📚داستان کوتاه📚 #روزی در یک مراسم مهمانی دست یک پسر بچه که در حال بازی بود در یک گلدان کوچک و بسیار گرانقیمت گیر کرد. #هر کاری کرد، نتوانست دستش را از گلدان خارج کند. به ناچار پدرش را به کمک طلبید. #اما پدرش هم هر چه تلاش کرد نتوانست دست پسرش را از گلدان خارج کنند. #همه بزرگان حاضر در مراسم دور او جمع شده بودند و سعی در کمک به او را داشتند. #در نهایت پدر راضی شد گلدان گران #قیمت را "بشکند" تا دست کودک خود را آزاد کند. #ناگهان فکری به سرش زد و به پسرش گفت: #دستت را باز کن،" انگشت هایت را به هم بچسبان و آنها را مثل دست من جمع کن. #آن وقت دستت بیرون میآید. #پسر گفت: "می دانم اما نمی توانم این کار را بکنم." #پدر که از این جواب پسرش شگفت زده شده بود پرسید: "چرا نمی توانی؟" #پسر گفت: "اگر این کار را بکنم سکه ای که در مشتم است، بیرون می افتد." #شاید شما و همه حاضران در مهمانی به ساده لوحی آن پسر خندیدید. #اما "واقعیت" این است که اگر دقت کنیم می بینیم؛ #همه ما در زندگی به بعضی چیزهای "کم ارزش" چنان می چسبیم که ارزش دارایی های "پر ارزشمان" را فراموش کرده ایم. #آن گلدان با ارزش و گرانقیمت نماد عمر ماست." #آن سکه بی ارزش نماد زندگی مادی و بیهوده ماست." #آن کودک نماد فکر کوتاه اکثر آدمهاست." #آن مراسم مهمانی نماد دنیاست." #بیشتر به یاد هم و به فکر هم باشیم تا دنیای دروغین ✍ ❌ ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌✍ @hekayate_qurani 💚 @Mojezeh_Elaahi