تولدت مبارک، عزیز ترین.

دلم میخواست متن عجم علوی رو فوروارد کنم اینجا، ولی اون چیزی که آدم خودش بنویسه جالب تره نه؟ روحِ آدمیزاد تو نوشتشه، حتی اگر دو خط بنویسه، حتی اگر ادبی ننویسه و حتی اگر برای نوشتن کوچیک باشه. آقایِ اباعبدالله، لپِ کلوم، زندگی من و به خودت گره زدی و فکر کنم زندگی خیلیایِ دیگه رو. گره خوردم به ضریح مشبکت، به روضه هات، به اشکی که برات میریزم، به تفکری که تو بهم بخشیدی، به عشق و سبک زندگی ای که بهم دادی. ممنونم ازت. به قولِ یه عزیزی، ما هرچی داریم از شما داریم. نگاهتو از ما برنگردونی یه وقتی! دوست دارم💚

تویِ مداحی مجانینه محمد الجنامی میگه: تشنه بودیم و او مارا سیراب کرد‌ برهنه بودیم و او مارا با لباس حسینی پوشاند زخم برداشتیم و او مارا مداوا کرد و اگر بیراهه برویم او ما را به مسیر درست هدایت میکند. همین یه بند برای تعریف امام حسین کافیه.

ممنونم از اینکه گذاشتی تو مسیرت باشم، قدم بردارم و ان‌شاالله بمونم تا تهش.

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

یک روز من نمیتونستم چیزی بخورم، و در اون روز مدرسه پیراشکی داد.

کارم رو دوست ندارم. فکر میکردم میتونم تویِ تی وی پنت موفق عمل کنم. فکر کردم میتونم چیزایی خلق کنم که دوسشون دارم، فکر میکردم منم میتونم مثل بقیه خوب باشم ولی بعد از کلی کار بازم، دوسش ندارم. میدونید یعنی چی؟ یعنی باید انداخت دور این زندگی رو.

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

کاش همه روزا به اندازه‌یِ چهارشنبه ها خوب بود.

حسینیه معلا باعث میشه لبخندم این شبا واقعی تر باشه.

چطور ممکنه چهار تا مردِ هیئتی گنده‌یِ ریشو به اضافه نجم الدین که این ویژگی هارو نداره اینقدر با‌مزه باشن؟

چهارشنبه ها خیلی خوبه، جَوش خوبه. کلاسای تخصصی خوبن کلا. همه باهم رفیقیم همه همو دوست داریم، شوخی، خنده، عشق و حال و نهایتا آرزویِ یک آخر هفته خوب. چیزایی که توی کلاسای عمومی هیچ معنایی نداره.