میریم اتاق آقای قاسمی، به قول خودش رِفرِش می‌شیم میایم بیرون، و من چقدر خوشحالم که اون اتاق، اون حرف‌ها و آقای قاسمی وجود داره در اون دانشگاه.

آخرای صحبت بودیم سید فقانی (منشی اقای قاسمی) اومد تو گفت این دوتا وقتی میخواستن بیان تو گفتن ده دیقه کار داریم، الان چهل‌وپنج دیقه‌ست تو اتاقن : ))))

صبحِ امروز رفتم دم کلاس ریحانه‌اینا، و استاد فردوسی زاده رو در راهروها خفت کردیم، درباره نشریه صحبت کردیم. ولی متاسفانه استاد فرار می‌کنه و من واقعا توان دنبال کردن قدم‌های تند استاد رو نداشتم و این بخش رو به ریحانه سپردم. با این‌حال همون اولش که نشریه رو دید به جلد اشاره کرد گفت: کدوم یکی از اینا منم؟ خیلی با نمکه نه؟ : ))))))

بعد از صحبت‌ با آقای قاسمی‌هم راهی اتاق استاد مستشرق شدیم و یه ایشون‌هم التفات داشتن به نشریه ما. مخصوصا تصویر سازی‌ها:)

بهم گفت قلم خوبیم داری"😭" قلبم براته مرد. و تازه امروز با مفهومی به نام تشکل جامعه‌رسانه‌اسلامی در دانشگاه آشناش کردیم : )

و بعدشم وایسادیم تا ریحانه اتوداشو به استاد توضیح بده. موقع رفتن به استاد گفتم من سرجهازی خانم داودیم، هرجا باشه منم هستم. حس میکنم اشتباه کردم و نباید می‌گفت. احساس بدی نسبت بهش دارم نمیدونم چرا😭.

صحبت کردن با دوستام در طول روز، حتی اگر ۵ دقیقه‌هم باشه واقعا شارژم میکنه.

ولی کاش نبودم. احساسِ کنه بودن می‌کنم نسبت به خودم. احساس بد، احساس اضافی بودن و خیلی احساسات دیگه.

غم همچنان عین یه رفیق شفیق بهم چسبیده ولی حداقل دی باعث میشه یکی دو ساعت نادیدش بگیرم. حداقل‌.

+ میگم داشتم فکر می‌کردم برای فیلمبرداری هفته انیمیشن میتونم به انجمن، شاملو اینارو پیشنهاد کنم... در جهت بحثِ دیشب درباره ارتباط دوتا دانشکده - اره بنظرم خیلیم خوبه.. (۱۰ ثانیه بعد) - خب میخوای من اول بهشون بگم بعد تو بگی؟ + چیو؟ - همین چی بود اسمش، شهریار.. + شهریار کیه یا خدا؟ - بابا همین فیلمبرداری اینا + ریحانه ۱۰ ثانیه از آخری باری دربارش حرف زدیم گذشته چطور ممکنه یادت بره؟😭

https://t.me/DigitalArtsIRIBU/1956

یام یام:)