جمع (آیات)، تکرار آن برای برخی از رویدادها و عدم تکرار برای برخی دیگر، کاربرد آن به صورت مستقل یا مضاف (مثلا آیاتنا)، همراه داشتن علامت تأکید (إن فی ذلک لآیه) و عدم آن، کاربرد آن در جمله اسمیه یا فعلیه، استفاده یا عدم استفاده از فعل جعلنا برای یادکرد آن، جایگاه سوره‌ی در بردارنده این آیات در سیر نزول قرآن و جز آن. بررسی این ابعاد و ملاحظات می‌تواند ابعاد تازه‌ای از کاربرد واژه آیه به مثابه یک واژه تاریخی را برای ما بازنمایاند. ادامه این گفتار به بررسی دو نمونه از این ملاحظات اختصاص یافته است. (ادامه دارد.) ۲ اردی‌بهشت ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

▪ ارائه یک سخنرانی با عنوان "آیه به مثابه تاریخ؛ نگاهی به کاربردهای تاریخی واژه آیه در قرآن" ـ بخش سوم از سه قسمت گونه‌شناسی کسانی که رویدادهای تاریخی برای آن‌ها آيه است. یکی از نکات شایسته توجه در آیاتی که ذکر شد این است که آیه بودن یک رویداد تاریخی برای چه کسی است؟ یعنی خداوند آن را برای چه کسانی آیه قرار داده است. جالب است که در این جا نیز با نُه گونه متفاوت به شرح زیر روبرو هستیم: ـ مشخص نبودن مخاطب: در تعدادی قابل توجه از این آیات، مخاطب مشخص نشده است و فقط گفته شده که این رویداد یک آیه است (مانند مؤمنون، ۵۰) و یا در این رویداد یک یا چند آیه وجود دارد (مانند: شعراء، ۶۷) ـ پسینیان ـ آیه ۹۲ سوره مبارکه يونس و نجات بدن فرعون برای کسی یا کسانی که پس از او می‌آیند: لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً  ـ پرسندگان ـ آیه ۷ سوره مبارکه یوسف، و ماجرای یوسف و برادرانش: آياتٌ لِلسَّائِلينَ ـ هر شکیبای بسیار شکرکننده ـ آیه ۵ سوره مبارکه ابراهیم و برشی از داستان حضرت موسی: لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ـ هوشمندان ـ آیه ۷۵ سوره مبارکه حجر و ماجرای قوم لوط: لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمينَ  ـ صاحبان خرد ـ آیه ۱۲۸ سوره مبارکه طه و هلاک پیشینیان: لَآياتٍ لِأُولِي النُّهى‏ ـ جهانیان (و یا جن و انس) ـ آیه ۹۱ سوره مبارکه انبیاء: آيَةً لِلْعالَمينَ ـ مردمان ـ آیه ۳۷ سوره مبارکه فرقان و ماجرای غرق شدن قوم نوح: جَعَلْناهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً  ـ گروهی که می‌دانند ـ آیه ۵۲ سوره مبارکه نمل و مجازات قوم ثمود: لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ گونه‌شناسی رویدادهایی که خود نشانه هستند و رویدادهایی که در آن‌ها نشانه وجود دارد. رویدادهای تاریخی مورد بحث ما، از منظری دیگر به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: ـ دسته‌ای که در آن‌ها خودِ رویداد یک نشانه شمرده شده است، مانند نجات بدن فرعون که قرآن می‌فرماید لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً (یونس، ۹۲) و آیه قرار گرفتن مریم و عیسی: وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آيَةً لِلْعالَمينَ. (انبیاء، ۹۱) و وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً (مؤمنون، ۵۰) و نیز ماجرای نوح: جَعَلْناهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً (فرقان، ۳۹) ـ دسته‌ای که در آن‌ها رویداد دربردارنده یک یا چند نشانه شمرده شده است، مانند جریان یوسف در آیه ۷ سوره یوسف: لَقَدْ كانَ في‏ يُوسُفَ وَ إِخْوَتِهِ آياتٌ لِلسَّائِلينَ و یا ماجرای موسی در آیه ۵ سوره مبارکه ابراهیم: إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ و نیز ماجرای قوم لوط در آیه ۷۵ سوره حجر: إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمينَ و یا هلاک اقوام پیشین در آیه ۱۲۸ سوره مبارکه طه و آیه ۲۶ سوره مبارکه سجده: إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ و نیز برشی دیگر از تاریخ حضرت موسی و حضرت نوح و قوم عاد و قوم ثمود و قوم لوط و قوم شعیب به ترتیب در آیات ۹۶ و ۱۲۱ و ۱۳۹ و ۱۵۸ و ۱۷۴ و ۱۹۰ سوره مبارکه شعرا: إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً و سرانجام قوم ثمود در آیه ۵۲ سوره مبارکه نمل: إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً.  چرایی این تفاوت در چگونگی پیوند نشانه با رویداد تاریخی اکنون بر ما پوشیده است ولی بر این باوریم ادامه ژرف‌کاوی‌ها و بررسی‌ها مطالعات می‌تواند این پرسش را نیز پاسخ دهد و جانبی دیگر از نگاه قرآن به رویداد تاریخی را به ما نشان دهد.  جمع‌بندی  همان گونه که ملاحظه شد در برخی از سوره‌های مکی قرآن، پارهای از رویدادهای تاریخی نشانه خدا و یا دربردارنده نشانه‌ یا نشانه‌هایی برای خدا به صورت مستقل یا مضاف و نیز همراه یا فاقد علامت تأکید برای گروهی مشخص یا نامشخص از مخاطبان شمرده شده است. این نکته می‌تواند موضوع مطالعات و پژوهش‌هایی گسترده قرار گیرد. پرداختن به این دسته از واژگان و اصطلاحات قرآنی که در بردارنده پیامی در باره تاریخ‌نگری است، می‌تواند دریچه‌هایی نو برای فهم نگاه دین اسلام به تاریخ در برابر ما بگشاید و این مهم از جمله گامهای ضروری برای داوری در باره مفهوم، ابعاد و بایسته‌های تاریخ‌نگاری اسلامی است.   ۲ اردی‌بهشت ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

مربوط به یادداشت بالا متن یک‌پارچه گزارش سخنرانی آیه به مثابه تاریخ در قالب وُرد @MohsenAlviri

مربوط به یادداشت بالا متن یک‌پارچه گزارش سخنرانی آیه به مثابه تاریخ در قالب پی‌دی‌اف @MohsenAlviri

🔹 پیام تسلیت به مناسبت رحلت همسر حضرت آیت‌الله العظمی جوادی آملی دامت برکاته به دنبال رحلت همسر مکرم حضرت آیت‌الله العظمی آقای جوادی آملی دامت برکاته، بیش از یک‌صد تن از استادان و پژوهشگران حوزه علمیه، پیام تسلیتی خطاب به فرزند معظم‌له صادر کردند. متن این پیام به نقل از شفقنا چنین است:  بسم ‌الله الرحمن الرحیم قوله (علت کلمته و جلت عظمته): «هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ» حجة الاسلام و المسلمین جناب مستطاب آقای حاج شیخ مرتضی جوادی آملی(دامت توفیقاته) ارتحال اندوه‌بار والده مکرمه (رحمة‌ الله علیها) موجب تأسف و تاثر شد، بانوی ارجمندی که بی‌گمان در پدید آمدن ده‌ها اثر قرآنی، حدیثی و کلامی از حکیم متأله و مفسر عالیقدر آیة‌ الله ‌العظمی جوادی آملی (دامت برکاته) و تربیت شاگردان فراوان به همت ایشان، نقش‌آفرین بود و عمرش را در خدمت به علم و حوزه و روحانیت گذراند. این مصیبت جانکاه را به همه بازماندگان، بویژه فرهنگ‌بان نستوه معارف ثقلین و فقیه بزرگوار والد معظم و معزز (دام ظله ‌العالی) و حضرت‌عالی که ثمره آن مادر فداکارید تعزیت می‌گوییم و از خداوند رحمان و رحیم برای شما و دیگر مصیبت‌دیدگان اجر جزیل و صبر جمیل و تسلای خاطر و طول عمر با موفقیت و سلامت و عافیت‌ و برای ایشان رحمت واسعه و غفران و رضوان و حشر با اولیاء ‌الرحمن مسألت می‌کنیم. مسعود آذربایجانی ـ عبدالرحیم اباذری ـ محمدعلی ابراهیمی ـ سیدعبدالله ابن‌الرسول ـ محسن الویری ـ علیرضا امینی ـ عبدالرضا ایزدپناه ـ مهدی باقری سیانی ـ رضا برنجکار ـ علی بنایی ـ حمید پارسانیا ـ حسن پویا ـ سیدعلی‌رضا تکیه‌ای ـ محمد تقدیری ـ محمود تقی‌زاده داوری ـ سعید جازاری ـ مصطفی جعفرپیشه ـ محمد جعفری ـ رسول جعفریان ـ سید نورالدین جعفریان ـ محسن جلالی ـ مجید جلالی ـ محمودرضا جمشیدی ـ محسن جوادی ـ جویا جهان‌بخش ـ محمدعلی چلونگر ـ ابوالفضل حافظیان ـ سیدمهدی خاموشی ـ عبدالحسین خسروپناه ـ عبدالامیر خطاط نائینی ـ قربانعلی دری نجف‌آبادی ـ محمد ذبیحی ـ علی راد ـ محمدعلی رضائی ـ رضا رمضانی ـ محمد رحمانی زروندی ـ حسین رحیمیان ـ ناصر رفیعی ـ محمد رضا زایری ـ علی‌اکبر زمانی‌نژاد ـ محمد‌تقی سبحانی ـ علی‌رضا سبحانی ـ سیداحمد سجادی جزی ـ سیدعلی سیدی ـ نصرالله شاملی ـ سیدعلی شبیری ـ حمیدرضا شریعتمداری ـ سیدمحمدکاظم شمس ـ علی شیروانی ـ هادی صادقی ـ محسن صادقی ـ محمدحسن صافی گلپایگانی ـ سیدعباس صالحی ـ حسن طارمی‌راد ـ سیدكاظم طباطبایی‌نژاد ـ سیدیوسف طباطبائی‌نژاد ـ سیدمحمد طباطبائی‌یزدی ـ عباس ظهیری ـ احمد عابدی ـ مسعود عالی ـ سید محمودعلوی ـ ابوالقاسم علیدوست ـ سیدعلی عماد ـ محمد عندلیب همدانی ـ مهدی غروی قوچانی ـ سعید فراهانی ـ محسن    فقیهی ـ محمود فیاض ـ علی‌اکبر فصیحی ـ محمدهادی فلاح‌زاده ـ محمدحسین فلاح‌زاده ـ كاظم قاضی‌زاده ـ سیدعلی قاضی‌عسكر ـ محمد قاینی ـ تقی قرائتی ـ محسن کافی ـ نجف لک‌زایی ـ احمد مبلغی ـ محمد محمد‌رضائی ـ علی مختاری ـ رضا مختاری ـ سیدمحمدجعفر مرتضی ‌العاملی ـ علی‌اکبر مسعودی خمینی ـ عبدالهادی مسعودی ـ حیدر مصلحی ـ محمد مطهری ـ محمدحسن مظاهری ـ مسعود مكارم ـ محمدمهدی معراجی ـ محمدحسن معزالدینی ـ محمدهادی مفتح ـ محمدعلی مقدادی ـ حسین ملکا ـ سیدابوالحسن مهدوی ـ محمدعلی مهدوی‌راد ـ مهدی مهریزی ـ سیدمجتبی میردامادی ـ محمدعلی میرزایی ـ علی نظری‌منفرد ـ علی نکونام گلپایگانی ـ سیدجعفر نبوی ـ حسن نظری شاهرودی ـ سیدعبدالفتاح نواب ـ محمدجواد نورمحمدی ـ مجید هادی‌زاده ـ سیدمحمد واعظ موسوی ـ علی ورسه‌ای ـ احمد واعظی ـ محمدرضا یوسفی. ۹ اردی‌بهشت ۱۴۰۱ @MohsenAlviri