°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°° °💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°°💚° °💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚° °💚°°💚°°💚°°💚°°💚° °💚°°💚°°💚°°💚° °💚°°💚°°💚° °💚°°💚° °💚° #ࢪمآن↯ ﴿**عشق‌بہ‌یڪ‌شࢪط**﴾ #به_قلم_بانو 📕⃟? #قسمت16 #ترانه مهدی ادامه داد: - و خود خدا هم گفته هیچ وقت برای بخشش و از بین گناهان دیر نیست! و اینکه شما ۹ سالگی به سن تکلیف می رسید تا اون ۹ سال گناه هاتون قبول نیست بلکه یعنی ۹ ساله گناه کردید باید این ۹ سال و جبران بکنید! با چشایی که می درخشید با صدای بلندی گفتم: - راست می گی؟ انقدر خوشحال شده بودم که اندازه ولوم صدام از دستم در رفته بود. حالا اگه بقیه بودن همه برمی گشتن نگاه می کردن اما هیچکس نگاه نکرد که من معذب بشم! درسته اینا مذهبی بودن شعور و فهم شون بالا بود! گازی به سمبوسه زدم و گفتم: - خیلی خوشمزه است. نیک سرشت گفت: - نوش جونتون. لبخندی زدم و با دست ازادم روی مزار شهید می کشیدم و گفتم: - شما نماز می خونید؟ راستش خیلی توی کتابا به عبادت و دعا و قران خوندن حرف زده بودن ولی من بلد نیستم! نیک سرشت لقمه اشو قورت داد و گفت: - شما بخورید خوب نیست وسط غذا خوردن صحبت کنیم نگران نباشید تا صبح من می مونم اینجا جواب سوالاتونو می دم. سری تکون دادم و گفتم: - حواسم نبود دارید می خورید. اونم با خونسردی گفت: - به خاطر خوردن خودم نیست هنگام خوردن کلا باید سکوت باشه توی کتاب ها هم هست چون با حرف زدن ممکنه بپره توی گلو تون خدای نکرده چیزی تون بشه. راست می گفت . سری به نشونه موافقت تکون دادم و با چشام به اطراف نگاه کردم. صدای دعا و قران کم و زیاد می شد. همه تو حال و هوای خودشون بودن بجز یه دختری که تنها روی مزار یه شهید نشسته بود و بدجور داشت گریه می کرد. دیگه واقا داشت زیاده روی می کرد یه لحضه یاد خودم توی خوابگاه افتادم یهو دختره از حال رفت. سریع سمبوسه رو انداختم و دویدم سمتش. نیک سرشت هم پشت سرم بلند شد یکی از گلاب ها رو اورد نشستم رو زمین و تن بی جون دختره که از گریه دیگه نا نداشت و یکم بلند کردم سر و کمر شو و اروم به صورت ش زدم و بلند گفتم: - خانوما یکی بیاد کمک قند ش افتاده. اقایون یکم دور تر وایسادن و یه خانوم ی که مثل خودم انگار دکتری بلد بود پاهاشو از زمین فاصله داد و من خابوندمش کامل و یکمم اب قند جور کردیم بهش دادم. حالش که جا اومد کمک کردیم بشینه . بی حال گفت: - ممنونم من خوبم می شه زنگ بزنید به برادرم گوشی مو یادم رفته بیارم. برگشتم و گفتم: - اقای نیک سرشت. جلو اومد و گفت: - جانم امری هست؟ خواهر بهترید؟ لب زدم: - اره خوبه می خواد زنگ بزنه به برادرش. گوشی شو در اورد و شماره برادر شو گرفت ازش و به داداش زنگ زد و گفت الان خودشو می رسونه. بلند شدم و کمک کردم بلند بشه تا دم در پشتی رفتیم و نیک سرشت هم با فاصله پشت سرمون می یومد . داداش نگران بغلش کرد و گفت: - دورت بگردم خوبی؟ کجا رفتی یهو اخه نمی گی من دق می کنم نفس من. جلو نشوندتش و گفت: - لطف کردید واقا ممنونم ازتون اجرتون با اقا امان زمان انشاءالله که سالیان سال کنار هم شاد و خوش زندگی کنید خدانگهدار. فکر کرد من و نیک سرشت زن و شوهریم. دروغ چرا کلی ذوق کرده بودم از حرف ش. دوباره برگشتیم و مزار ها رو رد می کردیم برسیم به جامون که گفتم: - شما هنوز اسمت و به من نگفتی ولی اسم من ترانه است می دونی که. وایساد یکم به اطراف نگاه کرد و گفت: - اسم من دوبخشه اولین بخش مزار جلوته. یعنی محمد.. یکم جلو تر رفت و به مزار اشاره کرد وگفت: - اینم بخش دوم . مهدی. لب زدم: - محمد مهدی اسمته؟ سری تکون داد. کلی اسم ش به دلم نشسته بود و با لبخند به دو مزار شهیدی که اسم نیک سرشت رمزگزاری از اونا بود نگاه کردم. نشستیم و بعد خوردن گفتم: - من می خوام نماز بخونم اما بلد نیستم. مهدی گفت: - توی گوگل سرچ کنید هست راحت می تونید یاد بگیرید. سری تکون دادم گفتم: - فردا من می خوام برم خرید فکر نکنم بتونم دیگه خودمو توی این لباسا ببینم و تحمل کنم نمی خوام عمومی باشم. لبخندی روی لب هاش نقش بست که به زیبایی کل زندگیم بود. سری تکون داد و گفت: - حتما بعد از کلاس منتظرم باشید. سری تکون دادم هوا کم کم داشت سرد می شد بلند شدیم و عزم رفتن کردیم. به قلم بانو✨️

🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋 🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋 🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋☀️🦋☀️🦋 🦋☀️🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋☀️🦋 🦋☀️🦋☀️ 🦋☀️🦋 🦋☀️ 🦋 #ࢪمان√ 🌸دختࢪ‌عموۍ‌چآدࢪۍمن‌!🌸 #به_قلم_بانو ❄️ #قسمت16 #یاس نمی دونم چقدر بود که گریه می کردم که صدای فیروزه تا اتاق من هم بوده بود! اره لباس عروس هم خریده بود! از عمد بلند بلند صحبت می کرد و از لباس عروس و سلیقه اش تعریف می داد. پاشا بلند بلند صدام می کرد تا رسید به طبقه بالا و تعریف می داد: - یاس کجایی بیا ببین چه لباس عروسی خریدم برات سلیقه فیروزه حرف نداره یاس کج.. از خشم و عصبانیت هیچی حالم نیست . میز و پرت کردم کنار که صدای بدی داد و درو باز کردم پاشت جلوی در بود با لباس عروس . همه با صدای میز بالا اومده بودن. با خشم تخت سینه اش کوبیدم و گفتم: - چی می گی هی یاس یاس کدوم یاس! مثلا عروس منم اره؟ کجام به عروس ها می خوره؟ دماغ و پیشونی کبودم که خواهر جونت از قبل هماهنگی می کنه لا دوستاش در و بزنه تو صورتم یا انتخاب لباس عروس؟ اصلا پرسیدی کدومو می خوای؟ لباس عروس و از دست ش کشیدم و طور هاشو تیکه تیکه کردم و گفتم: - مگه خواهرت و نبردی انتخاب کنه برو بده همون خواهرت بپوشه حالا هم گمشو . و درو کوبیدم. پشت در نشستم و هق هق ام توی اتاق پیچید. صدای فیروزه اومد: - قدر نمی دونه چقدر این دختر وحشیه! داد پاشا تن مو لرزوند: - خفه شو تو درو زدی تو صورت ش اره،؟ پس بگو خانوم که میل ش نمی کشید تا دم در بره امروز سمج چسبیده بود به من و انقدر ور زدی و زدی با حرفآت سر مو بردی مجبور شدم بخرم همش مقصر تویی گمشو از جلوی چشام نبینمت فیروزه. مامان پاشا گفت: - خوبه حالا به خاطر این دختره چرا داد می زنی سر دخترم؟ نگاه کن لباس عروس به این قشنگی ۷۰ ملیونی و چطور نابود کرد قدر نمی دونی دختره ی چش سفید . شدت اشک هام بیشتر شد . یعنی یکی تو زندگی من نیست هوای من و داشته باشه؟ خدایا می شه بغلم کنی ببریم پیش خودت! خدایا به جون خودت کفر نمی گم فقط خسته شدم از این همه بی محلی و بی اهمیتی!

🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊 🕊🌹 🕊 ࢪمآن↻⇦ 💜جبهہ‌ۍ‌ عآشقۍ💜 #بہ_قلم_بانو #قسمت16 #کمیل بهت زده بودم و هر طوری حساب می کردم واقعا زینب خیلی زرنگ بود که تونست بیاد به جبهه! اصلا چطور خودشو جای پسر جا زد! هر طور حساب می کنم قد و شکل چهره اش صداش رفتارش به پسرا نمی خوره. پستچی انگار ذهن مو خوند که گفت: - هر چی فرمانده ها می پرسن دختر خانوم چطور تونستی بیای جبهه ابجی می گه من دست پروده اقا کمیل ام! خنده ام گرفت. تمام مدت فکر می کردم شیر زن پرورش می دم نگو اون دوست داشت مرد باشه. #زینب هنوز تو مقر فرماندهی بودم و محمد داشت شیر می خورد. با چشای درشت و مژه های بلندش بهم خیره بود و قلوپ قلوپ صدای شیر خوردن ش توی فضا می پیچید. دستمو توی دست ش گرفته بود طوری که انگار می خواستم فرار کنم! یکی از رزمنده ها داخل اومد و لباس ش خونی بود! با لحن حال خرابی گفت: - فرمانده زحم جراحت بعضی از نیروهایی که فرستادن عقب خرابه نمی کشن تا برسن تهران!دکتر و وسایل حداقل تا نیم ساعت دیگه نیاز داریم. من به جای فرمانده گفتم: - وسایل من توی چادر شماره6 هست بیارشون بیمار ها کدوم چادر ان؟ با سر پایین گفت: - ابجی دکتری؟ سری تکون دادم و گفتم: - بعله همه چی هم بلدم نگران نباشید. بلند شدم و دنبال ش رفتم. وارد چادر شدم اکثرا خوب بودن بجز اونی که دو تا تیر توی پاش بود و عفونت کرده بود. نگاهی به محمد انداختم که اصلا حاضر نبود از من جدا بشه. به بالشت اشاره کردم که همون رزمنده بهم داد. محمد و روی خابوندم و شیشه شیر شو دست ش دادم. نگاهی بهم انداخت و دید نزدیک شم با خیال راحت به خوردن ادامه داد. منم مشغول کارم شدم. به سختی بی حس ش کردم اما بازم درد می کشید و مدام زیر لب ذکر یا حسین می گفت. بلاخره تیر ها رو در اوردم و چند تا امپول بهش زدم برای عفونت پاش. تا ساعت2 شب مشغول بودم و عرق از سر و روم می بارید. اخراش محمد بی قراری می کرد و چهار دست و پا اومد سمتم و از پام گرفت بلند شد گریه می کرد و دستاشو باز می کرد یعنی بغلش کنم. تند تند پانسمان دست اخری رو بستم و دستامو شستم. بغلش کردم که ساکت شد و خابالود نگاهم کرد. یک ثانیه دور می شدم چنان گریه می کرد اما همین که بغلش می کردم درجا ساکت می شد! برگشتم توی چادری که اونجا ساکن بودم و محمد هوس کرده بود توی بغلم بچرخونمش تا خوابش ببره. توی بغلم بود و لالایی براش می خوندم و طول چادر رو متر می کردم. گیج خواب بود ولی بازم چشماش رو سعی می کرد باز نگه داره. دستام حس می کردم بی جون شدن بلاخره بعد از نیم ساعت خواب ش برد. به خاطر محمد رزمنده ها هم نمی تونستن روضه های شبونه اشونو برگذار کنن و مجبور شدن برن چادر بغلی. محمد و اروم توی جاش خوابوندم و وقتی مطمعن شدم کامل خوابیده نفس راحتی کشیدم. با سر و صدای بیرون از چادر اومدم بیرون فرمانده داشت با یه نوجونن که بهش می خورد 13 سآلش باشه بحث می کرد. پسره برگشت که با دیدن قیافه اش بهت زده گفتم: - امید توییی؟ برگشت سمتم و با دیدن من چشاش درخشید و گفت: - سلام عروس فراری تو اینجایی؟ متعجب بهش نگاه کردم و گفتم: - عروس فراری؟ سری تکون داد و گفت: - یه ده رو ریختی بهم همه دنبالت بودن تا فهمیدن اومدی جبهه اقا جون ت که به خون ت تشنه است تا عمر داری نباید برگردی طرد ت کرده سهند هم که رفیق های لات ش رو بسیج کرده پیدات کنن. وارفته بهش نگاه کردم و گفتم: - تو چطور اومدی؟ خندید و گفت: - دختر خاله گل کاشی گل. متعجب گفتم: - چرا؟ با ذوق گفت: - تو که گم شدی همه دنبالت بودن روستا ریخته بود بهم و اشفته بودن موقعیت عالی بود منم فرار کردم اومدم جبهه.

🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️ 🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩 🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️ 🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩 🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩❄️ 🎩❄️🎩❄️🎩❄️🎩 🎩❄️🎩❄️🎩❄️ 🎩❄️🎩❄️🎩 🎩❄️🎩❄️ 🎩❄️🎩 🎩❄️ 🎩 ࢪمآن✉➣⇩ 🧡عࢪوس‌ننہ‌ام‌می‌شۍ؟🧡 #بہ_قلم_بانو #قسمت16 #باران مهمونی خیلی طولانی شده بود و من واقعا دیگه تحمل مو از دست داده بودم. نگاهمو به رایان دوختم که داشت گردن شو ماساژ می داد. بلند شدم سر پا که نگاهشو بهم دوخت و گفتم: - بلند شو بریم بقیه مهمونی با خودشون خسته شدم تحمل ندارم. بلند شد که همه نگاه شونو به ما دوختن. سمت دیجی رفتم و گفتم: - بگو ما خسته ایم می خوایم بریم استراحت کنیم. دیجی همینو اعلام کرد و با رایان از پله ها بالا رفتیم. توی اتاق رایان رفتیم و گفتم: - حس می کنم خفه ام اینجا توی این لباس من می رم. رایان گفت: - باهم می ریم منم نمی تونم بمونم. نگاهمو به بالکن دوختم که خنده ای کرد و گفت: - باز بالکن؟ سری تکون دادم که به سر و وعض ام اشاره کرد و گفت: - با این لباس؟ به لباس پفی توی تنم نگاه کردم و گفتم: - خوبه که بیفتم جاییم نمی شکنه. توی بالکن رفتم و پریدم که باد زیر لباس پفی رفت و حس پرواز بهم دست داد و شتررق افتادم زمین. بلند شدم و رایان هم خیلی حرفه ای پرید. پلیسه دیگه. سمت ماشین من رفتیم و سوار شدیم. رایان کمربند شو بست و گفت: - می تونی با این لباس رانندگی کنی؟ اره ای گفتم و دور زدم بوقی زدم که بادیگارد درو باز کرد و از عمارت بیرون زدیم. بی مقصد توی جاده رانندگی می کردم که رایان گفت: - من یه جای با صفا سراغ دارم بریم؟ فکر بدی نبود سری تکون دادم و گفتم: - بریم. ادرس و بهم داد و حرکت کردم. مسیرش طولانی بود و جاده خاکی و تاریک! هر چی می رفتیم جاده بود و تاریکی و نمی رسیدیم. لب زدم: - نکنه می خوای ببری سر به نیست ام کنی؟ رایان شیشه رو داد بالا و گفت: - مگه ادم زن خودشو می بره سر به نیست کنه؟ ابرویی بالا انداختم و گفتم: - همچین زن ت هم نیستما. رایان گفت: - فعلا که هستی در واقعه الان باید مراقبت باشم نه سر به نیستت کنم. با خنده گفتم: - خداوکیلی جدا از همه اینا ازدواج کردی چه حسی داری؟ رایان هم خندید و گفت: - چه سوالیه اخه! با هیجان گفتم: - بگو دیگه. رایان صداشو صاف کرد و گفت: - قول بده بهت بر نخوره ها. سری تکون دادم که گفت: - خوب من همیشه فکر می کردم زن م یه دختر چادری مذهبیه! نمی دونم چرا خورد تو ذوقم!نه په می خواستی بگه عاشقمه معلوم ازم بدش میاد فقط کارش بهم گیره پوزخندی به دلم زدم که گفت: - قول دادی ناراحت نشی! نگاهمو به جلو دوختم و گفتم: - من ناراحت نشدم که. سری تکون داد وگفت: - خوبه می خوام یه قولی به همدیگه بدیم.

🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡 🧡🌱 📚ࢪمآن 🧡خیـــآل‌تــــــــــو🧡 #بہ_قلم_بانو #قسمت16 #غزال توی سالن رفتم داشتم می رفتم سمت اتاق که در باز شد و ارباب زاده بلند گفت: - غزال محمد تو ماشینم سریع بیاید باید بریم عمارت. سریع وسایل رو جمع کردم از عذرا خانم هم خداحافظ کردم و توی حیاط عمارت رفتم. توی ماشین بود سوار شدم اعصاب ش به شدت خورد بود. محمد ساکت توی بغلم نشست تلفن ش زنگ خورد که سریع برداشت و گفت: - الو ...... - سریع اون پسره ی عوضی حروم خور رو پیدا می کنید برام از زیر سنگ هم شده باید برام پیداش کنید تا شب پیدا نشه نعشه همه اتونو می ریزم تو چرخ گوشت یه کوبیده معرکه از همتون درست می کنم فهمیدییی؟ با داد اخرش من و محمد چسبیدیم به در. محمد که منو محکم گرفته بود و حسابی ترسیده بود. گوشی و قطع کرد که ترسیده گفتم: - ارباب زاده توروخدا اروم باشید محمد خیلی ترسیده. داد زد: - ساکت صدایی از کسی نشنوم. همه ساکت شدیم فقط صدای نفس های عصبی ارباب زاده بود که توی ماشین می پیچید. همین که رسیدیم عمارت سریع پیاده شد و سیگاری روشن کرد. با محمد پیاده شدیم و سریع رفتیم توی عمارت انقدر هول کرده بود اش محمد رو هم نتونستم بیارم. خواستم بریم توی اتاق محمد که تلفن خونه زنگ خورد محمد و پایین گذاشتم و سمت تلفن رفتم برش داشتم و گفتم: - بعله بفرماید؟ صدای عذرا خانم پیچید: - سلام خانوم اش محمد اقا رو نبردین بفرستم ش بیارنش براتون؟ حلال زاده که می گن یعنی همین. در جواب ش گفتم: - اره عذرا خانوم دستت درد نکنه. گوشی و گذاشتم و خواستم برم توی اتاق که ارباب زاده اومد داخل طوری که در به دیوار کوبیده شد و زیر لب با خودش صحبت می کرد: - یه معتاد موفنگی می خواد سر منو پایین بیاره ادمت می کنم از دست من می خوای فرار کنی حروم زاده! نگاهی به ما دوتا که داشتیم بهش نگاه می کردیم انداخت و با لحن خشن ش گفت: - باید بریم شمال بند و بساط نچینین تا من مدارک و بردارم توی ماشین باشید تکرار نمی کنم دیگه سریع اماده بشید. با صدای ارومی گفتم: - می خواید ما نیای.. داد کشید: - گفتم امادههههه شید. منم دو پا داشتم دو تا هم قرض گرفتم سریع رفتم توی اتاق. سریع یه سری وسایل برای محمد برداشتم و ساک خودمم که هنوز بازش نکرده بودم برداشتم و بیرون اومدم از اتاق. همزمان ارباب زاده هم از پله ها اومد پایین نگاهی به ما انداخت انگار چیزی یادش رفت که دوباره رفت بالا. توی حیاط رفتیم و توی ماشین نشستیم. ده دقیقه ای گذشت و نیومد. محمد هم انگار خواب ش می یومد چون ساکت توی بغلم بود و چشاش هی روی هم می رفت با اینکه خواب ش می یومد گفت: - مامانی سوپ چی؟ موهاشو نوازش کردم و گفتم: - نمی تونیم بمونیم که این بادیگارده هم نیاوردش اعصاب بابایی هم فعلا خورده می ریم اونجا برات درست می کنم عزیزم. که همون لحضه بادیگاردی با قابلمه سمت عمارت رفت که در ماشین و باز کردم و صداش کردم: - اقا لطفا قابلمه رو بدید بهم. با صدام برگشت اومد جلو و با سری پایین داد بهم و گفت: - سلام خانوم بفرماید. گرفتم و گفتم: - ببخشید بی زحمت می شه برید توی عمارت سه تا کاسه و قاشق برای من بیارید؟ چشاش گشاد شد و گفت: - یعنی برم داخل عمارت خانوم؟ سری تکون دادم و گفتم: - بعله. مردد گفت: - چشم خانوم. رفت و زود برگشت داد بهم و گفت: - امر دیگه ای نیست خانوم؟ که صدای ارباب زاده هر دوتامونو از جا پروند: - هووووی مردیکه چی می خوای دم ماشین زرزر می کنی؟ اومد و یقعه اشو گرفت که گفتم: - ارباب زاده اش محمد و اورد به خدا. دستشو که بالا برده بود بزنتش پایین اورد و هلش داد عقب و گفت: - خیلی خب برو

👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻 👻😬👻😬 👻😬👻 👻😬 👻 ࢪمآن⇩ 👋👀بچھ‌مثبٺ👀👋 #به_قلم_بانو #قسمت16 #سارینا تا شب سامیار یه بند باهام تمرین کرد. اخراش دیگه کم اوردم و نشستم رو زمین و گفتم: - وای ولم کن خسته ام کردی . نگاهی به ساعت ش کرد و گفت: - هی بدک نبودی پاشو بریم داخل. و خودش راه افتاد بره داخل پسرک پرو از صبح تاحالا یه بند داره ازم کار میکشه تازه برا من می گه بدک نبودی! با حرص اب معدنی رو انداختم سمت ش که از شامس خیلی قشنگم خورد تو گردن ش و سکندی به جلو خورد. سریع پاشدم و بدون اینکه پشت سرمو نگاه کنم دویدم داخل. پسرا لباس خونگی و عادی پوشیده بودن و داشتن شام می خوردن که بعد برن. با دیدن شام چشام درخشید و سریع رفتم سر میز. از روی صندلی رفتم رو میز و چهارزانو نشستم دو تا دیس گذاشتم جلوی خودم و گفتم: - وای به حالتون کسی بهشون دست بزنه. و تند تند شروع کردم به خوردن. که یکی شون گفت: - سرگرد کجاست؟ لقمه امو قورت دادم و گفتم: - قبرستون. در باز شد و سامیار درحالی که دستش به گردن ش بود و شدید اخم هاش توی هم بود اومد داخل. نیش مو وا کردم و به گوشیم اشاره کردم. یعنی بزنیم زنگ می زنم مامانم. نشست رو صندلی و با همون اخم های درهم ش شروع کرد به شام خوردن. گوشیش زنگ خورد و جواب داد. با هر کلمه ای که گفت اخم هاش شدید تر توی هم فرو می رفت خودرگیری داره بنده خدا دست خودش نیست! گوشی قطع کرد و زیر لب گفت: - وای خدا من چطور اینو تحمل کنم! سر بلند کرد و رو به بهم گفت: - مامان ت اینا رفتن شمال اما جاده لغزنده است و هوا خیلی تاریکه خطرناکه ما بریم امشب و اینجا بمون صبح میام دنبالت . حتا نگفت بیا بریم خونمون. منم خودمو کوچیک نکردم و باشه ای گفتم. که یکی از پسرا گفت: - ولی سرگرد کسی شب اینجا نمیمونه! اما سامیار با همون دل سنگ و بی شعوری ش گفت: - اشکالی نداره بچه که نیست! بقیه متعجب نگاهش کردن. به روی خودم نیاوردم و سامیار رفت. اره از بی غیرتی شه منو اینطور ول کرده رفته! همه کم کم داشتن می رفتن و هر چی اصرار کردن من باهاشون برم قبول نکردم. ویلا تو سکوت فرو رفته بود و تک و تنها روی مبل نشسته بودم. تاحالا تنها جایی نبودم مخصوصا خونه به این بزرگی و حسابی می ترسیدم گوشی هم خاموش بود و شارژ پیدا نکردم. واقعا این سکوت ترسناک بود و همش فکر می کردم روح ی جن ی چیزی توی خونه الان میاد می خورتم. یه ساعتی به زور و تحمل ترس م موندم اما واقعا دیگه نمی تونستم. اب دهنمو قورت دادم و کیف مو بلند کردم رفتم سمت در که یهو صدای چیزی اومد: - بگردید کسی تو ویلا نباشه هیچکس نباید بو ببره هر کی رو دیدید بی سر و صدا خلاص ش کنید دنبال همون چیزی باشید که بهتون گفتم یالا. یا خدا اینا کین؟ چیکار می کردم کجا می رفتم؟ نگاهی با ترس و هول و ولا به اطراف انداختم و با دیدن زیر مبل به هیکلم نگاه کردم جا می شدم سریع دویدم سمت مبل و خودمو زیرش جا کردم. از زیر مبل با ترس به سالن نگاه کردم که یه عده مرد که صورت هاشونو پوشونده بودن و لباس سیاه و دستکش اصلحه دستشون بود اومدن داخل. بدون اینکه ذره ای به چیزی اسیب بزنن همه جا رو با دقت داشتن می گشتن. نفس تو سینه ام حبس شده بود که رعیس شون نشست رو مبلی که دقیقا من زیرش بودم و قلبم داشت می یومد تو دهنم. نیم ساعت تمام اینجا بودن و از ترس کل بدنم عرق کرده بود و خیس عرق بودم. نفس هام به شماره افتاده بود و می ترسیدم نفس بکشم اونا پیدا کنن. بلاخره بعد از نیم ساعت وقتی چیزی پیدا نکردن..

🧡✨🧡✨🧡✨🧡✨🧡✨ #ناحله #قسمت16 چهرش خیلی جذاب تر شده بود مثه همیشهه تیپش عالی بود یه نفس عمیق کشیدم جلوتر که رفتم متوجه حضورم شد و ازجاش بلند شد خیلی محترمانه سلام کرد و مثه خودش جوابش و دادم ولی رفتارش فرق کرده بود دیگه نگام نکرد نشستم پیش مامانم و زل زدم ب ناخنام دلم میخواست بزنم خودمو الان ک رفتارش باهام عوض شده بود میخواستم مثه قبل رفتار کنه معلوم نبود چم شده یخورده با مادرش حرف زدم که عمو رضا گفت : + خب چ خبر عروس گلم ؟ با درسا چ میکنی ؟ دلم هری ریخت و نگام برگشت سمت مصطفی که اونم همون زمان صحبتش با بابام قطع شد و به من نگاه کرد یه لبخند مرموزیم رو لباش بود جواب دادم: _هیچی دیگه فعلا همش اضطرابه برام +نگران نباش کنکورت و میدی تموم میشه. برگشت سمت پدرم و گفت : +احمدجان میخوام ازت یه اجازه ای بگیرم بابا: + بفرما داداش؟ _میخوام اجازه بدی دخترمون و رسما عروس خودمون کنیم بابام یه لبخند زد و به من نگاه کرد دستام از ترس میلرزید دوباره ب مصطفی نگا کردم نگاهش نافذ بود خیلی بد نگام میکرد حس میکردم سعی داره از چشام بخونه تو دلم چیا میگذرع بابام ک سکوتم و دید به عمو رضاگفت : +از دخترتون بپرسین هرچی اون بخواده دیگه عمورضا خواست جواب بده که مصطفی با مادرم صحبت و شروع کرد و ب کل بحث و عوض کرد وقتی دیدم‌همه حواسشون پرت شد رفتم بالا ولی سنگینی نگاه مصطفی و به خوبی حس میکردم رو تختم نشستم و دستم و گرفتم ب سرم نمیدونم چن دیقه گذشت ک یکی ب در اتاقم ضربه زد با تعجب رفتم و در و باز کردم با دیدن چهره ی مصطفی تو چهارچوب در بیشتر تعجب کردم از جام تکون نخوردم ک گفت : +میخوای همینجا نگهم داری؟ رفتم کنار که اومد تو اتاق نشست رو تخت و ب در و دیوار نگاه کرد دست ب سینه ب قیافه حق ب جانبش نگاه کردم بعد چند لحظه گفت : +دختر عمو اومدم ازت عذر بخوام .واسه اینکه ی جاهایی تو کارت دخالت کردم ک حقش و نداشتم در کل اگه زودتر میگفتی نقشی ندارم تو زندگیت قطعا اینهمه آزار نمیدیدی و اینم اضافه کنم هیچ وقت کسی نمیتونه تورو مجبور ب کاری کنه ی لبخند مرموزم پشت بند حرفش نشست رو لبش از جاش بلند شد و همینطور ک داشت میرفت بیرون ادامه داد : + گفتن بهت بگم بیای شام سریع رفت بیرون و اجازه نداد جوابش و بدم ب نظر میرسید خیلی بهش برخورده بود خو ب من چه اصن بهتر شد ولی ن گناه داره نباید دلشو بشکنم خلاصه ب هزار زحمت ب افکارم خاتمه دادم و رفتم پایین ......... انگاری همه فهمیده بودن من یه چیزیم هست نگاهشون پر از تردید شده بود سعی کردم خودمو نبازم. بخاطر اینکه بیشتر از این سوتی ندم خودمو جمع و جور کردم و رفتارم مثه قبل شد شام و خوردیم وقتی ظرفا و جمع کردیم عمو رضا صدام زد رفتم پیشش کسی اطرافمون نبود با لحن آرومش گفت : + دخترم چیزی شده مصطفی بی ادبی کرده ؟ _نه این چ حرفیه +خب خداروشکر یخورده مکث کرد و دوباره ادامه داد: +اگه از چیزی که گفتم راضی نیستی ب هر دلیلی به من بگو اذیتت نمیکنم سرم و انداختم پایین و بعد چند ثانیه دوباره نگاش کردم و گفتم‌: _عمو من نمیخوام ناراحتتون کنم ولی الان اصلا در شرایطی نیستم ک بخوام ب ازدواج فکر کنم حس میکنم هنوز خیلی زوده برای دختر ناپخته ای مثه من دیگه نمیدونستم چی بگم‌سکوت کردم ک خندید و مثه همیشه مهربون نگام کرد بعدشم سر بحث و بستیم و رفتم تو جمع نشستیم . تمام مدت فکرم جای دیگه بود وقتی از جاشون پاشدن برای رفتن ب خودم اومدم. شرمنده از اینکه رفتار زشتی داشتم مقابلشون بلند شدم و ازشون عذر خواستم زن عمو منو مثه همیشه محکم ب خودش فشرد عمو هم با لبخند ازم خداحافظی کرد خداروشکر با درک بالایی ک داشت فهمیده بود عروس خانم صدا کردنش منو کلافه میکنه براهمین به دختر گلم اکتفا کرد اخرین نفر مصطفی بود بعد خداحافظی گرمش با پدر و مادرم سرشو چرخوند سمتم بعد از چند لحظه مکث ک توجه همه رو جلب کرده بود با لحنی که خیلی برام عجیب و سرد بود خداحافظی کرد و رفت با خودم‌گفتم‌کاش میشد همچی ی جور دیگه بود مصطفی هم منو مثه خواهرش میدونست و همچی شکل سابق و به خودش میگرفت .دلم نمیخواست تو تیررس گله و شکایت مادرم قرار بگیرم واسه همین سریع رفتم تو اتاقم و درو بستم بعد عوض کردن لباسام پرت شدم رو تخت خیلی برام جالب و عجیب بود تا چشمام بسته میشد بلافاصله چهره محمد تو ذهنم نقش میبست اینکه چرا همش تو فکرمه برام یه سوال عجیب بود ولی خودم ب خودم اینطوری جواب میدادم که شاید بخاطر رفتار عجیبش تو ذهنم مونده ،یا شاید نوع نگاهش، یاشاید صداش و یا چهره جذابش!! سرم و اوردم بالا چشمام ب عقربه های ساعت خوشگلم افتاد ک هر دوشون روی ۱۲ ایستاده بودن.... ساعت صفر عاشقی !! ی پوزخند زدم شنیده بودم وقتی اینجوری ببینی ساعت و همون زمان یکی بهت فکر میکنه .... ادامـــه دارد..! 🍃 'اللّٰھـم‌عجـݪ‌لولیڪ‌الفـࢪج🧡🍂'