سه‌شنبه آقای میر سعیدی همینو میگفت. میگفت: جریان روشنفکری قبلا یه آدم‌هایی رو داشت مثل کیارستمی، آدم حرف اون‌هارو میشنوه و میگه اون‌ها چطور فکر میکردن.. فیلم‌هاشون رو میبینه و میگه اون‌ها چی میساختن.. ولی روشنفکر الان چی؟ از روشنفکری فقط برهنگی رو درک میکنه.

البته ایشون این‌هارو اصفهانی میگفت و بنظرم این خودش نصف جذابیت ماجرا بود : ).

این برام دغدغه بزرگیه. نه کلا جو هنر، به قول همین آقای میرسعیدی، بذار اینا تا هرکجا میخوان جلو برن تا همه بفهمن اینا از هنر چی رو میخوان برگرفته از امام که میگفت اینا از آزادی همینو میخوان). دغدغه‌م برای آدم‌هاست، آدم‌ها، آدم‌ها.. آدم‌هایی که پتانسیلشون رو میبینم و دلم نمیخواد غرق شدنشون رو هم ببینم. دغدغه‌م بیش از خود هنر، هنرمنده، برای همینه که اگر متن رو بخونید حس می‌کنید مغزم داره همزمان بین هزاران مسئله سفر میکنه ولی در نهایت همینجا توقف میکنه که چیکار میشه کرد برای اینکه آدم‌ها غرق نشن؟

شنبه‌هم بعد از دیدن بچه‌مردم میخواستم بیام نفرت پراکنی کنم، یادم رفت نفرت‌هام چی بود که بپراکنم. یادم اومد میام میپراکنم.

واقعا تو همه چیز باختم اما هنوزم بچه پُررو ام.

ایشالا که اشتباه میکنم، ایشالا که واقعا اشتباه کنم خدای بزرگ.

روز‌های خلوت دانشگاه رو نمیتونم تحمل کنم.

🆔️@hamedzamany1